மேக் பராப் (பழங்குடி பண்டிகை )

மேக் பராப் என்பது கிழக்கு இந்தியாவின் ஹோ பழங்குடி மக்களிடையே கொண்டாடப்படும் முக்கிய திருவிழாவாகும். மேலும் முண்டா மக்களாலும் கொண்டாடப்படுகிறது. ஜுவாங், கடாப் போன்ற வேறு எந்த முண்டா மொழி பேசும் மக்களாலும் இது கொண்டாடப்படுவதில்லை மற்றும் ஹோஸை விட முண்டாக்களுக்கு மிகவும் குறைவான முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. ஹோ சிருஷ்டி புராணத்தில், பூமியின் முதல் மனிதரான லுகு கோலாவை உருவாக்கிய சிங்போங்கா தெய்வத்தின் நினைவாக இது மாக் போனை மாதத்தில் நடத்தப்படுகிறது. இது முதன்முதலில் 1912 ஆம் ஆண்டில் இந்திய மானுடவியலாளர் ராய் பகதூர் சரத் சந்திர ராய் தனது முண்டாக்கள் மற்றும் அவர்களின் நாடு என்ற புத்தகத்தில் விவரிக்கப்பட்டது.

பின்னணி

மேக் பராப் போரசு மாதத்தின் இறுதியில் அதாவது டிசம்பர்-ஜனவரி மாதத்திலும்,அல்லது மாக் மாதத்தின் தொடக்கத்திலும் அதாவது ஜனவரி-பிப்ரவரி மாதங்களில் கொண்டாடப்படலாம். பண்டிகைக் கொண்டாட்டத்தின் பின்னணியில் உள்ள முக்கிய காரணம் முன்னோர்களுக்கு புதிய பருப்பு மற்றும் பிற தானியங்களை வழங்கி படையல் இடுவதாகும். ஒவ்வொரு கிராமங்களும் ஒவ்வொரு தேதிகளில் இந்த திருவிழாவைக் கொண்டாடுவதால், திருவிழாவைக் கொண்டாட நிலையான தேதிகள் என்று எதுவும் நிர்ணயிக்கப்படவில்லை. ஆனால் திங்கள், புதன் மற்றும் வெள்ளி ஆகிய மூன்று நாட்கள் விரதம் எல்லா கிராமங்களிலும் அனுசரிக்கப்படுகிறது.

கொண்டாடும் முறைகள்

பஹானின் மனைவி திருவிழாவில் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறார். திருவிழாவிற்கு கிட்டத்தட்ட மூன்று அல்லது நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு குளித்து நோன்பிருந்து பிரசாதம் தயாரிக்கும் பணி அவளிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளது. பழங்குடியினர் குழு அடுத்ததாக ஹவ்வாவை நிகழ்த்துகிறது. திருவிழாவிற்கு மூன்று நாட்களுக்கு முன்பு அந்தி சாயும் போது பஹானின் வீட்டின் முன் ஒரு பெரிய மேளம் அடிக்கப்படும். மேளம் முழங்கவும் கிராமத்தைச் சேர்ந்த இளைஞர்களும் பெண்களும் ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் கூடி, கிராமத்தைச் சுற்றி வந்து நடனம் மற்றும் பாடல்களில் ஈடுபடுவார்கள். அவர்கள் கிழக்குப் பக்கத்திலிருந்து வடக்குப் பக்கமாக நகர்ந்து, கோலாக்வைஸுக்கு எதிராக நகர்ந்து கிழக்குப் பக்கத்திலிருந்து மீண்டும் கிராமத்திற்குள் நுழைகிறார்கள். விழாவின் போது நடத்தப்படும் பலிக்கான ஏற்பாடுகள் கொண்டாட்டங்களுக்கு முன்னதாகவே பஹன்கள் செய்து வருகின்றனர். திருவிழாவிற்கு மூன்று நாட்களுக்கு முன், பசுவின் சாணம் மற்றும் செடிகள் அல்லது சால் மரத்தின் கிளைகள் கிராமத்து இளைஞர்களால் காட்டில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட தளத்தில் உள்ள பஹான் மூன்று இலை கோப்பைகள் மற்றும் தட்டுகளை தயார் செய்கிறது. பின்னர் அவர் கிராமங்களில் உரையாற்றுகிறார் மற்றும் மூதாதையருக்கு சடங்காக அரிசியால் செய்த மதுவை வழங்கும் மூன்று கோப்பைகளுக்கு முன் வணங்குகிறார். மீதமுள்ள அரிசியால் செய்த மது பின்னர் பஹான், அவரது குடும்ப உறுப்பினர்கள் மற்றும் காட்டில் இருந்து சால் கிளைகளை கொண்டு வந்த இளைஞர்களால் உட்கொள்ளப்படுகிறது.

சடங்குகள் இரவு முழுவதும் நடனமாடுவதன் மூலம் பின்பற்றப்படுகின்றன மற்றும் அனைத்து நடனக் கலைஞர்களுக்கும் ஒரு கோப்பை அரிசியால் செய்த மது வழங்கப்படும்.சடங்கின் போது ஒரு கோழி பலியிடப்பட்டு அதன் இரத்தம் அதன் முன் வைக்கப்படும் அரிசியின் மூன்று குவியல்களில் ஊற்றப்படுகிறது. அரிசியின் நூல் குவியல்களுக்கு மூன்று துண்டுகள் அப்பத்தை வழங்கப்படுகின்றன மற்றும் சடங்கு மது ஒரு மடக்கு வழங்கப்படுகிறது. விருந்து தியாகத்தின் முடிவைக் குறிக்கிறது. பஹான் அடுத்ததாக அவனது வீட்டிற்குப் புறப்படுகிறான், அதைத் தொடர்ந்து அவனுடைய உதவியாளரும் கிராம மக்களும் ஹவ்வா பாடலைப் பாடுகிறார்கள். பஹான் பின்னர் ஒரு புதிய மண் பானையில் அரிசி மற்றும் பலியிடப்பட்ட கோழிகளை சமைத்து, தானாக வளர்ந்த சால் மரத்தின் கிளையை நட்ட இடத்திற்கு எடுத்துச் செல்கிறார். மூன்று அரிசி குவியல்களுக்கு முன் இறைச்சி மற்றும் அரிசி சாராயம் முதலில் வழங்கப்பட்டது, அதன் மீது தண்ணீர் தெளிக்கப்படுகிறது. பஹான் பின்னர் ஒரு புதிய மண் பானையில் அரிசி மற்றும் பலியிடப்பட்ட கோழிகளை சமைத்து, தானாக வளர்ந்த சால் மரத்தின் கிளையை நட்ட இடத்திற்கு எடுத்துச் செல்கிறார். மூன்று அரிசி குவியல்களுக்கு முன் இறைச்சி மற்றும் அரிசி சாராயம் முதலில் வழங்கப்பட்டது,

யாகம் முடிந்துவிட்டதாக பஹான் அறிவித்த பிறகு, முண்டாக்கள் விருந்து மற்றும் குடிப்பழக்கத்தில் ஈடுபடுகிறார்கள். பஹன் அங்கு வைக்கப்பட்டுள்ள ஒரு அடுப்பில் சிறிது அரிசியை வேகவைத்து, அதை தனது மனைவியிடம் ஒப்படைத்து, அதை தங்கள் குடும்ப முன்னோர்களுக்கு வழங்குகிறார். இந்த சடங்கு நடனம் மற்றும் ஹாவா ​​பாடல்களைப் பாடுவதன் மூலம் குறிக்கப்படுகிறது.