மியான்மரின் பொருளாதாரம்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.

மியான்மரின் பொருளாதாரம் (ஆங்கிலம்: (Economy of Myanmar) பர்மா என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) வளர்ந்து வரும் பொருளாதார நிலையைக் கொண்டுள்ளது. 2017 ஆம் ஆண்டில் பெயரளவு மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் 69.322 பில்லியன் டாலர்களாகும் மற்றும் உலக வங்கியின் கூற்றுப்படி 2017 ஆம் ஆண்டில் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியை 327.629 பில்லியன் டாலர்களாக சரிசெய்தது.[1] 2018 மதிப்பீட்டின்படி, மியான்மரில் தனிநபர் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி தனிநபர் வருமான அடிப்படையில் $ 6,509 , மொத்த தேசிய அளாவில் $1,490 ஆகவும் இருக்கிறது .

வரலாறு[தொகு]

செம்மொழி சகாப்தம்[தொகு]

வரலாற்று ரீதியாக, கிமு 100 முதல் இந்தியாவிற்கும் சீனாவிற்கும் இடையிலான முக்கிய வர்த்தக பாதை பர்மா ஆகும். கீழ் பர்மாவின் மோன் இராச்சியம் வங்காள விரிகுடாவில் முக்கியமான வர்த்தக மையமாக செயல்பட்டது.

மைக்கேல் அதா, இயன் பிரவுன், மற்றும் பர்மாவின் இதர பொருளாதார வரலாற்றாசிரியர்களின் கூற்றின்படி, பர்மாவின் காலனித்துவத்திற்கு முந்தைய பொருளாதாரம் அடிப்படையில் வாழ்வாதாரப் பொருளாதாரமாக இருந்தது, பெரும்பான்மையான மக்கள் அரிசி உற்பத்தி மற்றும் பிற விவசாயங்களில் ஈடுபட்டுள்ளனர்.[2] 19 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் கிங் மைண்டன் மினின் ஆட்சி வரை பர்மாவிற்கு முறையான நாணய முறைமை இல்லை.

அனைத்து நிலங்களும் தொழில்நுட்ப ரீதியாக பர்மிய மன்னருக்கு சொந்தமானவை.[3] ஏற்றுமதி, எண்ணெய் கிணறுகள், ரத்தின சுரங்கம் மற்றும் தேக்கு உற்பத்தி ஆகியவை மன்னரால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டன. பர்மா இந்தியப் பெருங்கடல் வர்த்தகத்தில் முக்கியமாக ஈடுபட்டது.[2]

இன்னும் தீர்க்கப்படாத உள் நாட்டுப் பிரச்சினைகள்[தொகு]

முதன்முதலில் நாடு தழுவிய ஆய்வில், மியான்மர் அரசாங்கம் நாட்டின் மக்கள் தொகையில் 37 சதவீதம் பேர் வேலையற்றவர்கள் என்றும் சராசரியாக 26 சதவீதம் பேர் வறுமையில் வாழ்கின்றனர் என்றும் கண்டறிந்துள்ளது.[4]

பர்மிய பொருளாதாரத்தின் தற்போதைய நிலையும் பர்மா மக்கள் மீது குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது, ஏனெனில் பொருளாதார கஷ்டங்கள் திருமணம் மற்றும் குடும்பக் கட்டமைப்பின் தீவிர தாமதங்களுக்கு காரணமாகின்றன. பர்மாவில் திருமணத்தின் சராசரி வயது ஆண்களுக்கு 27.5, பெண்களுக்கு 26.4, பிராந்தியத்தில் கிட்டத்தட்ட இணையற்றது, சிங்கப்பூர் போன்ற வளர்ந்த நாடுகளைத் தவிர.[5]

தொழில் துறை[தொகு]

நாட்டின் மொத்த சாகுபடி நிலப்பரப்பில் 60% உள்ளடக்கிய அரிசி முக்கிய விவசாய விளைபொருளாகும். மொத்த உணவு தானிய உற்பத்தியில் 97% அரிசி. சர்வதேச அரிசி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்துடன் ( ஐ.ஆர்.ஆர்.ஐ ) இணைந்து, 1966 மற்றும் 1997 க்கு இடையில் 52 நவீன அரிசி வகைகள் நாட்டில் வெளியிடப்பட்டன, இது தேசிய அரிசி உற்பத்தியை 1987 ல் 14 மில்லியன் டன்னாகவும், 1996 ல் 19 மில்லியன் டன்னாகவும் உயர்த்த உதவியது. 1988 வாக்கில், நாட்டின் நெல் வயல்களில் பாதியில் நவீன வகைகள் பயிரிடப்பட்டன, இதில் 98% பாசனப் பகுதிகள் அடங்கும்.[6] 2011 ஆம் ஆண்டில், மியான்மரின் மொத்த அரைக்கப்பட்ட அரிசி உற்பத்தி 10.26 மில்லியன் டன்களாக இருந்தது, இது 2010 ல் 1.8 சதவீதத்திலிருந்து அதிகரித்தது.[7]

தேக்கு என்பது ஒரு மதிப்புமிக்க ஏற்றுமதியாகும், இது அதன் ஆயுள் காரணமாக ஐரோப்பிய கப்பல் கட்டுமானத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டது, மேலும் 1700 களில் இருந்து 1800 களில் பர்மிய ஏற்றுமதி வர்த்தகத்தின் மைய புள்ளியாக மாறியது.[8] மோங் மாவோ போன்ற உயரமுள்ள பகுதிகளில் ரப்பர் தோட்டங்கள் ஊக்குவிக்கப்படுகின்றன. மோங் பாவ் மாவட்டம் போன்ற தாழ்வான பகுதிகளில் சர்க்கரை தோட்டங்கள் வளர்க்கப்படுகின்றன.[9]

நவீன தொழில்நுட்பத்தில் திறமையான படித்த தொழிலாளர்கள் இல்லாதது பொருளாதாரத்தின் வளர்ந்து வரும் பிரச்சினைகளுக்கு பங்களிக்கிறது.[10] சமீபத்தில், நாட்டில் போதுமான உள்கட்டமைப்பு இல்லை. பொருட்கள் முதன்மையாக தாய் மற்றும் சீன எல்லைகள் மற்றும் யாங்கோனின் முக்கிய துறைமுகம் வழியாக பயணிக்கின்றன.

விவசாயம், இலகுவான தொழில் மற்றும் போக்குவரத்து நடவடிக்கைகளில் தனியார் துறை ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது, அதே நேரத்தில் அரசாங்கம் ஆற்றல், கனரக தொழில் மற்றும் இராணுவத் தொழில்களைக் கட்டுப்படுத்துகிறது.[11] மற்ற தொழில்களில் விவசாய பொருட்கள், ஜவுளி, மர பொருட்கள், கட்டுமான பொருட்கள், கற்கள், உலோகங்கள், எண்ணெய் மற்றும் இயற்கை எரிவாயு ஆகியவை அடங்கும்.

புதுப்பிக்கத்தக்க ஆற்றல்[தொகு]

மியான்மரில் வளமான சூரிய சக்தி மற்றும் நீர் மின்சக்தி உள்ளது. கிரேட்டர் மீகாங் துணை பிராந்தியத்தின் நாடுகளில் நாட்டின் தொழில்நுட்ப சூரிய சக்தி திறன் மிக அதிகம். காற்றாலை ஆற்றல், உயிர்வாயு மற்றும் உயிர்வாயு ஆகியவை மட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஆற்றலைக் கொண்டுள்ளன மற்றும் பலவீனமாக வளர்ந்தன.[12]

சுற்றுலா[தொகு]

1992 முதல், அரசாங்கம் சுற்றுலாவை ஊக்குவித்து வருகிறது. 2008 வரை, ஆண்டுதோறும் 750,000 க்கும் குறைவான சுற்றுலாப் பயணிகள் நாட்டிற்கு வருகின்றனர்.[13] ஆனால் கடந்த ஆண்டுகளில் கணிசமான வளர்ச்சி காணப்படுகிறது. 2012 ஆம் ஆண்டில், 1.06 மில்லியன் சுற்றுலாப் பயணிகள் நாட்டிற்கு வருகை புரிந்தனர்.[14]

குறிப்புகள்[தொகு]

  1. ↑ "world bank indicator". World Bank. https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.PCAP.CD?locations=MM. 
  2. ↑ 2.0 2.1 Taylor, Robert H. (2009). The State in Myanmar. NUS Press. பக். 38–40. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-9971-69-466-1. https://archive.org/details/stateinmyanmar0000tayl_z5z4. 
  3. ↑ Steinberg, David I. (2001). Burma, the state of Myanmar. Georgetown University Press. பக். 125–127. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-87840-893-1. https://archive.org/details/burmastateofmyan0000stei. 
  4. ↑ "37% jobless in Myanmar, study finds". Investvine.com. 26 January 2013. http://investvine.com/37-jobless-in-myanmar-study-finds/. பார்த்த நாள்: 27 January 2013. 
  5. ↑ "World Marriage Patterns 2000" (PDF). Un.org. Archived from the original (PDF) on 25 டிசம்பர் 2003. பார்க்கப்பட்ட நாள் 16 January 2018. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  6. ↑ "Myanmar and IRRI" (PDF). Archived from the original (PDF) on 7 September 2005. (21.2 KB), Facts About Cooperation, International Rice Research Institute. Retrieved on 25 September 2007.
  7. ↑ Calderon, Justin (21 June 2013). "Myanmar rice exports could double by 2020". Inside Investor. Archived from the original on 4 November 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 21 June 2013.
  8. ↑ Goodman, Michael K. (2010). Consuming space: placing consumption in perspective. Ashgate Publishing, Ltd.. பக். 241. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-7546-7229-6. https://archive.org/details/consumingspacepl0000unse. 
  9. ↑ "Drugs and Democracy - From Golden Triangle to Rubber Belt?". Tni.org. பார்க்கப்பட்ட நாள் 3 March 2015.
  10. ↑ A Colonial Economy In Crisis. 
  11. ↑ Stokke, Kristian; Vakulchuk, Roman and Indra Overland (2018) Myanmar: A Political Economy Analysis. Norwegian Institute of International Affairs (NUPI). Report commissioned by the Norwegian Ministry of Foreign Affairs.
  12. ↑ Vakulchuk, Roman; Kyaw Kyaw Hlaing; Edward Ziwa Naing; Indra Overland; Beni Suryadi and Sanjayan Velautham (2017). Myanmar’s Attractiveness for Investment in the Energy Sector. A Comparative International Perspective. Norwegian Institute of International Affairs (NUPI) and Myanmar Institute of Strategic and International Studies (MISIS) Report.
  13. ↑ Henderson, Joan C. "The Politics of Tourism in Myanmar" (PDF). Nanyang Technological University. பார்க்கப்பட்ட நாள் 17 October 2008.
  14. ↑ "Archived copy". Archived from the original on 29 July 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 25 July 2013.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=மியான்மரின்_பொருளாதாரம்&oldid=3580721" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது