மங்கரை மக்கள்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
மங்கரை மக்கள்
அட்டா மங்கரை
ஒரு மங்கரை குடும்பம்
மொத்த மக்கள்தொகை
725,000[1]
குறிப்பிடத்தக்க மக்கள்தொகை கொண்ட பகுதிகள்
புளோரெசுத் தீவு:
 இந்தோனேசியா (கிழக்கு நுசா தெங்கரா)
மொழி(கள்)
மங்கரை மொழி (ரோங்கா மொழி உட்பட), இந்தோனேசிய மொழி
சமயங்கள்
(முக்கியமாக) கிறிஸ்தவம் இசுலாம், நீத்தார் வழிபாடு
தொடர்புள்ள இனக்குழுக்கள்
இலாமாகோலத் மக்கள்

மங்கரை (Manggarai) என்பவர்கள் இந்தோனேசியாவின் கிழக்கு நுசா தெங்கரா மாகாணத்தில் மேற்கு புளோரெசில் காணப்படும் ஒரு இன குழுவாகும். மங்கரை மக்கள் மாகாணத்தின் மூன்று மாவட்டங்களில் பரவியுள்ளனர். அதாவது மேற்கு மங்கரைப் பகுதி, மங்கரைப் பகுதி மற்றும் கிழக்கு மங்கரைப் பகுதி ஆகியன.

சொற்பிறப்பு[தொகு]

மங்கரை மக்கள் சில சமயங்களில் தங்களை "அட்டா மங்கரை" என்று குறிப்பிடுகிறார்கள். அதாவது "மங்கரை மக்கள்" எனப்பொருள்படும். [2]

குடியேற்றம்[தொகு]

புளோரெசு தீவின் பழங்குடி மக்கள் மங்கரை மக்களாவர். மங்கரை குடியேற்றங்கள் 6,700 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் உள்ளன. இது புளோரெசு தீவின் கிட்டத்தட்ட மூன்றில் ஒரு பங்காகும். [3]

வரலாறு[தொகு]

வரலாற்று பதிவுகளின்படி, இவர்கள் சும்பாவா தீவைச் சேர்ந்த பிமா மக்கள் மற்றும் இந்தோனேசியாவின் சுலாவெசித் தீவைச் சேர்ந்த மக்காசர் மக்கள் போன்ற பிற பழங்குடியினரால் மாறி மாறி ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுள்ளனர். 20 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், சுமார் 500,000 மங்கரை மக்கள் இருந்தனர். [4]

17 ஆம் நூற்றாண்டில் மங்கரையின் ஆரம்பகால மாநில அமைப்புகளுக்கு, மக்காசாரிலிருந்து வந்த கோவாவின் சுல்தான் மினாங்கபாவு என்பவர் முதல் மன்னராவார். இது புளோரெசு தீவில் இஸ்லாம் பரவுவதற்கு வழிவகுத்தது. [5] 1727 ஆம் ஆண்டில், மக்காசரேசு இளவரசியை பிமா சுல்தானுக்கு திருமணம் செய்துகொடுத்தபோது, மங்கரைப் பகுதி பிமா சுல்தானுக்கு வரதட்சணையாக வழங்கப்பட்டது. [6] 1929 ஆம் ஆண்டில், புளோரெசின் மேற்கு பகுதி பிமா சுல்தானிடமிருந்து பிரிக்கப்பட்டது. [7] பின்னர், 20 ஆம் நூற்றாண்டில் டச்சு காலனித்துவவாதிகளின் படையெடுப்பு மற்றும் அதைத் தொடர்ந்து மங்கரை கிறிஸ்தவமயமாகியது.

மொழி[தொகு]

இப்பகுதி முழுவதும் பேசப்படும் மொழி டோம்போ மங்கரை என அழைக்கப்படுகிறது. இது சுமார் 43 துணை பேச்சுவழக்குகளைக் கொண்ட ஒரு மொழி 5 பேச்சுவழக்கு குழுக்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. இது கிழக்கு மற்றும் இந்தோனேசிய மொழியிலிருந்து இனக்குழுக்களின் மொழிகளிலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டது. [8] மேற்கு மங்கரை, மத்திய மேற்கு மங்கரை, மத்திய மங்கரை, கிழக்கு மங்கரை மற்றும் தூர கிழக்கு மங்கரை ஆகியவை 5 பேச்சுவழக்கு குழுக்களாகும். பிந்தையது, ரெம்பொங் மொழியால் மற்ற பேச்சுவழக்குகளிலிருந்து பிரிக்கப்பட்டு, புளோரெசு தீவின் வடக்கு-மத்திய பகுதியில் பரவலாக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த மொழியை சுமார் 300,000 மக்கள் பேசுகின்றனர். [3] கிழக்கு மங்கரைப் பகுதியின் தெற்குப் பகுதியில் மூன்று குடியிருப்புகளில் வசிக்கும் ரோங்கா மொழியைப் பேசுபவர்களும் (அவர்களில் சுமார் 5,000 பேர் உள்ளனர்) உள்ளனர். இந்த மொழி மங்கரை மக்களில் பெரும்பாலோர் கூட தனிமைப்படுத்தப்படவில்லை, ஏனென்றால் இது மங்கரை மொழியின் ஒரு பகுதியாக கருதப்படுகிறது. [9]

கலாச்சாரம்[தொகு]

மங்கரை பெண்கள்.

மதம்[தொகு]

மேற்கில் வசிக்கும் மங்கரை மக்கள் சுன்னி இசுலாம் என்றழைக்கப்படுகின்றனர் (அவர்களின் எண்ணிக்கை சுமார் 33,898 பேர்). [10] போரோங் பிராந்தியத்தில் கிழக்கு மங்கரை கத்தோலிக்கர்கள் ஆவர் (மங்கரை மக்களில் 90% க்கும் அதிகமானோர் கத்தோலிக்கர்கள்). [11] தீவின் மையப் பகுதியின் மக்கள் பாரம்பரிய நம்பிக்கைகளை கடைபிடிக்கின்றனர். தீவின் மையப் பகுதியில் குடியேற்றங்களின் பாரம்பரிய நம்பிக்கைகள், மூதாதையர் வழிபாட்டின் ஒரு வடிவமான மோரி கரெங்கின் உயர்ந்த படைப்பாளி கடவுளின் வழிபாட்டை உள்ளடக்கியது. [12] எருமைகளை பலியிடுவதற்காக பூசாரி பாரிய கொண்டாட்டங்களை நடத்துகிறார் இது இராணுவ உடையில் ஆண்களின் இரு குழுக்களுக்கிடையில் சடங்கு நடனங்கள் மற்றும் போர்களுடன் சேர்ந்துள்ளது. [13]

சடங்குகள்[தொகு]

மங்கரை மக்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட காலப்பகுதியில் வாழ அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட வாழ்க்கைக்கு நன்றி செலுத்தும் விதமாக தொடர்ச்சியான சடங்குகளை வைத்திருப்பதாக அறியப்படுகிறது. [14]

பாரம்பரிய ஆடை[தொகு]

ஆரம்பத்தில், பாரம்பரிய உடைகள் இரண்டு துணிகளைக் கொண்டிருந்தன. இடுப்பு மற்றும் இடுப்பில் ஒரு தண்டுடன் முன்னும் பின்னும் கட்டப்படுகின்றன. நவீன உடைகள் இந்தோனேசிய பிரதான நீரோட்டத்தைப் போலவே உள்ளன.

சண்டை கலைகள்[தொகு]

ஒரு கேசி போர்வீரன் மற்றும் அவரது சவுக்கு, ருடெங், புளோரெசு, இந்தோனேசியா, 2007.

மங்கரை மக்கள் பாரம்பரிய நாட்டுப்புற விளையாட்டு மற்றும் கேசி எனப்படும் போர் நடனம் ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளனர். ஒரு சவுக்கு மற்றும் கேடயத்தைப் பயன்படுத்தி ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிடுவதும், தடுப்பதும் வழக்கமாக பெரிய அளவில் இரண்டு இளைஞர்களால் செய்யப்படுகிறது. கேசி நிகழ்ச்சி வழக்கமாக ஆடம்பரமான நடன நிகழ்ச்சிகளுடன் தொடங்குகிறது, கேசி போர்வீரர்கள் போட்டியில் வெற்றிபெற தங்கள் திறன்களைக் காண்பிப்பதற்கு முன்பு. நடத்தப்படும் இந்த நடனம் பொதுவாக தண்டக் மங்கரை என அழைக்கப்படுகிறது. இது கேசி போட்டியின் முடிவைக் கணிக்க மேடையில் நிகழ்த்தப்படும் நடனமாகும் [14]

சமூகம் மற்றும் வாழ்க்கை முறை[தொகு]

மங்கரையின் ஆரம்பகால மாநில அமைப்புகள் தலு எனப்படும் 39 தலைமைகளாகப் பிரிக்கப்பட்டிருந்தன. அவை சிறிய நிர்வாக அலகுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டு அவை பீயோ மற்றும் கிளாரங் என அழைக்கப்பட்டன (பியோ பாரம்பரிய கிராமப்புற சமூகத்துடன் ஒத்திருக்கிறது). தலுவின் தலைமை உள்ளூர்மயமாக்கப்பட்ட ஆணாதிக்க குலத்தினரால் (வா) கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது. இது முதல் குடியேறியவர்களிடமிருந்து ஏற்பட்டது. [15] குடும்ப உறவுகள் ஆணாதிக்க வரியை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. திருமணமான குறுக்கு உறவினர் திருமணம், லெவிரேட் திருமணம், சொரொரேட் திருமணம் (கணவரின் சகோதரர்), இரண்டு சகோதரிகளின் மகன்களுக்கு திருமணம் செய்யும் இரண்டு சகோதரிகளின் சந்ததியினரிடையே திருமணம், மற்றும் பல வகையான திருமணங்களை மங்கரை மக்கள் அங்கீகரிக்கின்றனர். [16]

பெரும்பாலான ஒருதுணை மணம் குடும்பம் கிறிஸ்தவர்களால் உருவாகிறது. மேலும் முஸ்லிம்களிடையே சிறிய குழுக்கள் மற்றும் பாரம்பரிய நம்பிக்கைகளைப் பின்பற்றுபவர்கள் பலதாரமணத்தை அனுமதிக்கின்றனர். இன்றுவரை மங்கரை மக்கள் மூன்று சமூக குழுக்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளனர், அதாவது பிரபுக்கள். மக்கள் மூன்று சமூக குழுக்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளனர், அதாவது பிரபுக்கள், [17] சமூக உறுப்பினர்கள் மற்றும் அடிமைகளின் சந்ததியினர். [18]

பாரம்பரிய குடியேற்றம் ஒரு வட்ட அமைப்பைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் நவீன குடியேற்றம் சாதாரணமானது. குடியேற்றத்தின் மையத்தில் ஒரு பெரிய மரம் இருக்கும். அதைச்சுற்றி ஒரு பொது இடம் இருக்கும். பொதுவாக அத்தி மர இனம் மற்றும் கற்காலக் கட்டமைப்புகள் காணப்படுகின்றன. [19] கடந்த காலத்தில், ஒரு குடியேற்றம் ஒரு பெரிய வீட்டைக் கொண்டிருந்திருக்கலாம். இதில் 200 பேர் வரை இருந்திருக்கக்கூடும். [20] நவீன குடியேற்றங்களில், வழக்கமாக 5 முதல் 20 வீடுகளை கொண்டவட்டமான அல்லது ஓவல் வடிவிலான மூன்று முனை ஆதரவை கொண்டுள்ளது. அதிக (சுமார் 9 மீட்டர்) கூம்பு கூரை தரையில் இறங்குகிறது.

மங்கரை குடியேற்றங்களில், காலி இடங்கள் பெரிய கற்களால் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. எண்டே நகரில், இறந்தவர்கள் சுற்று துளைகளில் புதைக்கப்படுகிறார்கள். அவை கல்லறையில் வைக்கப்பட்டுள்ள கற்களால் மூடப்பட்டுள்ளன. [21]

அரசியல்[தொகு]

அவர்களின் அரசியல் அமைப்பு குலத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. அவர்களின் தலைவன் டோடோ என்று அழக்கப்படுகின்றான். இந்த மக்கள் ஆணாதிக்க வம்சாவளியை பின்பற்றுகிறார்கள். வரலாற்று ரீதியாக அவர்கள் குறைந்தது இரண்டு குலங்களைக் கொண்ட கிராமங்களில் வாழ்கின்றனர். [4]

வாழ்வாதாரம்[தொகு]

செதுக்குதல், உலோக வேலைகள் மற்றும் நெசவு போன்ற கைவினைப் பொருட்களின் விநியோகம் ஆகியவை இவர்களின் வாழ்வாதாரமாகும். அவர்கள் வெப்பமண்டல விவசாயத்திலும் ஈடுபடுகிறார்கள் (அவை அப்லாண்ட் அரிசி, பருப்பு வகைகள், காய்கறிகள், புகையிலை, காபி மற்றும் சோளம் ஆகியவற்றை வளர்ப்பதற்காக வெட்டு மற்றும் எரியும் முறையிலிருந்து பயிர் சுழற்சி முறைக்கு மாறின). கால்நடை வளர்ப்பு பரவலாக உள்ளது (சமூக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த விலங்கான எருமை விழாக்களுக்காக வளர்க்கப்படுகின்றன. குதிரைகள் பொதி போக்குவரத்துக்காகவும், பன்றிகள் மற்றும் கோழிகளும் வளர்க்கப்படுகின்றன). மங்கரை மக்கள் வேட்டையாடுவதில்லை, மீன் பிடிப்பதில்லை. [22]

உணவு[தொகு]

இவர்களின் முக்கிய உணவு காய்கறிகள் மற்றும் பன்றி இறைச்சியுடன் கூடிய சோள கஞ்சி மற்றும் இவற்றுடன் கள்ளு போன்றவையாகும். (கள்ளு முஸ்லிம் அல்லாத மங்கரை மக்கள் மட்டுமே உட்கொள்கின்றனர்). ஒரு பண்டிகை உணவாக மட்டுமே அரிசி உண்ணப்படுகிறது. [23]

குறிப்புகள்[தொகு]

  1. ↑ "Manggarai in Indonesia". Joshua Project. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2015-01-17.
  2. ↑ Frank M. LeBar & George N. Appell (1972). Ethnic Groups of Insular Southeast Asia: Indonesia, Andaman Islands, and Madagascar. Human Relations Area Files Press. பக். 81. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:08-753-6403-9. 
  3. ↑ 3.0 3.1 Darrell T. Tryon (1995). Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Walter de Gruyter. பக். 585. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:31-108-8401-1. 
  4. ↑ 4.0 4.1 "Manggarai". Encyclopædia Britannica. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2017-05-26.
  5. ↑ Taufik Abdullah (2009). Indonesia: Towards Democracy. Institute of Southeast Asian Studies. பக். 60. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:98-123-0366-9. 
  6. ↑ Michael Hitchcock (1996). Islam and identity in Eastern Indonesia. University of Hull Press. பக். 33. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:08-595-8646-4. https://archive.org/details/islamidentityine00unse. 
  7. ↑ Karel Steenbrink (2014). Catholics in Indonesia, 1808-1942: A Documented History. Volume 2: The Spectacular Growth of a Self Confident Minority, 1903-1942. BRILL. பக். 89. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:90-042-5402-1. 
  8. ↑ Ethnologue: Manggarai
  9. ↑ Margaret Florey (2009). Endangered Languages of Austronesia. OUP Oxford. பக். 304. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:01-995-4454-9. 
  10. ↑ Narendra Singh Bisht & T. S. Bankoti (2004). Encyclopaedia of the South East Asian Ethnography. Global Vision Publishing House. பக். 49. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:81-877-4696-3. 
  11. ↑ The Flow of Life: Essays on Eastern Indonesia. Harvard University Press. 1980. பக். 49. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:06-743-0675-9. 
  12. ↑ Musée Barbier-Mueller (1999). Arts of the South Seas: island Southeast Asia, Melanesia, Polynesia, Micronesia ; the collections of the Musée Barbier-Mueller. Prestel. பக். 103. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:37-913-2092-0. https://archive.org/details/artsofsouthseasi0000unse. 
  13. ↑ J. A. J. Verheijen (1991). Manggarai dan Wujud Tertinggi. LIPI-RUL. பக். 145. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:97-982-5800-2. 
  14. ↑ 14.0 14.1 "Etnis Manggarai, dari Ritual ke Ritual". Liputan6. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2015-01-17.
  15. ↑ Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L-Z. Direktorat Jenderal Kebudayaan. 
  16. ↑ The Flow of Life: Essays on Eastern Indonesia. Harvard University Press. https://archive.org/details/flowoflifeessays00foxj/page/54. 
  17. ↑ Guardians of the Land in Kelimado: Louis Fontijne's Study of a Colonial District in Eastern Indonesia. KITLV. 
  18. ↑ Arts of the South Seas: island Southeast Asia, Melanesia, Polynesia, Micronesia ; the collections of the Musée Barbier-Mueller. Prestel. 2009. https://archive.org/details/seomonografiemon0000tann. 
  19. ↑ Stratifikasi sosial di Cancar, Manggarai, Flores Barat tahun 1950-an dan 1980-an. Fakultas Ilmu Sosial dan Ilmu Politik, Universitas Indonesia. 
  20. ↑ Worldmark Encyclopedia of Cultures and Daily Life, Volume 4. Gale. 
  21. ↑ Ernest Bender, தொகுப்பாசிரியர் (1969). Journal of the American Oriental Society, Volume 89, Number 3. Baltimore, JAOS. பக். 673. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:08-753-6403-9. 
  22. ↑ James J. Fox, தொகுப்பாசிரியர் (1980). "Monni Adams". The Flow of Life: Essays on Eastern Indonesia. Harvard University Press. பக். 49. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:06-743-0675-9. https://archive.org/details/flowoflifeessays00foxj/page/49. 
  23. ↑ Rusyad Adi Suriyanto1, Janatin Hastuti, Neni Trilusiana Rahmawati, Koeshardjono & T. Jacob (2008). "Acromiocristalis Population of Pygmy Rampasasa (Manggarai District, Flores Island, Nusa Tenggara Timur Province)" (PDF). Gadjah Mada University. Archived from the original (PDF) on 2021-10-02. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2015-05-29.{{cite web}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) CS1 maint: numeric names: authors list (link)

வெளி இணைப்புகள்[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=மங்கரை_மக்கள்&oldid=3812400" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது