உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

பேரரசி கோ-சகுராமாச்சி

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
பேரரசி கோ-சகுராமாச்சி

டோஷிகோ (23 செப்டம்பர் 1740 - 24 டிசம்பர் 1813), பின்னர் பேரரசி கோ-சகுராமாச்சி (後桜町天皇, கோ-சகுரமாச்சி-டென்னா) ஜப்பானின் பாரம்பரிய ஆட்சியின் 117 வது மன்னராக இருந்தார். அவரது தந்தை பேரரசர் சகுரமாச்சியின் நினைவாக அவர் பெயரிடப்பட்டார், இந்த சூழலில் அவரது பெயர் "பின்னர்" அல்லது "இரண்டாவது" என்று மொழிபெயர்க்கும் கோ (後) என்ற வார்த்தையுடன் சேர்க்கப்பட்டது. அவரது ஆட்சி 1762 ஆம் ஆண்டு முதல் 1771 ஆம் ஆண்டு வரை நீடித்தது. ஷோகுனேட்டை மீட்டெடுக்கப்பட்ட ஏகாதிபத்திய சக்திகளுடன் இடமாற்றம் செய்யும் நோக்கம் கொண்ட ஒரு தோல்வியுற்ற வெளிப்புற சதிதான் அவரது ஆட்சியின் போது ஒரே குறிப்பிடத்தக்க நிகழ்வு.

பேரரசி கோ-சகுராமாச்சி மற்றும் அவரது சகோதரர் பேரரசர் மோமோசோனோ ஆகியோர் பேரரசர் நகாமிகாடோவின் கடைசி பரம்பரையினர். 1771 இல் அவர் பதவி விலகியதும் அவரது மருமகன் கோ-மோமோசோனோ பேரரசராகப் பதவியேற்றார். கோ-மோமோசோனோ எட்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அரியணைக்கு வாரிசு இல்லாமல் கடுமையான நோயால் இறந்தார். கோ-மோமோசோனோ தனது அத்தையின் வற்புறுத்தலின் பேரில் மரணப் படுக்கையில் இருந்த ஒரு வாரிசை அவசரமாக தத்தெடுத்தபோது சாத்தியமான வாரிசு நெருக்கடி தவிர்க்கப்பட்டது. அவரது பிற்காலங்களில், கோ-சகுராமாச்சி 1813 இல் இறக்கும் வரை, தத்தெடுக்கப்பட்ட வாரிசான பேரரசர் கோகாகுவுக்கு "பாதுகாவலராக" ஆனார். ஜப்பான் வரலாற்றில், கோ-சகுராமாச்சி பேரரசி ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்ற எட்டு பெண்களில் கடைசியாக இருந்தார்.

வாழ்க்கை நிகழ்வுகள்

[தொகு]

ஆரம்ப கால வாழ்க்கை

[தொகு]

சிம்மாசனத்தில் கோ-சகுராமாச்சி அமர்வதற்கு முன்பு, அவரது தனிப்பட்ட பெயர் (இமினா) டோஷிகோ.[1] டோஷிகோ 23 செப்டம்பர் 1740 இல் பேரரசர் சகுராமச்சியின் இரண்டாவது மகளாகப் பிறந்தார், மேலும் அவரது தாயார் நிஜோ ஐகோ (二条 舎子) ஆவார்.[2] தோஷிகோவிற்கு ஒரு மூத்த சகோதரி இருந்தார், அவர் இளம் வயதிலேயே இறந்துவிட்டார், மற்றும் 1747 இல் அவர்களின் தந்தை இறந்தவுடன் மோமோசோனோ பேரரசரான டூஹிட்டோ என்ற சகோதரரும் இருந்தார். பேரரசரும் அவரது பேரரசர் சகோதரரும் பேரரசர் நகாமிகாடோவின் கடைசி பரம்பரையினர்.[3] தோஷிகோவின் ஏகாதிபத்திய குடும்பம் ஹெயன் அரண்மனையில் வசித்து வந்தது.

ஆட்சி

[தொகு]

1762 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 15 ஆம் தேதி இளவரசி தோஷிகோ பேரரசியாக அரியணை ஏறினார், அப்போது அவரது சகோதரர் பேரரசர் மோமோசோனோ அவருக்கு ஆதரவாக பதவி விலகினார்.[1][4] இந்த நேரத்தில் மோமோசோனோவின் மகன், இளவரசர் ஹிடெஹிட்டோவிற்கு (பின்னர் பேரரசர் கோ-மோமோசோனோ என்று அறியப்பட்டார்) நான்கு வயது. ஹிடெஹிட்டோவின் பேரரசி அத்தை தனது மருமகன் பொறுப்பை ஏற்கும் வரை அரியணையை ஆக்கிரமிப்பார் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது. அவர் பேரரசி என்ற அரசியல் பட்டத்தை வைத்திருந்தபோது, டோகுகாவா குடும்பத்தின் ஷோகன்கள் ஜப்பானைக் கட்டுப்படுத்தியதால் ஆட்சி வெறும் பெயரளவில் இருந்தது. 1766 ஆம் ஆண்டில் கோ-சகுராமாச்சியின் ஆட்சியின் போது ஒரே ஒரு பெரிய சம்பவம் மட்டுமே நடந்தது, இது ஷோகுனேட்டை மீட்டெடுக்கப்பட்ட ஏகாதிபத்திய சக்திகலின் தோல்வியுற்ற திட்டங்களை உள்ளடக்கியது.[5] ஷோகன் அதிகாரத்திற்கு கூடுதல் சவால்கள் ஒரு தசாப்தத்திற்குப் பிறகு பேரரசர் கோகாகுவின் ஆட்சியின் கீழ் வந்தது. எடோவின் காண்டா மாவட்டத்தில் கொரிய ஜின்ஸெங்கைக் கையாளும் வணிகர் சங்கம் நிறுவப்பட்டதும் கோ-சகுராமாச்சியின் வாழ்க்கையில் நடந்த மற்ற நிகழ்வுகளில் அடங்கும்.[6] 1770 ஆம் ஆண்டு கோடை மற்றும் இலையுதிர் காலம் முழுவதும் இரவு வானத்தில் மிக நீண்ட வால் ஒளியுடன் கூடிய ஒரு பெரிய வால்மீன் தோன்றியது.[7] அதே ஆண்டில், கியோட்டோவில் புதிதாகக் கட்டப்பட்ட அரண்மனையைத் தரைமட்டமாக்கிய சூறாவளி மற்றும் 15 வருட தொடர்ச்சியான வறட்சியின் தொடக்கம் உள்ளிட்ட இரண்டு பெரிய பேரழிவுகள் வெளிப்பட்டன.[7] கோ-சகுராமாச்சி 9 ஜனவரி 1771 அன்று தனது மருமகன் ஹிடெஹிட்டோவுக்கு ஆதரவாக பதவி விலகினார்.[2]

டெய்ஜோ டென்னோ

[தொகு]

கோ-சகுராமாச்சி பதவி விலகியதும் டெய்ஜோ-டென்னா (ஓய்வு பெற்ற பேரரசி) ஆனார், ஆனால் அவரது மருமகன் ஆட்சி நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை. பேரரசர் கோ-மோமோசோனோ 1779 ஆம் ஆண்டில் மரணமடைந்தார், மேலும் அரியணைக்கு வாரிசு இல்லாததால் இது வாரிசு நெருக்கடியை உருவாக்கியது. கோ-சகுராமாச்சி மூத்த அரசவைகள் மற்றும் ஏகாதிபத்திய காவலர்களுடன் கலந்தாலோசித்தார், மேலும் புஷிமி-நோ-மியாவின் இளவரசர் சதாயோஷியை வளர்ப்பு மகனாக ஏற்றுக்கொள்ள திட்டமிட்டார். எதோ ஒரு காரணத்திற்காக அரச குடும்பத்தின் கிளையின் உறுப்பினராக இருந்த இளவரசர் மொரோஹிட்டோவுக்கு பதிலாக சதாயோஷி தேர்வு செய்யப்பட்டார். மொரோஹிடோ இளவரசர் கன்யின்-நோ-மியா சுகேஹிட்டோவின் ஆறாவது மகன், மேலும் பேரரசரின் தலைமை ஆலோசகர் (கம்பாகு என்று அழைக்கப்படுபவர்) அவருக்கு ஆதரவளித்தார். கோ-மோமோசோனோ இளவரசர் மொரோஹிட்டோவை அவசர அவசரமாக தத்தெடுத்தார், அவர் டிசம்பர் 6, 1779 இல் இறந்த பிறகு பேரரசர் கோகாகு ஆனார். சிம்மாசனம் ஏகாதிபத்திய வரிசையின் வேறு கிளைக்கு மாறிய பிறகு, கோ-சகுராமாச்சி பேரரசரைக் குறிக்கும் இளம் இறைவனின் பாதுகாவலர் என்று குறிப்பிடப்பட்டார். முன்னாள் பேரரசி கோ-சகுராமாச்சி 24 டிசம்பர் 1813 அன்று தனது 73 ஆம் வயதில் காலமானார்.[2]

மேற்கோள்கள்

[தொகு]
  1. 1.0 1.1 Titsingh, p. 419.
  2. 2.0 2.1 2.2 Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit, p. 186.
  3. Brinkley, Frank. (1907). A History of the Japanese People, p. 621.
  4. Meyer, p. 186; Titsingh, p. 419.
  5. Screech, T. Secret Memoirs of the Shoguns, pp. 139–145.
  6. Hall, John. (1988). The Cambridge History of Japan, p. xxiii.
  7. 7.0 7.1 Hall, John. (1955). Tanuma Okitsugu, 1719–1788, p. 120.
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=பேரரசி_கோ-சகுராமாச்சி&oldid=3896149" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது