பெரிலியம் கார்பனேட்டு
| இனங்காட்டிகள் | |
|---|---|
13106-47-3 
| |
| ChemSpider | 55490 
|
InChI
| |
| யேமல் -3D படிமங்கள் | Image |
| பப்கெம் | 61577 |
| வே.ந.வி.ப எண் | DS2350000 |
SMILES
| |
| பண்புகள் | |
| CBeO3 | |
| வாய்ப்பாட்டு எடை | 69.02 g·mol−1 |
| உருகுநிலை | |
| கொதிநிலை | 100 °C (212 °F; 373 K) decomposes |
| 0.36 g/100 mL | |
| வெப்பவேதியியல் | |
| Std enthalpy of formation ΔfH |
-1025 kJ/mol[1] |
| நியம மோலார் எந்திரோப்பி S |
52 J/mol·K[1] |
| வெப்பக் கொண்மை, C | 65 J/mol·K[1] |
| தீங்குகள் | |
| முதன்மையான தீநிகழ்தகவுகள் | Irritant (Xi) |
| Lethal dose or concentration (LD, LC): | |
LD50 (Median dose)
|
150 mg/kg (guinea pig) |
மாறுதலாக ஏதும் சொல்லவில்லை என்றால் கொடுக்கப்பட்ட தரவுகள் யாவும் பொருள்கள் அவைகளின் இயல்பான வெப்ப அழுத்த நிலையில் (25°C, 100kPa) இருக்கும். | |
 verify (இது: / ?)
| |
| Infobox references | |
பெரிலியம் கார்பனேட்டு (Beryllium carbonate ) என்பது BeCO3 என்ற மூலக்கூற்று வாய்ப்பாடு கொண்ட ஒரு வேதிச் சேர்மமாகும்
அமைப்புகள்[தொகு]
பெரிலியம் கார்பனேட்டு மூன்று வடிவங்களில் காணப்படுகிறது. நீரற்றது, நான்குநீரேற்ற வடிவம் மற்றும் அடிப்படை பெரிலியம் கார்பனேட்டு என்பன அம்மூன்று வகைகளாகும். நீரற்ற நீரிலி வடிவ பெரிலியம் கார்பனேட்டு நிலைப்புத் தன்மையற்ற சேர்மமாகக் காணப்படுகிறது. இது பெரிலியம் ஆக்சைடு மற்றும் கார்பன் டையாக்சைடாக சிதைவடைகிறது[2]. பெரிலியம் ஐதராக்சைடு கரைசலில் கார்பன் டையாக்சைடு குமிழ்களை செலுத்துவதன் மூலமாக நான்கு நீரேறிய பெரிலியம் கார்பனேட்டு உருவாகிறது இருந்தாலும் இவ்வடிவமும் நிலைப்புத்தன்மை அற்றதாகவே உள்ளது[3] .
தயாரிப்பு[தொகு]
அடிப்படை பெரிலியம் கார்பனேட்டு ஒரு கலவை உப்பாகும். பெரிலியம் சல்பேட்டும் அமோனியம் கார்பனேட்டும் சேர்ந்து வினைபுரிவதன் மூலம் இதைத் தயாரிக்க முடியும். இதனுடைய மூலக்கூறில் கார்பனேட்டு அயனியும் ஐதராக்சைடு அயனியும் இடம்பெற்று Be2CO3(OH)2 என்று குறிக்கப்படுகிறது[4]. முன்னோர் இச்சேர்மத்தைத்தான் பெரிலியம் கார்பனேட்டு என்று அழைத்ததாக நம்பப்படுகிறது.
பாதுகாப்பு[தொகு]
பல பெரிலியம் சேர்மங்கள் புற்றுநோயை உண்டாக்கும் தன்மை கொண்டவை என்பதால் இதையும் கவனித்துடன் கையாளவேண்டும். உடம்பின் மீது எரிச்சலை உண்டாக்கும் தன்மை இதற்கு உண்டு.
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 http://chemister.ru/Database/properties-en.php?dbid=1&id=4246
- ↑ Egon Wiberg, Arnold Frederick Holleman (2001) Inorganic Chemistry, Elsevier ISBN 0-12-352651-5
- ↑ David Anthony Everest, 1964, The Chemistry of Beryllium, Elsevier Pub. Co.
- ↑ J.E. Macintyre, Dictionary of Inorganic Compounds 1992 CRC Press ISBN 0-412-30120-2