பிரஜ்னபரமிதா
 கிழக்கு ஜாவா பிரஜ்னபராமிதா சிலை
| |
| செய்பொருள் | எரிமலைப் படிகப்பாறை |
|---|---|
| அளவு | உயரம் 126 செ.மீ., அகலம் 50 செ.மீ. |
| உருவாக்கம் | 13-ஆம் நூற்றாண்டு
|
| கண்டுபிடிப்பு | சுங்குப் புத்திரி, சிங்காசாரி கோயில், கிழக்கு ஜாவா, மலாங், கிழக்கு ஜாவா, இந்தோனேசியா (1818)
|
| தற்போதைய இடம் | இந்தோனேசியாவின் தேசிய அருங்காட்சியகம், ஜகார்த்தா |
பிரஜ்னபரமிதா அல்லது ஜாவா பிரஜ்னபரமிதா சிலை (ஆங்கிலம்: Prajnaparamita, Prajñāpāramitā of Java; இந்தோனேசியம்: Prajñāpāramitā Jawa) என்பது இந்தோனேசியா, கிழக்கு ஜாவா, சிங்காசாரியைச் சேர்ந்த 13-ஆம் நூற்றாண்டு போதிசத்வ பிரஜ்னபரமிதா தேவியின் (ஆங்கிலம்: Bodhisattva Prajñāpāramitā Devi; சமசுகிருதம்: प्रज्ञापारमिता देवी) பிரபலமான சித்தரிப்புச் சிலையாகும்.[1]
வரலாற்றுச் சிறப்புமிகு இந்தச் சிலை, மிகுந்த அழகியல் கலைநயம் கொண்டது; மேலும் பண்டைய ஜாவாவின் பாரம்பரிய இந்து-பௌத்த கலையின் தலைசிறந்த படைப்பாகக் கருதப்படுகிறது.[2]
பொது
[தொகு]கிழக்கு ஜாவாவில் 1818-ஆம் ஆண்டில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட இந்த பிரஜ்னபரமிதா சிலை; கென் தெடிசுக்கு செதுக்கப்பட்டதாக நம்பப்படுகிறது.[3] அந்தச் சிலை கென் தெடிஸ் சாயலில் செய்யப்பட்டு, அவருடைய கல்லறையில் தெய்வீகச் சிலையாக வைக்கப்பட்டு இருக்கலாம் என்று ஜாவானிய மக்கள் நம்புகின்றனர். தற்போது இந்தச் சிலை இந்தோனேசியாவின் தேசிய அருங்காட்சியகத்தின் பாதுகாப்பில் உள்ளது.[4]
விளக்கம்
[தொகு]கிழக்கு ஜாவாவின் பிரஜ்னபரமிதாவின் சிலை, ஆழ்நிலை தெய்வீக ஞானத்தின் (Transcendental Wisdom) மிகவும் பிரபலமான சித்தரிப்பாக அறியப்படுகிறது. அவளுடைய அமைதியான வெளிப்பாடு; தியானநிலைத் தோரணை; மெய்யுடல் சைகை; செழுமை நிறைந்த மறைநிலைப் புதிர் வடிவிலான அணிகலன்கள்; அலங்காரங்களுக்கு மாறாக, அமைதியின் வெளிப்பாடு; மற்றும் ஆன்மீக தியான நிலை; இவை எல்லாம் ஒன்றிணைந்து உச்சத்தில் பரிணமிக்கின்றன.
இந்தச் சிலை, தெய்வ வஜ்ராசன தோரணை (Vajrasana Posture) எனப்படும் நேர்த்தியான தாமரை தியான நிலையில், ஒரு சதுர அடித்தளத்தின் மேல், பத்மாசனம் (Padmasana) எனப்படும் இரட்டைத் தாமரை பீடத்தில் அமர்ந்துள்ளது.[1] மேலும் இந்தச் சிலை, அழகிய வேலைப்பாடுகளுடன் செதுக்கப்பட்ட ஒரு விண்வெளிக் கோளில் அமர்ந்திருப்பதாகவும் வடிவம் கண்டுள்ளது. இந்தச் சிலை 126 செ.மீ (50 அங்குலம்), அகலம் 55 செ.மீ (22 அங்குலம்) மற்றும் தடிமன் 55 செ.மீ (22 அங்குலம்) கொண்டது; வெளிர் சாம்பல் நிற எரிமலைப் படிகப் பாறையால் செதுக்கப்பட்டுள்ளது.[5]
காயத்திரி இராசபத்தினி
[தொகு]இந்தச் சிலையின் தேவி; தர்மசக்கர-முத்ரா (Dharmachakra-mudra) எனும் தர்மச் சக்கரத்தைச் சுழற்றுவதைக் குறிக்கும் முத்திரையைச் செய்கிறாள்.[1] சிலையின் தலை மற்றும் முகம் மிக மிக நேர்த்தியாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. தேவி தன் தலைமுடியை உயரமாக அணிந்து, சடமகூட மகுடத்தில் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளார். அவரின் தலைக்குப் பின்னால் பிரபமண்டலம் (Prabhamandala) எனும் உயர்ந்த ஞானத்தைக் குறிக்கும் தெய்வீக ஒளிவட்டம் (Aura) பிரகாசிக்கின்றது.[6]
கிழக்கு ஜாவா, மலாங்கில் உள்ள சிங்காசாரி கோயிலுக்கு அருகிலுள்ள சுங்குப் புத்ரி இடிபாடுகளில் (Cungkup Putri) இந்த சிலை, சேதம் அடையாத நிலையில்; கிட்டத்தட்ட நேர்த்தியான நிலையில் 1818-ஆம் ஆன்டில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. உள்ளூர் ஜாவானிய பாரம்பரியம் இந்தச் சிலையை, சிங்காசாரியின் முதல் அரசியான கென் தெடிஸ் அரசியுடன் தொடர்பு படுத்துகிறது. கென் தெடிஸ் அரசியின் தெய்வீகச் சித்தரிப்பாக இருக்கலாம் என்று கருதப்படும் அதே வேளையில்,[1] இந்தச் சிலை மஜபாகித்தின் முதல் அரசரான ராதன் விஜயனின் மனைவியான காயத்திரி இராசபத்தினியுடன் இணைக்கப் படுகிறது.[2][7]
கண்டுபிடிப்பு
[தொகு]பிரஜ்னபரமிதா சிலை, 1818 அல்லது 1819-ஆம் ஆண்டுகளில் இடச்சு கிழக்கிந்தியத் தீவுகளின் அதிகாரியான டி. மொன்னெறு (D. Monnereau) என்பவரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 1820-ஆம் ஆண்டில் மொன்னெறு அந்த சிலையை சி.ஜி.சி. ரெய்ன்வார்ட் (Caspar Georg Karl Reinwardt) என்பவரிடம் ஒப்படைத்தார். பின்னர் ரெய்ன்வார்ட், பிரஜ்னபரமிதா சிலையை நெதர்லாந்திற்கு கொண்டு சென்றார். லைடனில் உள்ள நெதர்லாந்து தேசிய இனவியல் அருங்காட்சியகத்தில் மதிப்புமிக்க உடைமையாகப் பாதுகாக்கப்பட்டது.[2] 158 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக பிரஜ்னபரமிதா சிலை நெதர்லாந்தின் லைடன் அருங்காட்சியகத்தின் பாதுகாப்பில் இருந்தது.
சனவரி 1978-இல், நெதர்லாந்தின் அரசி ஜூலியானா முன்னாள் இடச்சு குடியேற்ற நாடான இந்தோனேசியாவுக்கு அரச பயணம் செய்தபோது, நெதர்லாந்து அரசாங்கம் பிரஜ்னபரமிதா சிலையை இந்தோனேசிய குடியரசிற்குத் திருப்பிக் கொடுத்தது.
தற்போது இந்தச் சிலை, ஜகார்த்தாவில் உள்ள இந்தோனேசியாவின் தேசிய அருங்காட்சியகத்தின் 4-ஆவது மாடியில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டு உள்ளது. பிரஜ்னபரமிதா சிலை, அழகியல் அமைப்பில் ஆன்மீகத்தை நேர்த்தியாக இணைக்கும் அரிய கலைச் சின்னங்களில் ஒன்றாகவும்; பண்டைய இந்தோனேசிய பாரம்பரியக் கலையில் ஓர் உயரிய வரலாற்றுச் சின்னமாகவும் புகழ் பெற்றுள்ளது.[8]
காட்சியகம்
[தொகு]பிரஜ்னபரமிதா காட்சிப் படங்கள்:
-
சிங்காசாரி பிரஜ்னபரமிதா சிலை -
பிரஜ்னபரமிதா சிலையின் முன்பகுதி -
பிரஜ்னபரமிதா சிலையின் பாதங்கள்
மேலும் காண்க
[தொகு]மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Collectionː Prajnaparamita". National Museum of Indonesia. Archived from the original on 9 January 2015. Retrieved 17 May 2015.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 "Prajnaparamita". Virtual Collections of Asian Masterpieces. Retrieved 17 May 2015.
- ↑ "Surviving Legend, Surviving 'Unity in Diversity' a Reading of Ken Arok and Ken Dedes Narratives'" (PDF). Novita Dewi: National University of Singapore. Retrieved 25 February 2025.
- ↑ "Ken Arok Ken Dedes Pdf Downloadl". sites.google.com. Retrieved 25 February 2025.
- ↑ "Arca Prajnyaparamita Koleksi Museum Nasional Nomor Inventaris 17774". Sistem Registrasi Nasional Cagar Budaya (in இந்தோனேஷியன்). Retrieved 2020-04-06.
- ↑ Ann R. Kinney; Marijke J. Klokke; Lydia Kieven (2003). Worshiping Siva and Buddha: The Temple Art of East Java. University of Hawaii Press. ISBN 9780824827793. Retrieved 17 May 2015.
- ↑ Drake, Earl (2012). Gayatri Rajapatni, Perempuan di Balik Kejayaan Majapahit. Yogyakarta: Ombak.
- ↑ "Worshipping the Source: The Buddhist Goddess Prajnaparamita". egregores. 25 September 2009. Retrieved 17 May 2015.
சான்றுகள்
[தொகு]- Alpen, Jan van and Anthony Aris. (1995) Oriental Medicine: An Illustrated Guide to the Asian Arts of Healing. Chicago: Serinda Publications. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-906026-36-9
- Bolitho, Harold. (2003) "Book Review: Titia: The First Western Woman in Japan by Rene P. Bersma," Pacific Affairs, Vol. 76, No. 4. pp. 662-663. University of British Columbia.
- Carbonell, Bettina Messias. (2004). Museum Studies: An Anthology of Contexts. New York: John Wiley & Sons-Blackwell Publishing. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-631-22830-1
- Frederiks, Johannes Godefridus and F. Jos. van den Branden. (1888). "Johannes Gerhard Frederik van Overmeer Fischer," Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde. Amsterdam: L.J. Veen.
- Otterspeer, W. (1989). Leiden Oriental Connections, 1850-1940, Vol. V: Studies in the History of Leiden University. Leiden: E. J. Brill. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-90-04-09022-4 (paper)
- Siebold, Philipp Franz von. (1843). Lettre sur l'utilité des Musées Ethnographiques et sur l'importance de leur création dans états européens qui posèdents des Colonies. Paris: Librarie de l'Institut.
- Rudolf Effert: Royal cabinets and auxiliary branches : origins of the National Museum of Ethnology, 1816-1883. Leiden, 2008. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-90-5789-159-5
- Edo-Tokyo Museum exhibition catalog. (2000). A Very Unique Collection of Historical Significance: The Kapitan (the Dutch Chief) Collection from the Edo Period—The Dutch Fascination with Japan. Catalog of "400th Anniversary Exhibition Regarding Relations between Japan and the Netherlands," a joint project of the Edo-Tokyo Museum, the Nagasaki, Nagasaki, the National Museum of Ethnology, the National Natuurhistorisch Museum and the National Herbarium of the Netherlands in Leiden, the Netherlands. Tokyo.
- Topstukken van Rijksmuseum Volkenkunde. KIT Publishers, Amsterdam, 2013. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9789460222535
