பசவகல்யாண்
பசவகல்யாண் (Basavakalyan) அல்லது பசவகல்யாணா என்பது இந்தியாவின் கர்நாடகாவின் பிதர் மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு நகரம் மற்றும் வட்டமாகும். இது வரலாற்று ரீதியாக கல்யாண் என்று அறியப்படுகிறது. பசவகல்யாண் பிதர் மாவட்டத்தின் இரண்டாவது பெரிய நகராட்சி நகரமாகவும் உள்ளது.
வரலாறு[தொகு]
பசவகல்யாணின் வரலாறு 3000 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டது. இதன் பெயர் குரு சரித்திரத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. [ மேற்கோள் தேவை ] இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்கு முன்பு, பசவாககல்யாண் கல்யாணி என்று அழைக்கப்பட்டது. 1956 ஆம் ஆண்டில் மொழியியல் அடிப்படையில் மாநிலங்களைப் பிரித்த பின்னர், 12 ஆம் நூற்றாண்டு இந்தியாவில் அனுபவ மண்டபத்தை (ஆன்மீக ஜனநாயகம்) நிறுவிய புரட்சியாளரான விசுவகுரு பசவண்ணா நினைவாக கல்யாண் பசவ கல்யாணாக மறுபெயரிடப்பட்டது.
மேலைச் சாளுக்கியர்கள், கல்யாணியின் காலச்சூரிகள், தேவகிரியின் யாதவர்கள், காக்கத்தியர்கள், தில்லி சுல்தான்களின், பாமினி சுல்தான்கள் (பீதர், குல்பர்கா), பீதர் சுல்தான்கள், பீசப்பூர் சுல்தான்கள், முகலாயர்கள் மற்றும் ஐதராபாத் நிசாம்கள் போன்ற ஆட்சியாளர்களால் பசவகல்யாண் ஆளப்பட்டு வந்தது .
மேலைச் சாளுக்கியர்கள்[தொகு]
இது 1050 முதல் 1195 வரை மேலைச் சாளுக்கிய ( கல்யாணி சாளுக்கியர்கள் ) வம்சத்தின் அரச தலைநகராக இருந்தது. முதலாம் சோமேசுவரன் (1041-1068) கல்யாணியை தனது தலைநகராக மாற்றினார். பாதாமி சாளுக்கியர்களுடன் வேறுபடுவதற்கு கல்யாணி சாளுக்கியர்களாக அங்கீகரிக்கப்பட்டார். பின்னர் இரண்டாம் சோமேசுவரன், ஆறாம் விக்ரமாதித்தன், மூன்றாம் சோமேசுவரன் , மூன்றாம் ஜெகதேகமல்லன் மற்றும் மூன்றாம் தைலப்பன் ஆகியோரால் ஆளப்பட்டது. மன்னர் முதலாம் சோமேசுவரன் (பொ.ச. 1042-1068) தலைநகரை மன்யகேட்டாவிலிருந்து (தற்போது குல்பர்கா மாவட்டத்திலுள்ளம் மல்கெட்) கல்யாணிக்கு மாற்றினார். [1] 10 முதல் 12 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் அவர் இந்தியாவின் கிட்டத்தட்ட பாதியை அதாவது மேற்கு தக்காணம் மற்றும் தென்னிந்தியாவின் பெரும்பகுதிகளை ஆட்சி செய்தார். [2] ஆறாம் விக்ரமாதித்தன் தனது அரசவையில் சோமேசுவரன், பில்கனன் (காஷ்மீரின் கவிஞர்) மற்றும் விக்னேசுவரன் (சட்ட நிபுணர்) போன்ற அறிஞர்களைக் கொண்டிருந்தார். 1077 பிப்ரவரி 26, அன்று ஆறாம் விக்ரமாதித்தனின் முடிசூட்டு விழா சாளுக்கிய விக்ரம வருச ஜல்சங்கி கோயிலில் தொடங்கியது.
கல்யாணி சாளுக்கிய கட்டிடக்கலை[தொகு]
கல்யாணி சாளுக்கிய பாணியின் ஆரம்ப எடுத்துக்காட்டுகள் குக்கனூரில் காணப்படுகின்றன. இங்குள்ள குக்கனூர் கல்லேஸ்வரர் மற்றும் நவலிங்க கோயில்கள் ஆரம்பகால சாளுக்கிய குழுவான அய்கோல் மற்றும் பட்டடக்கல்லுடன் ஒத்திருக்கின்றன.கதக் அருகே லக்குண்டியில் உள்ள சமணக் கோயில் இந்த பாணியை மேம்படுத்துவதற்கான அடுத்த கட்டமாக மேற்பரப்பு சிகிச்சையில் அதிக அலங்கார விளைவை அறிமுகப்படுத்துகிறது.
கல்யாணி பாணி கட்டிடக்கலை 12 ஆம் நூற்றாண்டில் அதன் முதிர்ச்சியையும் உச்சத்தையும் அடைந்தது. லக்குண்டியில் காசி விசுவேசுவரர், குருவட்டியில் மல்லிகார்ஜுனர் மற்றும் மகாதேவா கோயில் (இடகி) ஆகியவை பிற்கால சாளுக்கிய கட்டிடக் கலைஞர்களால் தயாரிக்கப்பட்ட சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகள் ஆகும். கதக்கில் உள்ள சரசுவதி மற்றும் சோமேசுவரர் கோயில்கள் சிதைந்த நிலையில் உள்ளன. இந்த காலகட்டங்களின் கிட்டத்தட்ட நூறு நினைவுச்சின்னங்கள் உள்ளன அவை தக்காணப் பீடபூமி முழுவதும் சிதறிக்கிடக்கின்றன. இது கல்யாணியின் பிற்கால சாளுக்கியர்களால் பெறப்பட்ட கலை சிறப்பைப் பற்றிய தகவல்களைத் தருகிறது.
காலச்சுரிகள் மற்றும் பசவேசுவரர்[தொகு]
கல்யாணியின் காலச்சுரி பிறகு மேலைச் சாளுக்கியர்கள் கல்யாணியைத் தலைநகராகத் தொடர்ந்தனர். 12 ஆம் நூற்றாண்டின் போது கல்யாணி மன்னர் பிஜ்ஜாலாவின் கலாச்சுரி (1156–1167) அரியணை ஏறினார். பசவேசுவரர் அவரது பிரதமராக நியமிக்கப்பட்டார். தீண்டாமையையும் பாலின பாகுபாட்டையும் நிறுத்த ஒரு சமூக இயக்கத்தை பசவேசுவரர் வழிநடத்தினார். சிவசாரண புரட்சி நடந்தது. பசவேசுவரர் வசன சாகித்தியத்துடன் பலரை ஊக்கப்படுத்தினார். மேலும் 600 க்கும் மேற்பட்டோர் வசனகரர்கள் என்ற எழுத்தாளர்களாக மாறினர்.
சமூக மற்றும் மத இயக்கத்தின் மையம்[தொகு]
இது ஒரு சிறந்த சமூக மற்றும் மத இயக்கத்தின் மையமாகும். 12 ஆம் நூற்றாண்டில், சமூக சீர்திருத்தவாதியான பசவேசுவரர் காரணமாக இது கற்றல் இடமாக மாறியது. பசவர், அக்கா மகாதேவி, செசன்னபசவண்ணா, சித்தராமர் மற்றும் பிற சரணர்கள் பசவகல்யாணுடன் தொடர்புடையவர்கள். பசவர், இந்து மதத்தில் சாதி மற்றும் மரபுவழிக்கு எதிராக போராடினார். [3]
விஸ்வகுரு பசவண்ணா ஒரு சிறந்த புரட்சியாளர், இந்தியாவில் 12 ஆம் நூற்றாண்டில் "அனுபவ மண்டபம்" என்ற ஆன்மீக ஜனநாயகத்தை நிறுவினார் (அனுபவ மந்தப - இது "உலகின் முதல் பாராளுமன்றம்" என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இது புனித அல்லம்பிரபு தலைமையிலானது). அந்த நேரத்தில் மனிதகுலம் அனுபவிக்கும் அனைத்து வகையான பிரச்சினைகளுக்கும் நடைமுறை தீர்வுகளை வழங்கியது.
நிலவியல்[தொகு]
பசவகல்யன் 17.87 ° N 76.95 ° கிழக்கில் அமைந்துள்ளது. இதன் சராசரி உயரம் 621 மீட்டர் (2037 அடி).
புள்ளிவிவரங்கள்[தொகு]
2011 ஆம் ஆண்டு இந்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி, பசவகல்யாண் நகரத்தில் 69,717 மக்கள் தொகை உள்ளது, அதில் 36,116 ஆண்கள், 33,601 பெண்கள். கன்னட மொழி பெரும்பான்மையான மக்களால் பேசப்படுகிறது. மராத்தி, இந்தி, உருது ஆகிய மொழிகளும் ஊரில் பேசப்படுகின்றன.
0 முதல் 6 வயதுக்குட்பட்ட குழந்தைகளின் மக்கள் தொகை 9,949 ஆக இருந்தது, இது பசவகல்யாணின் மொத்த மக்கள் தொகையில் 14.27% ஆகும். பசவகல்யாணில், பாலியல் விகிதம் 930 பெண்கள் முதல் 1,000 ஆண்கள் வரை, கர்நாடக மாநில சராசரி 973 பெண்கள் முதல் 1,000 ஆண்கள் வரை உள்ளது. மாநில சராசரியான 948 உடன் ஒப்பிடும்போது, பசவகல்யாணில் குழந்தை பாலின விகிதம் 879 ஆக இருந்தது. பசவகல்யானின் கல்வியறிவு விகிதம் 77.46% ஆக இருந்தது. இது மாநில சராசரியான 75.36% ஐ விட அதிகமாகும். ஆண்களின் கல்வியறிவு விகிதம் 82.46% ஆகவும், பெண் கல்வியறிவு விகிதம் 72.13% ஆகவும் இருந்தது.
மேலும் காண்க[தொகு]
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ http://www.deccanherald.com/content/537255/sights-around-basavakalyan.html
- ↑ "The Chalukyas of Kalyani". Archived from the original on 2008-12-01. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-08-20.
- ↑ "Basavakalyan". Archived from the original on 27 May 2009. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2009-05-08.