தெல்ஃபியின் ஆரக்கிள்
 | இக்கட்டுரை Google Translate போன்ற ஒரு தானியங்கி மொழிபெயர்ப்புக் கருவி மூலம் பெறப்பட்ட உரையைக் கொண்டுள்ளது. இதனை உரை திருத்த உதவுங்கள். இக்கருவிகளைப் பயன்படுத்துவோர் தகுந்த திருத்தங்கள் செய்த பிறகே பதிப்பிக்க வேண்டும். பார்க்க - விக்கிப்பீடியா:தானியங்கித் தமிழாக்கம் |
பைத்தியா /ˈpɪθiə/ [1] Ancient Greek: Πυθία [pyːˈtʰíaː] ) என்பது தெல்ஃபியில் உள்ள அப்பொல்லோ கோவிலின் பிரதான பாதிரியாரின் பட்டமாகும். அவர் குறிப்பாக அதன் ஆரக்கிளாக பணியாற்றினார் மற்றும் தெல்ஃபியின் ஆரக்கிள் என்று அழைக்கப்பட்டார். அவரது தலைப்பு வரலாற்று ரீதியாக ஆங்கிலத்தில் பைத்தோனெஸ் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
பைத்தியா கிமு 8 ஆம் நூற்றாண்டில் நிறுவப்பட்டது, (சில மதிப்பீடுகள் இந்த ஆலயம் கிமு 1400 ஆம் ஆண்டிற்கு முந்தையது என்றாலும்), [2] [3] [4] மேலும் அப்பொல்லோவால் தெய்வீக வசம் ( உற்சாகம் ) இருந்தபோது கூறப்பட்ட தீர்க்கதரிசனங்களுக்காக பரவலாகப் பாராட்டப்பட்டது. கிமு ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் பைத்தியன் பாதிரியார் முதன்மையானவராக உருவெடுத்தார், மேலும் கிபி ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி வரை தொடர்ந்து ஆலோசனை பெற்றார். இந்தக் காலகட்டத்தில், தெல்ஃபிய ஆரக்கிள் கிரேக்கர்களிடையே மிகவும் மதிப்புமிக்க மற்றும் அதிகாரப்பூர்வமான ஆரக்கிளாக இருந்தது, மேலும் அவர் பாரம்பரிய உலகின் மிகவும் சக்திவாய்ந்த பெண்களில் ஒருவராக இருந்தார். இந்த ஆரக்கிள், பாரம்பரிய கிரேக்கர்களின் சிறந்த ஆவணப்படுத்தப்பட்ட மத நிறுவனங்களில் ஒன்றாகும். ஆரக்கிளைக் குறிப்பிடும் ஆசிரியர்களில் எஸ்கிலஸ், அரிஸ்டாட்டில், அலெக்ஸாண்ட்ரியாவின் கிளமென்ட், டியோடோரஸ், டியோஜெனெஸ், யூரிபிடிஸ், ஹெரோடோடஸ், ஜூலியன், ஜஸ்டின், லிவி, லூகன், நெபோஸ், ஓவிட், பௌசானியாஸ், பிண்டர், பிளேட்டோ, புளூடார்ச், சோஃபோக்கிள்ஸ், ஸ்ட்ராபோ, துசிடிடிஸ் மற்றும் ஜெனோஃபோன் ஆகியோர் அடங்குவர் .
ஆயினும்கூட, பைத்தியா எவ்வாறு செயல்பட்டது என்பது குறித்த விவரங்கள் அரிதானவை, காணவில்லை அல்லது இல்லாதவை, ஏனெனில் பாரம்பரிய காலத்தைச் சேர்ந்த (கிமு 6 முதல் 4 ஆம் நூற்றாண்டு வரை) ஆசிரியர்கள் இந்த செயல்முறையை பொதுவான அறிவாகக் கருதுகின்றனர், விளக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆரக்கிள் பற்றி எந்த விவரமும் விவாதித்தவர்கள் கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கிபி 4 ஆம் நூற்றாண்டு வரை உள்ளனர் மற்றும் முரண்பட்ட கதைகளை வழங்குகிறார்கள். பிரதான கதைகளில் ஒன்று, பித்தியா பாறையில் உள்ள ஒரு பள்ளத்தில் இருந்து எழும் நீராவிகளால் தூண்டப்பட்ட ஒரு வெறித்தனமான நிலையில் ஆரக்கிள்களை வழங்கியதாகவும், அவர் கிப்பரிஷ் பேசியதாகவும், அவற்றை பாதிரியார்கள் புதிரான தீர்க்கதரிசனங்கள் என்று விளக்கி கிரேக்க இலக்கியத்தில் பாதுகாக்கப்பட்ட கவிதை டாக்டிலிக் ஹெக்ஸாமீட்டர்களாக மாற்றினர்.[5] இருப்பினும், இந்த யோசனையை ஜோசப் ஃபோன்டென்ரோஸ் மற்றும் லிசா மௌரிசியோ போன்ற அறிஞர்கள் சவால் செய்துள்ளனர், அவர்கள் பண்டைய ஆதாரங்கள் ஒரே மாதிரியாக பைத்தியாவை புத்திசாலித்தனமாக பேசுவதையும், அவரது சொந்த குரலில் தீர்க்கதரிசனங்களை வழங்குவதையும் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகின்றன என்று வாதிடுகின்றனர். ஹெரோடோட்டஸ், கிமு ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் எழுதுகிறார், பித்தியா டாக்டிலிக் ஹெக்ஸாமீட்டர்களில் பேசுவதை விவரிக்கிறார்.[6]
- ↑ "'Pythia main entry Random House Dictionary (American), further down Dictionary (British)". Dictionary.com. Archived from the original on 2016-03-04. Retrieved 2015-02-23.
- ↑ "The Greeks - The Oracle at Delphi". www.pbs.org. Archived from the original on 2021-06-26. Retrieved 2021-05-24.
- ↑ October 2006, Heather Whipps 31 (31 October 2006). "New Theory on What Got the Oracle of Delphi High". livescience.com. Archived from the original on 16 September 2020. Retrieved 15 September 2020.
{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link) - ↑ "Delphic Oracle's Lips May Have Been Loosened by Gas Vapors". Science. August 14, 2001. Archived from the original on March 8, 2021.
- ↑ For an example, see Lewis Farnell, The Cults of the Greek States பரணிடப்பட்டது 2023-06-20 at the வந்தவழி இயந்திரம், 1907, vol. IV, p. 189. "But all this came to be merely considered as an accessory, leading up to the great moment when the Pythoness ascended into the tripod, and, filled with the divine afflatus which at least the latter ages believed to ascend in vapour from a fissure in the ground, burst forth into wild utterance, which was probably some kind of articulate speech, and which the Ὅσιοι [Osioi], 'the holy ones', who, with the prophet, sat around the tripod, knew well how to interpret. ... What was essential to Delphic divination, then, was the frenzy of the Pythoness and the sounds which she uttered in this state which were interpreted by the Ὅσιοι [Osioi] and the 'prophet' according to some conventional code of their own."
- ↑ Mikalson, Jon D. Herodotus and Religion in the Persian Wars. Univ of North Carolina Press, 2003. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9780807827987ISBN 9780807827987. p. 55.