தாய்வழிப் பிணைப்பு
தாய்வழிப் பிணைப்பு அல்லது தாய்மைப் பிணைப்பு (maternal bond) என்பது உறவு ஒரு தாய்க்கும், அவரது குழந்தைக்கும் இடையேயான பாசப்பிணைப்பாகும். பொதுவாக கர்ப்பம் மற்றும் பிரசவத்துடன் தொடர்புடையதாக இருந்தாலும், குழந்தையை தத்தெடுப்பது போன்ற தொடர்பில்லாத சந்தர்ப்பங்களில் தாய்வழி பிணைப்பு உருவாகலாம் .
உடல் மற்றும் உணர்ச்சி காரணிகள் தாய்-குழந்தை பிணைப்பு செயல்முறையை பாதிக்கின்றன . இதில் பிரிவு ஏக்க நோய் ஒரு குழந்தையை விட்டு பெற்றோர்கள் பிரியும் போது வழக்கமாக ஏற்படுகிறது. மற்ற பராமரிப்பாளர் குழந்தையை நேசித்து வளர்த்தால் ஏற்படுகிறது. புதிய தாய்மார்கள் எப்போதும் தங்கள் குழந்தையின் மீது உடனடி அன்பை அனுபவிப்பதில்லை. மாறாக, காலப்போக்கில் பிணைப்பு வலுப்பெறும். பாசத்தை உருவாக்க மணிநேரங்கள், நாட்கள், வாரங்கள் அல்லது மாதங்கள் ஆகலாம். [1]
கர்ப்பம்[தொகு]
ஒரு பெண்ணுக்கும் அவருடைய உயிரியல் குழந்தைக்கும் இடையிலான தாய்வழிப் பிணைப்பு பொதுவாக கர்ப்ப காலத்தில் உருவாகத் தொடங்குகிறது . கர்ப்பிணிப் பெண் தனது வாழ்க்கை முறையை வளரும் குழந்தையின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றிக்கொள்கிறார் . சுமார் 18 முதல் 25 வாரங்களில், தாயின் கரு நகர்வதை உணரத் தொடங்குகிறது. மீயொலி நோட்டம் தனது குழந்தையை முதன்முறையாகப் பார்ப்பதைப் போலவே , இந்த அனுபவம் பொதுவாக தாயுடன் தன் குழந்தையுடன் அதிக பற்றுதலை உணர வைக்கிறது. வளரும் கரு தாயின் இதயத்துடிப்பு மற்றும் குரல் பற்றிய விழிப்புணர்வைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் தொடுதல் அல்லது அசைவுக்கு பதிலளிக்கும் திறனைக் கொண்டுள்ளது. கர்ப்பத்தின் ஏழாவது மாதத்தில், மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெண்கள் தங்கள் பிறக்காத குழந்தையுடன் வலுவான தாய்வழிப் பிணைப்பைப் சொல்கின்றனர்.
கர்ப்பத்தை விரும்பாத சில தாய்மார்களுக்கு குழந்தையுடன் நெருங்கிய உறவு இருக்காது. அவர்கள் பிரசவத்திற்குப் பிறகான மனச்சோர்வு அல்லது பிற மனநலப் பிரச்சினைகளால் அதிகம் பாதிக்கப்படுவார்கள் மற்றும் தாய்ப்பால் கொடுப்பதற்கான வாய்ப்புகள் குறைவு.
பிரசவம்[தொகு]
பிரசவம் என்பது தாய் மற்றும் குழந்தை பிணைப்பை வலுப்படுத்தும் ஒரு அனுபவமாகும். அதிர்ச்சிகரமான பிறப்பு, தாயின் குழந்தைப்பருவம், மருத்துவ மன அழுத்தம், ஆதரவின்மை மற்றும் வாழ்க்கைத் துணை அல்லது பங்குதாரரின் செல்வாக்கு போன்ற காரணிகள் பிணைப்பை பலவீனப்படுத்தலாம்.
உணர்ச்சிப் பிணைப்பு கோட்பாடு 1970 களின் நடுப்பகுதியில் தோன்றியது, 1980 களில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட நிகழ்வாக மாறியது. விரைவில், மோசமான பிணைப்பு செயல்முறை பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டு மற்றொரு காலத்தை உருவாக்கும் அளவுக்கு ஆய்வு செய்யப்பட்டது.
ஆக்சிடாசின்[தொகு]
பிரசவம் மற்றும் பாலூட்டலின் போது ஆக்சிடாசின் உற்பத்தி பாராசிம்பேடிக் செயல்பாட்டை அதிகரிக்கிறது . இதனால், கவலை கோட்பாட்டளவில் குறைக்கப்படுகிறது.[2][3] தாய்வழி ஆக்சிடாசின் சுழற்சி பெண்களை பிணைக்க மற்றும் பிணைப்பு நடத்தையை காட்ட முனைகிறது, இது சர்ச்சைக்குரியது.
தாய்ப்பாலூட்டலின் போது தொடுதல், பதிலளித்தல் மற்றும் பரஸ்பர பார்வை மூலம் பிணைப்பை வளர்க்கும் என்று வலுவாக நம்பப்படுகிறது. [4]
தார்மீக பக்க விளைவுகள்[தொகு]
ஒரு தனிநபர் சேர்ந்த நெருக்கமான பிணைப்பு குழுக்களுக்கு சாதகமாக இருக்கும் போது ஆக்சிடாசின் நேர்மையின்மையை ஊக்குவிப்பதாக ஒரு 2014 ஆய்வு கூறுகிறது. பெற்றோர்கள் தங்கள் குழந்தைகளுக்கு சிறந்த பள்ளிகளில் சேர்க்கை பெற தங்கள் முகவரியைப் பற்றி பொய் சொல்லும்போது இந்த விளைவின் உண்மையான உலக உதாரணத்தைக் காணலாம் .
தாய்வழி பிரிவினை கவலை[தொகு]
9-10 மாத வயதில் தொடங்கி, குழந்தைகள் தவழ்ந்து செல்ல ஆரம்பித்தனர், பின்னர் அவர்கள் 12 மாத வயதில் நடக்கத் தொடங்கும் போது, அவர்கள் தாயை விட்டு உலகை உடல் ரீதியாக ஆராயும் திறனை வளர்க்கத் தொடங்குகிறார்கள். இந்த திறன்கள் குழந்தையை தாயிடமிருந்து அதிக பாதிப்புக்குள்ளாக்கும் போது பிரிப்பு கவலையை கொண்டு வருகின்றன. புதிதாகப் பெறப்பட்ட இந்த நவீன வளர்ச்சி, குழந்தைகளின் அறிவுசார் ஆர்வம், அறிவாற்றல் மற்றும் மொழி வளர்ச்சி ஆகியவற்றுக்கு இணையாக அவர்கள் சுட்டிக்காட்டவும் பெயரிடவும் தொடங்குகிறது, மேலும் 9-10 மாதங்களில் தாய்மார்களுடன் சேர்ந்து அவர்களின் சுற்றுப்புறத்தில் கலந்து கொள்கிறது. பெரும்பாலான பெற்றோர்கள் இந்த ஆய்வுகளையும் இந்த அதிகரித்த சுதந்திரத்தையும் வரவேற்கிறார்கள். இருப்பினும், தாய்வழி மனச்சோர்வு, அதிர்ச்சி அல்லது அவளது ஆரம்பகால வாழ்க்கையில் தொந்தரவு செய்த பிணைப்பின் பின்னணியில், சில தாய்மார்கள் ஆய்வு மற்றும் அல்லது குழந்தையின் கவலையை பொறுத்துக்கொள்வதில் கணிசமான சிரமம் உள்ளது.
கைக்குழந்தைகள் மற்றும் கைக்குழந்தைகள் தங்கள் தாய்மார்களை அச்சுறுத்தும் போது அல்லது சமூக ரீதியில் அவர்களின் தாய்மார்களைக் காக்கும்போது இந்த கவலை அதிகரிக்கிறது. உதாரணமாக, தாய்மார்கள், வன்முறை-வெளிப்பாடு மற்றும் பிந்தைய அதிர்ச்சிகரமான அழுத்தங்களின் வரலாறுகளுடன் , இடைநிலை ப்ரீஃப்ரொன்டல் கோர்டெக்ஸில் குறைவான செயல்பாட்டைக் காட்டுகின்றனர், இது பயத்தின் பதில்களைக் கட்டுப்படுத்தவும், சூழ்நிலைப்படுத்தவும் உதவுகிறது, இதனால் தங்களைத் தாங்களே அணைக்க முடியாது. காந்த அதிர்வு இமேஜிங் ஸ்கேனரில் வீடியோ-டேப் செய்யப்பட்ட தாய்-குழந்தையை பிரிக்கும் காட்சியைப் பார்க்கும்போது பயத்தின் பதில் .
தவிர்க்க முடியாமல், தாயிடமிருந்து அரிதாகவே பிரிக்கப்பட்ட குழந்தைகள் நீண்ட காலத்திற்குப் பிரியும்போது கவலைப்படுகிறார்கள். பள்ளிக்குச் செல்லத் தொடங்கும் போது இது பொதுவாக அனுபவிக்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு குழந்தையும் ஓரளவு பாதிக்கப்படுகிறது.
பிற்கால வாழ்க்கையில், தாய்மார்கள் தங்கள் குடும்ப அலகை விட்டு வேலைக்குச் செல்ல வேண்டியிருந்தால் இந்த கவலை மீண்டும் ஏற்படலாம். இரண்டு நிகழ்வுகளிலும், குழந்தையின் கவலையை (மற்றும் பெற்றோரின் கவலையை) முதன்மையாகக் குறைக்கலாம், அதாவது குழந்தையை அது நிகழும் முன் அனுபவத்திற்குத் தயார்ப்படுத்துதல் மற்றும் பிரிந்து செல்லும் போது பெற்றோர் மற்றும் குழந்தைகளுக்கிடையிலான உரையாடல் மற்றும் தொடர்பை உருவாக்குதல் மற்றும் பராமரித்தல்.
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ Winkler, Jiří (2000). "Utváření mateřského pouta v těhotenství" (in cs). Časopis Lékařů Českých 139 (1): 5–8. பப்மெட்:10750284. http://www.muni.cz/research/publications/314151.
- ↑ Chiras, Daniel D. (2012). Human Biology (7th ). Sudbury, MA: Jones & Bartlett Learning. பக். 262. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-7637-8345-7. https://books.google.com/books?id=mqlY1n8Ez1oC&pg=PA262.
- ↑ Human Evolutionary Biology. Cambridge University Press. 2010. பக். 282. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-139-78900-4. https://books.google.com/books?id=3NRf_8gwmO8C&pg=PA282.
- ↑ Shalvia, S.; De Dreu, C. K. W. (Apr 2014). "Oxytocin promotes group-serving dishonesty". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 111 (15): 5503–5507. doi:10.1073/pnas.1400724111. பப்மெட்:24706799.