ஜயாது கான்
| ஜயாது கான் துக் தெமுர் யுவானின் வென்சோங் பேரரசர் | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| மங்கோலியப் பேரரசின் 12வது ககான் (பேரரசு பிரிவின் காரணமாக பெயரளவில் மட்டுமே) யுவான் வம்சத்தின் 8வது பேரரசர் சீனாவின் பேரரசர் | |||||||||||||||||||||
 ஜயாது கான் துக் தெமுரின் (பேரரசர் வென்சோங்) யுவான் காலச் சித்திரம். | |||||||||||||||||||||
| யுவான் வம்சத்தின் பேரரசர் | |||||||||||||||||||||
| ஆட்சிக்காலம் | 14 நவம்பர் 1328 – 3 ஏப்ரல் 1329 8 செப்டம்பர் 1329 – 2 செப்டம்பர் 1332 | ||||||||||||||||||||
| முடிசூட்டுதல் | 16 அக்டோபர் 1328 | ||||||||||||||||||||
| முன்னையவர் | ரகிபக் கான் | ||||||||||||||||||||
| பின்னையவர் | குதுக்து கான் | ||||||||||||||||||||
| முன்னையவர் | குதுக்து கான் | ||||||||||||||||||||
| பின்னையவர் | ரிஞ்சின்பால் கான் | ||||||||||||||||||||
| பிறப்பு | பெப்ரவரி 16, 1304 | ||||||||||||||||||||
| இறப்பு | செப்டம்பர் 2, 1332 (அகவை 28) | ||||||||||||||||||||
| மனைவி | பூதசிறி | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| மரபு | போர்சிசின் | ||||||||||||||||||||
| அரசமரபு | யுவான் | ||||||||||||||||||||
| தந்தை | குலுக் கான் | ||||||||||||||||||||
ஜயாது கான் (மொங்கோலியம்: Заяат хаан, ஜயயடு கயன், 1304–1332), இயற்பெயர் துக் தெமுர், வென்சோங் (யுவானின் வென்சோங் பேரரசர், சீனம்: 元文宗, 16 பிப்ரவரி 1304 – 2 செப்டம்பர் 1332) என்கிற கோயில் பெயராலும் அழைக்கப்படுகிற இவர், யுவான் வம்சத்தின் ஒரு பேரரசர் ஆவார். சீனாவின் பேரரசர் தவிர, இவர் மங்கோலியப் பேரரசு அல்லது மங்கோலியர்களின் 12வது மாபெரும் கான் ஆகக் கருதப்படுகிறார், இருப்பினும் பேரரசின் பிரிவின் காரணமாக பெயரளவில் மட்டுமே இப்பெயர் அவருக்கு இருந்தது.
13 அக்டோபர் 1328 ஆம் ஆண்டு முதல் 3 ஏப்ரல் 1329 ஆம் ஆண்டு வரையான காலப்பகுதியில் இவர் ஆட்சி செய்தார். இவரது சகோதரர் குடுக்டு கான் குசலாவுக்கு ஆதரவாகப் பதவியைக் கைவிட்டுவிட்டு, பின் மீண்டும் 8 செப்டம்பர் 1329 முதல் 2 செப்டம்பர் 1332 வரை குடுக்டு கான் குசலா மரணம் அடைந்தபின்னர் பதவிவகித்தார்.
இவரது தந்தையின் விசுவாசமான கலகக்காரர்கள் காரணமாக, துக் தெமுர் கயிசன் வழித்தோன்றல்களை மீண்டும் பதவியில் அமர்த்தினார்; ஆனால் இவரது மூத்த சகோதரர் குசலாவின் குடும்பத்தைத் துன்புறுத்தி, பின்னர் அதற்காக வருத்தம் கொண்டார். இவரது பெயருக்கு மங்கோலியா மொழியில் “ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட/அதிர்ஷ்டமான கான்” என்று பொருள்.
துக் தெமுர் ஆட்சியில் பல கலாச்சார நிகழ்ச்சிகள் தழைத்தோங்கின, இவரும் கவிதை எழுதுதல், ஓவியம் வரைதல், மற்றும் தரமான நூல்களை வாசித்தல் போன்றவற்றைச் செய்தார்.[1] இவரது மிகவும் திறமையான கவிதை மற்றும் கைப்பிரதி எடுத்துக்காட்டுகள் இன்றளவும் உள்ளன. இவர் ‘’தி இம்பீரியல் டைனஸ்டீஸ் கிரான்ட் இன்ஸ்டிடியூசன்ஸ் ஃபார் மேனேஜிங் த வேர்ல்ட்’’ என்ற தொகுப்பைத் தொகுக்க ஆணையிட்டு மேற்பார்வையும் செய்தார்; இந்த உரை தயாரிப்பு மூலம், இவர் தனது ஆட்சியை புதிய தொடக்கமாக அறிவித்தார், இது நிர்வாக நடைமுறைகள் மற்றும் கடந்தகால விதிகள் ஆகியவற்றின் பங்குகளை எடுத்துக் கொண்டு, மங்கோலிய வம்ச ஆட்சி முறையில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை எதிர்நோக்கியது.[2] ஆனால் இவருடைய ஆட்சி சிறிது காலமே இருந்தது, இவருடைய நிர்வாகமானது, 1328 ஆம் ஆண்டில் இவருக்கு பதவி கிடைக்க உதவிய கிப்சக்கியரான எல் தெமுர் மற்றும் மெர்கிட் இனத்தைச் சேர்ந்த பயன் போன்ற சக்தி வாய்ந்த அமைச்சர்களின் கைகளில் இருந்தது.
ஆரம்ப வாழ்க்கை[தொகு]
இவர் கயிசன் (குலுக் கான் அல்லது பேரரசர் வுசோங்) மற்றும் ஒரு தங்குடு இனப் பெண்ணின் இரண்டாவது மகன், குசலாவின் இளைய சகோதரர் ஆவார். இவரது தந்தை கயிசன் திடீரென இறந்துவிட இவரது இளைய சகோதரர் அயுர்பர்வதா 1311 இல் தலைமையேற்றப்பட்டபோது, இவர் மற்றும் இவரது சகோதரர் ஆகியோர் கொங்கிராட் இன கதுன்களின் மூலம் பிறக்காத காரணத்தால் இவரது பாட்டி டகி மற்றும் தெமுதெர் முதலான கொங்கிராட் பிரிவு உறுப்பினர்களால் மத்திய அரசாங்கத்திலிருந்து அகற்றப்பட்டனர். அயுர்பர்வதாவின் மகன் ஷிதிபாலா 1320 ஆம் ஆண்டில் அரியணை ஏறிய பிறகு, துக் தெமுர் ஹைனானுக்கு அனுப்பப்பட்டார்.[3] ஷிதிபாலா படுகொலை செய்யப்பட்டு எசுன் தெமுர் கான் புதிய ஆட்சியாளராக பொறுப்பேற்றபோது, துக் தெமுரின் நிலைமையில் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டது. இவருக்கு ஹுவாயின் இளவரசர் (சீனம்: 懷王) என்ற பட்டம் வழங்கப்பட்டு, ஜியான்கங்குக்கு (தற்கால நஞ்ஜிங்) இடமாற்றப்பட்டு பின் ஜியாங்லிங்குக்கு இடமாற்றப்பட்டார்.[4] இந்த நேரத்தில் இவர் பரந்த அளவிலான அறிவார்ந்த மற்றும் கலை நலன்களை வெளிக்காட்டினார், மற்றும் சுற்றிலும் பல புகழ்பெற்ற சீன எழுத்தாளர்கள் மற்றும் கலைஞர்களுடன் காணப்பட்டார். கயிசன் குலுக் கானின் துன்புறுத்தப்பட்ட மகன்களாக, துக் தெமுர் மற்றும் குசலா ஆகிய இருவரும் போர்ஜிஜின் இளவரசர்களிடையே பரிவுணர்வைப் பெற்றிருந்தனர், மேலும் முக்கியமாக, பல்வேறு அரசியல் ஒழித்துக்கட்டல்களில் தப்பிப்பிழைத்த இவர்களது தந்தையின் ஆதரவாளர்கள் பலரின் தியாகமிகு விசுவாசத்தையும் பெற்றிருந்தனர்.
உள்நாட்டுப் போர்[தொகு]
1328 ஆம் ஆண்டில் சங்டுவில் யெசுன் தெமுர் கானின் இறப்பு, கயிசனின் வழிவந்தோர் மேலே வர வாய்ப்பளித்தது. ஆனால் முக்கியமாக எல் தெமுரின் அரசியல் புத்திசாலித்தனம் காரணமாக, அவரது கிப்சக் குடும்பம் கயிசனின் ஆட்சியில் உச்சத்தைத் தொட்டது. அவர் சங்டு அரசவையை அகற்றுவதற்காக தலைநகர் கன்பலிக்கில் (டடு, தற்கால பெய்ஜிங்) ஒரு சதித்திட்டத்தைச் செயல்படுத்தினார். அவரும் அவரது பரிவாரங்களும் யெசுன் தெமுரின் விசுவாசிகளுக்கு மத்தியில் மகத்தான நில ரீதியிலான மற்றும் பொருளாதார ரீதியிலான நன்மைகளை அனுபவித்தனர். துக் தெமுர், கன்பலிக்கிற்கு எல் தெமுரினால் திரும்ப அழைக்கப்பட்டார், ஏனெனில் அவருடைய செல்வாக்குடைய சகோதரர் குசலா தூரத்திலிருந்த மத்திய ஆசியாவில் தங்கியிருந்தார். செப்டம்பர் மாதம் கன்பலிக்கில் புதிய ஆட்சியாளராக அவர் நியமிக்கப்பட்டார், அதே சமயத்தில் யெசுன் தெமுரின் மகன் ரகிபக் சங்டுவில் அவரது தந்தையின் விசுவாசமான சேவகனான தவ்லத் ஷாவால் அரியணையில் ஏறினார்.
ரகிபக்கின் படைகள் பல இடங்களில் சீனப் பெருஞ்சுவரைக் கடந்து, கன்பலிக்கின் புறநகர்ப்பகுதி வரை ஊடுருவின. ஆயினும், எல் தெமுரால் போரின் போக்கை அவரது பக்கம் மாற்ற முடிந்தது. மஞ்சூரியா (லியாவோடோங்) மற்றும் கிழக்கு மங்கோலியாவிலிருந்த மீட்பாளர்கள், விசுவாசிகள் மீது ஒரு ஆச்சரியமான தாக்குதலைத் தொடங்கினர். செங்கிஸ்கானின் சகோதரர்களின் சந்ததியினரான புகா தெமுர் மற்றும் ஒர்லுக் தெமுர் ஆகியோரின் கட்டளையின் கீழ் அவர்களின் இராணுவம், சங்டுவை 14 நவம்பர் அன்று சுற்றி வளைத்தது. அந்நேரத்தில் பெரும்பான்மையான விசுவாசிகள் சீனப் பெருஞ்சுவரினருகே சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்தனர்.[5] அடுத்த நாளில் சங்டுவில் இருந்த விசுவாசிகள் சரணடைந்தனர், மேலும் தவ்லத் ஷா மற்றும் முன்னணி விசுவாசிகள் கைது செய்யப்பட்டு, பின்னர் தூக்கிலிடப்பட்டனர். ரகிபக் காணாமல் போனதாகக் கூறப்படுகிறது.[6] சங்டு சரணடைந்த நிலையில், கயிசனின் ஏகாதிபத்திய வழிமுறையை மீண்டும் நிலைநிறுத்த வழி ஏற்பட்டது, ஆயினும் 1332 வரை விசுவாசிகளின் போராட்டம் தொடர்ந்தது.
மன்னரின் கொலை மற்றும் ஒழித்துக்கட்டல்கள்[தொகு]
அதே சமயத்தில், இவரது மூத்த சகோதரர் குடுக்டு கான் குசலா மங்கோலியா மற்றும் சகடை கனேட்டில் இளவரசர்கள், தளபதிகள் ஆதரவைப் பெற்று பெரும் இராணுவ இருப்புடன் கரகோரத்திற்குள் நுழைந்தார். குறைபாடுகளை உணர்ந்த, துக் தெமுர் தனது பதவியை ராஜினாமா செய்து அவரது சகோதரரை அழைத்தார். சகடை வம்ச கான் எல்ஜிஜிடே உடன் இணைந்து, குசலா பதிலுக்கு 27 பிப்ரவரி 1329 அன்று கரகோரத்தில் தன்னைத்தானே அரியணையில் அமர்த்திக்கொண்டார்.[7] எல் தெமுர் மங்கோலியாவில் குசலாவிற்கு ஏகாதிபத்திய முத்திரையைக் கொண்டு வந்தார், அவரை வரவேற்பதற்காக டடுவின் விருப்பத்தை தெரிவித்தார், மேலும் துக் தெமுர் வாரிசாக ஆக்கப்பட்டார். ஒரு வாய்வழி பாரம்பரியக்கதையின் படி, எல் தெமுர் முகாமுக்கு வந்தபோது குசலாவின் சேவகர்கள் அவரை அவமரியாதை செய்தனர், இதனால் அவருக்கு பயமும் கோபமும் ஏற்பட்டது.[8] ஆனால் குசலா எல் தெமுருக்கு நன்றியைத் தெரிவித்து, தர்கன் டைஷி என்ற பட்டத்துடன் செயலகத்தின் வலதுசாரி பெரிய சபை உறுப்பினராக அவரை நியமித்தார்.[9] குசலா செயலகம், இராணுவ அலுவல்கள் பணியகம், மற்றும் தணிக்கை ஆகியவற்றில் முக்கியமான பதவிகளுக்கு தனது சொந்த விசுவாசிகளை நியமிக்கத் தொடங்கினார்.
டடுவுக்கு செல்லும் வழியில், ஆகஸ்டு 26 அன்று குசலா சங்டு அருகில் உள்ள ஒங்குசடில் துக் தெமுருடன் சந்தித்தார். துக் தெமுருருடன் விருந்துண்டு 4 நாட்களே ஆன நிலையில், அவர் திடீரென்று இறந்துவிட்டார் அல்லது எல் தெமுரின் விஷத்தினால் கொல்லப்பட்டதாகக் கருதப்படுகிறது. ஏனெனில் எல் தெமுர் குசலாவின் ஆதரவாளர்களான, சகடை கானேடு மற்றும் மங்கோலியாவின் இளவரசர்கள் மற்றும் அதிகாரிகளிடம் அதிகாரத்தை இழந்துவிடுவோமே என்ற பயத்தில் இவ்வாறு செய்திருக்கலாம் என்று கூறப்படுகிறது. செப்டம்பர் 8, 1329 இல் துக் தெமுர் மீண்டும் அரியணைக்கு திரும்பினார். விசுவாசிகளுக்கு எதிராக அவரது சதி மற்றும் வெற்றி, மற்றும் குசலாவின் மரணம் மங்கோலியாவிலிருந்த வேட்பாளர்களின் அதிகாரத்தை படிப்படியாக அகற்றியது.
துக் தெமுரின் நிர்வாகம் அதன் எதிரிகளுக்கு எதிராக ஒரு இரத்தம் தேய்ந்த அழிவை நடத்தியது. யெசுன் தெமுரின் பின்வந்தவரான ரகிபக்கை ஆதரிக்கும் முன்னணி ஆதரவாளர்கள் கொல்லப்பட்டது மற்றும் நாடுகடத்தப்பட்டது மட்டுமல்லாமல் அவர்களது சொத்துக்களும் பறிமுதல் செய்யப்பட்டன. யெசுன் தெமுர் மற்றும் ரகிபக்கின் இறந்தபின் அளிக்கப்படும் கௌரவப் பெயர்களை துக் தெமுர் மறுத்தார், மேலும் யெசுன் தெமுரின் தந்தை கம்மலாவின் வரைப்பட்டிகையை உள்ளடக்கிய ஏகாதிபத்திய ஆலயத்தின் அறை அழிக்கப்பட்டது. எல் தெமுர் குசலாவுக்கு ஆதரவான அதிகாரிகளை ஒழித்துக்கட்டி போர்ப்பிரபுகளுக்கு அதிகாரத்தை வழங்கினார்.
ஆட்சிகாலம்[தொகு]
அங்கீகாரம் பெற முயற்சிகள்[தொகு]
துக் தெமுர் பதவிபெற்றது மிகவும் வெளிப்படையாக முறையற்றது என்பதால், பிரபுக்கள் மற்றும் அதிகாரத்துவத்திலிருந்து ஆதரவு திரட்டுவதற்கு இழிவான தாராளவாதம் மற்றும் தாராளமான விருதுகளை நம்பியிருக்க வேண்டும் என்பது முந்தைய ஆட்சியை விட அவரது ஆட்சிக்கு மிக முக்கியமானதாக இருந்தது. இவரது நான்கு வருட ஆட்சியில், இருபத்து நான்கு சுதேச தலைப்புகள் வழங்கப்பட்டன, அவற்றுள் ஒன்பது முதல் தரவரிசையில் இருந்தன. இந்த ஒன்பது முதல்-தரவரிசை இளவரசர்களில் ஏழு பேர் குப்லாய் கானின் சந்ததியினர் கூட கிடையாது. 1329 ல் மீண்டும் ஏகாதிபத்திய மானியங்கள் மீண்டும் கொடுக்கப்பட்டது மட்டுமல்லாமல், சங்டு விசுவாசிகளிடமிருந்து கைப்பற்றப்பட்ட அனைத்து சொத்துக்களும் இளவரசர்களுக்கும், மன்னனாக பதவிபெற உதவி செய்த அதிகாரிகளுக்கும் வழங்கப்பட்டன; மொத்தத்தில், 125 தனிப்பட்ட சொத்துகள் கைமாறியுள்ளன என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
மற்ற மங்கோலிய கானேடுகளிடமிருந்து அவர்களது பெயரளவிலான ராஜாதிராஜன் என்பதற்கு அங்கீகாரம் பெறவும் நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டது. கோல்டன் ஹோர்டே, சகடை கானேடு மற்றும் இல்கானேடு ஆகியோருக்கு ஆடம்பர பரிசுகளுடன் துக் தெமுர் மூன்று இளவரசர்களை அனுப்பினார்.[10] மேலும் முகலியின் வம்சத்தவரான நைமந்தையை குசலாவை கடுமையாக ஆதரித்த எல்ஜிஜிடேயிடம், அவருடைய கோபத்தைத் தீர்ப்பதற்காக அரச முத்திரைகளையும் பரிசுகளையும் வழங்கி அனுப்பி வைத்தார். இருப்பினும், துக் தெமுர் வெற்றி குறித்து சாதகமான பதில்களைக் கண்டார். இதனால், துக் தெமுருக்கு மங்கோலிய உலகின் மீது மேலாதிக்கத்தை மீண்டும் நிலைநாட்டவும், மூன்று மேற்கத்திய கானேடுகளுடன் நெருங்கிய உறவை பேணுவதற்கும் முடிந்தது.[11]
நிர்வாகம் மற்றும் சபை வாழ்க்கை[தொகு]
ஜயாது கான் துக் தெமுரின் நான்கு ஆண்டு கால ஆட்சியில் எல் தெமுர் மற்றும் மெர்கிட் இன பயன் ஆகியோர் ஆதிக்கம் செலுத்தினர். மீண்டும் பதவியைப் பிடிக்க பிரதான காரணமாக இருந்தவர்கள், யுவான் காலத்தில் முன்னெப்போதும் இல்லாத அளவுக்கு அதிகாரம் மற்றும் கௌரவம் பெற்றனர். அவர்கள் அதிகாரத்துவத்திலும் இராணுவத்திலும் தங்கள் சக்தி தளங்களை உருவாக்கினார்கள், மற்றும் அவர்களது பாத்திரம் துக் தெமுரை மறைத்தது. துக் தெமுர் அவரது தந்தையின் முன்னாள் அமைச்சர்களைக் கௌரவித்தார், அவர்களுக்கு மரியாதைக்குரிய பட்டங்களை வழங்கினார், மற்றும் அயுர்பர்வதாவால் துன்புறுத்தப்பட்ட சன்போ மற்றும் டோக்டோவுக்கான மரியாதைகளை மீண்டும் அளித்தார். மீண்டும் பதவி பெற உதவியவர்களுக்கு இவரது நிர்வாகத்தில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பதவிகளில் பலவற்றை வழங்கினர். முஸ்லிம்களில் சிலர் மாகாணங்களில் பதவிகளை வகித்தனர், எனினும், அவர்கள் மத்திய அரசாங்கத்தில் எந்த நிலையிலும் இல்லை.
1330 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில் பேரரசர் தனது அமைச்சர்களால் நிறைவேற்றப்பட்ட, வானத்திற்கு செய்யப்பட்ட பெரும் சடங்குகளைச் செய்தார். இதற்குப் பின் பொது மன்னிப்பு வழங்கப்பட்டது, மேலும் ஜனவரி 1331 இல் வாரிசாக தனது இளைய மகனான அரட்னடராவை பிரகடனப்படுத்தினார். துக் தெமுரின் மனைவி பூதசிறி காழ்ப்புணர்ச்சி காரணமாக குசலாவின் விதவையான பாபுஷாவை ஒரு திருநங்கை மூலமாக படுகொலை செய்தார்.[12] பின்னர் தனது மகன் அரசாள வேண்டும் என்பதற்காக குசலாவின் மகனான டோகோன் தெமுரை கொரியாவுக்கு நாடு கடத்தினார்; ஆனால் அரட்னடரா வாரிசு என்ற பதவிக்கு வந்து ஒரு மாதம் கழித்து இறந்தார்.[13] அவரது மகனின் இந்த திடீர் மரணம் துக் தெமுரின் அதிகாரத்தைத் தக்க வைக்கும் திட்டத்துக்கு தடங்கலாக அமைந்தது. ஜயாது கான் துக் தெமுர் தனது மற்றொரு மகனான குணாதராவை (குலாதனா) எல் தெமுருடன் வாழவும், எல் தெமுரை குணாதராவின் தந்தையாக பாவித்து, அவரது பெயரை எல் டெகுஸ் எனவும் மாற்றினார்.[14]
1330 ல் மட்டும் அரசாங்கத்தின் வரவு-செலவுத் திட்ட பற்றாக்குறை கடுமையாக அதிகரித்து, 2.3 மில்லியன் டிங் என்ற அளவை அடைந்தது. துக் தெமுரின் சபை ஏகாதிபத்திய மானியங்கள், புத்த சடங்குகள் மற்றும் அரண்மனை செலவுகள் போன்றவற்றை குறைக்க முயற்சித்தது. இந்த நடவடிக்கைகள் மூலம், அவர்கள் வரவு செலவுத் திட்ட பற்றாக்குறையை சமாளிக்கக்கூடிய அளவுக்குள் வைத்திருக்க முடிந்தது, போதுமான தானிய இருப்புகளையும் வைத்திருக்க முடிந்தது.
கலகம்[தொகு]
விசுவாசிகளுக்கு எதிரான போரின் கூடுதலான செலவுகள் மற்றும் சிறுபான்மையினரின் கிளர்ச்சிகளை அடக்குதல், மற்றும் இயற்கை பேரழிவுகள் துக் தெமுரின் அரசாங்கத்தின் வளங்கள் மீது கடுமையாக வரிவிதிக்கும் நிலைக்குத் தள்ளியது. யுனானில் நடந்த யுத்தத்தின் வெற்றி சந்தேகமாக இருந்த போதிலும், ஏகாதிபத்திய தளபதி அரட்னசிறி 100,000 படைவீரர்களைக் கொண்ட இராணுவத்தைச் சேகரித்து லொலோஸ் மற்றும் பிற மலையகத் துருப்புக்களை தோற்கடித்து, அவர்களின் இரு தலைவர்களையும் கொன்றார். அவர் கிளர்ச்சியை ஒடுக்கி, யுனான் மற்றும் சிச்சுவானை அமைதிபடுத்தியதாகத் தெரிகிறது. யுனானில் உள்ள கிளர்ச்சியாளர்களின் தலைவர்களில் ஒருவரான லோ யு, மலைகளுக்கு தப்பி ஓடினார்; அவர் தனது மக்களை ஒரு குழுவாகச் சேகரித்து, அவர்களை அறுபது சிறிய கட்சிகளாகப் பிரித்து, சன்யுவன் நாட்டைக் கைப்பற்றி, அங்கு பயங்கரமான பேரழிவைச் ஏற்படுத்தினார். அவர்களுக்கு எதிராக ஒரு படை அணிவகுத்துச் சென்றது, துக் தெமுரின் இராணுவம் அவர்களின் தலைமை கோட்டையைத் தாக்கியது. இளவரசன் டுகலின் மூன்று மகன்கள் மற்றும் இரு சகோதரர்கள் சிறைபிடிக்கப்பட்டனர், ஒரு மூன்றாவது சகோதரர் ஏகாதிபத்திய இராணுவத்தின் கைகளில் வீழ்ந்து விடாமல் தண்ணீரில் மூழ்கினார். டுகலின் கட்சிக்காரர்கள் மார்ச் 1332 இல் தங்கள் போரைக் கைவிட்டனர்.[15] இந்த போர்களுக்கு 630,000 டிங் காகிதப்பணம் செலவானது.[16] ஆடம்பர வாழ்க்கையை விரும்பிய துக் தெமுர், இந்த தொலைதூரப் போரில் எந்தவொரு ஆர்வத்தையும் காட்டவில்லை. பேரரசரின் இந்த நடத்தை கடும் அதிருப்திக்கு காரணமாக அமைந்தது. 1307 ஆம் ஆண்டில் சிம்மாசனத்தை எடுத்துக் கொள்ள முயன்ற ஆனந்தாவின் மகன் யெலு தெமுர், சீனாவில் லாமா மதத்தின் தலைவர்களுடன் இணைந்து, அவரை இடமாற்றம் செய்ய ஒரு சதித்திட்டம் உருவாக்கினார்; ஆனால் இது கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, அவர்கள் தண்டிக்கப்பட்டனர்.
கல்விச்சாலை, கலைகள் மற்றும் கற்றல்[தொகு]
சீன மொழி மற்றும் வரலாற்றைப் பற்றி துக் தெமுர் நன்கு அறிந்திருந்தார். மேலும் இவர் ஒரு நம்பகமான கவிஞர், சித்திரமொழியாளர் மற்றும் ஓவியர் ஆவார். இவரது உண்மையான அதிகாரம் எல் தெமுருக்கு உட்பட்டிருந்த நிலையில், துக் தெமுர் அவருடைய கலாச்சார பங்களிப்புக்காக அறியப்படுகிறார். யுவானின் மதிப்பிற்குரிய தலைவனாக தன்னை முன்னிலைப்படுத்திய துக் தெமுர், கன்ஃபூசியனிசத்தை கௌரவிப்பதற்கும், சீன கலாச்சார மதிப்புகளை ஊக்குவிப்பதற்கும் பல நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார். 1330 ஆம் ஆண்டில், பல கன்ஃபூசியஸ் முனிவர்களுக்கும் தலைவர்களுக்கும் புகழ்பெற்ற பட்டங்களை வழங்கினார், மேலும் இவர் புறநகர் காணிக்கைகளை (சீனம்: 孝祖) கடவுளுக்குப் படைத்தார், இதனால் இந்த முக்கியமான பாரம்பரிய சீன அரசுச் சடங்கைச் செய்த முதல் யுவான் பேரரசர் ஆனார்.[17] கன்ஃபூசிய அறநெறியை ஊக்குவிக்க, அரசவையானது ஒவ்வொரு ஆண்டும் தெய்வீக பக்தி மற்றும் கற்பில் சிறந்த பல ஆண்கள் மற்றும் பெண்களை கௌரவப்படுத்தியது.
சீனர்கள் மங்கோலிய அதாவது கன்ஃயூசியம் அல்லாத பழக்கவழக்கங்களைப் பின்பற்றுவதைத் தடுக்க, 1330 ஆம் ஆண்டில் அரசாங்கம், எந்த ஆண்கள் அவர்களது சொந்தக் குடும்பத்தின் விதிமுறைகளை மீறிய விதத்தில், விதவையான மாற்றாந்தாய் அல்லது மைத்துனியை மனைவியாக மணம்புரிகிறார்களோ அவர்கள் தண்டிக்கப்படுவார்கள் என ஆணை பிறப்பித்தது. இதற்கிடையில், மங்கோலியர்கள் மற்றும் முஸ்லிம்கள் சீனச் சடங்குகளை பின்பற்றும்படி ஊக்குவிக்க, இந்த இரண்டு இனக் குழுக்களும் 1329 இல் சீனப் பழக்கவழக்கமான இறந்த பெற்றோருக்கான மூன்று ஆண்டுகால துயர சம்பவத்தை பின்பற்ற அனுமதிக்கப்பட்டனர். இவர் ஜு ஜீயின் நியோ-கன்ஃபூசியத்தை ஆதரித்தார் அதேநேரத்தில் புத்தமதத்திலும் தன்னை அர்ப்பணித்துக் கொண்டார். புத்த பைலின் கோயிலில் மாஸ்டர் சாவோசோவின் ஸ்தூப நிர்மாணத்தை மேற்பார்வை செய்தார்.
சீனவைப் பற்றி கற்பதை ஆதரிக்க இவரது மிக உறுதியான முயற்சியானது, அகாடமி ஆப் த பெவிலியன் ஆப் த ஸ்டார் ஆப் லிட்டரேச்சரைத் (சீனம்: 奎章閣學士院) தொடங்கியதாகும். இது முதன்முதலாக 1329 ஆம் ஆண்டின் இளவேனிற்காலத்தில் நிறுவப்பட்டது. மேலும் இது "மங்கோலிய ஏகாதிபத்திய ஸ்தாபனத்திற்கு கன்ஃபூசியஸின் உயர்ந்த கலாச்சாரத்தை பரிமாற்றுவதற்கான பல பணிகளை" மேற்கொள்வதற்கு வடிவமைக்கப்பட்டது ஆகும். இந்த பணிகள் கன்ஃபூசியத்தின் தரமான படைப்புகள் மற்றும் சீன வரலாற்றை சக்கரவர்த்திக்கு சோதனையுடன் விளக்குதல்; முக்கியமான தலைவர்களின் வழித் தோன்றல்கள் மற்றும் கேசிக்கின் இளைய உறுப்பினர்கள் ஆகியோரின் கல்வி; புத்தகங்களை சேகரித்தல், தொகுத்தல் மற்றும் ஒருங்கிணைத்தல்; மற்றும் ஏகாதிபத்திய சேகரிப்பிலுள்ள ஓவியங்கள் மற்றும் நேர்த்திக்கான படைப்புகளின் மதிப்பீடு மற்றும் வகைப்படுத்தல்கள். இந்த அகாடமியில் வெற்றிகரமாகப் பணியாற்றிய 113 அதிகாரிகளில், பல புகழ்பெற்ற சீன எழுத்தாளர்கள், மற்றும் அந்நேரத்தில் சீனாவைப் பற்றிய கல்வியில் சிறந்த விளங்கிய மங்கோலிய மற்றும் முஸ்லிம் அறிஞர்கள் இருந்தனர். இலக்கிய, கலை, மற்றும் கல்வி நடவடிக்கைகளைச் செய்ய பல திறமையாளர்கள் ஒரே அரசு துறையில் இருந்தது யுவான் வம்சத்தில் மட்டுமல்ல, சீன வரலாற்றில் கூட முன்னெப்போதும் இல்லாததாகும்.
பல புத்தகங்களை தொகுத்து வெளியிடும் பொறுப்பு அகாடமிக்கு இருந்தது. ஆனால் அதன் மிக முக்கியமான சாதனை அதன் ஜிங்சி டடியன் (சீனம்: 經世大典, "உலகத்தை நிர்வகிப்பதற்கான பெரிய புத்தகம்") என்ற பரந்த நிறுவன சங்கிரஹத் தொகுப்பாகும். டங் மற்றும் சாங் வம்சத்தின் "ஹுயியவோ" (சீனம்: 會要, "நிறுவனங்களின் விரிவான அத்தியாவசியங்கள்") முறையின்படி, இந்த முக்கியமான வேலைகளில் யுவானின் உத்தியோகபூர்வ ஆவணங்கள் மற்றும் சட்டங்களை ஒன்றிணைத்து மற்றும் ஒழுங்குபடுத்தியதற்கான நோக்கம் யுவான் ஆட்சி முந்தைய சீன வம்சங்களைப் போலவே சரியானது என்பதைக் காட்டுவதற்கேயாகும். 1330 ம் ஆண்டு மே மாதம் துவங்கிய இந்த லட்சிய திட்டம் பதின்மூன்று மாதங்களில் நிறைவுற்றது. இது பின்னர் மிங் வம்சத்தின் தொடக்கத்தில் தொகுக்கப்பட்ட யுவான்ஷியின் (யுவான் வரலாறு) பல்வேறு நூல்களுக்கு அடிப்படையானது.
பிற்கால வாழ்வு[தொகு]
அதிகாரத்துவத்தில் எல் தெமுரின் ஆதிக்கம் இருந்தது என்பதால், அவரது சர்வாதிகார ஆட்சி சாம்ராஜ்யத்தின் வீழ்ச்சியை தெளிவாகக் குறித்தது, ஒட்டுமொத்த அரசாங்கத்தின் மீதான அகாடமி ஆப் த பெவிலியன் ஆப் த ஸ்டார் ஆப் லிட்டரேச்சரின் உண்மையான தாக்கம் மட்டுப்படுத்தப்பட்டது. துக் தெமுரின் மரணத்திற்கு ஆறு மாதங்களுக்கு முன்பு எல் தெமுர் 1332 ஆம் ஆண்டின் முற்பகுதியில் அகாடமியின் கட்டுப்பாட்டைக் கைப்பற்றினார். துக் தெமுரின் மரணத்திற்கு பிறகு அகாடமி முடிவுக்கு வந்தது. எல் டெகுஸ் உயிருடன் இருந்தபோதிலும், துக் தெமுர் மரணப்படுக்கையில் மூத்த சகோதரரான குசலாவிற்கு தான் கொடுத்த துன்பங்களை எண்ணி வருந்தினார். மேலும் டோகோன் தெமுரை மன்னனாக்கும் தன் எண்ணத்தையும் வெளிப்படுத்தினார். ஜயாது கான் துக் தெமுர் 2 செப்டம்பர் 1332 அன்று இறந்தார், பின்னர் ஆறே வயதான குசலாவின் இரண்டாவது மகன் ரிஞ்சின்பால், எல் தெமுரினால் மன்னனாக்கப்பட்டார். ஏனெனில் டோகோன் தெமுர் மத்திய அரசாங்கத்திலிருந்து தொலைவில் இருந்தார்.
மேலும் காண்க[தொகு]
- யுவான் வம்ச பேரரசர்களின் பட்டியல்
- மங்கோலிய ஆட்சியாளர்களின் பட்டியல்
- சீன ஆட்சியாளர்களின் பட்டியல்
- சீன கலை
- இரண்டு தலைநகரங்களின் போர்
- உள் ஆசியாவில் யுவான் வம்சம்
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ Frederick W. Mote-Imperial China 900–1800, p.471
- ↑ On Cho Ng, Q. Edward Wang-Mirroring the past, p.184
- ↑ Herbert Franke, Denis Twitchett, John King Fairbank-The Cambridge History of China: Alien regimes and border states, 907–1368, p.542
- ↑ Yuan shi, 35. p.387
- ↑ Yuan shi, 32, pp.605
- ↑ Frederick W. Mote- Imperial China 900–1800, p.471
- ↑ Herbert Franke, Denis Twitchett, John King Fairbank-The Cambridge History of China: Alien regimes and border states, 907–1368, p.545
- ↑ Fujishima Tateki-Gen no Minso no Shogai, p.22
- ↑ Sh.Tseyen-Oidov-Chinggis bogdoos Ligden Khutughtu hurtel (khaad), p.108
- ↑ Herbert Franke, Denis Twitchett- Alien Regimes and Border States, 907–1368 p.543
- ↑ Herbert Franke, Denis Twitchett- Alien Regimes and Border States, 907–1368 p.550
- ↑ உயிர்வாழும் கானின் வழித்தோன்றல்களுக்கு மாறாக, தனது மகன் டோகோன் தெமுரை மன்னனாக்க முயல்வதாக அவர் மீது பூதசிறி குற்றம் சாட்டினார் என்று கூறப்படுகிறது.
- ↑ Herbert Franke, Denis Twitchett, John King Fairbank-The Cambridge History of China: Alien regimes and border states, 907–1368 , p.557
- ↑ Yuan shi, 35, p.790
- ↑ Yuan shi, 31, p.701
- ↑ li-Yuan shih hsian chiang, vol.3, p.527
- ↑ Henry H.Howorth-History of the Mongols: From the 9th to the 19th Century: part 1, p.309
- The Cambridge History of China By Denis Twitchett, Herbert Franke, John K. Fairbank ISBN 0-521-24331-9, Cambridge University Press, 1994
- Mediaeval Researches from Eastern Asiatic Sources By E. Bretschneider, Routledge ISBN 0-415-24486-2, Routledge, 2001
- "The Chaghadaids and Islam: the conversion of Tarmashirin Khan (1331–34)". The Journal of the American Oriental Society, 1 October 2002. Biran