செஞ்சி நாயக்கர்கள்
செஞ்சி நாயக்கர்கள் | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1509–1649 | |||||||||||||
 | |||||||||||||
| தலைநகரம் | செஞ்சி | ||||||||||||
| பேசப்படும் மொழிகள் | தமிழ், தெலுங்கு | ||||||||||||
| அரசாங்கம் | முடியாட்சி | ||||||||||||
| மன்னர் | |||||||||||||
| வரலாறு | |||||||||||||
• தொடக்கம் | 1509 | ||||||||||||
• முடிவு | 1649 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| தமிழ்நாட்டு வரலாறு |
| தமிழக வரலாறு |
|---|
 |
செஞ்சி நாயக்கர்கள் (Nayaks of Gingee) தமிழ்நாட்டின் செஞ்சி நகரத்தை தலைநகராகக் கொண்டு கி பி 1508 முதல் 1649 முடிய ஆட்சி செய்த தெலுங்கு மரபினர் ஆவர்.[1] முன்னர் விஜய நகரப் பேரரசின் செஞ்சி, தஞ்சாவூர் மற்றும் மதுரை போன்ற பகுதிகளின் ஆளுநர்களாக விளங்கினர். துவக்கத்தில் வடக்கே நெல்லூர் முதல் கொள்ளிடம் ஆறுவரையிலான பகுதிகள் செஞ்சி நாயக்கர்களின் ஆட்சியில் இருந்தது.[2] பின்னர் விஜய நகர பேர்ரசின் ஆரவீடு மரபினர் வேலூரை தலைமை இடமாக கொண்டு ஆளத் தொடங்கியதும். செஞ்சி நாயக்கரின் ஆட்சி எல்லையானது வாட்டகே பாலாறு, தெற்கே கொள்ளிடம் ஆறு இவற்றுக்கு இடைபட்ட பகுதியில் சுருங்கியது.[3] விஜயநகரப் பேரரசின் வீழ்ச்சிக்குப் பின்னர் மதுரை நாயக்கர்கள் மற்றும் தஞ்சை நாயக்கர்கள் தன்னாட்சியுடன் ஆட்சி புரிந்ததைப் போன்று செஞ்சி நாயக்கர் கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் 1509 முதல் தன்னாட்சியுடன் ஆட்சி செய்து வந்தார்.[4] பின்னர் இவரது வழித்தோன்றல்கள் செஞ்சியை கி பி 1649-இல் செஞ்சியை பிஜப்பூர் சுல்தான் கைப்பற்றும் வரை ஆண்டனர்.[5]
செஞ்சி நாயக்கர் தோற்றம்
[தொகு]செஞ்சி நாயக்க அரசை நிறுவியவர் கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் ஆவார்.[6] இவர் கி.பி 1509 தொடக்கம் 1521 வரையான காலப்பகுதியில் ஆட்சிப்பொறுப்பில் இருந்தார். இவர் விஜயநகரத்துப் பேரரசர் கிருஷ்ணதேவராயரின் படைதளபதியான வையப்ப நாயக்கரின் மகனாவார்.[7]
செஞ்சி ஆட்சி செய்த சூரப்ப நாயக்கரின் சகோதரான கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் என்பவர் கருநாடக மாநிலத்தில் பேளூர் நகரத்தை தலைநகராகக் கொண்டு ஆட்சி செய்தார்.[8] இவரின் வம்சாவளிகள் விசயநகரப் பேரரசின் வீழ்ச்சிக்கு பின்னர் பேளூர் நாயக்கர்கள் என்ற பெயரில் தற்கால ஹாசன், குடகு பகுதிகளை சுதந்தரமாக ஆண்டனர்.[9]
செஞ்சி நாயக்கர்களின் மரபு
[தொகு]திருக்கோயிலூர் வீரப்பாண்டி கரிவரதராஜ பெருமாள் கோவில் கல்வெட்டின் படி (கி.பி. 1568) செஞ்சி நாயக்க வம்சத்தை நிறுவிய கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர், கவரை சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.[10] மெக்கன்சி கைபீது ஆவணத்தில் செஞ்சி மன்னரான வெங்கடபதி நாயக்கர், கவரை சமூகத்தை சேர்ந்தவர் என்று குறிப்பிட்டுள்ளது.[11]
செஞ்சி நாயக்கர்களின் பட்டியல்
[தொகு]- கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் (1509–1521)[12]
- சென்னப்ப நாயக்கர்
- கங்கம நாயக்கர்
- வேங்கட கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர்
- வேங்கடராமா பூபால நாயக்கர்
- திரியம்பக கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர்
- வரதப்ப நாயக்கர்
- இராமலிங்க நாயனி வாரு
- வேங்கட பெருமாள் நாயுடு
- பெரிய ராமபத்திர நாயுடு
- இராமகிருஷ்ணப்ப நாயுடு (- 1649)
வரலாற்றாய்வாளர் சி. எஸ். சீனிவாசாச்சாரி கூற்றுப்படி[13]
- வையப்ப நாயக்கர்
- கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர்
- அச்சுத விஜய ராமச்சந்திர நாயக்கர்
- முத்தியாலு நாயக்கர்
- வெங்கடப்ப நாயக்கர்
- வரதப்ப நாயக்கர்
- அப்பா நாயக்கர்
ஆட்சிப் பகுதிகள்
[தொகு]வட தமிழ்நாட்டின் தற்போதைய செஞ்சி வேலூர், சென்னை, திருவண்ணாமலை, புதுச்சேரி, நெல்லூர், சித்தூர், சந்திரகிரி ஆகிய பகுதிகள் செஞ்சி நாயங்காரக்களின் ஆளுகையில் இருந்தது.[14] 16-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் வேலூர்க் கோட்டையை இழந்தனர்.
வழித்தோன்றல்
[தொகு]செஞ்சியை ஆண்ட நாயக்க மன்னரான துபாகி கிருஷ்ணப்ப நாயக்கரின் வழித்தோன்றலான சங்கரைய நாயுடு, சென்னப்ப நாயக்கன் பாளையத்தின் ஜமீன்தாராகவும், சென்னை மாகாண சட்டப்பேரவை உறுப்பினராகவும் இருந்துள்ளார்.[15]
இதனையும் காண்க
[தொகு]மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑
- Mukund, Kanakalatha (1999). The Trading World of the Tamil Merchant: Evolution of Merchant Capitalism in the Coromandel. Orient Blackswan. p. 43. ISBN 978-81-250-1661-8.
Perhaps in order to extend more centralised control over the major resource regions, between 1500 and 1550, the Tamil country was reorganised into three major principalities, at Tanjavur, Madurai and Gingee (Senji), with Telugu nayakas as viceroys appointed by the emperor.
- Sonti Venkata Suryanarayana Rao, ed. (1999). Vignettes of Telugu Literature: A Concise History of Classical Telugu Literature. Jyeshtha Literary Trust. p. 55.
After the fall of the Vijayanagara empire, Tanjore, Jinji (also known as Gingee or Chenji) and Madura became political and cultural centres under the Telugu Naik kings.
- Pran Nath Chopra, ed. (1992). Encyclopaedia of India: Tamil Nadu. Vol. 28. Rima Publishing House. p. 70.
...17th century, Tamilnad came to be ruled by a number of Telugu speaking Nayaks in Tanjore, in Gingee and in Madurai ( or Tiruchy ).
- George Michell, ed. (1995). Architecture and Art of Southern India: Vijayanagara and the Successor States 1350-1750. Cambridge University Press. p. 13. ISBN 978-0-521-44110-0.
It was under the Tuluvas in the first half of the sixteenth century that the first of the warrior chiefs from the Telugu region were posted as Nayakas at the strategic centres of Gingee , Thanjavur and Madurai.
- Jennifer Howes, ed. (2003). The Courts of Pre-Colonial South India: Material Culture and Kingship. Routledge. p. 62. ISBN 978-1-135-78996-1.
- Mukund, Kanakalatha (1999). The Trading World of the Tamil Merchant: Evolution of Merchant Capitalism in the Coromandel. Orient Blackswan. p. 43. ISBN 978-81-250-1661-8.
- ↑
- ஜெகாதா, ed. (2005). நாயக்க மன்னர்களும் சேதுபதிகளும். அறிவு நிலையம் பதிப்பகம். p. 131.
- நா.எத்திராஜ், ed. (1994). நெஞ்சையள்ளும் தஞ்சை. அறிவு நிலையம் பதிப்பகம். p. 62.
- ↑ அ. கணபதி, ed. (1980). தமிழக வரலாறு, 1565-1980. மல்லிகை பதிப்பகம். p. 62.
- ↑ Edith Tomory, ed. (1982). A History of Fine Arts in India and the West. Orient Longman. p. 139. ISBN 9780861313211.
After the fall of the central power, the Vijayanagar viceroys in the southern regions (Nayaks) assumed independent rule at Gingee, Tanjavur, Vellore and Madurai in Tamil Nadu and at Ikkeri in north - west Karnataka.
- ↑
- இர . சின்னசாமி, ed. (1966). தமிழகம் (நேற்று - இன்று - நாளை). காசி இல்லம். p. 98.
- Ramesh Chandra Majumdar, ed. (1947). The History and Culture of the Indian People: The Mughul empire. Vol. 7. Bharatiya Vidya Bhavan. p. 458.
- Henriette Bugge, ed. (2020). Mission and Tamil Society: Social and Religious Change in South India (1840-1900). Routledge. p. 22.
- ↑
- N. Subrahmanian (1994). Social and Cultural History of Tamilnad: A.D. 1336-1984. Vol. 2. Ennes. p. 31.
- Subrahmanyam, Sanjay (2002). The Political Economy of Commerce: Southern India 1500–1650 (Reprinted ed.). Cambridge University Press. p. 304. ISBN 9780521892261.
- ↑
- Burton Stein (1989). The New Cambridge History of India: Vijayanagara. Cambridge University Press. pp. 57–. ISBN 978-0-521-26693-2.
- ↑ Noboru Karashima (2002). A Concordance of Nayakas: The Vijayanagar Inscriptions in South India. Oxford University Press. p. 35. ISBN 9780195658453.
- ↑
- M. P. Cariappa, Ponnamma Cariappa, ed. (1981). The Coorgs and Their Origins. Geetha Book House. p. 44.
- Satinder Kumar, ed. (2000). Encyclopaedia of South-Asian Tribes: The Kinnaura - The Korwa. Anmol Publications. p. 1456.
- ↑ C. R. Krishnamachari, A. S. Ramanatha Ayyar, ed. (1938). Annual Report on South Indian Epigraphy (1934-1935). Archaeological Survey of India, Delhi. p. 73.
No. 240 dated in Saka 1490 and No. 262 dated in Saka 1510 in the reign of Venkata I both from the South Arcot district make mention of а Kavarai Nayaka residing at Virapandyanallur by name Vaiyappa Nayakkar ayyan and his son Nalam Krishnappa Nayakkar. In the earlier inscription he is referred to as having presented Virapandyanallur to his maternal uncle's son Kondama Nayaka, who in his turn made a gift of some taxes, etc., accruing there from to the temple of Kariya Perumal at Adichchanallur. The latter record states that Vaiyappa Krishnappa Nayaka gave Tirukkovallur Sirmai as an umbilikkai to his son-in-law Virupparasar. The latter's wife Achyutamman, the daughter of Krishnappa, is stated to have built a shrine of Krishna, the Vaikuntha vasal, and the gopura in the Vishnu temple at Tirukkoyilur, and endowed for the merit of her father a village named Kolliyur for worship to the deity. This Krishnappa was evidently the founder of the Gingee line of chiefs, who tried to assert his independence towards the close of Venkata's reign.
- ↑
- B. S. Baliga, ed. (1962). Madras District Gazetteers: South Arcot. Vol. 3. p. 458.
One of the Mackenzie manuscripts mentions a Venkatapathi of Venkatampettai, a Kavarai by caste, as ruling over the Gingee (Senji) country about 1478 A.D. and vigorously persecuting the Jains round about.
- Edgar Thurston, ed. (1909). Castes and Tribes of Southern India. Vol. 2. p. 429.
The following story connected with this latter occurs in one of the Mackenzie Manuscripts, and is supported by existing tradition. In 1478 A.D., the ruler of Gingee was one Venkatampettai, Venkatapati, who belonged to the comparatively low caste of the Kavarais.
- B. S. Baliga, ed. (1962). Madras District Gazetteers: South Arcot. Vol. 3. p. 458.
- ↑ Subrahmanyam, Sanjay (2001). Penumbral Visions: Making Polities in Early Modern South India. University of Michigan Press. ISBN 9780472112166.
- ↑ Chidambaram S. Srinivasachari, ed. (1943). A History of Gingee and Its Rulers. Annamalai University. p. 78-84, 96, 121-122.
- ↑ A. Mathias Mundadan, Joseph Thekkedath, ed. (1982). History of Christianity in India: From the middle of the sixteenth to the end of the seventeenth century, 1542-1700. Church History Association of India. p. 143.
- ↑ Vuppuluri Lakshminarayana Sastri, ed. (1920). Encyclopaedia of the Madras Presidency and the Adjacent States. University of Minnesota. p. 453.