உதுமானியப் பேரரசு: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

தொடுப்புகளைத் தொகு
கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
Browse history interactively
← முந்தைய வேறுபாடுஅடுத்த வேறுபாடு →
உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது
VisualWikitext
வரிசை 98: வரிசை 98:


[[File:Turkish troops storming Fort Shefketil (cropped).jpg|thumb|left|1853–1856 [[கிரீமியப் போர்|கிரீமியப் போரின்]] போது துருக்கிய துருப்புக்கள் செப்கெடில் கோட்டையை தாக்குதல்.]]
[[File:Turkish troops storming Fort Shefketil (cropped).jpg|thumb|left|1853–1856 [[கிரீமியப் போர்|கிரீமியப் போரின்]] போது துருக்கிய துருப்புக்கள் செப்கெடில் கோட்டையை தாக்குதல்.]]

பலமிழந்து வந்த உதுமானியப் பேரரசின் ஆட்சிகுட்பட்ட பகுதிகளில் தங்களது தாக்கத்தை நிலைநிறுத்த ஐரோப்பிய அரசுகள் நடத்திய நீண்ட போராட்டத்தின் ஓர் அங்கமே [[கிரீமியப் போர்]] (1853–1856) ஆகும். இந்தப் போரினால் ஏற்பட்ட நிதி நெருக்கடியால் ஆகத்து 4, 1854இல் உதுமானியப் பேரரசு 5 மில்லியன் பவுண்டுகளுக்கு வெளிநாட்டுக் கடன்கள் பெற்றது.<ref>{{cite book|author=V. Necla Geyikdagi|title=Foreign Investment in the Ottoman Empire: International Trade and Relations 1854–1914|url=http://books.google.com/books?id=fGRMOzJZ4aEC&pg=PA32|accessdate=12 February 2013|date=15 March 2011|publisher=I.B.Tauris|isbn=978-1-84885-461-1|page=32}}</ref><ref>{{cite book|author=Douglas Arthur Howard|title=The History of Turkey|url=http://books.google.com/books?id=Ay-IkMqrTp4C&pg=PA71|accessdate=11 February 2013|publisher=Greenwood Publishing Group|isbn=978-0-313-30708-9|page=71|year=2001}}</ref> மேலும் இப்போரின் விளைவாக 200,000 கிரீமிய டாடார்கள் உதுமானியப் பேரரசிற்குள் குடி புகுந்தனர்.<ref>{{cite journal|last=Williams|first=Bryan Glynn|title=Hijra and forced migration from nineteenth-century Russia to the Ottoman Empire|journal=Cahiers du Monde russe|year=2000|volume=41|issue=1|pages=79–108|url=http://monderusse.revues.org/39|doi=10.4000/monderusse.39}}</ref> [[காக்கேசியப் போர்கள்|காக்கேசியப் போர்களின்]] இறுதியில் 90% காக்கேசியர்கள் இனப்படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.<ref>Memoirs of Miliutin, "the plan of action decided upon for 1860 was to cleanse [ochistit'] the mountain zone of its indigenous population", per Richmond, W. <u>The Northwest Caucasus: Past, Present, and Future</u>. Routledge. 2008.</ref> இதனால் [[காக்கேசியா]]வின் வடக்கில் தங்கள் வாழிடங்களிலிருந்து வெளியேறிய இவர்கள் உதுமான் பேரரசில் தஞ்சம் புகுந்தனர்.<ref>{{cite book|first=Walter|last=Richmond|title=The Northwest Caucasus: Past, Present, Future|url=http://books.google.com/books?id=LQJyLvMWB8MC&pg=PA79|accessdate=11 February 2013|date=29 July 2008|publisher=Taylor & Francis US|isbn=978-0-415-77615-8|page=79|quote=the plan of action decided upon for 1860 was to cleanse [ochistit'] the mountain zone of its indigenous population}}</ref><ref name="Jaimoukha2001">{{cite book|author=Amjad M. Jaimoukha|title=The Circassians: A Handbook|url=http://books.google.com/books?id=5jVmQgAACAAJ|accessdate=4 May 2013|year=2001|publisher=Palgrave Macmillan|isbn=978-0-312-23994-7}}</ref>{{page needed|date=June 2013}}<ref name="Hille2010">{{cite book|author=Charlotte Mathilde Louise Hille|title=State building and conflict resolution in the Caucasus|url=http://books.google.com/books?id=yxFP6K8iZzQC&pg=PA50|accessdate=4 May 2013|year=2010|publisher=BRILL|isbn=978-90-04-17901-1|page=50}}</ref><ref name="ChirotMcCauley2010">{{cite book|author1=Daniel Chirot|author2=Clark McCauley|title=Why Not Kill Them All?: The Logic and Prevention of Mass Political Murder (New in Paper)|url=http://books.google.com/books?id=9sPJnd0cwV0C&pg=PA23|accessdate=4 May 2013|date=1 July 2010|publisher=Princeton University Press|isbn=978-1-4008-3485-3|page=23}}</ref> சில மதிப்பீடுகளின்படி மொத்தமாக–1.5 மில்லியன் மக்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர் அல்லது கொல்லப்பட்டனர்.<ref>{{cite news|url=http://www.reuters.com/article/pressRelease/idUS104971+22-May-2009+PRN20090522|title=145th Anniversary of the Circassian Genocide and the Sochi Olympics Issue|date=22 May 2009|publisher=Reuters|accessdate=28 November 2009}}</ref>


== மேற்கோள்கள் ==
== மேற்கோள்கள் ==

05:17, 5 திசம்பர் 2014 இல் நிலவும் திருத்தம்

உதுமானியப் பேரரசு
Ottoman Empire
Osmanlı İmparatorluğu
دولت عالیه عثمانیه
Devlet-i Âliye-yi Osmâniyye
1299–1922
கொடி of உதுமானியப் பேரரசு
கொடி
சின்னம் of உதுமானியப் பேரரசு
சின்னம்
'குறிக்கோள்: 'دولت ابد مدت
Devlet-i Ebed-müddet
("The Eternal State")
1683 இல் எல்லைகள்
1683 இல் எல்லைகள்
நிலைபேரரசு
தலைநகரம்சோகூட் (1299–1326)
பூர்சா (1326–65)
எடையர்ன் (1365–1453)
இஸ்தான்புல் (1453–1922)
அரசாங்கம்மன்னராட்சி
சுல்தான்கள் 
• 1281–1326
முதலாம் உதுமான்
• 1918–22
ஆறாம் முகம்மது
Grand Viziers 
• 1320–31
அலாவுத்தீன் பாசா
• 1920–22
அகுமத் தௌபீக் பாசா
வரலாறு 
• அமைப்பு
1299
• Interregnum
1402–1413
• 1. அரசியலமைப்பு
1876-1878
• 2. அரசியலமைப்பு
1908-1918
• பிரிவு
நவம்பர் 17 1922
பரப்பு
16805,500,000 km2 (2,100,000 sq mi)
மக்கள் தொகை
• 1856
35350000
• 1906
20884000
• 1914
18520000
• 1919
14629000
நாணயம்அக்சே, குரூஸ், லீரா
முந்தையது 		பின்னையது
சல்ஜூக் பரம்பரை
படிமம்:Flag of Palaeologus Emperor.svg பைசாந்தியப் பேரரசு
துருக்கி
உதுமானியப் பேரரசின் காலக்கோடு

உதுமானியப் பேரரசு (ஒட்டோமான் பேரரசு, Ottoman Empire, 1299–1922, துருக்கி: Osmanlı Devleti அல்லது Osmanlı İmparatorluğu) என்பது துருக்கியர்களால் ஆளப்பட்ட ஒரு பேரரசு ஆகும். இது துருக்கியப் பேரரசு எனவும் அழைக்கப்படுகிறது.இப்பேரரசு கி.பி. 1299இல் ஆண்டு துருக்கிய வம்சத்தைச் சேர்ந்த உஸ்மான் பே தலமையின் கீழ் வட-மேற்கு அனத்தோலியாவில் உருவாக்கப்பட்டது.கொன்ஸ்தான்து நோபில் நகரம் சுல்தான் இரண்டாம் முஹம்மத்தால் கி.பி.1453இல் கைப்பற்றப்பட்டதன் பின்னர் ஒட்டோமன் இராச்சியம்,பேரரசாக மாற்றப்பட்டது.[1][2][3]

இப்பேரரசு உச்ச கட்டத்தில் இருந்த போது (16ம் – 17ம் நூற்றாண்டுகளில்), இப்பேரரசின் ஆட்சி தென்கிழக்கு ஐரோப்பா, மத்திய கிழக்கு, மற்றும் வட ஆபிரிக்கா என மூன்று கண்டங்களில் மேற்கே ஜிப்ரால்ட்டர் நீரிணை முதல் கிழக்கே கஸ்பியன் கடல் மற்றும் பாரசீக வளைகுடா, ஆஸ்திரியா, சிலவாக்கியா, உக்ரேனின் பல பகுதிகள், சூடான், எரித்திரியா, தெற்கே சோமாலியா மற்றும் யேமன் வரை பரவியிருந்தது. உதுமானியப் பேரரசு மொத்தம் 29 மாகாணங்களைக் கொண்டிருந்தது.

பெயர்

உதுமானிய துருக்கிய மொழியில்,பேரரசு என்பது தெவ்லெத்-இ-அலிய்யி-யீ உஸ்மானிய்யி (دَوْلَتِ عَلِيّه عُثمَانِیّه)அல்லது மாற்றீடாக உஸ்மான்லி தெவ்லெத் (عثمانلى دولتى)என்ற பதத்தால் குறிப்பிடப்படுகின்றது.நவீன துருக்கி மொழியில் இது 'Osmanlı Devleti or Osmanlı İmparatorluğu' என்பதால் அறியப்படுகின்றது. சில மேற்கத்தைய கணக்குகளில், "ஒட்டோமன்" மற்றும் "துருக்கி" என்ற இரு பெயர்களும் உள்மாற்றீடாக அடிக்கடி பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.இரட்டையாக எழுதும் இம்முறை 1920-1923 காலப்பகுதயில்,அங்காரா நகரை தளமாகக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்ட துருக்கியில் முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டதுடன்,அன்றிலிருந்து துருக்கி(Turkey)என்ற தனித்த சொல் உத்தியோகபுர்வ வழங்கப்பட்டு வருகின்றது.

வரலாறு

எழுச்சி(1299-1453)

நிகோபொலிஸ் போர், 1396. 1523இல் வரையப்பட்டது

துருக்கிய செல்ஜூக்ரும் சுல்தான் ஆட்சியின் வீழ்ச்சியின் பின்னர்,கி.பி.1300இல் உதுமானியர்களின் முன்னோடிகள் வாழந்த அனத்தோலியா பகுதியானது ஒரு சீறற்ற சுதந்திரப்பிரதேசமாகப் பிரிந்ததுடன், பல துருக்கிய மாநிலங்கள் காஸி குடியரசுகள்(Ghazi emirates)என அழைக்கபடலாயின.இதில் ஒரு காஸி குடியரசு முதலாம் உஸ்மானால்(1258[4] –1326) நிர்வகிக்கப்பட்டது.உஸ்மான் என்ற பெயரிலிருந்து ஒட்டோமன் என்ற பெயர் பெறப்பட்டது.முதலாம் உஸ்மான்,துருக்கியக் குடியிருப்புக்களை பைசாந்தியப் பேரரசின் (Byzantine Empire) முனைப்பகுதியை நோக்கி விரிவுபடுத்தினார்.

முதலாம் உஸ்மானின் மறைவுக்குப் பின்வந்த நூற்றாண்டில் உதுமானிய ஆட்சி கிழக்கு மத்தியதரைக் கடல் மற்றும் பல்கேன் மேலாக விரிவடைய ஆரம்பித்தது.உஸ்மானின் மகன், உர்ஹான் 1324இல் பூர்சா நகரை கைப்பற்றியதுடன்,அதனை உதுமானிய மாநிலத்தின் புதிய தலைநகராக மாற்றினார்.அதாவது பூர்சா நகரின் வீழ்ச்சியினால் வட-மேற்குஅனத்தோலியா பகுதியின் கட்டுப்பாட்டை பைசாந்தியப் பேரரசிடம் (Byzantine Empire)இழந்தது.முக்கிய நகரான தெஸ்சாலுன்கி 1387இல் வெனேடியன்ஸ்களிடம் இருந்து கைப்பற்றப்பட்டது.1389இல் கொசோவோ உதுமானியர்களால் வெற்றிகொள்ளப்பட்டதன் மூலம் பிராந்தியத்தின் மீதான சேர்பியர்களின் அதிகாரம் முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டதுடன்,இது உதுமானியர்கள் ஐரோப்பாவில் தடம்பதிப்பதற்கு காரணமாக அமைந்தது. 1396இல் நிகழ்ந்த நிகோபொலிஸ் போரில், மத்திய காலத்தின் பாரிய சிலுவைப்படை எனக்கருதப்படும் படையினருக்கு துருக்கிய உதுமானியர்களின் முன்னேற்றகரமான வெற்றியை தடுக்கமுடியவில்லை.

பல்கேன் மீதான துருக்கிய ஆட்சியின் விரிவாக்கமானது,கொன்ஸ்டண்டினோப்பிள் நகரை கைப்பற்றும் மூலோபாய நோக்கத்திற்கு காரணமாக அமைந்தது.

விரிவாக்கம் மற்றும் உச்சநிலை(1453–1566)

இரண்டாம் முராத்தின் மகனான இரண்டாம் முகம்மத் ஆடசிப்பிரதேசத்தையும், இராணுவத்தையும் மறுசீரமைத்ததுடன்,29 மே 1453 அன்று கொன்ஸ்டண்டினோப்பிள் நகரை கைப்பற்றினார்.உதுமானிய அரசாங்தத்தை ஏற்றுக்கொண்டதற்கு பரிமாற்றாக மரபுவழி தேவாலயங்களை அதன் நிலங்களில் தன்னாட்சியாக இயங்குவதற்கு இரண்டாம் முகம்மத் அனுமதி வழங்கினார்.ஏனெனில்,ஐரோப்பிய ஆட்சி மாநிலங்களுக்கு மற்றும் இறுதி பிஸன்டைன் இராச்சியத்துக்கும் (Byzantine Empire) இடையே மோசமான உறவு நிழவிவந்நது. பெரும்பான்மையான மரபுவழி மக்கள் வெனேடியன் அரசை விடவும் விருப்பத்துடன் உதுமானிய அரசாங்கத்தை ஏற்றுக்கொண்டார்கள்.[5]

15 மற்றும் 16ஆம் நூற்றாண்டுகளில் உதுமானியப் பேரரசானது ஒரு விரிவைடயும் காலத்தினுள் நுழைந்தது.இக்காலப்பகுதயில் பேரரசு மிகச்சிறந்த வளர்ச்சியைக் கண்டதுடன்,ஆடசிப் பொறுப்பு திறமையுள்ள உறுதியான சுல்தான்களிடம் சென்றது.உதுமானிய பேரரசின் கட்டுப்பாட்டுப் பகுதியின் பாதைகளின் ஊடாகவே ஐரோப்பா மற்றும் ஆசியா கண்டங்களுக்கு இடையிலான வியாபார நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டதுடன்,பேரரசு பொருளாதாரத்திலும் தழைத்தோங்கியது.[6]

சுல்தான் முதலாம் ஸலீம்(1512–1520) பாரசீகத்தின் சபாவித் வம்ச ஆட்சியாளர் ஷா இசுமாயிலை சால்டிரன் யுத்தத்தில் தோல்வியடையச்செய்து உதுமானியப் பேரரசின் கிழக்கு மற்றும் மேற்குப் பகுதிகளை விரிவுபடுத்தினார்.[7]முதலாம் ஸலீம் உதுமானிய அரசாங்கத்தை எகிப்தில் நிறுவியதுடன்,கடற்படை ஒன்றை உருவாக்கி செங்கடலில் நிலைநிறுத்தினார்.உதுமானியப் பேரரசின் இந்த விரிவாக்கத்திற்குப் பின்னர் பிராந்தியத்தில் பலம்மிக்க பேரரசு என்ற போட்டித்தன்மை போர்த்துக்கேய பேரரசுக்கும்,உதுமானியப் பேரரசுக்கும் இடையில் ஆரம்பித்தது.[8]

முஹாக்ஸ் போர், 1526

முதலாம் சுலைமான்(1520-1566) 1521இல் பெல்கிறேட் நகரை கைப்பற்றினார்,ஹங்கேரி பேரரசின் மத்திய மற்றும் வட பகுதிகள் உதுமானிய-ஹங்கேரி போரில் வெற்றி கொள்ளப்பட்டது.[9]1526 இல் வரலாற்று முக்கியத்துவம்மிக்க முஹாக்ஸ் போரில் வெற்றிபெற்றதன் பின்னர்,இன்றைய ஹங்கேரி(மேற்குப் பகுதி தவிர்ந்த) மற்றும் ஏனைய மத்திய ஐரோப்பா நிலப்பகுதிகளில் உதுமானிய ஆட்சி நிறுவப்பட்டது.

முதலாம் சுலைமானின் ஆட்சியின் இறுதிப்பகுதியில்,பேரரசின் மொத்த சனத்தொகை ஏறத்தாள 15,000,000 தொகையாக மக்கள் மூன்று கண்டங்களுக்கும் மேலாக பரந்துகாணப்பட்டனதுடன், பேரரசின் சக்திவாய்ந்த கடற்படையொன்று மத்தியதரைக்கடலின் பல பகுதிகளை கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருந்தது.[10]

தேக்கமும் சீர்திருத்தமும் (1566–1827)

1566க்குப் பிறகு பேரரசு தேக்கநிலையில் வீழ்ச்சியடையத் தொடங்கியதாக இசுடீபன் லீ கூறுகிறார்; இடையிடையே சில காலங்களில் மீளுருவாக்கமும் சீர்திருத்தமும் நிகழ்ந்து வந்தன. இந்த வீழ்ச்சி விரைவு பெற்று 1699இல் மிகத் தாழ்நிலையை அடைந்தது.[11] பல வரலாற்றாளர்கள் இக்கூற்றுடன் ஒப்பாதபோதும் பலரும் "மோசமான சுல்தான்கள், திறமையற்ற முதலமைச்சர்கள், வலுவற்ற, கருவிகள் பற்றாதப் படைகள், ஊழல் அலுவலர்கள், பேராசை பிடித்த முதலீட்டாளர்கள், வலுவான எதிரிகள், துரோகமிழைத்த நண்பர்கள்" வீழ்ச்சிக்கு வழிவகுத்ததாகக் கூறுகின்றனர்.[12] தலைமையின் தோல்வியே முதன்மைக் காரணமாக கூறும் லீ முதல் 1292 முதல் 1566 வரை ஆண்ட பத்து சுல்தான்களில் ஒருவரைத் தவிர அனைவரும் மிகுந்த திறமை உள்ளவர்களாக இருந்தனர் என்கிறார். 1566 முதல் 1703 வரை ஆண்ட 13 சுல்தான்கள், இருவரைத் தவிர, ஈடுபாடின்றியும் திறமையின்றியும் இருந்தனர்.[13] மிகவும் மையப்படுத்தப்பட்ட அமைப்பில் மைய அரசின் தோல்வி வீழ்ச்சிக்கு காரணமாக அமைந்தது. இதன் நேரடி விளைவாக மாகாண பிரபுக்கள் வலுபெற்று கான்ஸ்டாண்டிநோபிளை தவிர்க்கத் தொடங்கினர். ஐரோப்பிய எதிரிகளும் வலுபெற்று வந்தனர்; உதுமானியப் படைகள் மேம்படுத்தப்படாதிருந்தது.[14][15] இறுதியாக உதுமானியப் பொருளியல் சீர் குலைந்தது; போர் விளைவாக ஏற்பட்ட பணவீக்கம், உலக வணிகத்தின் திசை மாற்றங்கள், சட்டம் ஒழுங்குப் பிரச்சினைகள் பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கு தடையாக இருந்தன.[16]

வீழ்ச்சியும் நவீனமயமாக்கலும் (1828–1908)

1876இல் தொல்மாபாச்செ அரண்மனையில் முதல் உதுமானிய நாடாளுமன்றத்தின் துவக்கம். முதல் அரசமைப்புசார் ஆட்சி இரண்டாண்டுகளே நீடித்தது. முப்பதாண்டுகளுக்குப் பின்னர் 1908இல் இளந்துருக்கியர் புரட்சிக்கு அடுத்தே அரசமைப்பும் நாடாளுமன்றமும் மீளமைக்கப்பட்டன.

டான்சிமாத் காலத்தில் (1839–1876), அரசு மேற்கொண்ட தொடர்ந்த சீர்திருத்தங்களால் படைகள் நவீனப்படுத்தப்பட்டன; வங்கி முறைமை மேம்படுத்தப்பட்டது; தற்பால் சேர்க்கை குற்றமற்றதாக்கப்பட்டது; சமயச் சட்டங்களுக்கு மாற்றாக சமயச்சார்பற்ற சட்டங்கள் உருவாகின.[17] பழங்கலைஞர்களுக்கு நவீனத் தொழிலகங்கள் கட்டப்பட்டன. உதுமானிய அஞ்சல் அமைச்சகம் அக்டோபர் 23, 1840இல் நிறுவப்பட்டது.[18][19]

சாமுவெல் மோர்சுக்கு தந்தி கண்டுபிடித்ததற்காக 1847இல் ஆக்கவுரிமை வழங்கப்பட்டது.[20] இதனையடுத்து முதல் தந்தி தடம் இசுத்தான்புல் - அட்ரியனோப்பிள் - சும்னு இடையே அமைக்கப்பட்டது.[21]இந்தக் காலத்தின் உச்சமாக அரசியலமைப்புச் சட்டம் இயற்றப்பட்டது. ஆனால் அரசியலமைப்புச்சார் அரசு இரண்டாண்டுகளே நீடித்தது.

உயர்கல்வி பெற்றிருந்த பேரரசின் கிறித்தவக் குடிமக்கள், முசுலிம் பெரும்பான்மையை விட பொருளாதாரத்தில் முன்னேறியிருந்தனர்; இது முசுலிம்களிடையே மனக்கசப்பை உருவாக்கியது.[22] 1861இல் உதுமானியக் கிறித்தவர்களுக்கு 571 முதல்நிலை மற்றும் 94 இரண்டாம்நிலை பள்ளிகள் இருந்தன; இவற்றில் 140,000 மாணவர்கள் படித்தனர்.[22][22] 1911இல் இசுத்தான்புல்லில் இருந்த 654 மொத்த விற்பனை நிறுவனங்களில், கிரேக்க இனத்தவர்களுக்கு 528 உரிமையாக இருந்தன.[22]

1853–1856 கிரீமியப் போரின் போது துருக்கிய துருப்புக்கள் செப்கெடில் கோட்டையை தாக்குதல்.

பலமிழந்து வந்த உதுமானியப் பேரரசின் ஆட்சிகுட்பட்ட பகுதிகளில் தங்களது தாக்கத்தை நிலைநிறுத்த ஐரோப்பிய அரசுகள் நடத்திய நீண்ட போராட்டத்தின் ஓர் அங்கமே கிரீமியப் போர் (1853–1856) ஆகும். இந்தப் போரினால் ஏற்பட்ட நிதி நெருக்கடியால் ஆகத்து 4, 1854இல் உதுமானியப் பேரரசு 5 மில்லியன் பவுண்டுகளுக்கு வெளிநாட்டுக் கடன்கள் பெற்றது.[23][24] மேலும் இப்போரின் விளைவாக 200,000 கிரீமிய டாடார்கள் உதுமானியப் பேரரசிற்குள் குடி புகுந்தனர்.[25] காக்கேசியப் போர்களின் இறுதியில் 90% காக்கேசியர்கள் இனப்படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.[26] இதனால் காக்கேசியாவின் வடக்கில் தங்கள் வாழிடங்களிலிருந்து வெளியேறிய இவர்கள் உதுமான் பேரரசில் தஞ்சம் புகுந்தனர்.[27][28][page needed][29][30] சில மதிப்பீடுகளின்படி மொத்தமாக–1.5 மில்லியன் மக்கள் வெளியேற்றப்பட்டனர் அல்லது கொல்லப்பட்டனர்.[31]

மேற்கோள்கள்

  1. ↑ The A to Z of the Ottoman Empire, by Selcuk Aksin Somel, 2010, p.179
  2. ↑ The Ottoman Empire, 1700-1922, Donald Quataert, 2005, p.4
  3. ↑ The Grove Encyclopedia of Islamic Art and Architecture: Delhi to Mosque, Jonathan M. Bloom, Sheila Blair, 2009. p.82
  4. ↑ "The Sultans: Osman Gazi". TheOttomans.org. பார்க்கப்பட்ட நாள் 13 December 2010.
  5. ↑ Stone, Norman (2005). "Turkey in the Russian Mirror". in Mark Erickson, Ljubica Erickson. Russia War, Peace And Diplomacy: Essays in Honour of John Erickson. Weidenfeld & Nicolson. பக். 94. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-297-84913-1. http://books.google.com/books?id=xM9wQgAACAAJ. பார்த்த நாள்: 11 February 2013. 
  6. ↑ Karpat, Kemal H. (1974). The Ottoman state and its place in world history. Leiden: Brill. பக். 111. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:90-04-03945-7. 
  7. ↑ Savory, R. M. (1960). "The Principal Offices of the Ṣafawid State during the Reign of Ismā'īl I (907-30/1501-24)". Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London 23 (1): 91–105. doi:10.1017/S0041977X00149006. 
  8. ↑ Hess, Andrew C. (January 1973). "The Ottoman Conquest of Egypt (1517) and the Beginning of the Sixteenth-Century World War". International Journal of Middle East Studies 4 (1): 55–76. doi:10.1017/S0020743800027276. 
  9. ↑ "Origins of the Magyars". Hungary. Britannica Online Encyclopedia. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 August 2010.
  10. ↑ Mansel, Philip (1997). Constantinople : city of the world's desire 1453-1924. London: Penguin. பக். 61. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0140262466. 
  11. ↑ Stephen J. Lee, Aspects of European History: 1494-1789 (2nd ed., 1984) p 77
  12. ↑ Joel Shinder, "Career Line Formation in the Ottoman Bureaucracy, 1648-1750: A New Perspective," Journal of the Economic & Social History of the Orient (1973) 16#2 pp 217-237; Shindler is a dissenter.
  13. ↑ Lee, Aspects of European History: 1494-1789 (1984) pp 77-84
  14. ↑ David Nicolle, Armies of the Ottoman Turks 1300-1774 (Osprey, 1983)
  15. ↑ Jonathan Grant, "Rethinking The Ottoman "Decline": Military Technology Diffusion in the Ottoman Empire, Fifteenth to Eighteenth Centuries," Journal of World History (1999) 10#1 pp 179-201.
  16. ↑ On the economic troubles see Hakan Berument and Asli Gunay 1. "Inflation Dynamics and its Sources in the Ottoman Empire: 1586–1913." International Review of Applied Economics (2007) 21#2 pp: 207-245. online
  17. ↑ Ishtiaq, Hussain. "The Tanzimat: Secular reforms in the Ottoman Empire" (PDF). Faith Matters.
  18. ↑ "PTT Chronology" (in Turkish). PTT Genel Müdürlüğü. 13 September 2008. Archived from the original on 13 September 2008. பார்க்கப்பட்ட நாள் 11 February 2013.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
  19. ↑ "History of the Turkish Postal Service". Ptt.gov.tr. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 November 2011.
  20. ↑ "Beylerbeyi Palace". Istanbul City Guide. Archived from the original on 10 October 2007. பார்க்கப்பட்ட நாள் 11 February 2013.[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]
  21. ↑ (in Turkish) Sultan Abdülmecid: İlklerin Padişahı. NTV Tarih. p. 49. http://www.ntvtarih.com.tr/. பார்த்த நாள்: 11 February 2013. 
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 22.3 Stone, Norman (2005). "Turkey in the Russian Mirror". in Mark Erickson, Ljubica Erickson. Russia War, Peace And Diplomacy: Essays in Honour of John Erickson. Weidenfeld & Nicolson. பக். 95. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-297-84913-1. http://books.google.com/books?id=xM9wQgAACAAJ. பார்த்த நாள்: 11 February 2013. 
  23. ↑ V. Necla Geyikdagi (15 March 2011). Foreign Investment in the Ottoman Empire: International Trade and Relations 1854–1914. I.B.Tauris. பக். 32. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-84885-461-1. http://books.google.com/books?id=fGRMOzJZ4aEC&pg=PA32. பார்த்த நாள்: 12 February 2013. 
  24. ↑ Douglas Arthur Howard (2001). The History of Turkey. Greenwood Publishing Group. பக். 71. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-313-30708-9. http://books.google.com/books?id=Ay-IkMqrTp4C&pg=PA71. பார்த்த நாள்: 11 February 2013. 
  25. ↑ Williams, Bryan Glynn (2000). "Hijra and forced migration from nineteenth-century Russia to the Ottoman Empire". Cahiers du Monde russe 41 (1): 79–108. doi:10.4000/monderusse.39. http://monderusse.revues.org/39. 
  26. ↑ Memoirs of Miliutin, "the plan of action decided upon for 1860 was to cleanse [ochistit'] the mountain zone of its indigenous population", per Richmond, W. The Northwest Caucasus: Past, Present, and Future. Routledge. 2008.
  27. ↑ Richmond, Walter (29 July 2008). The Northwest Caucasus: Past, Present, Future. Taylor & Francis US. பக். 79. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-77615-8. http://books.google.com/books?id=LQJyLvMWB8MC&pg=PA79. பார்த்த நாள்: 11 February 2013. "the plan of action decided upon for 1860 was to cleanse [ochistit'] the mountain zone of its indigenous population" 
  28. ↑ Amjad M. Jaimoukha (2001). The Circassians: A Handbook. Palgrave Macmillan. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-312-23994-7. http://books.google.com/books?id=5jVmQgAACAAJ. பார்த்த நாள்: 4 May 2013. 
  29. ↑ Charlotte Mathilde Louise Hille (2010). State building and conflict resolution in the Caucasus. BRILL. பக். 50. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-90-04-17901-1. http://books.google.com/books?id=yxFP6K8iZzQC&pg=PA50. பார்த்த நாள்: 4 May 2013. 
  30. ↑ Daniel Chirot; Clark McCauley (1 July 2010). Why Not Kill Them All?: The Logic and Prevention of Mass Political Murder (New in Paper). Princeton University Press. பக். 23. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-4008-3485-3. http://books.google.com/books?id=9sPJnd0cwV0C&pg=PA23. பார்த்த நாள்: 4 May 2013. 
  31. ↑ "145th Anniversary of the Circassian Genocide and the Sochi Olympics Issue". Reuters. 22 May 2009. http://www.reuters.com/article/pressRelease/idUS104971+22-May-2009+PRN20090522. பார்த்த நாள்: 28 November 2009. 

வெளி இணைப்புகள்

வார்ப்புரு:Link FA வார்ப்புரு:Link FA வார்ப்புரு:Link FA

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=உதுமானியப்_பேரரசு&oldid=1761516" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது