முக்கோணவியல்: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது
வரிசை 86: வரிசை 86:
இதிலிருந்து சைன், கொசைன் மற்றும் டேன்ஜெண்ட்ற்கான வாய்ப்பாடுக்ள்:
இதிலிருந்து சைன், கொசைன் மற்றும் டேன்ஜெண்ட்ற்கான வாய்ப்பாடுக்ள்:
:<math>\sin x = \frac{e^{ix} - e^{-ix}}{2i}, \qquad \cos x = \frac{e^{ix} + e^{-ix}}{2}, \qquad \tan x = \frac{i(e^{-ix} - e^{ix})}{e^{ix} + e^{-ix}}.</math>
:<math>\sin x = \frac{e^{ix} - e^{-ix}}{2i}, \qquad \cos x = \frac{e^{ix} + e^{-ix}}{2}, \qquad \tan x = \frac{i(e^{-ix} - e^{ix})}{e^{ix} + e^{-ix}}.</math>

==இவற்றையும் பார்க்கவும்==
*[[முக்கோணவியல் முற்றொருமைகளின் பட்டியல்]]


==மேற்கோள்கள்==
==மேற்கோள்கள்==

12:44, 30 சூன் 2013 இல் நிலவும் திருத்தம்

முக்கோணங்களின் பக்க நீள, கோண விகிதங்கிடையே உள்ள தொடர்பை விளக்கும் இயல் திரிகோணமிதி அல்லது முக்கோணவியல் (Trignometry) ஆகும். நேரடியாக கணிக்க முடியாத சில சூழ்நிலைகளில் வடிவொத்த முக்கோணங்களின் துணைகொண்டு கணிக்க முக்கோணவியல் உதவுகின்றது. முக்கோணவியல் பல கணித கேள்விகளை தீர்ப்பதற்கு ஒரு கருவியாக உதவுகின்றது. முக்கோணவியலின் அடிப்படைகளை கண்டுபிடித்ததில், நிறுவியதில் இந்தியக் கணிதவியலாளர்களான ஆரியபட்டர், பிரம்ம குப்தன், மாதவன், நீலகண்டன் ஆகியவர்களின் பங்களிப்பு அடித்தளமானது.

வரலாறு

படிமம்:Hipparchos 1.jpeg
முக்கோணவியலின் தந்தை-ஹிப்பார்க்கஸ்[1]

சுமேரிய வானியிலாளர்கள் வட்டத்தை 360 பாகைகளாகப் பிரித்து கோணங்களின் அளவுகளை அறிமுகப்படுத்தினர்.[2] அவர்களும் அவர்களைத் தொடர்ந்த பாபிலோனியர்களும் முக்கோணங்களின் பக்கங்களின் விகிதங்களைப் பற்றி அறிய முற்பட்டு அவற்றின் பண்புகளைக் கண்டறிந்தனர். எனினும் அவர்கள் கண்டறிந்தவற்றை முறைப்படுத்தவில்லை. கிரேக்கர்கள் தான் முக்கோணவியலை ஒரு முறையான அறிவியலாக வடிவமைத்தனர்.[3]

கிரேக்க விஞ்ஞானி ஹிப்பார்க்கஸ் முக்கோணவியலின் தந்தையென அறியப்படிகிறார். கிரேக்க கணிதவியலார்கள் யூக்ளிடு, ஆர்க்கிமிடீஸ் இருவரும் நாண்கள், வட்டத்தில் வரையப்படும் கோணங்கள் ஆகியவற்றின் பண்புகளை ஆய்வு செய்து தேற்றங்களை நிறுவினர். அவை முக்கோணவியலின் முடிவுகளை ஒத்தமைந்திருதாலும் அவர்கள் தங்கள் முடிவுகளை இயற்கணித முறைமையில் அல்லாது வடிவவியல் ரீதியாகவே அமைத்திருந்தனர். ஹிப்பார்க்கசைத் தொடர்ந்து, தாலெமி ஒரு வட்டத்துக்குள் அமையும் நாண் குறித்த கருத்துக்களைத் தனது கண்டுபிடிப்புகளில் விரிவுபடுத்தினார்.[4]

பிறகு ஆர்யபட்டர் தனது சோதிட நூலான "'சூர்ய சித்தாந்தவில்"' புதிய வழக்கமான சைன் அல்லது ஜ்யாவைக் கண்டுபிடித்தார். [5] ஆர்யாபட்டரின் ஜ்யா வழக்கம்தான் இற்றைய உலக முக்கோணவியலுக்குக் கதவு. 15 ஆம் நூற்றாண்டில் ஜெர்மனியை சார்ந்த ரெஜியோமோந்தானஸ் எனும் அறிஞர் அவரது நூலான "'த திரியாங்குலிஸ்ஸில்"' முக்கோணவியலின் ஐரோப்பிய பாகத்தை பூர்த்தி செய்தார்.

வேகமாகப் பரவிய கடற்பயணங்களின் தேவைகளும் உலகின் பல புதிய பகுதிகளின் வரைபடங்களின் தேவைகளும் முக்கோணவியலை கணிதத்தின் முக்கியமான தனித்துறையாக வளர்ச்சியடையச் செய்தன.[6] 1595 இல் ஜெர்மானிய கணிதவியலாளர் பார்த்தொலொமியஸ் பிட்டிஸ்கசால் அவரது திரிகோணமெட்ரியா (Trigonometria) இல் அவர் திரிகோணமிதி என்ற பெயர் இத்துறைக்கு முதன்முதலாக அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.[7]

லியோனார்டு ஆய்லர் முக்கோணவியலுக்குள் சிக்கலெண்களை முழுவதுமாக ஒருங்கிணைத்தார். 17 ஆம் நூற்றாண்டில் கணிதவியலாளர் கிரெகரி மற்றும் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் கணிதவியலாளர் மெக்லாரின் ஆகிய இருவரின் கண்டிபிடிப்புகள் முக்கோணவியல் தொடர்களின் மேம்பாட்டுக்குத் துணை செயதன.[8] மேலும் 18 ஆம் நூற்றாண்டில் கணிதவியலாளர் டெயிலர், பொதுமைப்படுத்தப்பட்ட டெயிலரின் விரிவைக் கண்டுபிடித்தார்.[9]

அடிப்படை வரைவிலக்கணங்கள்

முக்கோணவியலில் சைன், கொசைன், டேன்ஜெண்ட், கோசீக்கெண்ட், சீக்கெண்ட், கோடேன்ஜெண்ட் என ஆறு அடிப்படைச் சார்புகள் வரையறுக்கப்படுகின்றன. இவற்றை ஒரு செங்கோண முக்கோணம் அல்லது ஓரலகு வட்டம் வாயிலாக வரையறுக்கலாம். இந்த ஆறு சார்புகளில் முதல் மூன்று சார்புகளின் தலைகீழ்ச் சார்புகளாக முறையே அடித்த மூன்று சார்புகளும் அமையும்.

செங்கோண முக்கோணத்தில்

இந்த முக்கோணியில், a=எதிர்ப்பக்கம், b=அயற் பக்கம், c=செம்பக்கம்

ஒரு செங்கோண முக்கோணத்தின் கோணம் A -ன் முக்கோணவியல் சார்புகளை வரையறுக்க அம்முக்கோணத்தின் பக்கங்களைப் பின்வருமாறு அழைக்கலாம்:

  • செம்பக்கம் அல்லது கர்ணம் (hypotenuse):

செங்கோணத்திற்கு எதிர்ப்பக்கம். இதன் அளவு  h. ஒரு செங்கோண முக்கோணத்தில் செம்பக்கந்தான் மூன்று பக்கங்களிலும் நீளமானது.

  • எதிர்ப்பக்கம் (opposite):

நாம் எடுத்துக்கொண்ட கோணம் A -க்கு எதிரில் அமையும் பக்கம். இதன் நீளம்  a.

  • அடுத்துள்ள பக்கம் அல்லது அயற்பக்கம் (adjacent):

செங்கோணம் மற்றும் நாம் எடுத்துக்கொண்ட கோணம் இரண்டிற்கும் ( A மற்றும் C) பொதுவான பக்கம். இதன் நீளம்  b.

இச் செங்கோண முக்கோணத்தில் முக்கோணவியல் சார்புகள் பின்வருமாறு வரயறுக்கப்படுகின்றன:

  • சைன் A = எதிர்ப்பக்கம் / செம்பக்கம்
  • கொஸ் A = அயற்பக்கம் / செம்பக்கம்
  • தான் A = எதிர்ப்பக்கம் / அயற்பக்கம்
  • கொசீக் A = செம்பக்கம் / எதிர்ப்பக்கம்
  • சீக் A = செம்பக்கம் / அயற்பக்கம்
  • காட் A = அயற்பக்கம் / எதிர்ப்பக்கம்

ஓரலகு வட்டத்தில்

ஆறு முக்கோணவியல் சார்புகளையும் ஓரலகு வட்டத்தைக் கொண்டு வரையறுக்கலாம். ஓரலகு வட்டம் என்பது ஆதிப்புள்ளியை மையமாகவும் ஆரம் 1 அலகும் கொண்ட வட்டமாகும். நடைமுறைக் கணக்கீடுகளுக்கு ஓரலகு வட்டத்தின் மூலமான வரையறை அவ்வளவாகப் பொருந்தாவிடினும், (0, π/2 ) -ல் அமையும் கோணங்களுக்கு மற்றுமல்லாது அனைத்து மெய்யளவு கோணங்களுக்கும் பொருத்தமாக அமையும். மேலும் ஒரே படத்தின் மூலம் அனைத்து முக்கியமான கோணங்களின் முக்கோணவியல் சார்புகளின் மதிப்புகளையும் காண முடிகிறது.

ஓரலகு வட்டத்தின் மீதமையும் ஒரு புள்ளி (x, y) எனில் அப்புள்ளியை முனையாகக் கொண்ட வட்டத்தின் ஆரத்தைச் செம்பக்கமாகக் கொண்டு வரையப்படும் செங்கோண முக்கோணத்தின் மற்ற இரு பக்க நீளங்கள் x, y. செம்பக்கத்தின் அளவு 1 அலகு. எனவே சைன் மற்றும் கொசைனின் வரையறை:

sin θ  =  y / 1 =  y
cos θ  =  x / 1 =  x .

இவ்விரண்டிலிருந்து மற்ற நான்கு சார்புகளையும் காணலாம்.

முக்கோணவியல் முற்றொருமைகள்

அடிப்படை முற்றொருமைகள்

கோண மாற்று வாய்ப்பாடுகள்

முக்கோணவியல் விதிகள்

ABC முக்கோணத்தின் மூன்று கோணங்கள் A,B,C களுக்கு எதிரமையும் மூன்று பக்கங்கள் முறையே a,b,c

ABC முக்கோணத்தின் மூன்று கோணங்கள் A,B,C களுக்கு எதிரமையும் மூன்று பக்கங்கள் முறையே a,b,c . முக்கோணவியல் சார்புகளுக்கான பொதுவிதிகளில் முக்கியமான சில:

சைன் விதி

இங்கு R , முக்கோணத்தின் சுற்றுவட்ட ஆரம்.

கொசைன் விதி
(அல்லது)
டேன்ஜெண்ட் விதி

ஆய்லரின் வாய்ப்பாடு

ஆய்லரின் வாய்ப்பாடு:

,

இதிலிருந்து சைன், கொசைன் மற்றும் டேன்ஜெண்ட்ற்கான வாய்ப்பாடுக்ள்:

இவற்றையும் பார்க்கவும்

மேற்கோள்கள்

  1. Carl Benjamin Boyer (1991). "Greek Trigonometry and Mensuration". பக். 162. 
  2. Aaboe, Asger. Episodes from the Early History of Astronomy. New York: Springer, 2001. ISBN 0-387-95136-9
  3. "The Beginnings of Trigonometry". Rutgers, The State University of New Jersey.
  4. Marlow Anderson, Victor J. Katz, Robin J. Wilson (2004). Sherlock Holmes in Babylon: and other tales of mathematical history. MAA. p. 36. ISBN 0-88385-546-1
  5. Boyer p. 215
  6. Grattan-Guinness, Ivor (1997). The Rainbow of Mathematics: A History of the Mathematical Sciences. W.W. Norton. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-393-32030-8. 
  7. Robert E. Krebs (2004). Groundbreaking Scientific Experiments, Inventions, and Discoveries of the Middle Ages and the Renaissnce. Greenwood Publishing Group. பக். 153–. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-313-32433-8. http://books.google.com/books?id=MTXdplfiz-cC&pg=PA153. 
  8. William Bragg Ewald (2008). From Kant to Hilbert: a source book in the foundations of mathematics. Oxford University Press US. p. 93. ISBN 0-19-850535-3
  9. Kelly Dempski (2002). Focus on Curves and Surfaces. p. 29. ISBN 1-59200-007-X

வெளி இணைப்புக்கள்

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=முக்கோணவியல்&oldid=1448083" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது