சாவகத்தின் கலாச்சாரம்
சாவகத்தின் கலாச்சாரம் (Javanese culture) இந்தோனேசியாவின் நடுச் சாவகம், யோக்யகர்த்தா மற்றும் கிழக்கு சாவகம் மாகாணங்களில் மையம் கொண்டுள்ளது. பல்வேறு இடப்பெயர்வுகள் காரணமாக, சுரிநாம் (15% மக்கள் சாவக வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள்), பரந்த இந்தோனேசிய தீவுக்கூட்டம், கேப் மலாய், மலேசியா, போன்ற உலகின் பிற பகுதிகளிலும் இதைக் காணலாம். சிங்கப்பூர், நெதர்லாந்து மற்றும் பிற நாடுகள். புலம்பெயர்ந்தோர் வயாங் குளிட், கேம்லின் இசை, பாரம்பரிய நடனங்கள் போன்ற சாவக கலாச்சாரங்களின் பல்வேறு அம்சங்களைக் கொண்டு வருகிறார்கள்.
மேற்கு நோக்கி சாவகர்களின் இடம்பெயர்வு கடலோர சாவானியக் கலாச்சாரத்தை உருவாக்கியுள்ளது. இது மேற்கு சாவகம் மற்றும் பண்டெனிலுள்ள உள்நாட்டு சுண்டானிய கலாச்சாரத்திலிருந்து வேறுபட்டது. மிகப்பெரிய இனக்குழுவாக இருப்பதால், சாவானியக் கலாச்சாரம் மற்றும் மக்கள் இந்தோனேசிய அரசியல் மற்றும் கலாச்சாரத்தில் செல்வாக்கு செலுத்துகின்றனர், இந்த செயல்முறை சில நேரங்களில் சாவகமயமாக்கல் என்று விவரிக்கப்படுகிறது.
இலக்கியம்
[தொகு]
இந்தோனேசியாவில் சாவக இலக்கிய பாரம்பரியம் பழமையான இலக்கிய பாரம்பரியங்களில் ஒன்று. இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம் ஆகியவற்றின் மொழிபெயர்ப்புகள் பழைய சாவக மொழியில் 9 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 11 ஆம் நூற்றாண்டு வரை ஆட்சியிலிருந்த மாதரம் இராச்சியம் மற்றும் கேதிரி இராச்சியக் காலத்தில் நடந்தன. கேதிரியின் ஆட்சிக் காலத்தில் சமரதனா என்ற நூலும் இயற்றப்பட்டது. மேலும் இது தாய்லாந்து மற்றும் கம்போடியா வரை பரவிய பிற்கால பாஞ்சி கதைகளுக்கு முன்னோடியாக மாறியது. பிற இலக்கியப் படைப்புகளில் கென் அரோக் மற்றும் கென் டெடெஸ் ஆகியவை அடங்கும். இது பரராட்டன் என்ற வரலாற்றுக் குறிப்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இது சிங்காசரி இராச்சியத்தின் (1222-1292) நிறுவனர் கென் அரோக் பற்றிய கதையாகும்.[1] [2].
மயாபாகித்து பேரரசின் ஆட்சியின் போது பல குறிப்பிடத்தக்க படைப்புகள் உருவாக்கப்பட்டன. நாகரக்ரேதகமா என்ற ஓலைச்சுவடி மயாபாகித்து பேரரசின் உச்சத்தை விவரிக்கிறது. மயாபாகித்து ஆட்சியின் போது எம்பு தந்துலரால் எழுதப்பட்ட காகாவின் சுதசோமா தண்டு பகலரன் தீவின் புராண தோற்றம் மற்றும் அதன் எரிமலை இயல்பு பற்றி விவரிக்கிறது.[3] மேலும், காகாவின் இந்து மற்றும் பௌத்த மதங்களுக்கு இடையேயான மதச் சகிப்புத் தன்மையைப் பற்றியும் கூறுகிறது.[4]
மயாபாகித்து பேரரசு
[தொகு]வரலாற்று ரீதியாக, சாவானியர்கள் இந்து மதம், பௌத்தம் மற்றும் கெபத்தினன் ஆகியவற்றின் ஒத்திசைவான வடிவத்தைப் பின்பற்றுகிறார்கள்.[3]
15 ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்கி, இசுலாமும் கிறிஸ்தவமும் சாவகத்திற்கு வந்து மெதுவாக பரவியது. உள் மற்றும் வெளிப்புற மோதல்கள் காரணமாக, மயாபாகித்து இராச்சியம் 16 ஆம் நூற்றாண்டில் சரிந்தது. புதிய இசுலாமிய மன்னர்களின் கீழ் இசுலாம் விரைவாக பரவியது. கிறிஸ்தவத்தின் பரவலானது காலனித்துவ சக்திகளால் கண்காணிக்கப்பட்டது.
சமூக அமைப்பு
[தொகு]
1960களில் அமெரிக்க மானுடவியலாளர் கிளிஃபோர்ட் கீர்ட்ஸ், சாவானிய சமூகத்தை சாந்த்ரி, அபங்கன் மற்றும் பிரியாய் என்ற மூன்று வகைகளாகப் பிரித்தார். அவரைப் பொறுத்தவரை, சாந்த்ரி ஒரு மரபுவழி விளக்கமான இசுலாத்தைப் பின்பற்றினார்கள். அபங்கன் என்பது இந்து மற்றும் ஆன்மீக கூறுகளை கலக்கும் இசுலாத்தின் ஒத்திசைவான வடிவமாகும். பிரியாயி பிரபுக்களாக இருந்தார்[5]
சுல்தான்கள்
[தொகு]யோககர்த்தா சுல்தானகம் மற்றும் சுரகர்த்தா சுனானேட் ஆகியவற்றின் அரச அரண்மனைகளான கெரட்டான்கள் சாவானிய கலாச்சாரம் மற்றும் சமூக நிகழ்வுகளின் மையமாக இருந்தன. தற்போது அவர்கள் ஆளும் மன்னர்கள் அல்ல என்றாலும், அவர்கள் இன்னும் சமூகத்தில் மிகவும் மதிக்கப்படுகிறார்கள்.
குடும்ப அமைப்பு
[தொகு]கலாச்சார ரீதியாக, சாவானிய மக்கள் இருதரப்பு உறவினர் முறையை ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள்.[6][7] இவர்களிடையே ஆண் மற்றும் பெண் சந்ததியினருக்கு சமமான முக்கியத்துவம் உள்ளது.[1][2] எனவே, இந்தியா அல்லது சீனாவில் தந்தைவழி கலாச்சாரங்கள் போன்ற ஆண் வாரிசுகளைக் கொண்டிருப்பதில் முன்னுரிமை இல்லை. சாவானியர்களுக்கு ஒரு குடும்பப்பெயர் இருப்பது வழக்கம் அல்ல. பெண்கள் அதிக அளவு சுயாட்சியைக் கொண்டுள்ளனர். மேலும் அவர்கள் சாவானிய கலாச்சாரத்தில் மதிக்கப்படுகிறார்கள்.[7]
ஒரு பாரம்பரிய திருமணத்தில், மணமகனின் குடும்பமே தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட வாய்ப்புகளில் இருந்து மணமகளைத் தேர்ந்தெடுக்கிறது. திருமணத்திற்கு முன்பு, மணமகனின் குடும்பத்தினர் மணமகளின் குடும்பத்திற்கு ஒரு தொகையை வரதட்சணையாக வழங்குவார்கள். அதன்பிறகு, திருமணத்திற்கு தேவையான பணம் அனைத்துக்கும் மணமகளின் குடும்பமே பொறுப்பை ஏற்கிறது. மணமகனின் குடும்பத்தினர் நிதி ரீதியாக உதவலாம். ஆனால் அவர்கள் அவ்வாறு செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை. பாரம்பரியமாக, விவாகரத்து ஏற்றுக்கொள்ளப்படாது. ஆனால் கணவர் இரண்டாவது மனைவியை ஏற்றுக்கொள்வது ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்கது. இளம் சாவானியர்கள் பொதுவாக இந்த பழக்கவழக்கங்களைப் பின்பற்றுவதில்லை. இன்று பெரும்பாலான சாவானிய பெண்கள் கணவனின் துரோகத்தை எதிர்த்து விவாகரத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள். விவாகரத்து சாவகத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படுகிறது.[8]
மொழி
[தொகு]
சாவகம் ஆஸ்திரோனீசிய மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது. இது இந்தோனேசியாவின் பிற மொழிகளுடன் நெருக்கமாக தொடர்புடையது. ஆனால் வேறுபட்டது.[9] குறிப்பாக இலக்கிய சாவானிய மொழியில் காணப்படும் கிட்டத்தட்ட எங்கும் நிறைந்த சமசுகிருத கணக்குகளின் எண்ணிக்கைக்கு இது குறிப்பிடத்தக்கது.[10] சாவகத்தில் இந்து மற்றும் பௌத்த தாக்கங்களின் நீண்ட வரலாறே இதற்குக் காரணம்.
சாவகத்தில் பெரும்பாலான சாவானியர்கள் இருமொழி பேசுபவர்களாக இருக்கின்றனர். இந்தோனேசிய மொழி மற்றும் சாவகம்ஆகியவற்றில் சரளமாக பேசக்கூடியவர்கள்.[11] சுமார் 1990ஆம் ஆண்டில் நடத்தப்பட்ட ஒரு பொது வாக்கெடுப்பில், சுமார் 12% சாவகத்தினர் இந்தோனேசிய மொழியைப் பயன்படுத்தினர். சுமார் 18% பேர் சாவகம் மற்றும் இந்தோனேசிய மொழி ஆகிய இரண்டையும் பயன்படுத்தினர், மீதமுள்ளவர்கள் சாவக மொழியை பிரத்தியேகமாக பயன்படுத்தினர்.
சாவக மொழி பொதுவாக ஹனாசரகா அல்லது கரக்கன் என்று அழைக்கப்படும் பிராமி எழுத்து முறையிலிருந்து வந்த எழுத்துக்களுடன் எழுதப்பட்டது. இந்தோனேசியா சுதந்திரம் அடைந்த பிறகு அது லத்தீன் எழுத்துக்களின் ஒரு வடிவமாக மாற்றப்பட்டது.
இந்தோனேசியாவின் அதிகாரப்பூர்வ மொழியாக சாவகம் அறிவிக்கப்படவில்லை என்றாலும், சாவானியர்கள் பெரும்பான்மையாக உள்ள பிராந்தியங்களில் இது 'பிராந்திய மொழி' என்ற அந்தஸ்தைப் பெற்றுள்ளது. இந்த மொழியை ஒரு 'இன மொழியாகவும்' பார்க்க முடியும். ஏனெனில் இது சாவக இன அடையாளத்தின் வரையறுக்கும் பண்புகளில் ஒன்றாகும்.[9]
தொழில்கள்
[தொகு]
இந்தோனேசியாவில், அனைத்து தொழில்களிலும், குறிப்பாக அரசாங்கத்திலும் இராணுவத்திலும் சாவானியர்களைக் காணலாம்.
விவசாயம்
[தொகு]பாரம்பரியமாக, பெரும்பாலான சாவானியர்கள் விவசாயிகள். சாவகத்தில் உள்ள வளமான எரிமலை மண் காரணமாக இது குறிப்பாக பொதுவானதாக இருக்கிறது. நெல் மிக முக்கியமான விவசாயப் பொருள் ஆகும். 1997 ஆம் ஆண்டில், இந்தோனேசிய பயிர் உற்பத்தியில் சாவகம் 55% உற்பத்தி செய்ததாக மதிப்பிடப்பட்டது.[12] பெரும்பாலான விவசாயிகள் சிறு அளவிலான நெல் வயல்களில் வேலை செய்கிறார்கள். சுமார் 42% விவசாயிகள் 0.50 ஹெக்டேருக்கு குறைவான நெல் வயல்களை பயிரிடுகின்றனர்.[1] மழைக்காலம் குறைவாக இருக்கும் இடத்தில் மண் குறைந்த வளம் கொண்ட பிராந்தியத்தில், மரவள்ளி போன்ற பிற முக்கிய பயிர்கள் பயிரிடப்படுகின்றன.[13]
இசை
[தொகு]கேம்லான் இசைக் குழுக்கள் சாவகம் மற்றும் பாலி இரண்டிலும் காணப்படுகின்றன. இந்த கலைவடிவங்கள் அனைத்தும் சாவானிய கலாச்சாரம் மற்றும் பாரம்பரியத்திற்குள் முக்கிய இடத்தைப் பிடித்துள்ளன.
உணவு முறைகள்
[தொகு]
தீவின் பிரதான உணவான அரிசியில் சாவானிய உணவு மற்றும் கலாச்சாரம் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. சாவானியர்களில் ஒருவர் இன்னும் அரிசி சாப்பிடவில்லை என்றால், உணவு உண்ணக்கூடாது என்று கருதப்படுகிறது.[14] சாவானியர்களை ரொட்டி உண்ணும் வெளிநாட்டவர்களுடனும் (ஐரோப்பியர்கள்) மற்ற தீவில் வசிப்பவர்களுடனும் கிழங்கை உண்ணும் (உதாரணமாக மொலுக்கன்கள்) அடையாளப் படுத்தலாம். அரிசி வளர்ச்சி மற்றும் செழுமையின் சின்னமாகவும் உள்ளது. அதே நேரத்தில் மரவள்ளிக்கிழங்கு மற்றும் கிழங்கு வறுமையுடன் தொடர்புடையது.[15] சாவானிய உணவுகள் பிராந்தியங்களுக்கு ஏற்ப வேறுபடுகின்றன. கிழக்கு சாவானிய உணவுகள் அதிக உப்பு மற்றும் சூடான உணவுகளை விரும்புகின்றன[15] நடு சாவகத்தினர் இனிப்பு உணவுகளை விரும்புகிறார்கள்.[16]
மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ Guan, Kwa Chong (2019). "Chapter 1". Seven Hundred Years: A History of Singapore (in ஆங்கிலம்).
- ↑ Cœdès, George (1968). The Indianized states of Southeast Asia. University of Hawaii Press. ISBN 9780824803681.
- ↑ 3.0 3.1 "Departemen Hukum dan Hak Asasi Manusia Republik Indonesia - UUD 1945 - UUD 1945". Archived from the original on 2010-02-12. Retrieved 2011-06-09.
- ↑ "Departemen Hukum dan Hak Asasi Manusia Republik Indonesia - UUD 1945 - UUD 1945". Archived from the original on 2010-02-12. Retrieved 2011-06-09.
- ↑ McDonald, Hamish (1980). Suharto's Indonesia. Melbourne: Fontana. pp. 9–10. ISBN 0-00-635721-0.
- ↑ Ward, Kathryn B. (1990). Women workers and global restructuring. Cornell University Press. pp. 46. ISBN 978-0-87546-162-5.
- ↑ 7.0 7.1 Emmerson, Donald K. (1999). Indonesia beyond Suharto: polity, economy, society, transition. M.E. Sharpe. p. 242. ISBN 978-1-56324-890-0.
- ↑ Geertz, Clifford (1976). The religion of Java. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-28510-8.
- ↑ 9.0 9.1 Robson, Stuart; Singgih Wibisono (2002). Javanese English dictionary. Tuttle Publishing. ISBN 978-0-7946-0000-6.
- ↑ Marr, David G.; Anthony Crothers Milner (1986). Southeast Asia in the 9th to 14th centuries. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 978-9971-988-39-5.
- ↑ Errington, James Joseph (1998). Shifting languages: interaction and identity in Javanese Indonesia. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-63448-9.
- ↑ Gérard, Françoise; François Ruf (2001). Agriculture in crisis: people, commodities and natural resources in Indonesia, 1996-2000. Routledge. p. 301. ISBN 978-0-7007-1465-0.
- ↑ Dunham, Stanley Ann; Alice G. Dewey (2009). Surviving Against the Odds: Village Industry in Indonesia. Duke University Press. p. 50. ISBN 978-0-8223-4687-6.
- ↑ Kalekin-Fishman, Devorah; Kelvin E. Y. Low (2010). Everyday Life in Asia: Social Perspectives on the Senses. Ashgate Publishing, Ltd. p. 52. ISBN 978-0-7546-7994-3.
- ↑ 15.0 15.1 DuFon, Margaret A.; Eton Churchill (2006). Language learners in study abroad contexts. Multilingual Matters. p. 110. ISBN 978-1-85359-851-7.
- ↑ Tania, Vania (2008). Djakabaia: Djalan-djalan dan Makan-makan. Gramedia Pustaka Utama. ISBN 978-979-223923-2.