சாகம்பரியின் சௌகான்கள்
சாகம்பரியின் சகமனாக்கள் | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6ஆம் நூற்றாண்டு–1192 | |||||||||||||||
| தலைநகரம் |
| ||||||||||||||
| சமயம் | இந்து சமயம், சைனம் | ||||||||||||||
| அரசாங்கம் | முடியாட்சி | ||||||||||||||
• 6th century | Chahamana (first) | ||||||||||||||
• c. 1193-1194 CE | Hariraja (last) | ||||||||||||||
| வரலாறு | |||||||||||||||
• தொடக்கம் | 6ஆம் நூற்றாண்டு | ||||||||||||||
| 1192 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| தற்போதைய பகுதிகள் | இந்தியா | ||||||||||||||
சாகம்பரியின் சகமனாக்கள் (Chahamanas of Shakambhari ) பேச்சுவழக்கில் சாகம்பரியின் சௌகான்கள் என்றழைக்கப்படும் இவர்கள் 6 - 12 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில், இன்றைய ராஜஸ்தானின் சில பகுதிகளையும், அதன் அண்டை பகுதிகளையும் ஆண்ட ஒரு வம்சத்தினர் ஆவர். இவர்கள் ஆட்சி செய்த பிரதேசம் சபடலக்சம் என்று அழைக்கப்பட்டது. இவர்கள் சாகமனா சௌகான் ) ராஜ்புத் குலத்தின் மிக முக்கியமான ஆளும் குடும்பமாகும். [2] [3] [4] [5]
சகமனாக்கள் முதலில் சாகம்பரியில் (தற்போதைய சம்பார் ஏரி நகரம் ) தலைநகரைக் கொண்டிருந்தனர். 10ஆம் நூற்றாண்டு வரை, இவர்கள் கூர்ஜர-பிரதிகாரப் பேரரசின் ஆட்சியாளர்களாக ஆட்சி செய்தனர். முத்தரப்புப் போராட்டத்திற்குப் பிறகு பிரதிகார சக்தி வீழ்ச்சியடைந்தபோது, சகாமனா ஆட்சியாளரான சிம்மராஜா மகாராஜாதிராஜா என்ற பட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்டார். 12 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், இரண்டாம் அஜயராஜா இராச்சியத்தின் தலைநகரை அஜயமேருவுக்கு (நவீன அஜ்மீர்) மாற்றினார். இந்த காரணத்திற்காக, சகாமனா ஆட்சியாளர்கள் அஜ்மீரின் சௌகான்கள் என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்கள்.
இவர்கள், குசராத்தின் சோலாங்கியர்கள், தில்லியின் தோமராக்கள், மால்வாவின் பரமாரர்கள், புந்தேல்கண்டின் சந்தேலர்கள் உட்பட தங்கள் அண்டை நாடுகளுடன் பல போர்களை நடத்தினர். 11 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து, இவர்கள் முதலில் கசுனிகள், பின்னர் கோரிகள் என முஸ்லிம் படையெடுப்புகளை எதிர்கொள்ளத் தொடங்கினர். 12 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் நான்காம் விக்ரகராசனின் கீழ் சகாமான இராச்சியம் அதன் உச்சத்தை எட்டியது. பொ.ச.1192இல் கோரிகள் பிருத்திவிராச் சௌகானைத் தோற்கடித்தபோது வம்சத்தின் அதிகாரம் முடிவடைந்தது.
.jpg)
சான்றுகள்[தொகு]
- ↑ Anita Sudan 1989, ப. 312-316.
- ↑ Hermann Kulke (2004) (in en). A History of India. Psychology Press. பக். 117. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-32919-4. https://books.google.com/books?id=TPVq3ykHyH4C. ""When Gurjara Pratiharas power declined after sacking of Kannauj in early tenth many Rajput princes declared their independence and founded their own kingdoms, some of which grew to importance in next two centuries. The better known among these dynasties were Chaulukyas or Solankis of Gujarat and Kathiawar. The Chahamanas or Chauhans of eastern Rajasthan and Jodhpur""
- ↑ Brajadulal Chattopadhyaya (2006) (in en). Studying Early India: Archaeology, Texts and Historical Issues. Anthem. பக். 116. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-84331-132-4. https://books.google.com/books?id=21SgAAAAMAAJ. ""The period between seventh and twelfth century witnessed gradual rise of a number of new royal-lineages in Rajasthan, Gujarat, Madhya Pradesh and Uttar Pradesh which came to constitute a social-political category known as Rajputs. Some of the major lineages were Pratiharas of Rajasthan, Uttar Pradesh and adjacent areas, The Guhilas and Chahamanas of Rajasthan""
- ↑ Romila Thapar (2000) (in en). Cultural Pasts: Essays in Early Indian History. Oxford University Press. பக். 792. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-564050-2. https://books.google.com/books?id=dyFuAAAAMAAJ&q=Rajput. "This is curious statement for the Chahmanas who were known to be one of the eminent Rajput family of early medieval period"
- ↑ Burton Stein. A History of India. Wiley-Blackwell. பக். 110. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-4051-9509-6. https://books.google.com/books?id=QY4zdTDwMAQC. ""From the process of migration and metamorphosis of lowly groups into Rajputs new Rajput clans were formed some of these clans The Pratiharas, Guhilas and Chahamanas"
உசாத்துணை[தொகு]
- Alf Hiltebeitel (1999). Rethinking India's Oral and Classical Epics: Draupadi among Rajputs, Muslims, and Dalits. University of Chicago Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-226-34055-5. https://books.google.com/books?id=MMFdosx0PokC&pg=PR1.
- Anita Sudan (1989). A study of the Cahamana inscriptions of Rajasthan. Research. இணையக் கணினி நூலக மையம்:20754525. https://books.google.com/books?id=X7VHAAAAMAAJ.
- Cynthia Talbot (2015). The Last Hindu Emperor: Prithviraj Cauhan and the Indian Past, 1200–2000. Cambridge University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781107118560. https://books.google.com/books?id=m3DjCgAAQBAJ.
- Dasharatha Sharma (1959). Early Chauhān Dynasties. S. Chand / Motilal Banarsidass. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9780842606189. https://books.google.com/books?id=n4gcAAAAMAAJ.
- Har Bilas Sarda (1935). Speeches And Writings Har Bilas Sarda. Ajmer: Vedic Yantralaya. https://archive.org/stream/speechesandwriti030754mbp#page/n272/mode/1up.
- Iqtidar Alam Khan (2008). Historical Dictionary of Medieval India. Scarecrow Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9780810864016. https://books.google.com/books?id=iGSKTttoa3IC&pg=PR17.
- R. B. Singh (1964). History of the Chāhamānas. N. Kishore. இணையக் கணினி நூலக மையம்:11038728. https://books.google.com/books?id=TKs9AAAAIAAJ.
- Alf Hiltebeitel (1999). Rethinking India's Oral and Classical Epics: Draupadi among Rajputs, Muslims, and Dalits. University of Chicago Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-226-34055-5. https://books.google.com/books?id=MMFdosx0PokC&pg=PR1.
