கொங்கு சேர வம்சம்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
கொங்கு சேர வம்சம்
கரூரின் சேரர்கள் (வஞ்சி)
தலைநகரம்
பேசப்படும் மொழிகள்
சமயம்
இந்து சமயம்
தற்போதைய பகுதிகள்இந்தியா

கொங்கு சேர வம்சம் (Kongu Chera dynasty) அல்லது கொங்கு அல்லது கரூரின் சேரர்கள்/கேரளர்கள், அல்லது வெறுமனே சேர/கேரள வம்சம் என்பது, தென்னிந்தியாவில் ஒரு இடைக்கால அரச பரம்பரையாக இருந்தது. வம்சம் ஆரம்பத்தில் மேற்கு தமிழ்நாடு மற்றும் மத்திய கேரளாவில் ஆட்சி செய்தது. [1] கொங்கு சேரர்களின் தலைமையகம் மத்திய தமிழ்நாட்டின் கரூர்-வஞ்சியில் ( கரூர் ) அமைந்திருந்தது. [1] [2] கொங்குவின் சேர ஆட்சியாளர்கள் சாளுக்கிய, பல்லவ மற்றும் பாண்டிய மன்னர்களுக்கு அடிபணிந்திருந்தனர் அல்லது அவர்களால் கைப்பற்றப்பட்டனர். [1] இராஷ்டிரகூட மற்றும் சோழ ஆட்சியாளர்கள் கொங்கு சேர நாட்டை ஆக்கிரமித்ததாகவும் கூறப்படுகிறது. [3] [4]

இன்றைய மத்திய கேரளா, கொங்கு சேர சாம்ராஜ்யத்திலிருந்து கி.பி 8-9 ஆம் நூற்றாண்டில் பிரிந்து சேர பெருமாள் அரசை உருவாக்கியது (கி.பி. 9 - 12 ஆம் நூற்றாண்டு). [1] சேர குடும்பத்தின் இரு பிரிவுகளுக்கும் இடையே உள்ள சரியான தொடர்பு வரலாற்று அறிஞர்களுக்குத் தெரியவில்லை. [2] நம்பூதிரிகள் கோவையில் உள்ள கரூரில் சேர மன்னனுக்கு ஒரு மன்னனைக் கேட்டனர். மேலும் அவருக்குப் பூந்துறையைச் சேர்ந்த ஒருவர் பிரதம மந்திரியாக நியமிக்கப்பட்டார். அவர் சாமோரின் 'பூந்துறக்கோன்' (பூந்துறை அரசர்) என்ற பட்டத்தை பெற்றார். [5] இதன் பிறகு, மலபார் மற்றும் கேரளா பகுதிகள் கரூரிலிருந்து தன்னாட்சி பெற்றன.

கொங்கு சேரர்கள் பெரும்பாலும் சந்திர-ஆதித்ய குல (சூரிய இனம்) (சுமார் 9-11 ஆம் நூற்றாண்டு) உறுப்பினர்களாக விவரிக்கப்படுகிறார்கள். கொங்கு சேரர்கள் கி.பி 10-11 ஆம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய அரசியல் அமைப்பில் உள்வாங்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. [6] "கொங்கு சோழர்கள்" என்று அழைக்கப்படும் கொங்கு சேரர்களின் இணைப் பிரிவு, பின்னர் சோழர்களின் கீழ் கொங்கு நாட்டை ஆண்டது. [7]

அரசியல் வரலாறு[தொகு]

எம். ஜி. எஸ். நாராயணன் (1972) கே.ஏ. நீலகண்ட சாஸ்திரி (1955) மற்றும் இளங்குளம் குஞ்சான் பிள்ளை ஆகியோரின் திருத்தங்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

கரூரில் உள்ள கொங்கு சேரர்கள்/கேரளர்கள் ஆரம்பத்தில் இடைக்காலத்தில் மேற்கு தமிழ்நாடு மற்றும் மத்திய கேரளாவின் ஆட்சியாளர்களாக தோன்றினர். [1] பல்லவர் காலத்திற்கு முந்தைய (ஆரம்பகால வரலாற்று) தென்னிந்தியாவில் செழித்தோங்கிய சேரர்களின் வம்சாவளியினர் என்று குடும்பத்தினர் கூறிக் கொண்டனர். [1] சேரர்கள் வெவ்வேறு மாகாணத்தில் ( கருவூர்-வஞ்சி, முசிறி-வஞ்சி அல்லது தொண்டி) ஆளும் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒவ்வொரு இளவரசனுடனும் கூட்டு ஆட்சி முறையைக் கொண்டிருந்திருக்கலாம். [8] [9] 5 அல்லது 6 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த கதம்ப மன்னன் விஷ்ணு வர்மாவின் கல்வெட்டு வயனாட்டில் உள்ள எடக்கல் குகையில் காணப்படுகிறது. [10] "கடுமி புத்ர சேர" என்ற சொற்றொடர் அடங்கிய ஆரம்பகால வரலாற்று சேர குறியீடுகளும் குகையிலிருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. [11]

சேர/கேரளத்தின் மீது ஆதிக்கம் செலுத்திய முந்தைய சாளுக்கிய மன்னர் முதலாம் கீர்த்திவர்மன் (கி.பி. 566 - 598) (இந்தக் கூற்று பொதுவாக வரலாற்றாசிரியர்களால் "பெருமைமிக்க மிகைப்படுத்தல்" எனக் கருதப்படுகிறது). மன்னன் இரண்டாம் வினயாதித்த சத்யாச்ரயனின் பிற்கால மானியப்பதிவுகள் (கி.பி. 695), கேரள நாட்டின் ஆட்சியைப் பற்றிய குறிப்புடன், இப்போது மிகவும் நம்பகமான பதிவாகக் கருதப்படுகிறது. [12] 7 மற்றும் 8 ஆம் நூற்றாண்டுகளின் பல சாளுக்கிய பதிவுகள் கேரள நாட்டின் வெற்றி மற்றும் அடிமைத்தனத்தைப் பற்றி பேசுகின்றன. [12] பல பல்லவப் பதிவுகள் கேரள/சேர நாட்டின் ஆட்சியையும் குறிப்பிடுகின்றன. [12]

ஆரம்பகால இடைக்காலத்தின் தொடக்கத்தில், கரூர் (தமிழ்நாட்டின் நடுப்பகுதி) மற்ற இரண்டு மையங்களான முசிறி-வஞ்சி மற்றும் தொண்டி (இரண்டும் கேரளா) ஆகியவற்றுடன் மிகவும் முக்கியத்துவம் பெற்றது. [1] கரூர் கி.பி 8-9 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் "வஞ்சி மாநகரமான கரூர்" என்று அழைக்கப்பட்டது. [13] [14] பழைய சேர நாட்டின் இன்றைய கேரளப் பகுதிகளில் கரூரில் உள்ள கொங்கு சேரர்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்பட்டது (அநேகமாக ஏதோ ஒரு துணை ஆட்சியின் மூலம் இருந்திருக்கலாம்). [1]

பாண்டிய ஆட்சியாளர்களாக சேரர்கள்[தொகு]

கி.பி 7 மற்றும் 8 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் கேரள நாட்டை மீண்டும் மீண்டும் பாண்டியர்கள் கைப்பற்றியதற்கான தெளிவான சான்றுகள் உள்ளன. [12] பாண்டிய மன்னன் சேந்தன் "வானவன்" என்று அழைக்கப்பட்டான். இது சேர மன்னனின் பண்டைய பெயராகும். [12] மற்றொரு பாண்டிய ஆட்சியாளரான அரிகேசரி மாறவர்மன், அநேகமாக கேரள/சேரர்களை பல சந்தர்ப்பங்களில் தோற்கடித்திருக்கலாம். [12] [4] அவரது வாரிசான கோச்சடையன் ரணதீரனும் சேரர்களுக்கு எதிராக வெற்றி பெற்றார். [15]

தற்போது சென்னை அருங்காட்சியகத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ள ஜடில பராந்தக நெடுஞ்சடையனின் தகடுகள் "பாண்டிய மன்னன் முதலாம் இராஜசிம்மனால் (கி.பி. 730 - 65) வஞ்சி ( கரூர் ) தலைநகரான கூடல் ( மதுரை ) மற்றும் கோழி ( உறையூர் ) ஆகியவற்றைப் புதுப்பித்தல் பணி நடைப்பெற்றது" எனக் கூறுகிறது. வரகுணன் (கி.பி. 765 – 815), கொங்கு சேர தலைநகர் கரூரில் பாண்டியர்களின் ஆக்கிரமித்திருக்கலாம். [3] ஜடில பராந்தகன் தகடூர் ( தருமபுரி ) அதியமானுக்கு எதிராகப் போருக்குச் சென்றபோது, கேரளர்களும், பல்லவர்களும் பின்னவர்க்கு உதவியாகச் சென்றனர் என்பது சென்னை அருங்காட்சியகத்தின் (ஜடில பராந்தகத்தின் தட்டுகள், 17வது ஆண்டு) மூலம் அறியப்படுகிறது. [3] ஒருவேளை இன்றைய கேரளாவில் இருந்து சேர கிளையினர் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளைக் கடந்து அதியமானுக்கு ஆதரவளித்திருக்கலாம், தோல்விக்குப் பிறகு அவர்கள் பாண்டியப் படைகளால் பாலக்காட்டுக் கணவாய் வரை பின்தொடரப் பட்டனர். [16]

இராஷ்டிரகூடர்களின் கல்வெட்டுகள் "தோற்கடிக்கப்பட்ட கேரளா, பாண்டிய, சோழர் மற்றும் பல்லவர் உட்பட திராவிட மன்னர்களின் கூட்டணி" ( EI, XVIII) பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றன. ஏற்கனவே பாண்டியர்களிடம் (கேரள சேரப் பெருமாள்கள் அல்ல) அடிபணிந்த கொங்கு சேரர்களாகக் குறிப்பிடப்பட்ட கேரளர்கள் இருக்கலாம். [3]

மத்திய கேரளாவிருந்து பிரிந்தது[தொகு]

"உத்தம சோழன்" என்ற புராணக்கதையுடன் இராஜேந்திரனின் சோழ நாணயம், சேர சின்னத்தைக் காட்டுகிறது (வில், அமர்ந்திருக்கும் புலி).

பண்டைய சேர நாடு, மத்திய கேரளாவைத் தவிர, படிப்படியாக பாண்டிய செல்வாக்கு மண்டலத்திற்குள் சென்றது. [3] சேர நாட்டின் மேற்குப் பகுதிகள், மெதுவாக ஆனால் நிச்சயமாக, சுதந்திர இராச்சியமாக மாறியது. சேர பெருமாள் இராச்சியம், மாகோதையை கொடுங்கல்லூர் அதன் சொந்த தலைமையகமாகக் கொண்டது . [3] சேர குடும்பத்தின் கிளை கொங்கு நாட்டில் தப்பிப் பிழைத்தது. இப்போது பாண்டிய ஆட்சியாளர்கள், சந்திர-ஆதித்ய குல (சூரிய இனம்) உறுப்பினர்களாக பிற்கால கல்வெட்டுகளில் (9-11 ஆம் நூற்றாண்டுகள்) விவரிக்கப்படுகிறார்கள். [4] இது அரச திருமணங்கள் மூலம் பாண்டிய அரச குடும்பத்துடன் (சந்திர இனம்) ஒருங்கிணைக்கும் செயல்முறையை பரிந்துரைக்கிறது. [3]

சேர குடும்பத்தின் இரு பிரிவுகளான கொங்கு சேரர்கள் மற்றும் சேரப் பெருமாள்கள் முறையே பாண்டியர்கள் மற்றும் சோழர்களால் ஆதரிக்கப்பட்டும், அந்தக் காலத்தில் போட்டியாளர்களாகவும் இருந்தனர். [17] சேர பெருமாள் மன்னன் ஸ்தாணு ரவி, கொங்கு நாட்டில் சோழர்களின் போரின்போது இளைய கூட்டாளியாக இருந்தார். [18] பாண்டியர்கள் இக்காலத்தில் கொங்கு நாட்டின் சேரர்களுடன் (அவர்களது செல்வாக்கின் கீழ் இருந்தவர்கள்) தற்காப்புக் கூட்டணியில் ஈடுபட்டதாக அறியப்படுகிறது. [19] பாண்டிய மன்னன் பராந்தக வீர நாராயணன் (கி.பி. 880 – 900) கேரள (கொங்கு சேர) இளவரசி "வானவன் மகா தேவி"யை மணந்ததாக அறியப்படுகிறது. [20] இவர்களின் மகன் இரண்டாம் ராஜசிம்மன், சின்னமனூர் செப்புத் தகடுகளில் சந்திர-ஆதித்ய குலத்தைச் சேர்ந்தவராக விவரிக்கப்படுகிறார். [20] க. அ. நீலகண்ட சாத்திரி மற்றும் இளங்குளம் குஞ்சான் பிள்ளை ஆகியோரால் வீர நாராயணன் கேரளாவின் சேர பெருமாள் இளவரசியை மணந்ததாக ஆரம்பத்தில் கருதப்பட்டது. [20] சேர பெருமாள்களுக்கும் சோழர்களுக்கும் இடையிலான பரஸ்பர திருமண உறவுகள் பல கல்வெட்டுகளில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன (பார்க்க கிழான் அடிகள் ). [20]

கி.பி 9 ஆம் நூற்றாண்டின் கடைசி ஆண்டுகளில் முதலாம் ஆதித்யனின் கீழ் கொங்கு நாடு சோழர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது (இந்தப் போர் முதலாம் ஆதித்த சோழன் மற்றும் பராந்தக வீர நாராயணனுக்கு இடையேயான போர்களை உள்ளடக்கியிருக்கலாம்). ஸ்ரீபுரம்பியத்தின் "பெரும் போரில்" இறுதியில் பாண்டியர்கள் தோற்கடிக்கப்பட்டனர் (கி.பி. 885). [21]

கி.பி 910 இல் சோழ மன்னன் முதலாம் பராந்தக சோழன் பாண்டியர்களை வென்றபோது, சேரப் பெருமாள்கள் கொங்கு நாட்டின் சில பகுதிகளை ஆட்சி செய்ய அனுமதித்திருக்கலாம் (அப்போது கொங்குச் சேரர்களால் ஆளப்பட்ட கொங்குச் சேர நாட்டின் நிலைமையும், மதுரை வீழ்ந்ததும் தெரியவில்லை) . [17] முதலாம் பராந்தகனால் தோற்கடிக்கப்பட்ட பாண்டிய மன்னன் இரண்டாம் ராஜசிம்மன், சேர நாடு அல்லது கேரளாவில் (கி.பி. 920) தஞ்சம் அடைந்ததாக அறியப்படுகிறது. [17] சோழ மன்னன் சுந்தரனின் (கி.பி. 956 – கி.பி. 973) அரசிகளில் ஒருவர் சேர அல்லது கேரள இளவரசியாக இருந்தாள். [22]

கொங்கு நாட்டில் சோழர்களின் செல்வாக்கு[தொகு]

கொங்கு சேர நாடு பின்னர் சோழர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது (10 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி - 11 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதி). [4] [23] சோழ மன்னன் இராஜராஜனால் (திருவாலங்காடு செப்பேடு) தோற்கடிக்கப்பட்ட இளவரசர்களில் ஒருவரான அமர புஜங்க தேவன், ஒருவேளை பாண்டிய அல்லது கொங்கு சேர இளவரசராக இருக்கலாம். [24] கொங்கு மண்டலத்தைச் சேர்ந்த வீர கேரள அமர புஜங்க தேவன் என்ற அரசன் பற்றிய பதிவுகள் உள்ளன. [24] சோழ மன்னன் இராசாதிராசன், "தென்னவர் மூவர்" என்று அழைக்கப்படுபவர்களில் ஒருவரான வீர கேரள அமர புஜங்க தேவனை தோற்கடித்து, தனது போர் யானையால் மிதித்து கொன்றதற்காக அறியப்பட்டவர். [25] இந்த அரசர் அனேகமாக சந்திர-ஆதித்ய குலத்தின் கொங்கு-சேர அல்லது பாண்டிய இளவரசராக (பாண்டிய மற்றும் கொங்கு சேர இளவரசியின் மகன்) இருக்கலாம். [26] வீர கேரளன் முன்பு ஒரு சேர பெருமாள் மன்னராக ( க. அ. நீலகண்ட சாத்திரி]] மற்றும் இளங்குளம் குஞ்சான் பிள்ளை ஆகியோரால்) கருதப்பட்டான். [27]

கொங்கு சேர பரம்பரை[தொகு]

அநேகமாக சோழர்களின் ஆட்சியாளர்களான, கொங்கு சேரர்களின் பல கல் மற்றும் செப்புக் கல்வெட்டுகள், கி.பி 9 முதல் 11 ஆம் நூற்றாண்டு வரை பழங்காலவியல் சான்றுகள் மூலம் , வெள்ளலூர், நாமக்கல், பழனி, பேரூர், தருமபுரம், ஈரோடு மற்றும் திருக்கண்ணபுரம் போன்ற இடங்களில் காணப்படுகின்றன. [4] அவர்கள் பொதுவாக சந்திர-ஆதித்ய குல உறுப்பினர்களாக கல்வெட்டுகளில் விவரிக்கப்படுகிறார்கள். [4]

கொங்கு சேர நாணயங்கள்[தொகு]

மேற்குக் கடற்கரையைச் சேர்ந்த சேரப் பெருமாள்களைப் போல் அல்லாமல், கொங்குச் சேரர்கள் முத்திரை நாணயங்களுக்குப் பெயர் பெற்றவர்கள். [28]

பிரித்தானிய அருங்காட்சியகத்தில் உள்ள நாகரி எழுத்தில் காணப்படும் வெள்ளி நாணயம் "ஸ்ரீ விர கேரளஸ்யா" (கி.பி. 11-12 ஆம் நூற்றாண்டு) என்று கூறுகிறது. இது பொதுவாக கொங்கு சேரர்களின் சான்றாகும். [28] "ஆனை அச்சு" (யானை அச்சு") என்று அழைக்கப்படும் மற்றொரு நாணயம், வில் மற்றும் அம்பு சின்னமும், கொங்கு சேர தயாரிப்பாகும் [28] . யானை அச்சு நாணயம் மேற்கு தமிழ்நாட்டிலும், கி.பி. 12-13 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் கேரளாவிலும் இருந்தது. [28]

சான்றுகள்[தொகு]

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 89-90 and 92-93.
  2. ↑ 2.0 2.1 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 80-81.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 93-95.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 80-81.
  5. ↑ Thurston, Edgar (1909). Castes And Tribes Of Southern India Vol.5 (m-p). http://archive.org/details/in.ernet.dli.2015.56741. 
  6. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 80-81.
  7. ↑ Ali, Daud. "A Study of the Term Veḷam in Tamil Inscriptions." Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London, vol. 70, no. 3, 2007, pp. 487–509.
  8. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 104.
  9. ↑ Gurukkal, Rajan. "Classical Indo-Roman Trade: A Historiographical Reconsideration." Indian Historical Review, vol. 40, no. 2, Dec. 2013, pp. 181–206.
  10. ↑ Fawcett, F. 1901. Notes on the Rock Carvings in the Edakal Caves, Wynaad. The Indian Antiquary vol. XXX, pp. 409-421.
  11. ↑ Subramanian, T. S. (9 February 2012). "Edakal cave yields one more Tamil-Brahmi inscription" (in en-IN). The Hindu. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0971-751X. https://www.thehindu.com/features/friday-review/history-and-culture/edakal-cave-yields-one-more-tamilbrahmi-inscription/article2872568.ece. 
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 12.4 12.5 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 90-91 and 103-04.
  13. ↑ Epigraphia Indica, volume XVII, p. 298.
  14. ↑ South Indian Inscriptions, volume VIII, no. 441.
  15. ↑ Dalziel, N.R. (2016). Pandyan Empire. In The Encyclopedia of Empire (eds N. Dalziel and J.M. MacKenzie). doi:10.1002/9781118455074.wbeoe416
  16. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 93-95 and 107.
  17. ↑ 17.0 17.1 17.2 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 98-99 and 111.
  18. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 65-66.
  19. ↑ Dalziel, N.R. (2016). Pandyan Empire. In The Encyclopedia of Empire (eds N. Dalziel and J.M. MacKenzie). doi:10.1002/9781118455074.wbeoe416
  20. ↑ 20.0 20.1 20.2 20.3 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 95-96 and 108.
  21. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 97.
  22. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 100-01.
  23. ↑ Ali, Daud (2007). "The Service Retinues of the Chola Court". Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London 70 (3): 487–509. doi:10.1017/S0041977X0700081X. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0041-977X. https://www.jstor.org/stable/40378936. 
  24. ↑ 24.0 24.1 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 116-117 and 136.
  25. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 121-122.
  26. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 304-05 and 322-23.
  27. ↑ Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 84-85.
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 28.3 Narayanan, M. G. S. Perumāḷs of Kerala. Thrissur (Kerala): CosmoBooks, 2013. 304-05 and 322.
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=கொங்கு_சேர_வம்சம்&oldid=3828991" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது