கூடூரு வெங்கடாசலம்
கூடூரு வெங்கடாசலம் (Guduru Venkata Chalam) (1909-1967) ஜி.வி.சலம் என்றும் அழைக்கப்படும [1] இவர் ஓர் இந்திய ஆர்வலர் மற்றும் விவசாய விஞ்ஞானி ஆவார். இவர் 1967இல் பத்மசிறீ விருதினைப் பெற்றார். .[2]
ஆரம்ப ஆண்டுகளில்[தொகு]
வெங்கடாச்சலம் 1909 ஆம் ஆண்டில் இந்தியாவின் ஆந்திராவின் மையப்பகுதியில் உள்ள குடிவாடா என்ற ஊரில் ஒரு வசதியான குடும்பத்தில் பிறந்தார். தந்தை இறக்கும் போது, வெங்கடாச்சலத்திற்கு எட்டு வயதுதான் ஆகியிருந்தது. ஒரு காந்தியவாதியும் மற்றும் ஒரு முன்னோடி சமூக சீர்திருத்தவாதியுமான, இவரது தந்தைவழி மாமா கூடூரு ராமச்சந்திர ராவ் அவர்களால் வளர்க்கப்பட்டா. இவர் 1917 ஆம் ஆண்டில் முதல் ஆதி மகாராஜன சபையை 'தீண்டத்தகாத' சாதிகள், மாலாக்கள் மற்றும் ஆந்திராவின் மடிகாக்களின் விடுதலைக்காக அழைத்தார். [1] பரணிடப்பட்டது 2016-04-13 at the வந்தவழி இயந்திரம்
வெங்கடாச்சலம் தனது ஆரம்பக் கல்வியை குடிவாடா மற்றும் ராஜமன்றியில் பெற்றார். பின்னர் காக்கிநாடாவில் உள்ள பி. ஆர். இராஜா கல்லூரியில் இளங்கலை படிப்பைத் தொடர்ந்தார்.
சமூக சீர்திருத்தவாதி[தொகு]
இவரது மாமாவால் ஈர்க்கப்பட்ட வெங்கடாச்சலம் விரைவில் சமகால சமூக சீர்திருத்தங்களில் ஈடுபட்டார். மேலும் சாதி, மதம் மற்றும் மதத்தை மீறி ஒரு சமத்துவ சமுதாயத்தை நிறுவுவதை இலக்காகக் கொண்ட ஒரு சமூகத்தின் (சோடாரா 'சமாஜம்' என அழைக்கப்படும்) ஒரு முன்னணி உறுப்பினரானார்.
சுதந்திர போராளி[தொகு]
வெங்கடாச்சலம் தேசபக்தி ஆர்வத்தால் ஈர்க்கப்பட்டு பிரித்தானிய காலனித்துவ ஆட்சியில் இருந்து விடுபடுவதற்கான தேசிய போராட்டத்தில் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டார். ஒரு பட்டதாரி மாணவராக, வெங்கடாச்சலம் காவல்துறையினரால் ‘பிரித்தானிய எதிர்ப்பு’ தேசத்துரோகத்திற்காக சிறை பிடிக்கப்பட்டு 14 மாதங்கள் அப்போதைய இந்தியாவின் சென்னை மாகாணத்தில் வேலூர் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்.
அரிசி வளர்ப்பவர் மற்றும் விஞ்ஞானி[தொகு]
இவரது படிப்புக்கு சிறை சென்றதன் காரணமாக பின்னடைவு இருந்தபோதிலும், வெங்கடாச்சலம் பனாரசு இந்து பல்கலைக்கழகத்தில் முதுகலை கல்வியைத் தொடர்ந்தார். மேலும் தாவரவியலில் முதல் வகுப்பில் முதுகலை பட்டம் பெற்றார். புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட இந்திய வேளாண் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தில் சிறுது கால வேலையைத் தொடர்ந்து, கட்டக், மத்திய அரிசி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தில் ஆராய்ச்சி உதவியாளராக ஒடிசா அரசாங்கத்தின் வேளாண் துறையில் வெங்கடாச்சலம் சேர்ந்தார். ஒரு ஆராய்ச்சி உதவியாளராக, வெங்கடாச்சலம் அரிசியின் வகைபிரித்தல் குறித்து சிறப்புப் பணிகளை மேற்கொண்டார். மேலும் 1943இல் பாட்னா பல்கலைக்கழகத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்றார் (பீகார் மற்றும் ஒடிசா மாநிலங்களில் விவசாய தாவரவியலில் அரிசி உடற்கூறியல் பற்றிய முதல்முனைவர் பட்டம்). அரிசி ஆராய்ச்சியாளராக, டி -1145, டி -141 மற்றும் டி -1242 போன்ற ஒடிசாவில் வீட்டுப் பெயராக மாறிய பல முக்கியமான அரிசி வகைகளை உருவாக்க வெங்கடாச்சலம் பொறுப்பேற்றார். எஸ்.ஆர் 26 பி என்ற திசுக்களில் ஊடுறுவாமல் எதிர்க்கும் பல்வேறு வகை அரிசியை இவர் உருவாக்கினார். இது இப்போது முழு கிழக்கு கடற்கரையையும் இந்தியாவின் மேற்கு கடற்கரை, இலங்கை மற்றும் சில தென்கிழக்கு ஆசிய நாடுகளையும் ஆக்கிரமித்துள்ளது.
நில மீட்பு மற்றும் விதை பெருக்கலுக்கான வேளாண் இயக்குநரின் உதவி இயக்குநராக இருந்த இவர், வனப்பகுதிகளை மீட்டெடுத்த பிறகு மிகப் பெரிய அளவிலான இரண்டு பண்ணைகளை நிறுவினார். இரண்டு பண்ணைகள் இப்போது சுகிந்தா பண்ணை என்று அழைக்கப்படுகின்றன. 1967 ஆம் ஆண்டில் ஒடியாவில் மொத்த விதை உற்பத்தியில் 50 சதவிகிதத்தை தெராசு பண்ணை பங்களித்தது. 1954ஆம் ஆண்டில், ஒடிசா அரசாங்கத்தின் நெல் நிபுணராக, வெங்கடாச்சலம் உணவு மற்றும் வேளாண் அமைப்பு கலப்பின திட்டத்தில் பங்கேற்று ஜபோனிகா இண்டிகா கலப்பினங்களின் ஆராய்ச்சி பணிகளைத் தொடங்கினார். இவரது அயராத முயற்சியின் விளைவாக, பல நம்பிக்கைக்குரிய கலப்பினங்கள் உருவானது. மேலும் ஒடிசா அரசாங்கத்தால் சர்வதேச அரிசி ஆணையத்திற்கு வழங்கப்பட்ட 'ஒரிசாவில் அரிசி' என்ற விரிவான திட்டம் வெளியிடப்பட்டது. இரண்டாவது பயிரை வளர்ப்பது பற்றி விவசாயிகளுக்கு தெரியாத நேரத்தில், வெங்கடாச்சலம் தனது கண்டுபிடிப்பு மூலம், பல புதிய பயிர் வகைகளை அறிமுகப்படுத்தினா. மேலும் புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட ஈராக்குத்து அணையின் கட்டளை பகுதியில் இரண்டாவது பயிர் வளர்ப்பை பிரபலப்படுத்தினார்.
பசுமைப் புரட்சியின் முன்னோடி[தொகு]
1960 நவம்பரில் இல், வெங்கடாச்சலம் துணை வேளாண் ஆணையராக மத்திய அரசில் உணவு மற்றும் வேளாண் அமைச்சகத்தில் சேர்ந்தார். இந்த திறனில், இவர் ராக்ஃபெல்லர் மற்றும் போர்டு அறக்கட்டளைகளுடன் இணைந்து நாட்டில் பல விதை உற்பத்தி மற்றும் பயிற்சி திட்டங்களை ஏற்பாடு செய்தார். தேசிய விதைச் சட்டம் (1966) என அறியப்பட்ட இந்தியாவிற்கான விதைச் சட்டத்தின் முக்கிய வரைவுகளில் வெங்கடாச்சலமும் ஒருவர். 1963ஆம் ஆண்டில், சலம் தேசிய விதை கழகத்தின் முதல் பொது மேலாளராக நியமிக்கப்பட்டு, விவசாயிகளுக்கு உயர்தர விதைகளை உற்பத்தி செய்வதற்காக இந்தியாவில் முதன்முதலில் வளர்ப்பவர்- அறக்கட்டளை - சான்றளிக்கப்பட்ட விதை பண்ணைகளை நிறுவினார். 60களின் பிற்பகுதியில் இந்தியாவில் பசுமைப் புரட்சியை ஏற்படுத்துவதில் முக்கிய பங்கு வகிக்கும் சான்றளிக்கப்பட்ட விதை திட்டத்தின் தொடக்கமாக இது இருந்தது. சட்டரீதியான மத்திய விதைக் குழுவின் முன்னோடியான மத்திய பல்வேறு வெளியீட்டுக் குழுவின் முதல் உறுப்பினர்-செயலாளராக முனைவர் வெங்கடாச்சலம் இருந்தார்.
தேசிய விதை கழகத்தின் பொது மேலாளராக இருந்த இவரது பதவிக்காலம் முடிவடைந்த பின்னர், 1964ஆம் ஆண்டில் இந்திய வேளாண் ஆராய்ச்சிக் குழுமத்தில் வெங்கடாச்சலம் நியமிக்கப்பட்டார். நியூசிலாந்தில் நடந்த ஒரு சர்வதேச விதை பரிசோதனை கருத்தரங்கில் கலந்துகொண்டு திரும்பி வந்த வெங்கடாச்சலம், மணிலாவில் உள்ள சர்வதேச அரிசி ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தை தனது சொந்த முயற்சி மற்றும் செலவினங்களால் பார்வையிட்டு, தைச்சுங் நேட்டிவ்- I (டி.என் -1) [2] ஐ தேர்வு செய்தார். இது இந்தியாவில் செழித்து வளரக்கூடிய நம்பிக்கைக்குரிய இண்டிகா வகைகள் ஆகும். [3] இந்த வகையின் ஒரு கிலோகிராம் விதைகளை மட்டுமே வெங்கடாச்சலம் பெற்றார். மேலும் இந்திய வேளாண் ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் ஒப்புதலுடன், இவர் நான்கு இடங்களில் சோதனைகளை மேற்கொண்டார். இது எல்லா எதிர்பார்ப்புகளையும் தாண்டி சிறந்த முடிவுகளை அளித்தது. [3] இது இந்தியாவில் அரிசி உற்பத்தியில் புதிய காட்சிகளைக் கொண்டு வந்தது. பல இந்திய வேளாண் விஞ்ஞானிகள் மற்றும் ஐக்கிய நாடுகள் சபைகள் மற்றும் உலக வங்கி அதிகாரிகளின் சந்தேகம் இருந்தபோதிலும், பல்வேறு வகைகளின் பண்புகள் மற்றும் இந்திய விவசாயிகளின் புதிய சாகுபடி நுட்பங்களைத் தழுவுவதற்கான திறன் குறித்து, சிறு பண்ணைகள், முக்கியமாக ஒடிசா, ஆந்திரா, மேற்கு வங்கம், மேற்கு உத்தரப்பிரதேசம், ஹரியானா மற்றும் பஞ்சாப் மாநிலங்களில் வெங்கடாச்சலம் தடையின்றி பலவற்றில் டி.என் -1 இன் சோதனைகளை மேற்கொண்டார் .
டி.என் -1 ஒரு சிறந்த வகை என்பதை நிரூபித்தது. ஒரு நேரத்தில், 6000 முதல் 7,000 எல்பி (3,200 கிலோ) விளைச்சல் கிடைக்கும் போது. ஒரு ஏக்கருக்கு ஒரு அரிய நிகழ்வு, டி.என் -1 உடன் இது இந்தியாவில் ஒரு பொதுவான நிகழ்வாக மாறியது. நாட்டில் அதிக மகசூல் தரக்கூடிய இந்த வகையை அறிமுகப்படுத்திய ஒருவராக, 1966 சனவரியில் சட்டரீதியான மத்திய வெளியீட்டுக் குழுவின் முன் டி.என் -1 ஐ வெளியிடுவதற்கு வெங்கடாச்சலம் வெற்றிகரமாக நிதியுதவி செய்தார். பின்னர் இவர் சுமார் 11,000 ஏக்கரில் டி.என்-ஐ இன் தீவிர விதை உற்பத்தித் திட்டத்தை மேற்கொண்டார் ( 1965-68 ஆம் ஆண்டின் இரண்டாவது பயிர் பருவத்தில் 45 கிமீ 2) மற்றும் 1966 ஆம் ஆண்டில் 'காரீஃப்' (சூன்-திசம்பர் மாதங்களில் பயிர் பருவம்) க்கு ஒரு மில்லியன் ஏக்கர் (4,000 கிமீ) நடவு செய்வதற்கான விதைகளை வழங்குவதை சாத்தியமாக்கியது. இவ்வாறு, ஒரு கிலோகிராம் தொடங்கி டி.என் -1 இன் விதை, சலம் ஒரு மில்லியன் ஏக்கர் (4,000 கிமீ²) க்கு ஒரு பெரிய சான்றளிக்கப்பட்ட விதைகளை உருவாக்கியது, இது ஒரு காலத்தில் சாத்தியமற்ற முயற்சியாக கருதப்பட்டாலும், அது ஒரு நடைமுறை சாதனையாக மாறியது.
துரதிர்ஷ்டவசமாக 1965 மிகவும் கடுமையான வறட்சி நிலைமைகளால் இந்தியா பாதிக்கப்பட்ட ஆண்டானது. பெரிய அளவிலான உணவு பற்றாக்குறை தவிர்க்க முடியாமல் போனது. விவசாயிகளை அதிக உற்பத்தி செய்ய ஊக்குவிப்பதற்காக பிரதமர் லால் பகதூர் சாஸ்திரி ஜெய் ஜவான் ஜெய் கிசான் என்ற முழக்கத்தை உருவாக்கினார். அதே நேரத்தில் குறைந்து வரும் உணவுப் பொருட்களைப் பாதுகாக்க ஒவ்வொரு வாரமும் ஒரு உணவை தவறவிடுமாறு நாட்டு மக்களுக்கு அழைப்பு விடுத்தார்.
விவசாய சமூகத்தினரிடையே பரவலான விரக்தி ஏற்பட்டிருந்த நேரத்தில், வெங்கடாச்சலம் விவசாயிகளை வறட்சியை எதிர்க்கும் டி.என் -1 ஐ பயிரிடும்படி வற்புறுத்தினார். இல்லையெனில் மேலும் இந்தியாவில் இன்னொரு பேரழிவு பஞ்சமாக இருந்திருக்கும்.
முனைவர் வெங்கடாச்சலம் மீண்டும் தேசிய விதை கழகத்தில் அதன் நிர்வாக இயக்குநராக சேர்ந்தார். டி.என் -1 அரிசியைப் பரப்புவதில் வெங்கடாச்சலம் நன்கு அறியப்பட்டிருந்தாலும், அதிக மகசூல் தரும் 'மெக்ஸிகன்' குள்ள கோதுமை வகைகள் மற்றும் கலப்பின மக்காச்சோளம் மற்றும் நிலக்கடலை வகைகளை இந்தியாவுக்கு அறிமுகப்படுத்துவதற்கும் பிரபலப்படுத்துவதற்கும் வெங்கடாச்சலம் முக்கிய பங்கு வகித்தார். இவரது பணியின் போது, இந்திய தேசிய விதைகள் கூட்டுத்தாபனம் நிதி முடிவுகளை அடைவதற்கும் நீண்டகால சமூக நோக்கங்களை அடைவதற்கும் ஒரு முன்மாதிரியான பொதுத்துறையாக மாறியது. நாட்டின் விவசாய வளர்ச்சிக்கு இந்த நீடித்த பங்களிப்பை அங்கீகரிக்கும் விதமாகமுனைவர் சலம் 1967 ஏப்ரல் மாதம் இந்திய அரசு பத்மசிறீ விருது வழங்கியது.
துரதிர்ஷ்டவசமாக ஒரு மாதம் கழித்து, 1967 மே 8, அன்று, ஜி.வி.சலம் தனது மனைவி மற்றும் எட்டு குழந்தைகளை விட்டுவிட்டு மாரடைப்பால் திடீரென இறந்தார்.
இந்திய அரசு 2010 8 மே அன்று நினைவு முத்திரையை வெளியிட்டது.
எழுத்தாளர்[தொகு]
வெங்கடாச்சலம் எழுதுவதில் ஒரு திறமை கொண்டிருந்தார். மேலும் தெலுங்கு, ஆங்கிலம் மற்றும் ஒடியா மொழிகளில் சரளமாக இருந்தார். ஒரு மாணவராக சிறைவாசம் அனுபவித்த காலத்தில், சிறையில் வாழ்ந்த வாழ்க்கையைப் பற்றி வெங்கடாச்சலம் மிகவும் புலனுணர்வு சிறுகதைகளின் தொகுப்பை எழுதினார். இவற்றில் சில கதைகள் பின்னர் சமகால முன்னணி தெலுங்கு இதழான கிருஷ்ணா பத்திரிக்கையில் வெளியிடப்பட்டன. இவரது தொழில் வாழ்க்கையின் பெரும்பகுதிக்கு ஒரு முக்கிய கல்வியாளராக இல்லாவிட்டாலும், வெங்கடாச்சலம் 40 அறிவியல் ஆவணங்கள் மற்றும் பல பிரபலமான அறிவியல் கட்டுரைகளை எழுதியவர். ஆந்திராவில் விவசாயிகளால் பெரிதும் பாராட்டப்பட்ட நெல் சாகுபடி குறித்த தனது பிரபலமான புத்தகமான "வாரி சாகு" என்பதன் மூலம் விவசாயிகளுக்கு விஞ்ஞான விவசாயத்தை விரிவுபடுத்தியதற்காக இவருக்கு 'கவிகோகிலா' பரிசு வழங்கப்பட்டது. 1965ஆம் ஆண்டில் இந்தோ-பாக்கித்தான் போரின் போது இந்த பரிசுத் தொகையை தேசிய பாதுகாப்பு நிதிக்கு வெங்கடாச்சலம் வழங்கினார்
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ Sivaraman, B (1991). Bitter sweet: governance of India in transition : memoirs of B. Sivaraman. New Delhi: Ashish Pub. House. பக். 318. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7024-403-5. இணையக் கணினி நூலக மையம்:25658553. https://books.google.com/books?ei=_aWQS9iIN5WCkATcrIzmDQ&cd=1&id=HdSNAAAAMAAJ&dq=Chalam%2C+padma+shri&q=Chalam%2C+1968#search_anchor.
- ↑ Jnanranjan Guha Thakurta; Amal C Ghatak. The New year book. Calcutta: S.C. Sarkar & Sons Ltd. பக். 304. இணையக் கணினி நூலக மையம்:2566723.
- ↑ Venkitaramanan, S. (9 January 2006). "Reflections on turning points in the economy". The Hindu BusinessLine. http://www.thehindubusinessline.com/bline/2006/01/09/stories/2006010900100900.htm. பார்த்த நாள்: 5 March 2010.
கூடூரு வெங்கடாசலம் எழுதிய புத்தகங்கள்[தொகு]
- Introduction to Agricultural Botany in India GV Chalam and J Venkateswarlu. Asia Publishing House. 1966
- Soil Management in India HR Arakeri, GV Chalam, P Satyanarayana and Roy L Donohue. Asia Publishing House Bombay. 1959.
- Seed Testing Manual G V Chalam, A Singh, JE Douglas. Indian Council of Agricultural Research and United States Agency for International Development