குடகு மக்கள்
 தங்கள் பாரம்பரிய உடையில் குடகு மக்கள் | |
| மொத்த மக்கள்தொகை | |
|---|---|
| (சுமார்) 160,000 | |
| குறிப்பிடத்தக்க மக்கள்தொகை கொண்ட பகுதிகள் | |
| குடகு மாவட்டம் (கூர்க்), பெங்களூர், மைசூர் | |
| மொழி(கள்) | |
| குடகு மொழி | |
| தொடர்புள்ள இனக்குழுக்கள் | |
| அம்மா குடகு, குடகு பிராமணர்கள், குடகு ஹெகடே, குடகு மாப்பிள்ளை |
குடகு மக்கள் (Kodava people) குடகு என்ற சொல் இரண்டு தொடர்புடைய பயன்பாடுகளுக்காக உள்ளது. முதலாவதாக, இது குடகு மொழிமற்றும் கலாச்சாரத்தின் பெயர். அதைத் தொடர்ந்து குடகுவிலிருந்து பல சமூகங்கள் உள்ளன. இரண்டாவதாக, குடகு மொழி பேசும் சமூகங்கள் மற்றும் பிராந்தியத்திற்குள் (குடகு மாவட்டம்) அது ஆதிக்கம் செலுத்தும் குடகு மக்களை விவரிக்கிறது. குடாவாக்கள் (குடகு, கூர்க்கள் என ஆங்கிலமயமாக்கப்பட்டவை), குடகு பகுதியிலிருந்து (தென்னிந்தியாவின் கர்நாடக மாநிலத்தில்) ஒரு ஆணாதிக்க இன-மொழி பழங்குடியினராகக் கருதப்படுகிறார்கள். அவர்கள் குடகு மொழியைப் பூர்வீகமாகப் பேசுகிறார்கள். பாரம்பரியமாக அவர்கள் தற்காப்பு பழக்கவழக்கங்களுடன் நிலம் வைத்திருக்கும் விவசாயிகள் ஆவர். அவர்கள் பிற குடும்ப திருமணத்தையும் சாதி அகமணத்தையும் கொண்டுள்ளார்கள். இந்தியாவில் உரிமம் இல்லாமல் துப்பாக்கிகளை எடுத்துச் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்ட ஒரே மக்கள் இவர்கள் மட்டுமே.
தோற்றம்[தொகு]
குடகு (பழங்குடி மக்கள், மொழி மற்றும் கலாச்சாரம்) மற்றும் கொடகு (நிலம்) ஆகிய சொற்கள் அறியப்படாத பொருளின் 'கொடா' என்ற ஒரே மூல வார்த்தையிலிருந்து வந்தவை. சிலர் இது 'மலைகள்' என்று கூறுகிறார்கள். மற்றவர்கள் 'மேற்கு' என்று அர்த்தம் என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால் இரண்டுமே மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையின் இருப்பிடத்துடன் தொடர்புடையவை. கொடகு பூர்வீக குடகு மொழியில் கொடவ நாடு என்று அழைக்கப்படுகிறது. சமூக உறுப்பினர்களை மற்ற பூர்வீகர்களால் குடவா என்றும் ஆங்கிலேயர்களால் கூர்க் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் இன ரீதியாகவும் கலாச்சார ரீதியாகவும் வேறுபட்டவர்கள். பல நூற்றாண்டுகளாக, குடவர்கள் நெல் வயல்களை பயிரிட்டும், கால்நடைகளை பராமரித்தும், காபி தோட்டங்களில் பணி செய்தும், போரின் போது ஆயுதங்களை ஏந்தியும் வாழ்ந்து வருகின்றனர் [1]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ .