தமிழில் உள்ள ஓரெழுத்துச் சொற்கள்
 |
விக்சனரியில் பகுப்பு:ஓரெழுத்துச் சொற்கள் என்னும் சொல்லைப் பார்க்கவும். |
ஓரெழுத்தொருமொழி [1] என்றால் 'ஒற்றை எழுத்துச் சொற்கள்' என்று பொருள். அதாவது ஒற்றை எழுத்தாக நின்று பிற பொருளைச் சுட்டும் சொற்கள்.[2] எடுத்துக்காட்டாகத் 'தீ' என்பது வெறும் எழுத்தாக மட்டுமில்லாமல் 'நெருப்பு' என்னும் பொருளைத் தரும் சொல்லாகவும் பயன்படுகிறது. எனவே 'தீ' என்பது ஓரெழுத்தொருமொழி. ஓர் எழுத்து தன்னைக் குறிக்கும்போது எழுத்தாகிறது; அவ்வெழுத்தே பிற பொருளைச் சுட்டும் போது சொல்லாகிறது.
பழந்தமிழ்த் தொகுப்பு[தொகு]
ஓரெழுத்தொருமொழி பெயராகவும் வினையாகவும் வரும். அடிக்குறிப்பாகத் தரப்பட்டுள்ள எடுத்துக்காட்டுகளில் அவற்றைக் காணலாம்
- அ, இ, உ - மூன்றும் சுட்டு எழுத்து. மொழி அன்று
- ஆ [3][4], ஈ [5], ஊ [6], ஏ [7], ஐ [8][9], ஓ [10]
- கா [11][12][13] கூ [14], கை [15][16], கோ [17], கௌ [18]
- சா[19], சீ[20], சே[21], சோ[22]
- தா[23][24], தீ[25][26], தூ[27], தே[28], தை[29][30]
- நா[31]. நீ[32]. நோ[33]
- பா[34][35], பீ[36], பூ[37][38], பே[39], பை[40], போ[41][42]
- மா[43][44] [45][46], மை[47][48], மோ[49][50][51]
- யா[52][53][54][55]
- வா [56], வீ [57], வை [58][59],
நன்னூல் காண்டிகை உரை தொகுப்பு[தொகு]
- உயிர் வரிசையில் ஆறு எழுத்துகளும்,
- ம வரிசையில் ஆறு எழுத்துகளும்,
- த, ப, ந என்னும் வரிசைகளில் ஐந்து ஐந்து எழுத்துகளும்,
- க, ச, வ என்னும் வரிசையில் நான்கு நான்கு எழுத்துகளும்,
- ய வரிசையில் ஒன்றும் ஆக நாற்பது நெடில்கள் ஓரெழுத்து ஒரு மொழியாக வரும் என்றார் நன்னூலார்.
- நொ, து என்னும் இரு குறில்களையும் சேர்த்து நாற்பத்து இரண்டு என்றார்.[63]
இதுபோல் தமிழில் 52 ஒற்றை எழுத்துச் சொற்கள் பட்டியலிடப் பட்டிருக்கின்றன. சொல்வளம் (vocabulary) என்ற வகையில் பார்த்தால் தமிழின் பல சிறப்புகளுள் இதுவும் ஒன்று. தமிழில் உள்ள ஓரெழுத்துச் சொற்களின் முழுப் பட்டியலைப் பொருளுடன் காணலாம்.
- அ - 'அந்த' என்ற பொருள்படும் சுட்டுப்பெயர்.
- ஆ - மாடு.
- இ - 'இந்த' என்ற பொருள்படும் சுட்டுப்பெயர்.
- ஈ - ஒரு வகைப் பூச்சி, அழிவு.
- உ - 'உந்த' என்ற பொருள்படும் சுட்டுப்பெயர்.
- ஊ - ஊன், இறைச்சி.
- எ - 'எந்த' என்ற பொருள்படும் கேள்விப்பெயர்.
- ஏ - ஏவுதல், அம்பு.
- ஐ - நுட்பம், அழகு.
- ஓ - சென்று தங்குதல், மதகு நீர் தங்கும் பலகை.
- க - நெருப்பு.
- கா - சோலை.
- கு - பூமி.
- கூ - கூப்பிடு.
- கை - கரம்.
- கோ - அரசன்.
- கௌ - 'கௌவு' என்று ஏவுதல்.
- சா - இறத்தல், 'சாவு' என்று ஏவுதல்.
- சே - சிவப்பு.
- சோ - மதில்.
- தா - 'கொடு' என்று ஏவுதல்.
- தீ - நெருப்பு.
- து - உண் என்னும் ஏவல். துக் கொற்றா
- தூ - தூய்மை.
- தை - தையல் எனப்படும் பெண், 'தை' என்று ஏவுதல்.
- ந - சிறப்பு.
- நா - நாக்கு.
- நீ - முன்னிலை ஒருமைப் பெயர்
- நூ - எள்.
- நே - நேசம்.
- நை - நைதல்.
- நொ - மென்மை.
- நோ - வலி.
- நௌ - மரக்கலம், கப்பல்.
- பா - பாடல்.
- பி - அழகு.
- பீ - கழிவு.
- பூ – மலர்.
- பே - அச்சம்.
- பை - பசுமை.
- போ - 'செல்' என்று ஏவுதல்.
- மா - ஒரு வகை மரம்.
- மீ - மிகுதியானது.
- மூ - மூன்று.
- மே - மேன்மை.
- மை - மசி (ink).
- மோ - மொள்ளுதல்.
- யா - 'யாவை' என்ற பொருள்படும் கேள்விப்பெயர்.
- வா - 'வா' என்று அழைத்தல்.
- வி - விசை.
- வீ – பறவை.
- வை - 'வை' என்று ஏவுதல்.
மேலே ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும் ஒரு சில பொருள்கள் தான் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. இவை தவிர அந்த ஒவ்வொரு ஓரெழுத்தொருமொழிக்கும் தமிழ் அகரமுதலிகள் கூறும் பொருள்கள் பல உள்ளன
இவற்றையும் பார்க்கவும்[தொகு]
தொல்காப்பியம் - மொழிமரபுச் செய்திகள்
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑
ஓர் எழுத்து ஒருமொழி, ஈர் எழுத்து ஒருமொழி,
இரண்டு இறந்து இசைக்கும் தொடர்மொழி உளப்பட,
மூன்றே, மொழி நிலை-தோன்றிய நெறியே. (தொல்காப்பியம் 1-45) - ↑ ஓரெழுத்து ஒரு மொழி
- ↑ பசு (பெயர்)
- ↑ ஆதல் வினை
- ↑ பறக்கும் ஈ, ஈதல் வினை
- ↑ ஊன் என்னும் உடல் தசை
- ↑ அம்பு. ஏவுதலைக் குறிக்கும் வினை
- ↑ தலைவன்
- ↑ ஐ வியப்பு ஆகும்.(தொல்காப்பியம் 2=385)
- ↑ மதகு அடைக்கும் பலகை,
- ↑ நிறுத்தல் அளவைப் பெயர் அசைநிலைக் கிளவி (தொல்காப்பியம் 279)
- ↑ காவடி (1163. காமமும் நாணும் உயிர்காவாத் தூங்கும்என் நோனா உடம்பின் அகத்து)
- ↑ காப்பாற்று
- ↑ கூவு (வினைச்சொல்)
- ↑ உடலிலுள்ள கை
- ↑ அக்கையில் ஆள் குறைகிறது = அந்தப் பக்கம்
- ↑ அரசன்
- ↑ வாயால் கௌவுதல் (வினைச்சொல்)
- ↑ சாதல் வினை
- ↑ சீத்தல்(சீய்த்தல்) வினை
- ↑ எருதைக் குறிக்கும் செயர்சொல்
- ↑ அரண் (பெயர்ச்சொல்)
- ↑ தா = குற்றம்
- ↑ தா என்னும் வினைச்சொல்
- ↑ எரியும் நெருப்பைக் குறிக்கும் பெயர்சொல்
- ↑ தீய்ந்து போதலைக் குறிக்கும் வினைச்சொல்
- ↑ உண்ணுதலைக் குறிக்கும் வினைச்சொல் (துன்பறூஉம் தூவாமை இல்லாகும் யார்மாட்டும் இன்புஉறூஉம் இன் சொல்லவற்கு - திலுக்குறள்)
- ↑ தேன், தேயம் ஆகியவற்றைக் குறிக்கும் பெயர்ச்சொல்
- ↑ தை என்னும் மாதப் பெயர்
- ↑ தைத்தலைக் குறிக்கும் வினைச்சொல்
- ↑ நாக்கு
- ↑ முன்னிலைப் பொருளை உணர்த்தும் சொல்
- ↑ நோவுதல் வினை
- ↑ பாட்டு (பெயர்)
- ↑ பரப்பிப் பாவுதல் (வினை)
- ↑ மனிதனின் மலம்
- ↑ மலர் (பெயர்)
- ↑ மலர்தல் வினை
- ↑ மழைமேகம்
- ↑ பொருள்களை இடும் பை
- ↑ போதல் வினை
- ↑ அசைச்சொல் - “பிரியின் வாழா தென்போ தெய்ய” தொல்காப்பியமு 2-275 – தெய்வச்சிலையார் உரை மேற்கோள்
- ↑ மாமரம்
- ↑ மாமை நிறம் - எடுத்துக்காட்டு 'அம்மா அரிவை முயக்கு' (திருக்குறள்)
- ↑ 'மா' என் கிளவி வியங்கோள் அசைச்சொல். (தொல்காப்பியம் 2-273)
- ↑ `புற்கை யுண்கமா கொற்கை யோனே ' (தொல்காப்பியம், 2-273 சேனாவரையர் உரை மேற்கோள்
- ↑ கண்ணுக்குத் தீட்டும் மை
- ↑ பண்புப்பெயர் விகுதி - எடுத்துக்காட்டு கருமை, செம்மை
- ↑ முகர்தல் வினை
- ↑ முன்னிலை அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம் 2-374
- ↑ `காமஞ் செப்பாது கண்டது மொழிமோ ' (குறுந்தொகை - 2)
- ↑ கட்டாகக் கட்டுதலைக் குறிக்கும் வினை
- ↑ பாட்டு யாத்தலைக் குறிக்கும் வினை
- ↑ அசைச்சொல் (தொல்காப்பியம் 2-279)
- ↑ யா பன்னிருவர் மாணாக்கர் அகத்தியனார்க்கு பாவலரேறு பாலசுந்தரம் தொல்காப்பியம் 2-280 உரை மேற்கோள்
- ↑ வருதல் வினை
- ↑ கீழே விழும் பூக்கள்
- ↑ கூர்மை
- ↑ 'வை' என்னும் ஏவல்
- ↑ தொல்காப்பியம் 1-44 இளம்பூரணர் உரை
- ↑ துக் கொற்றா = உண் கொற்றா
- ↑ நொக் கொற்றா = துன்புறு, துன்புறுத்து கொற்றா, (நன்னூல் மயிலைநாதர் உரை பக்கம் 72
- ↑ நன்னூல் ஆறுமுக நாவலர் காண்டிகை உரை[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]