ஒப்பந்தக் கோட்பாடு

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.

பொருளியலில், ஒப்பந்தக் கோட்பாடு (contravt theory) என்பது பொதுவாக சமச்சீரற்ற தகவல் அடிப்படையில் எவ்வாறு பொருளாதார செயற்பாட்டாளர்கள் ஒப்பந்த ஏற்பாடுகளை செய்ய முடியும் என்பதை விளக்குகிறது. இக்கோட்பாட்டின் 1960களில் கென்னத் அரோ என்பவர் முதன் முதலில் விளக்கினார். 2016 ஆம் ஆண்டில், ஆலிவர் ஹார்ட், பென் ஹொம்ஸ்சுடொரோம் ஆகிய இருவருக்கும் ஒப்பந்தக் கோட்பாட்டில் அவர்களின் பங்களிப்புகளுக்காக பொருளியலுக்கான நோபல் நினைவுப் பரிசு வழங்கப்பட்டது.

ஒரு நிலையான நடைமுறையில், பொருளாதாரத்தில் குறிப்பிட்ட பகுதியை ஆராயும் பொருளாதாரம் ஒப்பந்த கோட்பாடானது, முடிவெடுப்பவர் குறிப்பிட்ட எண் பயன்பாடு கட்டமைப்புகள் கீழ், சரியான முடிவு கண்டறிய ஒரு தேர்வுமுறை வழிமுறையை பற்றி குறித்துக்காட்டும். அத்தகைய வழிமுறை பல வழக்கமான சூழ்நிலைகளில் ஒப்பந்தக் கோட்பாட்டை கட்டமைக்க பல நிலைகளில், பெயரிடப்பட்ட ஒழுக்கம் சார்ந்த இடையூறு, எதிர் தேர்ந்தெடுப்பு மற்றும் சமிக்ஞை (பொருளாதாரம்). இந்த மாதிரிகள் ஒரு காப்பீட்டு ஒப்பந்தத்தின் கீழ், அதற்கான நடவடிக்கைகளை எடுக்க முகவர் ஊக்குவிக்க தத்துவார்த்த வழிகளை கண்டுபிடித்து உள்ளது.

நிறுவனப் பிரச்சினைகள் குறித்த முக்கிய மாதிரிகள்[தொகு]

ஒழுக்கம் சார்ந்த இடையூறு[தொகு]

ஒழுக்கம் சார்ந்த மாதிரிகளில், தகவல் ஒத்தமைவின்மை கண்காணிக்க மற்றும் / அல்லது முகவர் நடவடிக்கை சரிபார்க்க முக்கிய இயலாமை உள்ளது.

காணக்கூடிய, பரிசோதித்துப் வெளியீடு சார்ந்தது என்று செயல்திறன் அடிப்படையிலான ஒப்பந்தங்கள் ஊக்கத்தொகைகளை உருவாக்க பயன்பெறும் ம்ற்றும் முகவர் முக்கிய நலன்களுக்கு செயல்படவேண்டும். முகவர் ஆபத்து வருமோ என்ற தயக்கம் இருக்கும் போது, இது போன்ற ஒப்பந்தங்கள் பொதுவாக இரண்டாவதாகத்தான் இருக்கும் ஏனெனில் incentivization முழு காப்பீடு விலக்குவதாக உள்ளன.

பின்வருமாறு வழக்கமான ஒழுக்கக் மாதிரிகளை முறைப்படுத்தலாம். இதன் முதன்மையான தீர்க்கம்

முகவரின் "தனிப்பட்ட பகுத்தறியும்தன்மை (ஐஆர்)" தடைகள்,

மற்றும் முகவர்கள் "ஊக்க பொருந்தக்கூடிய (ஐசி)" கட்டுப்பாடு,

,

என்பது ஊதியதிற்கான செயல்பாட்டு வெளியீடு , இது முயற்சிக்கான செயல்பாடு:. இந்த குறியீடு முயற்சிக்கான விலையை குறிக்கும், மற்றும் இட ஒதுக்கீடுக்கான குறியீடாக பின்வருவது குறிக்கும் .

எதிர் தேர்ந்தெடுப்பு[தொகு]

எதிர் தேர்ந்தெடுப்பு மாதிரிகள், பிரதானமானவர் ஒப்பந்தம் எழுதப்பட்ட நேரத்தில் முகவர் பண்பு பற்றிய எந்த ஒரு குறிப்பிட்ட தகவலும் அவரிடம் இருக்காது. பண்பு முகவரின் "வகை" என்று அழைக்கப்படுகிறது. உதாரணமாக, சுகாதார காப்பீடு உடல் நலகுறைவு பெற அதிக வாய்ப்பு இருக்கும் மக்கள் வாங்க அதிக வாய்ப்பு உள்ளது. இந்த எடுத்துக்காட்டில், முகவர் உடல் நிலை வகை அறியப்படுகிறது, இது தனிப்பட்ட முகவர் மூலம். மற்றொரு முக்கியமான எடுத்துக்காட்டு: அரசு நிறுவனம் (பிரதானமானவர்) தனியார் நிறுவனத்தில் செலவு தெரியாது. இந்த எடுத்துக்காட்டில், தனியார் நிறுவனத்தில் முகவராக முகவர் வகை செலவு நிலை உள்ளது.[1]

முழுமையற்ற ஒப்பந்தங்கள்[தொகு]

ஒப்பந்த கோட்பாடு உலகின் ஒவ்வொரு சாத்தியமான மாநில சட்ட விளைவுகளை குறிப்பிடும் ஒரு ஒப்பந்தம் என கருதலாம். இது ஒரு முழுமையற்ற ஒப்பந்தங்கள் கோட்பாடு, ஆலிவர் ஹார்ட் மற்றும் அவரது coauthors முன்னோடி ஆய்வுகள் ஊக்க விளைவுகளாள் முழு கான்டின்ஜென்ட் ஒப்பந்தங்கள் எழுத இயலாமை பற்றியது. முழுமையற்ற ஒப்பந்த முன்னுதாரணம் முன்னணி பயன்பாடு நிறுவனத்தின் கோட்பாடு கிராஸ்மேனின்-ஹார்ட்-மூர் சொத்து உரிமைகள் அணுகுமுறை ஆகும் (ஹார்ட், 1995 பார்க்க).

ஏனெனில், ஒரு ஒப்பந்தம் முழுமை [2] பெறக் கட்சிகள் அசாத்திய சிக்கலும் மற்றும் அதிக விலையும் கொடுக்க வேண்டும். இந்த விதி உண்மையான ஒப்பந்தம் உள்ள இடைவெளியை நிரப்ப, இது இயல்பாக விதிகள் வழங்குகிறது.

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. Laffont, Jean-Jacques; Tirole, Jean (1993). A theory of incentives in procurement and regulation. MIT Press. https://archive.org/details/theoryo_laf_1993_00_9636. 
  2. Hart, Oliver and Moore, John, 1988. "Incomplete Contracts and Renegotiation," Econometrica, 56(4), pp. 755–785.

வெளியினைப்புகள்[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=ஒப்பந்தக்_கோட்பாடு&oldid=3581117" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது