ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமைகள் ஆணையம்

United Nations

Arabic: منظمة الأمم المتحدة‎
(munazamat al'umam almutahida)
Chinese: 联合国
(Liánhéguó)
French: Organisation des Nations unies
Russian: Организация Объединённых Наций
(Organizatsiya Ob"yedinonnykh Natsiy)
Spanish: Organización de las Naciones Unidas
Arabic:	منظمة الأمم المتحدة‎ ; (munazamat al'umam almutahida)
Chinese:	联合国 ; (Liánhéguó)
French:	Organisation des Nations unies
Russian:	Организация Объединённых Наций; (Organizatsiya Ob"yedinonnykh Natsiy)
Spanish:	Organización de las Naciones Unidas
	கொடி சின்னம்
	Members of the United Nations
தலைமையகம்	760 United Nations Plaza; New York City (international territory)
அலுவல் மொழிகள்	Arabic; Chinese; English; French; Russian; Spanish;
வகை	Intergovernmental organization
அங்கத்துவம்	193 member states; 2 observer states
தலைவர்கள்
• Secretary‑General	António Guterres
• Deputy Secretary-General	Amina J. Mohammed
• General Assembly President	Volkan Bozkır
• Economic and Social Council President	Munir Akram
• Security Council President	Vasily Nebenzya; (Russia)
நிறுவுதல்
• UN Charter signed	26 சூன் 1945 (78 ஆண்டுகள் முன்னர்)
• Charter entered into force	24 அக்டோபர் 1945 (78 ஆண்டுகள் முன்னர்)
	வலைத்தளம்; UN.org ; UN.int
முந்தையது
	ஐக்கிய நாடுகள்

ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமைகள் ஆணையம் என்பது ஐக்கிய நாடுகள் சபை^[2]யின் கட்டமைப்பிற்குள் 1946 முதல் செயல்படும் ஆணையமாகும். இது ஐ.நா. மனித உரிமைகள் கவுன்சிலாக 2006 இல் பெயர் மாற்றப்பட்டது. இது ஐ.நா. பொருளாதார மற்றும் சமூக கவுன்சிலின் துணை நிறுவனமாக இருந்தது, மேலும் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமைகள் உயர் ஆணையாளர் அலுவலகத்தால் அதன் பணிகளுக்கு உதவியது. இது ஐ.நாவின் முதன்மையான அமைப்பாகும். இது மனித உரிமைகளை மேம்படுத்துவதும் பாதுகாப்பதும் தொடர்பான சர்வதேச மன்றமாகும்.

2006 ம் ஆண்டு மார்ச் 15 ந் தேதியன்று ஐ.நா. பொதுச் சபையானது இந்த ஆணையத்தின் பெயரை ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமைகள் ஆணையம் என்பதில் இருந்து மாற்றி ஐ.நா மனித உரிமைகள் கவுன்சில் ஆக மாற்றுவதற்கு பெருமளவில் வாக்களித்தது. ^[3]

வரலாறு[தொகு]

ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பொருளாதார மற்றும் சமூக கவுன்சில் மூலமாக 1946 ஆம் ஆண்டில் ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் மனித உரிமைகள் ஆணையம் நிறுவப்பட்டது, இது ஆரம்பகால ஐ.நா. கட்டமைப்பிற்குள் அமைக்கப்பட்ட முதல் இரண்டு "செயல்பாட்டு கமிஷன்களில்" ஒன்றாகும் (மற்றொன்று பெண்களின் நிலை குறித்த ஆணையம்). இது ஐக்கிய நாடுகளின் சாசனத்தின் விதிமுறைகளின் கீழ் (குறிப்பாக, பிரிவு 68 இன் கீழ்) ஐ.நா. உறுப்பு நாடுகள் அனைத்தும் கையொப்பமிட்டு உருவாக்கப்பட்ட ஒரு அமைப்பாகும்

இது 1947 ஜனவரியில் முதன்முறையாக சந்தித்து மனித உரிமைகளுக்கான உலகளாவிய பிரகடனத்திற்கான வரைவுக் குழுவை அமைத்தது, இது ஐக்கிய நாடுகள் சபையால் டிசம்பர் 10, 1948 இல் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

இந்த அமைப்பு இரண்டு தனித்தனி கட்டங்களை கடந்தது. 1947 முதல் 1967 வரை, இது மனித உரிமைகளை ஊக்குவிப்பதிலும், மாநிலங்களை விரிவான ஒப்பந்தங்களுக்கு உதவுவதிலும் கவனம் செலுத்தியது, ஆனால் மனித உரிமைகளை மீறுபவர்களை விசாரிப்பதில் அல்லது கண்டனம் செய்வதில் கவனம் செலுத்தவில்லை. இது இறையாண்மைக் கொள்கையை கண்டிப்பாக கடைபிடிக்கும் காலம்.

1967 ஆம் ஆண்டில், ஆணையம் தலையீட்டை அதன் கொள்கையாக ஏற்றுக்கொண்டது. பத்தாண்டு காலத்தின் சூழலலானது ஆபிரிக்கா மற்றும் ஆசியாவின் காலனித்துவமயமாக்கல் ஆகும். மேலும் கண்டத்தின் பல நாடுகள் மனித உரிமைகள் பிரச்சினைகள் குறித்து ஐ.நா. கொள்கைக்கு மிகவும் தீவிரமாக அழுத்தம் கொடுத்தன. குறிப்பாக தென்னாப்பிரிக்காவில் நிறவெறி பற்றிய மீறல்களை வெளிச்சத்திற்க்கு கொண்டுவருவதாகும். புதிய கொள்கை என்பது ஆணைக்குழு விசாரணை செய்து மீறல்கள் குறித்த அறிக்கைகளை தயாரிக்கும் என்பதாகும்.

இந்த புதிய கொள்கையை சிறப்பாக நிறைவேற்ற, மற்ற பிற மாற்றங்களும் நிகழ்ந்தன. 1970 களில், புவியியல் சார்ந்த பணிக்குழுக்களின் சாத்தியம் உருவாக்கப்பட்டது. இந்த குழுக்கள் சிலியைப் போலவே, ஒரு குறிப்பிட்ட பிராந்தியத்தில் அல்லது ஒரு நாட்டில் கூட மீறல்களை விசாரிப்பதில் தங்கள் நடவடிக்கைகளை நிபுணத்துவம் பெற்றது. 1980 களில் கருத்துக்கள் சார்ந்த பணிக்குழுக்களை உருவாக்கியது, இது குறிப்பிட்ட வகை மீறல்கள் பற்றிய நிபுணத்துவம் பெற்றது.

எவ்வாறாயினும், இந்த நடவடிக்கைகள் எதுவும் ஆணைக்குழுவை விரும்பியபடி திறம்பட செய்ய முடியவில்லை. முக்கியமாக மனித உரிமை மீறல்கள் இருப்பதாலும், உடலை அரசியல்மயமாக்குவதாலும். அதன் அழிவு வரை அடுத்த ஆண்டுகளில், யு.என்.சி.எச்.ஆர் ஆர்வலர்கள் மற்றும் அரசாங்கங்களிடையே பெருகிய முறையில் மதிப்பிழந்தது.

ஆணைக்குழு அதன் இறுதிக் கூட்டத்தை ஜெனீவாவில் மார்ச் 27, 2006 அன்று நடத்தியது, அதே ஆண்டில் ஐக்கிய நாடுகளின் மனித உரிமைகள் பேரவையாக மாற்றப்பட்டது.

ஆணை[தொகு]

மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழு குறிப்பிட்ட நாடுகளில் அல்லது பிரதேசங்களில் (நாட்டு வழிமுறைகள் அல்லது ஆணைகள் என அழைக்கப்படுகிறது) மனித உரிமைகள் சூழ்நிலைகளை ஆராய்வதற்கும், கண்காணிப்பதற்கும், பகிரங்கமாக அறிக்கை செய்வதற்கும், உலகெங்கிலும் உள்ள மனித உரிமை மீறல்களின் முக்கிய நிகழ்வுகள் பற்றியும் (கருப்பொருள் வழிமுறைகள் அல்லது ஆணைகள் என அழைக்கப்படுகிறது) .

அமைப்பு[தொகு]

அது அணைக்கப்பட்ட நேரத்தில், ஆணையம் 53 உறுப்பு நாடுகளிலிருந்து பெறப்பட்ட பிரதிநிதிகளைக் கொண்டிருந்தது, ECOSOC உறுப்பினர்களால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. நிரந்தர உறுப்பினர்கள் யாரும் இல்லை; ஒவ்வொரு ஆண்டும் (வழக்கமாக மே மாதத்தில்) ஆணைக்குழுவின் ஏறத்தாழ மூன்றில் ஒரு பங்கு தேர்தலுக்கு வரும், மற்றும் பிரதிநிதிகள் மூன்று ஆண்டு காலத்திற்கு நியமிக்கப்பட்டனர்.

கமிஷனில் இருக்கைகள் ஐக்கிய நாடுகளின் பிராந்திய குழுக்களின் பொறிமுறையைப் பயன்படுத்தி பிராந்தியத்தின் அடிப்படையில் பிரிக்கப்பட்டன. 2005 ஆம் ஆண்டில் அதன் கடைசி சேவையின் போது, பிராந்தியத்தின் பிரதிநிதித்துவம் பின்வருமாறு:

ஆப்பிரிக்க குழுவிலிருந்து 15: புர்கினா பாசோ, காங்கோ குடியரசு, எகிப்து, எரித்திரியா, எத்தியோப்பியா, காபோன், கினியா, கென்யா, மவுரித்தேனியா, நைஜீரியா, தென்னாப்பிரிக்கா, சூடான், சுவாசிலாந்து, டோகோ, ஜிம்பாப்வே ஆசிய குழுவிலிருந்து 12: பூட்டான், சீன மக்கள் குடியரசு, இந்தியா, இந்தோனேசியா, ஜப்பான், மலேசியா, நேபாளம், பாகிஸ்தான், கத்தார், கொரியா குடியரசு, சவுதி அரேபியா, இலங்கை கிழக்கு ஐரோப்பிய குழுவிலிருந்து 5: ஆர்மீனியா, ஹங்கேரி, ருமேனியா, ரஷ்ய கூட்டமைப்பு, உக்ரைன் லத்தீன் அமெரிக்க மற்றும் கரீபியன் குழுவிலிருந்து 11: அர்ஜென்டினா, பிரேசில், கோஸ்டாரிகா, கியூபா, டொமினிகன் குடியரசு, ஈக்வடார், குவாத்தமாலா, ஹோண்டுராஸ், மெக்சிகோ, பராகுவே, பெரு 10 மேற்கு ஐரோப்பிய மற்றும் பிறர் குழுவிலிருந்து: ஆஸ்திரேலியா, கனடா, பின்லாந்து, பிரான்ஸ், ஜெர்மனி, அயர்லாந்து, இத்தாலி, நெதர்லாந்து, யுனைடெட் கிங்டம், அமெரிக்கா

ஆணைக்குழு ஒவ்வொரு ஆண்டும் சுவிட்சர்லாந்தின் ஜெனீவாவில் மார்ச் மற்றும் ஏப்ரல் மாதங்களில் ஆறு வாரங்களுக்கு வழக்கமான அமர்வில் சந்திக்கும். ஜனவரி 2004 இல், ஆஸ்திரேலியா 60 வது அமர்வின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஜனவரி 2005 இல், இந்தோனேசியா 61 வது அமர்வின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். பெரு 2006 ஜனவரியில் 62 வது அமர்வின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். ஆணையம் அதன் இறுதிக் கூட்டத்தை ஜெனீவாவில் மார்ச் 27, 2006 அன்று நடத்தியது.

மனித உரிமைகள் தொடர்பான துணை ஆணையம்[தொகு]

1999 ஆம் ஆண்டில் பொருளாதார மற்றும் சமூக கவுன்சில் சிறுபான்மையினரின் பாகுபாடு மற்றும் பாதுகாப்பு தொடர்பான துணை ஆணையத்திலிருந்து மனித உரிமைகளை மேம்படுத்துதல் மற்றும் பாதுகாத்தல் தொடர்பான துணை ஆணையத்திற்கு மாற்றியது ".

மனித உரிமைகள் மேம்பாடு மற்றும் பாதுகாப்பு தொடர்பான துணை ஆணையம் மனித உரிமைகள் ஆணையத்தின் முக்கிய துணை அமைப்பாக இருந்தது. இது இருபத்தி ஆறு நிபுணர்களால் ஆனது, குறிப்பாக மனித உரிமைகளுக்கான உலகளாவிய பிரகடனத்தின் வெளிச்சத்தில், ஆய்வுகளை மேற்கொள்வதும், மனித உரிமைகள் மற்றும் அடிப்படை சுதந்திரங்கள் மற்றும் பாதுகாப்பு தொடர்பான எந்தவொரு பாகுபாட்டையும் தடுப்பது குறித்து ஆணையத்திற்கு பரிந்துரைகளை வழங்குவதும் ஆகும். இன, தேசிய, மத மற்றும் மொழியியல் சிறுபான்மையினரின். சமமான புவியியல் விநியோகம் தொடர்பாக உறுப்பினர் தேர்வு செய்யப்பட்டார்.

துணை ஆணையம் குறிப்பிட்ட செயற்குழுக்களை விசாரிக்கும் ஏழு செயற்குழுக்களை நிறுவியது, அவற்றுள்:

சிறுபான்மையினர் நாடுகடந்த நிறுவனங்கள் நீதி நிர்வாகம் பயங்கரவாத எதிர்ப்பு அடிமைத்தனத்தின் தற்கால வடிவங்கள் பழங்குடி மக்கள் தொடர்பு சமூக மன்றம்

ஐக்கிய நாடுகளின் மனித உரிமைகள் கவுன்சில் 2006 ஆம் ஆண்டில் மனித உரிமைகள் ஆணையத்தை மாற்றியபோது துணை ஆணையத்தின் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டது.

சிறப்பு நடைமுறைகள்[தொகு]

மனித உரிமை ஆணையம் குறிப்பிட்ட நாட்டின் சூழ்நிலைகள் அல்லது கருத்து சுதந்திரம் மற்றும் கருத்து சுதந்திரம், சித்திரவதை, உணவுக்கான உரிமை மற்றும் கல்வி உரிமை போன்ற கருப்பொருள் பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண 30 சிறப்பு நடைமுறைகள் அல்லது வழிமுறைகளை நிறுவியது.^[4]

மனித உரிமைகள் குறித்த குறிப்பிட்ட துறைகளில் நிபுணத்துவம் வாய்ந்த நபர்கள் ஆணைக்குழுவின் தலைவரால் சிறப்பு அறிக்கையாளர்களாக அதிகபட்சம் ஆறு ஆண்டுகள் பணியாற்ற நியமிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் ஊதியம் பெறாத, சுயாதீன வல்லுநர்கள், அவர்கள் பணிக்காக மனித உரிமைகள் உயர் ஸ்தானிகர் அலுவலகத்திலிருந்து பணியாளர்களையும் தளவாட ஆதரவையும் பெறுகிறார்கள். குறிப்பிட்ட நாடுகளில் அல்லது பிரதேசங்களில் மனித உரிமை சூழ்நிலைகளை ஆராய்வது, கண்காணித்தல், ஆலோசனை செய்தல் மற்றும் பகிரங்கமாக அறிக்கை செய்வது அவர்களின் முக்கிய நடவடிக்கைகள். அறிக்கையிடப்பட்ட மீறல்கள் குறித்து அரசாங்கங்களுக்கு அவர்கள் எழுதவும், அவர்களை அழைக்கும் நாடுகளுக்கு உண்மை கண்டறியும் வருகைகளை மேற்கொள்ளவும் முடியும்.^[5]

சிறப்பு வழிமுறைகள் இதன்படி வகைப்படுத்தப்படுகின்றன:

கருப்பொருள் .^[6]
ஆணைகள்^[7]

சிறப்பு நடைமுறைகளில் குறிப்பிட்ட மனித உரிமைகள் தொடர்பான கவலைகளை கண்காணித்து விசாரிக்கும் ஐந்து நிபுணர்களைக் கொண்ட பணிக்குழுக்களும் அடங்கும். ஆணைக்குழுவால் மூன்று குழுக்கள் நிறுவப்பட்டன:

தன்னிச்சையான தடுப்புக்காவலில் செயற்குழு செயல்படுத்தப்பட்ட அல்லது தன்னிச்சையான காணாமல் போனவர்கள் குறித்த செயற்குழு சுயநிர்ணய உரிமைக்கான மக்களின் உரிமையைப் பயன்படுத்துவதைத் தடுக்கும் வழிமுறையாக கூலிப்படையினரைப் பயன்படுத்துவதற்கான செயற்குழு

சிறப்பு நடைமுறைகள் இப்போது ஐக்கிய நாடுகளின் மனித உரிமைகள் பேரவையின் வழிகாட்டுதலின் கீழ் உள்ளன..

விமர்சனம்[தொகு]

ஆணைக்குழு அதன் உறுப்பினர்களின் அமைப்புக்காக பலமுறை விமர்சிக்கப்பட்டது. குறிப்பாக, அதன் உறுப்பு நாடுகளில் பலவற்றில் சந்தேகத்திற்குரிய மனித உரிமை பதிவுகள் இருந்தன, அவற்றில் பிரதிநிதிகள் ஆணைக்குழுவின் தலைவராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர்^[8]சித்திரவதை, நீதிக்கு புறம்பான கொலைகள், அரசியல் சிறைவாசம், மற்றும் காணாமல் போதல் போன்ற மனித உரிமை மீறல்களின் பதிவுகளைக் கொண்ட நாடுகள் ஒரு நேர்மறையான சர்வதேச பிம்பத்தை முன்வைக்க ஆணையத்திற்கு தேர்தலைக் கோரக்கூடும். கமிஷன் உறுப்பினர் இந்த முறைகேடுகளை விமர்சிப்பதில் இருந்து சில அரசியல் தங்குமிடங்களையும் வழங்கினார்.

மற்றொரு விமர்சனம் என்னவென்றால், ஆணையம் மனித உரிமைகள் தொடர்பான ஆக்கபூர்வமான கலந்துரையாடலில் ஈடுபடவில்லை, ஆனால் அரசியல் ரீதியாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட விரல் சுட்டுதல் மற்றும் விமர்சனங்களுக்கான ஒரு மன்றமாகும். ஆணைக்குழுவிற்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சிக்கலான மனித உரிமை பதிவுகளைக் கொண்ட மாநிலங்களின் விருப்பம் பெரும்பாலும் இத்தகைய தாக்குதல்களிலிருந்து தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்கான ஒரு வழியாகவே கருதப்பட்டது.^[9]^[10]

சீன மக்கள் குடியரசு, ஜிம்பாப்வே, ரஷ்யா, சவுதி அரேபியா மற்றும் பாக்கிஸ்தான் ஆகியவற்றின் உறுப்பினர்கள் மற்றும் ஆணைக்குழுவில் அல்ஜீரியா, சிரியா, லிபியா, உகாண்டா மற்றும் வியட்நாமின் கடந்தகால உறுப்பினர்கள் குறித்து ஆர்வலர் குழுக்கள் நீண்டகாலமாக கவலை தெரிவித்தன. இந்த நாடுகளில் மனித உரிமை மீறல்கள் பற்றிய விரிவான பதிவுகள் இருந்தன, மேலும் ஒரு கவலை என்னவென்றால், மனித உரிமை மீறல்களைக் கண்டிக்கும் ஆணையத்தின் தீர்மானங்களுக்கு எதிராக செயல்படுவதன் மூலம், அவர்கள் மறைமுகமாக சர்வாதிகாரத்தையும் உள்நாட்டு அடக்குமுறையையும் ஊக்குவித்தனர்.^[11]

மே 4, 2004 அன்று, சூடான் கமிஷனுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து அமெரிக்க தூதர் சிச்சான் சிவ் ஆணைக்குழுவிலிருந்து வெளியேறினார், இது டார்பூர் பிராந்தியத்தில் சூடானின் இன அழிப்பின் வெளிச்சத்தில் ஒரு "அபத்தமானது" என்று கூறியது.

ஆணைக்குழுவிற்கு சூடான் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதன் ஒரு முக்கிய விளைவு, சில நாடுகளுக்கு ஆணையத்தின் மூலம் செயல்பட விருப்பம் இல்லாதது. எடுத்துக்காட்டாக, ஜூலை 30, 2004, ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பாதுகாப்பு கவுன்சில், 13-0 க்குள் ஒரு தீர்மானத்தை நிறைவேற்றியது, சீனாவும் பாகிஸ்தானும் வாக்களித்ததோடு, டார்பூர் பிராந்தியத்தில் நிலைமை இல்லாவிட்டால் சூடானுக்கு குறிப்பிடப்படாத பொருளாதாரத் தடைகளை அச்சுறுத்தும். பின்வரும் 30 நாட்களுக்குள் மேம்படுத்தவும். [விவரங்கள் தேவை]^{[சான்று தேவை]} மேற்கு சூடானில் ஒரு பகுதியான டார்பூரில் அரபு அல்லாத ஆபிரிக்க முஸ்லீம் மக்கள் மீது சூடானின் ஜன்ஜவீத் அரபு போராளிகள் நடத்திய தாக்குதல்கள் இந்த நடவடிக்கைக்கான காரணங்கள்.

இந்த ஆணையம் மற்ற மனித உரிமைகள் தொடர்பான பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு காண விரும்பாததற்காக அமெரிக்காவிலிருந்து பலமுறை விமர்சனங்களுக்கு உள்ளானது. 2002 ஆம் ஆண்டில், அமெரிக்கா மற்ற உறுப்பு நாடுகளால் ஆணையத்திற்கு வாக்களிக்கப்பட்டது, அவர்களில் பலர் மனித உரிமை மீறல்களுக்காக விமர்சிக்கப்பட்டனர், [மேற்கோள் தேவை]

2003 ல் சிரியா ஈராக்கில் அமெரிக்க போர்க்குற்றங்கள் குறித்து விவாதிக்க ஒரு முன்மொழிவை முன்வைத்தது. ஆனால் பத்திரிகையாளர் அன்னே ஆப்பிள் பாம் எழுதினார், "ஐரோப்பிய ஒன்றியமும் அமெரிக்காவும் குற்றத்திலிருந்து விலக்கப்படவில்லை", செச்சினியாவில் ரஷ்யாவின் நடவடிக்கைகளை விமர்சிக்க வாக்களிப்பதில் அவர்கள் தயங்குவதை மேற்கோளிட்டுள்ளனர்.

இஸ்ரேல்[தொகு]

இந்த ஆணையம் இஸ்ரேலின் ஆதரவாளர்களால் இஸ்ரேலுக்கு எதிரான சார்புடையதாக விமர்சிக்கப்பட்டது.^[12] டொரொன்டோவில் உள்ள யார்க் பல்கலைக்கழகத்தின் சர்வதேச சட்டப் பேராசிரியரான அன்னே பேயெஃப்ஸ்கி, "கமிஷன் உறுப்பினர்கள் மனித உரிமைகள் பிரச்சினைகள் உள்ள மாநிலங்களை நேரடியாக விமர்சிப்பதைத் தவிர்க்க முற்படுகிறார்கள், அடிக்கடி இஸ்ரேலில் கவனம் செலுத்துவதன் மூலம், ஒரு மாநிலம், சுருக்கமான பதிவுகளின் பகுப்பாய்வின்படி, 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக கமிஷன் நேரத்தின் 15 சதவீதத்தை ஆக்கிரமித்து, நாடு சார்ந்த தீர்மானங்களில் மூன்றில் ஒரு பங்கிற்கு உட்பட்டது ".

ஏப்ரல் 15, 2002 அன்று, "இஸ்ரேலிய ஆக்கிரமிப்பை எதிர்ப்பதற்கான பாலஸ்தீனிய மக்களின் நியாயமான உரிமையை அதன் நிலத்தை விடுவிப்பதற்கும் அதன் சுயநிர்ணய உரிமையைப் பயன்படுத்துவதற்கும்" ஒரு தீர்மானத்திற்கு ஆணையம் ஒப்புதல் அளித்தது.^[13]

அவ்வாறு செய்யும்போது, பாலஸ்தீன மக்கள் "ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் குறிக்கோள்களிலும் நோக்கங்களிலும் ஒன்றான அதன் பணியை நிறைவேற்றுவதாக" அறிவிக்கப்பட்டது. 53 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட கமிஷனில், 40 நாடுகள் ஆம் என்று வாக்களித்தன, ஐந்து நாடுகள் இல்லை என்று வாக்களித்தன, ஏழு வாக்களித்தன. இந்த தீர்மானம் "ஆயுதப் போராட்டம் உட்பட கிடைக்கக்கூடிய அனைத்து வழிகளிலும்" இஸ்ரேலுக்கான எதிர்ப்பை மன்னித்ததாக பரவலாக அறிவிக்கப்பட்டிருந்தாலும், அந்தத் தீர்மானத்தில் அந்த வார்த்தைகள் இல்லை.^[14] ஆணைக்குழுவின் முன்னாள் அமெரிக்க தூதரும் இப்போது ஐ.நா. கண்காணிப்புக் குழுவின் தலைவருமான ஆல்பிரட் மோசஸ், "இந்த தீர்மானத்திற்கு ஆதரவாக வாக்களிப்பது பாலஸ்தீனிய பயங்கரவாதத்திற்கான வாக்கு" என்று கூறினார். ஹெப்ரான் நகரில் இஸ்ரேலியர்கள் மீது பாலஸ்தீனியர்கள் நடத்திய தாக்குதலைத் தொடர்ந்து, நவம்பர் 15, 2002 அன்று ஐ.நா.^[15]

மனித உரிமைகள் மற்றும் மன ஆரோக்கியம்[தொகு]

1977 ஆம் ஆண்டில், ஆணைக்குழு "படிப்பதற்கான துணை ஆணையம்" ஒன்றை உருவாக்கியது, முடிந்தால், வழிகாட்டுதல்களை உருவாக்கும் நோக்கில், மனநல உடல்நலத்தின் அடிப்படையில் தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ளவர்களின் பாதுகாப்பு குறித்த கேள்வி, மனித ஆளுமையை மோசமாக பாதிக்கும் மற்றும் சிகிச்சைக்கு எதிராக அதன் உடல் மற்றும் அறிவுசார் ஒருமைப்பாடு ". துணை கமிஷனுக்கு "மனநலம் பாதிப்பு காரணமாக நபர்களை தடுத்து வைப்பதற்கு போதுமான காரணங்கள் இருந்தனவா என்பதை தீர்மானித்தல்" என்று குற்றம் சாட்டப்பட்டது.

இதன் விளைவாக வந்த வழிகாட்டுதல்கள் தன்னிச்சையான நோயாளிகளின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கத் தவறியதற்காக விமர்சிக்கப்பட்டுள்ளன.^[16]

இனப்படுகொலை[தொகு]

மனித உரிமைகள் தொடர்பான ஐக்கிய நாடுகளின் ஆணையம் (UNCHR) இனப்படுகொலை தொடர்பான பல தீர்மானங்களை நிறைவேற்றியது, அவை: UNCHR முடிவு 9 (XXXV).

1986/18; 1987/25; 1988/28; 1989/16; 1990/19; "இனப்படுகொலை குற்றத்தைத் தடுக்கும் மற்றும் தண்டிப்பதற்கான மாநாட்டின் ஐம்பதாம் ஆண்டு நிறைவு", 1998/10; மற்றும் "இனப்படுகொலை குற்றத்தைத் தடுக்கும் மற்றும் தண்டிப்பதற்கான மாநாடு", 1999/67.^[17]

மேலும்:

ருஹாஷ்யங்கிகோ அறிக்கையை பரவலாக விநியோகிக்க சிறுபான்மையினரின் பாகுபாடு மற்றும் பாதுகாப்பு தொடர்பான துணை ஆணையத்தின் பரிந்துரையை 1978 யு.என்.சி.எச்.ஆர் ஒப்புதல் அளித்தது.

ஆகஸ்ட் 1992, யு.என்.சி.எச்.ஆர் "[முன்னாள் யூகோஸ்லாவியாவில்] இன அழிப்பு" என்ற கருத்தையும் நடைமுறையையும் முற்றிலும் கண்டிக்கிறது, ஆனால் அது இனப்படுகொலை என்று விவரிக்கவில்லை. கமிஷன் தீர்மானம் UNCHR பெற்றோர் அமைப்பான ஐக்கிய நாடுகளின் பொருளாதார மற்றும் சமூக கவுன்சிலுக்கு ஒப்புதல் அளித்தது.^[17]
நவம்பர் 1992, யு.என்.சி.எச்.ஆர் "போஸ்னியாவிலும் ... குரோஷியாவிலும் [இனப்படுகொலை மாநாட்டிற்கு] ஏற்ப எந்த அளவிற்கு இனப்படுகொலை செய்யப்பட்டுள்ளது என்பதைக் கருத்தில் கொள்ள அனைத்து மாநிலங்களுக்கும் அழைப்பு விடுங்கள்".
1994, கனடாவின் வேண்டுகோளின் பேரில் ருவாண்டாவில் நடந்து வரும் இனப்படுகொலையைச் சமாளிக்க அவசரக் கூட்டம் கூட்டப்பட்டது. ரெனே டெக்னி-சுகுய் ஒரு சிறப்பு அறிக்கையாளராக நியமிக்கப்பட்டார், அவர் உடனடியாக ருவாண்டாவிற்கு விஜயம் செய்தார், அங்கு அவர் இனப்படுகொலையின் நோக்கம் குறித்து உடனடியாக ஒரு அறிக்கையை வெளியிட்டார்.

மேலும் காண்க[தொகு]

ஐக்கிய நாடுகளின் மனித உரிமைகள் குழு

மேற்கோள்கள்[தொகு]

↑ Official Languages பரணிடப்பட்டது 12 சூலை 2015 at the வந்தவழி இயந்திரம், www.un.org. Retrieved 22 May 2015.
↑ "ஐக்கிய நாடுகள் அவை". {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)
↑ "UN creates new human rights body".
↑ [1] பரணிடப்பட்டது ஏப்பிரல் 28, 2015 at the வந்தவழி இயந்திரம்
↑ "Human Rights Special Procedures: Determinants of Influence" (PDF). Archived from the original (PDF) on மே 29, 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் August 28, 2014.
↑ Thematic Mandates பரணிடப்பட்டது ஏப்பிரல் 28, 2012 at the வந்தவழி இயந்திரம்
↑ Country Mandates பரணிடப்பட்டது மார்ச்சு 5, 2012 at the வந்தவழி இயந்திரம்
↑ Vreeland, James Raymond (2019-05-11). "Corrupting International Organizations" (in en). Annual Review of Political Science 22 (1): 205–222. doi:10.1146/annurev-polisci-050317-071031. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1094-2939. https://www.annualreviews.org/doi/10.1146/annurev-polisci-050317-071031. பார்த்த நாள்: 2020-12-01.
↑ Annan, Kofi (2005). "In Larger Freedom, Report of the Secretary-General of the United Nations for decision by Heads of State and Government in September 2005". The United Nations.
↑ Crossette, Barbara (December 1, 2008). "A Disappointing Record, Will the new Human Rights Council take its mandate seriously?". America Magazine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2015-09-28.
↑ .
↑ "The Struggle against Anti-Israel Bias at the UN Commission on Human Rights". UN Watch. 4 January 2006. Archived from the original on 23 October 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 October 2013.
↑ UN Commission on Human Rights, Resolution 2002/8 "Archived copy". Archived from the original on April 2, 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் March 27, 2012.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link), UN Doc. E/CN.4/RES/2002/8, 15 April 2002.
↑ See e.g. Question of the Violation of Human Rights in the Occupied Arab Territories, Including Palestine பரணிடப்பட்டது ஏப்பிரல் 2, 2015 at the வந்தவழி இயந்திரம் Commission on Human Rights, Fifty-eighth session, Agenda item 8. E/CN.4/2002/L.16. 9 April 2002.
↑ Ed Morgan: Slaughterhouse-Six: Updating the Law of War, Part 2 of 2 பரணிடப்பட்டது சூன் 3, 2011 at the வந்தவழி இயந்திரம் German Law Journal, Vol. 5 No. 5–1 May 2004.
↑ University of Wollongong - Faculty of Arts - STS Research பரணிடப்பட்டது அக்டோபர் 14, 2004 at the வந்தவழி இயந்திரம்
↑ ^17.0 ^17.1 Schabas, William (2000). Genocide in international law: the crimes of crimes, Cambridge University Press, ISBN 0-521-78790-4, ISBN 978-0-521-78790-1 pp. 468,469

[1] Official Languages பரணிடப்பட்டது 12 சூலை 2015 at the வந்தவழி இயந்திரம், www.un.org. Retrieved 22 May 2015.

[2] "ஐக்கிய நாடுகள் அவை". {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |dead-url= (help)

[3] "UN creates new human rights body".

[4] [1] பரணிடப்பட்டது ஏப்பிரல் 28, 2015 at the வந்தவழி இயந்திரம்

[5] "Human Rights Special Procedures: Determinants of Influence" (PDF). Archived from the original (PDF) on மே 29, 2014. பார்க்கப்பட்ட நாள் August 28, 2014.

[6] Thematic Mandates பரணிடப்பட்டது ஏப்பிரல் 28, 2012 at the வந்தவழி இயந்திரம்

[7] Country Mandates பரணிடப்பட்டது மார்ச்சு 5, 2012 at the வந்தவழி இயந்திரம்

[8] Vreeland, James Raymond (2019-05-11). "Corrupting International Organizations" (in en). Annual Review of Political Science 22 (1): 205–222. doi:10.1146/annurev-polisci-050317-071031. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1094-2939. https://www.annualreviews.org/doi/10.1146/annurev-polisci-050317-071031. பார்த்த நாள்: 2020-12-01.

[9] Annan, Kofi (2005). "In Larger Freedom, Report of the Secretary-General of the United Nations for decision by Heads of State and Government in September 2005". The United Nations.

[10] Crossette, Barbara (December 1, 2008). "A Disappointing Record, Will the new Human Rights Council take its mandate seriously?". America Magazine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2015-09-28.

[nytimeseditorial-11] .

[UN-Watch-Briefing-12] "The Struggle against Anti-Israel Bias at the UN Commission on Human Rights". UN Watch. 4 January 2006. Archived from the original on 23 October 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 24 October 2013.

[13] UN Commission on Human Rights, Resolution 2002/8 "Archived copy". Archived from the original on April 2, 2015. பார்க்கப்பட்ட நாள் March 27, 2012.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link), UN Doc. E/CN.4/RES/2002/8, 15 April 2002.

[14] See e.g. Question of the Violation of Human Rights in the Occupied Arab Territories, Including Palestine பரணிடப்பட்டது ஏப்பிரல் 2, 2015 at the வந்தவழி இயந்திரம் Commission on Human Rights, Fifty-eighth session, Agenda item 8. E/CN.4/2002/L.16. 9 April 2002.

[15] Ed Morgan: Slaughterhouse-Six: Updating the Law of War, Part 2 of 2 பரணிடப்பட்டது சூன் 3, 2011 at the வந்தவழி இயந்திரம் German Law Journal, Vol. 5 No. 5–1 May 2004.

[16] University of Wollongong - Faculty of Arts - STS Research பரணிடப்பட்டது அக்டோபர் 14, 2004 at the வந்தவழி இயந்திரம்

[Schabas-17] 17.0 ^17.1 Schabas, William (2000). Genocide in international law: the crimes of crimes, Cambridge University Press, ISBN 0-521-78790-4, ISBN 978-0-521-78790-1 pp. 468,469

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]