இராசத்தானின் கலை
இராசத்தானின் இடைக்காலத்தைய இந்து-சமண கோயில்களின் கட்டிடக்கலையின் சிற்பங்கள், இதன் பிற்பகுதியில் தொடங்கிய மத நூல்களின் விளக்கப்படங்கள், நவீன காலத்தின் முற்பகுதியான முகலாயர்களுக்குப் பிந்தைய ஓவியங்களிலும் ராஜஸ்தானின் காட்சி கலையின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க கலைவடிவங்களாக உள்ளன. இங்கு பல்வேறு அரசவை கலைப்பள்ளிகள் உருவாக்கப்பட்டன. இவை இராஜ்புத் ஓவியங்கள் என்றே அழைக்கப்படுகின்றன. ராஜஸ்தானிய கலை வடிவமைப்பு அண்டை மாநிலமான குஜராத்துடன் பல ஒற்றுமைகளைக் கொண்டிருந்தது, இவை இரண்டும் "மேற்கு இந்தியாவின்" பெரும்பகுதியை உள்ளடக்கிய பல்வேறு உருவ ஒற்றுமைக்கொண்ட கலைகளை உருவாக்கின, மேலும் அங்கு கலை பாணிகள் பெரும்பாலும் ஒன்றாகவே வளர்ந்தன.[2]
கட்டிடக்கலை
[தொகு]
ராஜஸ்தானின் கட்டிடக்கலை பொதுவாக, வட இந்தியாவில் நிலவிய இந்திய கட்டிடக்கலை பாணியின் பிராந்திய மாறுபாடாகும். ராஜஸ்தானின் பல ராஜபுத்திர ஆட்சியாளர்களின் கோட்டைகளும், அரண்மனைகளும் குறிப்பிடத்தக்கது. மேலும் அவை பிரபலமான சுற்றுலாத் தலங்களாகும்.
ராஜஸ்தானின் மக்கள்தொகையில் பெரும்பாலோர் இந்துக்கள், வரலாற்று ரீதியாக கணிசமான சமண சிறுபான்மையினரும் உள்ளனர்-இந்த கலவை இப்பகுதியின் பல கோயில்களில் பிரதிபலிக்கிறது. மாரு-குர்ஜாரா கட்டிடக்கலை அல்லது "சோலாங்கி பாணி" என்பது 11 ஆம் நூற்றாண்டில் ராஜஸ்தான் மற்றும் அண்டை மாநிலமான குஜராத் தொடங்கிய ஒரு தனித்துவமான பாணியாகும், மேலும் இது ஹிந்துக்கள் மற்றும் சமணர்களால் புத்துயிர் பெற்று இந்தியாவின் பிற பகுதிகளுக்கும் உலகிற்கும் கொண்டு செல்லப்பட்டுள்ளது. இது இந்து கோயில் கட்டிடக்கலையின் இப்பிராந்திய முக்கிய பங்களிப்பைக் குறிக்கிறது. கிபி 11 மற்றும் 13 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் கட்டப்பட்ட மவுண்ட் அபு தில்வாரா ஜெயின் கோயில்கள் இந்த பாணியின் சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகளாகும்.
அஜ்மீரில் உள்ள ஆதாய் தின் கா ஜோன்ப்ரா மசூதி (மத பயன்பாட்டில் தற்போது இல்லை) இந்தோ-இஸ்லாமிய கட்டிடக்கலைக்கு ஒரு முக்கியமான ஆரம்பகால எடுத்துக்காட்டு, இது அஜ்மீர் ஷெரீப் தர்கா மற்றொரு ஆரம்பகாலக் கட்டிடமாகும். இருப்பினும், அரண்மனைகளில் முகலாய கட்டிடக்கலை கணிசமான செல்வாக்கைப் பெற்றுள்ளது, மேலும் ஜரோகா மூடப்பட்ட பால்கனி மற்றும் சத்ரி திறந்த அரங்குகள் போன்ற கூறுகளில் ராஜஸ்தான் தனது செல்வாக்கை நிலை நிறுத்துகிறது.
நினைவுச் சிற்பம்
[தொகு]மரு-குர்ஜாரா கட்டிடக்கலை அல்லது "சோலாங்கி பாணி" பெரிய அளவிலான சிற்பங்களைக் கொண்டுள்ளது, பொதுவாக பெரிய ஒற்றை உருவங்கள் அல்லது குழுக்களைக் காட்டிலும் அதிக எண்ணிக்கையிலான சிறிய, கூர்மையான செதுக்கப்பட்ட உருவங்களுக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது. கோயில்களின் தளங்களைச் சுற்றி ஓடும் விலங்குகளின் உருவங்களுடன் சில நேரங்களில் மனித ஓட்டுநர்களுடன் கூடிய அலங்காரங்களும் இதில் அடங்கும்.
-
-
-
கிரது கோயில் -
சமண கீர்த்தி சம்பா கோபுரம், சித்தோர்கார் கோட்டை
3.jpg)
.jpg)
இடைக்கால ஓவியம்
[தொகு]
சமண கோயில்கள் மற்றும் மடாலயங்களில் குறைந்தது 2,000 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய சுவரோவியங்கள் இருந்தன, இருப்பினும் இடைக்காலத்திற்கு முந்தைய உயிர்வாழ்வுகள் அரிதானவை. கூடுதலாக, பல சமண கையெழுத்துப் பிரதிகள் ஓவியங்களுடன் விளக்கப்பட்டன, சில நேரங்களில் ஆடம்பரமாக இருந்தன. இந்த இரண்டு நிகழ்வுகளிலும், சமணக் கலை இந்து கலைக்கு இணையாக உள்ளது, ஆனால் சமண உதாரணங்கள் ஆரம்பகால உயிர் பிழைத்தவர்களில் அதிகம். கையெழுத்துப் பிரதிகள் 11 ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்கி, ஆனால் பெரும்பாலும் 13 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து, முக்கியமாக குஜராத்தில், சில ராஜஸ்தானில் செய்யப்பட்டன. 15ஆம் நூற்றாண்டில் அவை அதிக தங்க பயன்பாட்டுடன் அதிக விலையுயர்ந்தவையாக மாறின.
பெரும்பாலும் விளக்கப்பட்ட கையெழுத்துப் பிரதி உரை கல்ப சூத்திரம் ஆகும், இதில் தீர்த்தங்கரர்களின் வாழ்க்கை வரலாறுகள், குறிப்பாக பர்ஷ்வநாதர் மற்றும் மகாவீரர் ஆகியோர் இடம்பெற்றுள்ளனர். விளக்கப்படங்கள் சதுர-இஷ் பேனல்கள், உரையில் அமைக்கப்பட்டுள்ளன, "வைரி வரைதல்" மற்றும் "புத்திசாலித்தனமான, நகை போன்ற நிறம்". உருவங்கள் எப்போதும் முக்கால்வாசி பார்வையில் காணப்படுகின்றன, தனித்துவமான "நீண்ட கூர்மையான மூக்குகள் மற்றும் நீண்ட கண்கள்". முகத்தின் தொலைதூரப் பக்கம் நீண்டிருக்கும் ஒரு மரபு உள்ளது, இதனால் இரண்டு கண்களும் காணப்படுகின்றன. .[3]
ராஜ்புத் ஓவியம்
[தொகு]16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், ராஜ்புத் நீதிமன்றங்கள் தனித்துவமான மினியேச்சர் ஓவிய பாணிகளை உருவாக்கத் தொடங்கின, இது பாரசீக, முகலாய, சீன மற்றும் ஐரோப்பிய போன்ற உள்நாட்டு மற்றும் வெளிநாட்டு தாக்கங்களை இணைத்தது.[4] ராஜஸ்தானி ஓவியம் நான்கு முதன்மை பள்ளிகளைக் கொண்டுள்ளது, அவை பல கலை பாணிகளையும் அடிமட்டங்களையும் கொண்டுள்ளன, அவை இந்த கலைஞர்களை ஆதரித்த பல்வேறு சமஸ்தானங்களில் காணப்படுகின்றன. நான்கு முதன்மைப் பள்ளிகள் ஆகும்,
- சாவந்த், நாத்வாரா, தேவ்கர், உதய்பூர் மற்றும் சவார் ஓவிய பாணிகளைக் கொண்ட மேவார் பள்ளி
- கிஷன்கர், பிக்கானீர், ஜோத்பூர், நாகௌர், பாலி மற்றும் கானேராவ் பாணிகளை உள்ளடக்கிய மார்வார் பள்ளி
- கோட்டா, புண்டி மற்றும் ஜலாவர் பாணிகளைக் கொண்ட ஹடோட்டி பள்ளி
- அம்பர், ஜெய்ப்பூர், ஷெகாவதி மற்றும் யூனியாரா பாணிகளின் துந்தர் பள்ளி ஓவியங்கள்
பாட் ஓவியங்கள்
[தொகு]ஃபாட் ஓவியங்கள் என்பது துணியில் செய்யப்பட்ட வண்ணமயமான சுருள் ஓவியங்கள் ஆகும், இது முதலில் போபா பாடகர்/பாராயணம் செய்பவர்களின் கதைகளின் செயல்திறனை விளக்குவதற்காக உருவாக்கப்பட்டது. இவை அவற்றின் சொந்த பாணிகளையும் வடிவங்களையும் கொண்டுள்ளன, மேலும் அவற்றின் துடிப்பான வண்ணங்கள் மற்றும் வரலாற்று கருப்பொருள்கள் காரணமாக மிகவும் பிரபலமாக உள்ளன. தேவநாராயணன் கடவுளின் பாதம் ராஜஸ்தானில் உள்ள பிரபலமான பார்ஸ்களில் மிகப்பெரியது. தேவநாராயணன் கி பாட் கடவுளின் வர்ணம் பூசப்பட்ட பகுதி 170 சதுர அடி (அதாவது 34 'x 5') ஆகும்.[5] வேறு சில பார்ஸ்களும் ராஜஸ்தானில் பரவலாக உள்ளன, ஆனால் சமீபத்திய தோற்றம் கொண்டவை என்பதால் அவை கலவையில் பாரம்பரியமானவை அல்ல.[5] மற்றொரு பிரபலமான பார் ஓவியம் பாபுஜி கி பாட் ஆகும். பாபுஜி கி பாட் 15 x 5 அடி கேன்வாஸில் வரையப்பட்டுள்ளது.[5] ஃபாட் ஓவியங்களின் பிற புகழ்பெற்ற ஹீரோக்கள் கோகாஜி, பிருத்விராஜ் சவுகான், அமர் சிங் ரத்தோர் போன்றவர்கள்.
காட்சிப்படிமம்
[தொகு]-
ஓவியம்: பானி தானி -
18ம் நூற்றாண்டு - புஷ்கரா -
19ம் நூற்றண்டு-கோபியர்களுடன் நடனாமடும் ராதா கிருஷ்ணன்
,_Kishangarh,_ca._1750,_National_Museum_New_Delhi.jpg)
மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ "Krishna and Radha". Philadelphia Museum of Art இம் மூலத்தில் இருந்து 27 October 2018 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20181027061523/http://www.philamuseum.org/collections/permanent/76766.html.
- ↑ Vaśishṭha, Rādhākr̥Shṇa; Vashistha, R. K. (1995). Art and artists of Rajasthan: a ... – Rādhākr̥shṇa Vaśishṭha. Abhinav Publications. p. 22. ISBN 9788170172840. Archived from the original on 2 July 2023. Retrieved 25 December 2021.
- ↑ Rowland, Benjamin (1967). The Art and Architecture of India: Buddhist, Hindu, Jain (3 ed.). Pelican History of Art, Penguin. p. 343. ISBN 0140561021. Archived from the original on 25 December 2021. Retrieved 25 December 2021.
- ↑ Neeraj, Jai Singh (1991). Splendour Of Rajasthani Painting. New Delhi: Abhinav Publications. p. 13. ISBN 9788170172673. Archived from the original on 2 July 2023. Retrieved 15 October 2020.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Painted Folklore and Folklore Painters of India. Concept Publishing Company. 1976. Archived from the original on 2 July 2023. Retrieved 21 September 2016.