உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

இந்தியப் பாரம்பரிய நடனங்கள்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.

இந்திய பாரம்பரிய நடனம் (Indian classical dance) அல்லது சாஸ்திரிய தேவேஷ் என்பது இந்து இசை நாடக பாணிகளில் வேரூன்றிய பல்வேறு கலை நிகழ்ச்சிகளுக்கான ஒரு குடைச் சொல்லாகும். அதன் கோட்பாடு மற்றும் நடைமுறையை சமசுகிருத உரையான காந்தர்வ வேதத்தில் காணலாம்.[1][2][3][4] பாரம்பரிய நடனங்களின் எண்ணிக்கையானது ஆதாரம் மற்றும் அறிஞரைப் பொறுத்து எட்டு முதல் அதற்கும் அதிகமாக இருக்கும்.[5] பரதநாட்டியம், கதக், குச்சிப்புடி, ஒடிசி, கதகளி, சத்ரியா, மணிப்புரி மற்றும் மோகினியாட்டம் ஆகிய எட்டு வகைகளை சங்கீத நாடக அகாதமி அங்கீகரிக்கிறது.[6] திரிட் வில்லியம்ஸ் போன்ற அறிஞர்கள் சாவ், யக்சகானம் மற்றும் பாகவத மேளா போன்றவற்றையும் பட்டியலில் சேர்க்கின்றனர்.[7][3] கூடுதலாக, இந்திய கலாச்சார அமைச்சகம் அதன் பாரம்பரிய பட்டியலில் சாவ்வை உள்ளடக்கியது. இந்த நடனங்கள் பாரம்பரியமாக பிராந்திய மயமானது. அவை தெலுங்கு, தமிழ், சமசுகிருதம், மலையாளம், இந்தி அல்லது வேறு மற்ற இந்திய மொழியிலும் பாடல்களைக் கொண்டிருக்கின்றன. மேலும் அவை பலவிதமான பாணிகள், உடைகள் மற்றும் வெளிப்பாட்டின் முக்கிய யோசனைகளின் ஒருமைப்பாட்டைக் குறிக்கின்றன. தற்போது, இந்தியாவில் 9 அதிகாரப்பூர்வ பாரம்பரிய நடனங்கள் உள்ளன.

பாரம்பரிய நடனங்களின் வகைகள்

[தொகு]

காந்தர்வ வேதம் என்பது இந்தியாவின் பாரம்பரிய நடனங்களுக்கான அடிப்படைக் கட்டுரையாகும். இதனை பண்டைய அறிஞரான பரத முனிவர் என்பவர் எழுதியவராக கருதப்படுகிறார்.[4][8][9] Quote: "நாட்டுப்புற" நடனத்தை விட "பாரம்பரியம்" நடனம் என்று கூறும் எந்த நடன வடிவத்திற்கும் காந்தர்வ வேதம் இறுதி அதிகாரமாக உள்ளது."</ref>[10] காந்தர்வக் கலை கிமு 500 முதல் கிபி 500 முடிய வளர்ச்சி அடைந்ததாக கருதப்படுகிறது.[11][12][13] காந்தர்வ வேதத்தின் மிகவும் ஆய்வு செய்யப்பட்ட பதிப்பு 36 அத்தியாயங்களில் கட்டமைக்கப்பட்ட சுமார் 6000 வசனங்களைக் கொண்டுள்ளது.[11][14] காந்தர்வ வேதம் 6,000 சுலோகங்களும், 36 அதிகாரங்களும் கொண்டது. அதில் இசை, நடனம், நாடகம் என்ற மூன்று இருந்தன. இன்றுள்ள கந்தர்வ வேதத்தில் சங்கீதம், நடனம், நாட்டியம்,நாடகம், கவிதை அடங்கும். இவை அனைத்தும் ஒரு பகுதியாகும்.[15][16] நடனம் மற்றும் செயல்திறன் கலைகள், இந்த பண்டைய உரை கூறுகிறது.[11][14] இது ஆன்மீக கருத்துக்கள், நற்பண்புகள் மற்றும் வேதங்களின் சாரத்தை வெளிப்படுத்தும் ஒரு வடிவமாகும். [17]

காந்தர்வ வேதமானது இந்துப் பாரம்பரியத்தில் மதிக்கப்படும் புராதன நூலாக இருந்தாலும், தர்பனம், பாவ பிரகாசம் , அபிநய தர்ப்பணம், அபிநவ பாரதி, நாட்டியம் போன்ற நிகழ்ச்சிக் கலைகளின் பாரம்பரியத் திறமைகளை மேலும் விவாதிக்கவும் விரிவுபடுத்தவும் பல பண்டைய மற்றும் இடைக்கால சமசுகிருத நடன நாடகம் தொடர்பான நூல்களும் உள்ளன. "பாரம்பரியம்" ( சமசுகிருதம் : "சாத்திரிய") என்ற சொல் பண்டைய இந்திய சாத்திரம் சார்ந்த கலைநிகழ்ச்சிகளைக் குறிக்கிறது.

[[காந்தர்வ வேதம் மதக் கலைகளை மார்கம் அல்லது ஆன்மாவை விடுவிக்கும் "ஆன்மீக பாரம்பரியப் பாதை" என்று விவரிக்கிறது. அதே நேரத்தில் நாட்டுப்புற பொழுதுபோக்குகளை நாட்டுபுறம் அல்லது "பிராந்தியத்தின் பிரபலமான நடைமுறை" என்றும் கூறுகிறது.[18][19][20]

இந்திய பாரம்பரிய நடனங்கள் பாரம்பரியமாக வைணவம், சைவம், சாக்தம், இந்து இதிகாசங்கள் மற்றும் வேத இலக்கியம் அல்லது சமசுகிருதம் அல்லது பிராந்திய மொழி நாடகங்களில் இருந்து கதை சொல்லும் ஒரு நாட்டுப்புற பொழுதுபோக்குடன் தொடர்புடைய மத செயல்திறன் கலையின் வெளிப்படையான நாடக-நடன வடிவமாக நிகழ்த்தப்படுகின்றன.[3][21] ஒரு சமயக் கலையாக, அவை இந்து கோவிலின் கருவறைக்குள் அல்லது அதற்கு அருகில் நிகழ்த்தப்படுகின்றன.[1][2] நாட்டுப்புற பொழுதுபோக்கையும் கோயில் மைதானத்தில் அல்லது ஏதேனும் ஒரு கண்காட்சி மைதானத்தில் நிகழ்த்தலாம். பொதுவாகக் கலைஞர்களின் பயணக் குழுக்கள் கிராமப்புற சூழலில்; மாற்றாக, அவை திருவிழாக்களின் போது அரசவைகள் அல்லது பொது சதுக்கங்களின் அரங்குகளுக்குள் நிகழ்த்தப்படுகின்றன.[22]

இருப்பினும், கதக் மற்றும் மணிப்புரிக்கு இது பொருந்தாது. ஏனெனில் இது அதன் சொந்த தனித்துவத்தைக் கொண்டுள்ளது. கதக் பள்ளிவாசல்களின் முற்றங்களிலும் நிகழ்த்தப்படலாம். மேலும் அது முஸ்லிம் கூறுகளைக் கொண்டிருந்தது. அதே சமயம் மணிப்புரியில் போரில் கவனம் செலுத்தும் ஊயென் லாங்லான் வகை இருந்தது.[23][24][25][26]

நடன வடிவங்கள்

[தொகு]

நாட்டிய சாத்திரம் நான்கு பாரம்பரியங்களை குறிப்பிடுகிறது - அது இயற்றப்பட்டபோது நடைமுறையில் இருந்த பழங்கால நடன நாடகம் - அவந்தி (உஜ்ஜயினி, மத்திய இந்தியா), தக்சிநாட்டியம் (தெற்கு), பாஞ்சாலம் (வடக்கு, மேற்கு) மற்றும் ஓத்ரா-மகதி (கிழக்கு).[27]

இந்திய பாரம்பரிய நடன வடிவங்களின் பட்டியலில் ஆதாரங்கள் வேறுபடுகின்றன.[28][29] பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் ஆறு நடனங்களைக் குறிப்பிடுகிறது.[30] சங்கீத நாடக அகாதமி ஒன்பது இந்திய நடனங்களுக்கு அங்கீகாரம் வழங்கியுள்ளது.[31] [32] இந்திய அரசாங்கத்தின் கலாச்சார அமைச்சகம் ஒன்பது நடன வடிவங்களை உள்ளடக்கியது.[33] திரிட் வில்லியம்சு போன்ற அறிஞர்கள் சங்கீத நாடக அகாதமி பட்டியலில் உள்ள ஒன்பது பாரம்பரிய இந்திய நடனங்களில் யக்சகானம் மற்றும் பாகவத மேளா ஆகியவற்றையும் அடக்குகின்றனர்.[3][7]

சங்கீத நாடக அகாதமி மற்றும் கலாச்சார அமைச்சகத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட பாரம்பரிய நடன வடிவங்கள்:[31][34]

இந்திய பாரம்பரிய நடன வடிவங்களின் புகழ்பெற்ற நடனக் கலைஞர்கள்

[தொகு]

ஒவ்வொரு இந்திய பாரம்பரிய நடன வடிவத்திலும் பல பிரபலமான நடனக் கலைஞர்கள் இருந்துள்ளனர். அவர்களில் சிலர்

இதனையும் பார்க்கவும்

[தொகு]

சான்றுகள்

[தொகு]
  1. ↑ 1.0 1.1 Julius Lipner (2012). Hindus: Their Religious Beliefs and Practices. Routledge. p. 206. ISBN 978-1-135-24061-5., Quote: "இந்து பாரம்பரிய நடனம் பற்றி இங்கு கருத்து கூறுவது பொருத்தமாக இருக்கும். இது ஒரு மதச் சூழலில் உருவாக்கப்பட்டது. மேலும் கோயில் வழிபாட்டின் ஒரு பகுதியாக உயர்ந்தது. பல பிராந்திய மற்றும் பிற பாணிகள் மற்றும் மூல நூல்கள் உள்ளன. ஆனால் நாம் வலியுறுத்த விரும்பும் புள்ளி அத்தகைய நடனத்தின் பங்கேற்பு தன்மை. வடிவத்திலும் உள்ளடக்கத்திலும், இந்து மதத்தில் வழிபாடாக நடனத்தின் இதயம் எப்போதும் 'வெளிப்பாடு' (அபிநயம்), அதாவது பல்வேறு கருப்பொருள்களை இயற்றுவது."
  2. ↑ 2.0 2.1 Jean Holm; John Bowker (1994). Worship. Bloomsbury Academic. p. 85. ISBN 978-1-85567-111-9., Quote: இந்து பாரம்பரிய நடன வடிவங்கள், இந்து இசை போன்றவை வழிபாட்டுடன் தொடர்புடையவை. நடனம் மற்றும் இசை பற்றிய குறிப்புகள் வேத இலக்கியங்களில் காணப்படுகின்றன, (...)".
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Frank Burch Brown (2013). The Oxford Handbook of Religion and the Arts. Oxford University Press. pp. 195–196. ISBN 978-0-19-972103-0., Quote: All of the dances considered to be part of the Indian classical canon (Bharata Natyam, Chhau, Kathak, Kathakali, Kuchipudi, Manipuri, Mohiniattam, Odissi, Gaudiya Nritya, Sattriya, and Yakshagana) trace their roots to religious practices (...) the Indian diaspora has led to the translocation of Hindu dances to Europe, North America and the world."
  4. ↑ 4.0 4.1 Mohan Khokar (1984). Traditions of Indian classical dance. Clarion Books. pp. 57–58. ISBN 9780391032750.
  5. ↑ Sarwal, Amit; Walker, David (2015). "Staging a Cultural Collaboration: Louise Lightfoot and Ananda Shivaram". Dance Chronicle 38 (3): 305–335. doi:10.1080/01472526.2015.1088286. 
  6. ↑ Bishnupriya Dutt; Urmimala Sarkar Munsi (2010). Engendering Performance: Indian Women Performers in Search of an Identity. SAGE Publications. p. 216. ISBN 978-81-321-0612-8.
  7. ↑ 7.0 7.1 Williams 2004, ப. 83-84, the other major classical Indian dances are: Bharatanatyam, Kathak, Odissi, Kathakali, Kuchipudi, Sattriya, Cchau, Manipuri, Yaksagana and Bhagavata Mela.
  8. ↑ Schramm, Harold (1968). "Musical Theatre in India". Asian Music (University of Texas Press) 1 (1): 31–40. doi:10.2307/834008. 
  9. ↑ Coorlawala, Uttara Asha (1993). "The Toronto conference on "new directions in Indian dance"". Dance Chronicle (Routledge) 16 (3): 391–396. doi:10.1080/01472529308569140. https://archive.org/details/sim_dance-chronicle_1993_16_3/page/391. 
  10. ↑ Tanvi Bajaj; Swasti Shrimali Vohra (2015). Performing Arts and Therapeutic Implications. Routledge. pp. 6–7. ISBN 978-1-317-32572-7.
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 Natalia Lidova 2014.
  12. ↑ Tarla Mehta 1995, ப. xxiv, 19–20.
  13. ↑ Wallace Dace 1963, ப. 249.
  14. ↑ 14.0 14.1 Emmie Te Nijenhuis 1974, ப. 1–25.
  15. ↑ Coormaraswamy and Duggirala (1917). "The Mirror of Gesture". Harvard University Press. p. 4.; Also see chapter 36
  16. ↑ Guy L. Beck (2012). Sonic Liturgy: Ritual and Music in Hindu Tradition. University of South Carolina Press. pp. 138–139. ISBN 978-1-61117-108-2. Quote: "இந்து மதம் மற்றும் கலாச்சாரத்திற்கான நாட்டிய சாத்திரத்தின் முக்கியத்துவத்தின் சுருக்கத்தை சூசன் சுவார்ட்ஸ் என்பார் "சுருக்கமாக, நாட்டிய சாத்திரம் கலைகளின் முழுமையான கலைக்களஞ்சிய ஆய்வுக் கட்டுரையாகும். அதன் மைய அம்சமாக கலை நிகழ்ச்சிகளுக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கிறது. கலைகளின் தெய்வீக தோற்றம் மற்றும் தெய்வீக இலக்குகளை அடைவதில் செயல்திறன் கலைகளின் முக்கிய பங்கை ஒப்புக்கொள்வது, தெய்வங்களுக்கான அழைப்புகள் நிறைந்தது" என்கிறார். (...)".
  17. ↑ Coormaraswamy and Duggirala (1917). "The Mirror of Gesture". Harvard University Press. p. 4.; Also see chapter 36
  18. ↑ Reginald Massey 2004, ப. 32.
  19. ↑ Ragini Devi 1990, ப. 67, context: 60-68.
  20. ↑ Thera Mahanama-sthavira (1999). Mahavamsa: The Great Chronicle of Sri Lanka. Jain Publishing. pp. 40–41. ISBN 978-0-89581-906-2.
  21. ↑ Ragini Devi 1990, ப. 25-30, 67-68, 166.
  22. ↑ Farley P. Richmond, Darius L. Swann & Phillip B. Zarrilli 1993, ப. 3, 34-36, 47, 171-173, 215, 327-329.
  23. ↑ "Kathak Dance Puts Hinduism and Islam in the Same Circle".
  24. ↑ Chowdhurie, Tapati (13 May 2016). "Gem of a journey". The Hindu. https://www.thehindu.com/features/friday-review/dance/gem-of-a-journey/article5530221.ece. 
  25. ↑ https://www.esamskriti.com/essays/pdf/14-dec-manipuri-dance-a-journey.pdf [bare URL PDF]
  26. ↑ "Manipuri dance elbowed out by Bharat Natyam, Odissi, Kathak".
  27. ↑ Sunil Kothari; Avinash Pasricha (1990). Odissi, Indian classical dance art. Marg Publications. pp. 5–6. ISBN 978-81-85026-13-8.
  28. ↑ "Indian Classical Dance". One India. 2009-04-19 இம் மூலத்தில் இருந்து 2009-04-17 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20090417044206/http://living.oneindia.in/expressions/factual-expressions/indian-classical-dance.html. 
  29. ↑ Narayan, Shovana (2005). Indian classical dances: "ekam sat vipraah bahudaa vadanti". Shubhi Publications. p. 5. ISBN 9781845571696.
  30. ↑ Encyclopædia Britannica. dance (performing arts) : Indian classical dance. Retrieved 03-11-2010.
  31. ↑ 31.0 31.1 SNA || Awards & Honours
  32. ↑ https://sangeetnatak.gov.in/award-honours/ratna-awards-guidelines SNA || Awards & Honours
  33. ↑ "Dance". Indiaculture.nic.in. Retrieved 2022-05-27.
  34. ↑ Dance | Ministry of Culture, Government of India

உசாத்துணை

[தொகு]

வெளி இணைப்புகள்

[தொகு]
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=இந்தியப்_பாரம்பரிய_நடனங்கள்&oldid=4214647" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது