கருவூரார் பூசாவிதி
கருவூரார் பூசாவிதி என்னும் நூல் கருவூரில் வாழ்ந்த கருவூரார் எனும் சித்தரால் செய்யப்பட்ட நூல். இவரது நூலில் கையாளப்பட்டுள்ள சொற்கள் இவரை 16ஆம் நூற்றாண்டுக்குத் தள்ளுகின்றன. இந்த நூலில் 30 விருத்தப் பாடல்கள் உள்ளன.
- நூலில் உள்ள சில செய்திகள்
- பாணம் வைத்து, தேவி பூசை செய்து சீர் பெற்றவர்கள் 18 சித்தர்கள் [1]
- மலர் போட்டுப் பூசித்தால் ஆதியை ஐம்பொறிகளால் காண முடியாது. மனத்தை ஒருமைப்படுத்த வேண்டும். [2]
- பாம்பணி பூண்ட சிறு பெண்ணாக அறிவைப் பறிக்க வருவாள்[3]
- ஒரு பாடல் பகுதி
- ஆம்எனவும் ஊம்எனவும் இரண்டும் கூட்டி
- அப்பனே ஓம்என்ற மூன்றும் ஒன்றாய்
- நாம்எனவும் தாம்எனவும் ஒன்றே ஆகும்
- நல்லவர்கள் அறிவார்கள் காமி காணான். [4]
- நகைச்சுவை
- தேவியைக் கண்ணால் கண்டவர்களுக்கெல்லாம் ‘நான்தான் பெண்டாட்டி’ என்னும் கற்பு கொண்டவள். [5]
- நாணம் இல்லாமல் ஊருக்கு நடுவே அமர்ந்திருக்கிறாள். [6]
- நூலில் பயிலும் பிற்காலச் சொற்கள்
- காணும், தோணும் போன்ற வினை வடிவங்கள் [7]
- வாலிப முறுக்கில் உள்ள வாலையை(சத்தியை) ‘துரைப்பெண் ஆத்தாள்’ எனல். [8]
- உற்பனமாய்ப் பார்த்தவர்கள் (மனக்கண்ணால் உற்று நோக்கியவர்கள்) [9]
- செணனம் (பிறப்பு) [10]
கருவிநூல்[தொகு]
- சித்தர் பாடல்கள், பிரேமா பிரசுரம், 1959, ஆறாம் பதிப்பு 1987
- மு. அருணாசலம், தமிழ் இலக்கிய வரலாறு, பதினைந்தாம் நூற்றாண்டு, 2005
- வீ. ஜெயபால் (பதிப்பாசிரியர்), அருள்மிகு சித்தர் கருவூரார் அருளிய பூஜா விதி, அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்கம் வெளியீடு, தஞ்சாவூர், 2008