நடு வழி, பௌத்தம்
நடுப் பாதை அல்லது மத்திய பாதை (பாளி: Majjhimāpaṭipadā; சமசுகிருதம்: Madhyamāpratipada) இதனை "மத்திம வழியில் தர்மத்தை கற்பித்தல்" (majjhena dhammaṃ deseti) என்பதாகும். இது கடுமையான துறவறம் மற்றும் சிற்றின்ப ஈடுபாடு ஆகிய இரண்டிலிருந்தும் விலகிச் செல்லும் ஆன்மீகப் பயிற்சியைக் குறிக்கிறது. முதலாவது ஆன்மீக பாதை விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தும் உன்னத எட்டு மடங்கு பாதைகள் என வரையறுக்கப்படுகிறது. இரண்டாவது புத்தரின் தர்மம் (போதனை) நித்தியம் (நிலையானது) மற்றும் அழிவுவாதம் (சூனிய வாதம்) ஆகியவற்றைத் தவிர்ப்பதன் மூலம் மனிதனின் இருப்பு மற்றும் தனிப்பட்ட அடையாளத்தின் உள்ளார்ந்த சிக்கல்களை களைவதாகும்.
ஆரம்பகால பௌத்த நூல்கள்[தொகு]
ஆரம்பகால பௌத்த நூல்களில், புத்தர் போதித்த மத்திய வழியின் இரண்டு அம்சங்கள் உள்ளது. பௌத்த மெய்யியல் அறிஞர் டேவிட் கலுபஹானா இவற்றை "தத்துவ" மத்திய வழி மற்றும் "நடைமுறை" நடுப் பாதை என்று விவரிக்கிறார். அவர் இவற்றை முறையே கச்சனகோட்ட சூத்திரம் மற்றும் தம்மசக்கப்பவட்டன சுத்தத்தில் காணப்படும் போதனைகளுடன் தொடர்புபடுத்துகிறார்.[1]
மத்திய வழி (மஜ்ஜிமாபத்திபாதா)[தொகு]
ஆரம்பகால பௌத்த நூல்களில், "நடுப் பாதை" (மஜ்ஜிமாபத்திபாதா) என்ற சொல் தம்மசக்கப்பவட்டன சுத்தத்தில் (56.11, மற்றும் அதன் பல இணையான நூல்கள்) பயன்படுத்தப்பட்டது. புத்த மரபில், கௌதம புத்தர் தவத்திலிருந்து விழித்த பிறகு வழங்கிய முதல் போதனையாகக் கருதப்படுகிறது. கௌதம புத்தர் அருளிய உன்னத எட்டு மடங்கு பாதைகளை நடுத்தர வழி என்பதாகும். இது சிற்றின்பம் மற்றும் சுய-இழிவு (சூனியவாதம்) ஆகியவற்றின் உச்சநிலையிலிருந்து பிக்குகளை விலகிச் செல்ல வைக்கிறது.[2]
பிக்குகள் மற்றும் இல்லற வாழ்க்கையிலிருந்து வெளியேறிய ஒருவரால் இந்த இரண்டு உச்சநிலைகளையும் கடைப்பிடிக்கக் கூடாது. புலன்-இன்பங்களுக்கு அடிமையாதல் தாழ்வானது. இது கரடுமுரடானது, தகுதியற்றது மற்றும் இலாபமற்றது; மேலும் தன்னைத் தண்டிக்கும் அடிமைத்தனம் உள்ளது. எனவே புத்தர் இந்த இரண்டு தீவிரங்களையும் தவிர்த்து, மத்திய பாதையை தேர்ந்தெடுத்தார்; அது சரியான பார்வையைத் தருகிறது, அறிவைக் கொடுக்கிறது, மேலும் அமைதி, நுண்ணறிவு, ஞானம் மற்றும் நிப்பானாவுக்கு வழிவகுக்கிறது. மேலும் கௌதம புத்தர் உணர்ந்த அந்த நடுப் பாதை எனும் உன்னத எட்டு மடங்கு பாதைகளான சரியான புரிதல், சரியான சிந்தனை, சரியான பேச்சு, சரியான செயல், சரியான வாழ்வாதாரம், சரியான முயற்சி, சரியான நினைவாற்றல் மற்றும் சரியான செறிவு ஆகும்.[3][4]
பௌத்த நூல்கள், சமணத் துறவிகளை தீவிர சுய-இறுக்கத்தை கடைப்பிடிப்பவர்களாக விமர்ச்சிக்கிறது. ஆரம்பகால பௌத்த ஆதாரங்கள், புத்தர் விழித்தெழுவதற்கு முன் கடும் துறவற நடைமுறைகளை கடைப்பிடிப்பதையும், அவை பலனளிக்காததால் புத்தர் எவ்வாறு கைவிட்டார் என்பதையும் சித்தரிக்கிறது.[5] இந்த தீவிர நடைமுறைகளில் சில "கடும் தவம் இயற்றல்", மற்றும் தீவிர உண்ணாவிரதம் இருத்தல் ஆகியவை உடல் தளர்ச்சிக்கு இட்டுச் செல்கின்றது. கௌதம புத்தர் தம்மசக்கப்பவட்டன சூத்திரத்தை வழங்கியபோது, அவர் முன்பு கடுமையான துறவறங்களைக் கடைப்பிடித்த ஐந்து துறவிகளிடம் உரையாற்றினார்.
ஒய். கருணாதாசினால் குறிப்பிடப்பட்டபடி, இந்த நடுப் பாதையானது "நிதானம் அல்லது இரண்டு உச்சநிலைகளுக்கு இடையே சமரசம் செய்வதைக் குறிக்காது", மாறாக, "இரண்டு உச்சநிலைகளில் சார்ந்து வாழாமை என்று சூத்திரம் கூறுகிறது.[6]
நடுப்பாதை கற்பித்தல் (மஜ்ஜேனா தேசனா)[தொகு]
கச்சனகோட்டா சூத்திரம் போன்ற பிற ஆரம்ப ஆதாரங்களும், "ததாகர் நடு வழியைப் கற்பிக்கிறார்" (மஜ்ஜேன ததாகதோ தம்மம் தேசேதி) என்று கூறுகின்றன. இது பெரும்பாலும் நித்தியம் மற்றும் அழிவுவாதம் மற்றும் உச்சநிலை ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான ஒரு பார்வையாக சார்பு தோற்றத்தின் கோட்பாடான இருப்பு மற்றும் இல்லாதது குறிக்கிறது. [7]
பிக்குவின் கூற்றுப்படி, புத்தரின் "நடுத்தர போதனை" (மஜ்ஜேனா தம்மம்) மூலம் தவிர்க்கப்படும் இரண்டு தீவிர மனோதத்துவ கருத்துக்கள் உள்ளன:[8]அவைகள்: நித்தியவாதம் மற்றும் அழிவுவாதம் (சூனியவாதம்)
நித்தியவாதம்: (நிலையானது), இது "தனிப்பட்டதாக இருந்தாலும் சரி, உலகளாவியதாக இருந்தாலும் சரி, அழியாத மற்றும் நித்தியமான சுயம்" உள்ளது என்ற பார்வையைக் குறிக்கிறது. கடவுள் அல்லது வேறு சில நித்திய மனோதத்துவ முழுமை போன்ற ஒரு நிரந்தர உயிரினம் அல்லது நிறுவனத்தால் உலகம் பராமரிக்கப்படுகிறது என்ற கருத்தையும் இது குறிக்கலாம். இந்தக் கண்ணோட்டத்தில் உள்ள முக்கிய பிரச்சனை என்னவென்றால், அது நிரந்தரமற்ற மற்றும் சுயமரியாதை இல்லாத ஐந்து கூட்டுகளை பற்றிக்கொள்ள வழிவகுக்கிறது.
அழிவுவாதம்:(சூனியவாதம்/நிலையாமை), ஒரு நபர் மரணத்தின் போது முற்றிலும் அழிக்கப்படுகிறார் மற்றும் எஞ்சியிருப்பது எதுவும் இல்லை என்ற கருத்து. இந்த பார்வையின் முக்கிய பிரச்சனை என்னவென்றால், இது நெறிமுறை சூனியவாதத்திற்கு வழிவகுக்கிறது. புத்தரின் போதனைப்படி, நித்தியவாதம் மற்றும் சூனியவாதம் என இரண்டு உச்சநிலைகளிலிருந்தும் விலகிச் செல்வதன் மூலம், சார்பு தோற்றம் கற்பிக்கிறது. "இருப்பு என்பது ஒரு மனோதத்துவ சுயம் இல்லாத நிபந்தனைக்குட்பட்ட நிகழ்வுகளின் மின்னோட்டத்தால் கட்டமைக்கப்படுகிறது, ஆனால் அதைத் தக்கவைக்கும் காரணங்கள் பயனுள்ளதாக இருக்கும் வரை பிறப்பு முதல் பிறப்பு வரை தொடர்கிறது.
சார்பு தோற்றத்தின் மிகவும் பிரபலமான மற்றும் தெளிவான வெளிப்பாடுகளில் ஒன்று கச்சனகோட்டா-சுத்தத்தில் காணப்படுகிறது. கச்சனகோட்டா-சுத்தம் (12.15) மற்றும் ஒரு சமஸ்கிருத இணையான காத்யாயனா சூத்திரம் பின்வருமாறு விளக்குகிறது:
இந்த உலகம் பெரும்பாலும் இருத்தல் மற்றும் இல்லாமை எனும் இரு எண்ணங்களை நம்பியுள்ளது. ஆனால் உலகின் தோற்றத்தை சரியான புரிதலுடன் உண்மையிலேயே பார்க்கும்போது, உலகத்தைப் பற்றிய இருப்பு இல்லை (சூனியவாதம்) என்ற எண்ணம் இருக்காது. சரியான புரிதலுடன் உலகத்தின் நிறுத்தத்தை உண்மையிலேயே பார்க்கும்போது, உலகத்தைப் பற்றிய இருப்பு பற்றிய எண்ணம் இருக்காது. உலகம் பெரும்பாலும் ஈர்ப்பு, பிடிப்பு மற்றும் வலியுறுத்தல் ஆகியவற்றால் கட்டப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இந்த ஈர்ப்பு, பிடிப்பு, மன உறுதி, வலியுறுத்தல் மற்றும் அடிப்படைப் போக்கு என்று வரும்போது அதில் கவரப்படாமல், புரிந்துகொண்டு, 'என் சுயம்' என்ற கருத்துக்கு உறுதியளிக்கவில்லை என்றால், நிச்சயமற்ற தன்மையோ இருக்காது. எழுவது துன்பம் தான் எழுகிறது, எது நின்றுவிடுகிறதோ அதுவே துன்பத்தை நிறுத்துகிறது. இதைப் பற்றிய அறிவு மற்றவர்களிடமிருந்து சுயாதீனமானது.
சரியான பார்வை இப்படித்தான் வரையறுக்கப்படுகிறது. எல்லாம் உள்ளது அல்லது எல்லாம் இல்லை என்ற இரண்டு உச்சநிலைகளைத் தவிர்த்து, உணர்ந்தவர் நடுத்தர வழியை கற்பிக்கிறார். அறியாமை என்பது தேர்வுகளுக்கான நிபந்தனை. தேர்வுகள் என்பது உணர்வுக்கான ஒரு நிபந்தனை.
இதனையும் காண்க[தொகு]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ Nagarjuna (1986). Kalupahana, David. ed. The philosophy of the middle way = Mūlamadhyamakakārikā. Albany, N.Y.: State University of New York Press. பக். 1. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0887061486.
- ↑ "Dhammacakkappavattana Sutta: Setting the Wheel of Dhamma in Motion". www.accesstoinsight.org. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2015-12-30.
- ↑ Araṇavibhaṅgasutta MN 139 (MN iii 230) https://suttacentral.net/mn139/
- ↑ Dhammadāyādasutta MN 3 (MN i 12) https://suttacentral.net/mn3/
- ↑ Bronkhorst, Johannes (2009). Buddhist Teaching in India, p. 40. Wisdom Publications.
- ↑ Y. Karunadasa (2018), Early Buddhist Teachings, pp. 13-23. Simon and Schuster.
- ↑ Wallis, Glenn (2007) Basic Teachings of the Buddha: A New Translation and Compilation, With a Guide to Reading the Texts, p. 114.
- ↑ Bhikkhu Bodhi (2005). In the Buddha's Words An Anthology of Discourses from the Pali Canon, pp. 315-316. Wisdom Publications.
