தேவிசந்திரகுப்தம்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.

தேவிசந்திரகுப்தம் (Devīcandraguptam) ஒரு சமஸ்கிருத அரசியல் நாடகமாகும். இதை எழுதியவர் விசாகதத்தர் என பரவலாக அறியப்படும் விசாகதேவா ஆவார். இந்நாடகத்தின் முழுமையான உரை இப்போது தொலைந்துவிட்டது. ஆனால் அதன் பகுதிகள் பிற்கால படைப்புகளில் மேற்கோள்களின் வடிவத்தில் உள்ளன. இந்த கதை பாரசீக மொழியிலும் கதை வடிவத்தில் காணப்படுகிறது. இது தேவிசந்திரகுப்தம் நாடகத்தின் தழுவலாகக் கருதப்படுகிறது. இது பதினொன்றான் நூற்றாண்டின் மஜ்மல்-உத்-தவாரிக் உரையிலும் காணப்படுகிறது.

கதை[தொகு]

இந்தோ சிதியன் பேரரசின் அரசனால் மன்னர் இராமகுப்தர் முகாமை முற்றுகையிட்டபோது மன்னர் தனது ராணி துருவதேவியை அமைச்சர்களின் வற்புறுத்தலால்[1] எதிரிகளிடம் சரணடையச் சொல்லுகிறார். அதேவேளை மன்னர் ராககுப்தரின் தம்பி சந்திரகுப்தர் ராணி வேடம் புனைந்து எதிரிகளிடையே ஊடுருவி இந்தோ சிதியன் பேரரசின் அரசனைக் கொல்கிறார். மீதமுள்ள கதைகள் எஞ்சியிருக்கும் பத்திகளில் இருந்து தெளிவாக இல்லை, ஆனால் மற்ற வரலாற்று ஆதாரங்களின் அடிப்படையில் நாடகத்தின் கடைசி பகுதியில், சந்திரகுப்தர் ராமகுப்தாவைத் தூக்கி எறிந்து, துருவதேவியை மணக்கிறார்.

வரலாற்றுத்தன்மை[தொகு]

நாடகத்தின் கதைகளின் வரலாற்றுத்தன்மை சர்ச்சைக்குரியது. சில நவீன வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்நாடகம் வரலாற்று நிகழ்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டதாகக் கருதுகின்றனர். ஏனெனில் பிற ஆதாரங்கள் பல நாடகத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட நிகழ்வுகளைக் குறிப்பிடுகின்றன. பிற அறிஞர்கள் இந்த பிற்கால ஆதாரங்கள் நாடகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்கலாம் என்று வாதிடுகின்றனர். மேலும் தெளிவான எந்த ஆதாரமும் அதன் வரலாற்றுத்தன்மையை உறுதிப்படுத்தவில்லை. குப்தா வம்சத்தின் உத்தியோகபூர்வ பதிவுகள் சந்திரகுப்தா II ஐ குறிப்பிடுகின்றன, ஆனால் ராமகுப்தர் அல்ல . துருவதேவியின் வரலாற்றுத்தன்மை அவரது அரச முத்திரையால் சான்றளிக்கப்பட்டுள்ளது, இது அவரை சந்திரகுப்தரின் மனைவி மற்றும் கோவிந்தகுப்தாவின் தாய் என்று விவரிக்கிறது.

பல நவீன வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்த நாடகம் உண்மையான வரலாற்று நிகழ்வுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்று நம்புகிறார்கள். ராமகுப்தர் தனது ராணி துருவதேவியை எதிரி மன்னரிடம் ஒப்படைக்க ஒப்புக்கொண்டார். ராணியையும் அவரது குடிமக்களையும் அந்நியப்படுத்தினார். இருப்பினும், சந்திரகுப்தர் வீரத்தை வீரமாக தோற்கடித்து, ராணி மற்றும் குடிமக்களின் புகழைப் பெற்றார். சந்திரகுப்தர் இறுதியில் தனது சகோதரனைத் தூக்கி எறிந்து, துருவதேவியை மணந்தார். வரலாற்றாசிரியர் ரோமிலா தாப்பர் இந்த நாடகம் குப்தா நீதிமன்றத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கலாம் என்று கருதுகிறார், ஒருவேளை சந்திரகுப்தரின் வாரிசுகளின் காலத்தில் எழுதப்பட்டிருகலாம், சந்திரகுப்தர் தனது மூத்த சகோதரனைக் கொன்று மற்றும் அவரது மனைவியை திருமணம் செய்துகொள்வது போன்ற வழக்கத்திற்கு மாறான செயலை நியாயப்படுத்துவதும் இந்நாடக ஆசிரியரின் நோக்கமாக இருக்கலாம்.

நாடகத்தின் வரலாற்றுத்தன்மைக்கான ஆதாரங்கள்[தொகு]

  • துர்ஜான்பூர் (Durjanpur) அருகே கண்டெடுக்கப்பட்ட மூன்று ஜெயின் கல் சிலைகளில் கல்வெட்டுகள் விதிஷா மஹாராஜாதிராஜா ராமகுப்தர் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.இதன்படி மகாராஜாதிராஜா ஒரு பெரிய பட்டம் மற்றும் கல்வெட்டுகள் பொ.வ 4 முதல் 5 ஆம் நூற்றாண்டுகளின் குப்த பிராமி எழுத்துக்களில் உள்ளன. இது ராமகுப்தா ஒரு வரலாற்று குப்தா பேரரசர் என்பதை நிரூபிக்கிறது.[2]
  • ஏழாம் நூற்றாண்டில் பாணபட்டர் எழுதிய ஹர்சசரிதம் நாடகத்தில் "சந்திர-குப்தா, ஒரு பெண்ணின் உடை அணிந்து மாறுவேடமிட்டு, எதிரியைக் கொலை செய்தது உள்ளது" என வரலாற்று அத்தியாயங்களிலிருந்து எடுத்துக்காட்டுகளை மேற்கோள் காட்டி பாணபட்டர் இந்த சம்பவத்தைப் பற்றி குறிப்பிடுகிறார்.[3]
  • பாணபட்டர் படைப்புகள் குறித்து வர்ணனை எழுதிய சங்கரார்யா (சி. 14 ஆம் நூற்றாண்டு ), எதிரி சந்திரகுப்தனின் சகோதரரின் மனைவியான துருவதேவியை விரும்பினார் என்பதை விவரிக்கிறார்: சந்திரகுப்தர் துருவதேவியாக மாறுவேடமிட்டு, பெண்களுடன் மாறுவேடமிட்டு, எதிரியை ரகசியமாகக் கொன்றார்.[4][5]
  • பொ.வ 871 சஞ்சன் செப்புத் தகடு ராஷ்டிரகூட ஆட்சியாளர் அமோகவர்ஷா 1 குப்தா ராஜாவுடன் முரண்படுகிறார், அவர் தர்மத்திற்காக புகழ் பெற்றிருந்தாலும், தனது சகோதரனைக் கொன்றார், மற்றும் அவரது சகோதரரின் ராஜ்யத்தையும் மனைவியையும் பறித்தார். இந்த குப்தா மன்னர் ஒரு "வெறுக்கத்தக்க நன்கொடையாளர்" என்று கல்வெட்டு கூறுகிறது, மேலும் 100,000 பரிசை 1,000,000 பரிசாக அவரது ஆவணங்களில் பொய்யாக சித்தரித்தார் (ஒருவேளை சந்திரகுப்தாவின் மதுராவின் கல்வெட்டைக் குறிக்கும், இது அவரை 1,000,000 மாடுகளை நன்கொடையாளராக சித்தரிக்கிறது). இந்த குப்த மன்னனின் மகிமை அமோகவர்ஷனின் மகிமைக்கு முன் "வெட்கப்பட்டது" என்று அது கூறுகிறது.[6]
  • 930 பொ.வ காம்பாட் கல்வெட்டு மற்றும் 933 கிபி சாங்க்லி இராஷ்டிரகூட்டா ஆட்சியாளர் கல்வெட்டுகளில் நான்காம் கோவிந்தா சொல்கிறார். ராமகுப்தர் எந்தத் தவறும் செய்யாதபோதும் சந்திரகுப்தர் சகோதரரின் மனைவியுடன் உடலுறவு கொண்டார் என்கிறார்.[7]
  • ராஜசேகராவின் காவ்யா-மீமாம்சாவில் (சி. 10 ஆம் நூற்றாண்டு) ஒரு சந்தேகத்திற்கிடமான குறிப்பு காணப்படுகிறது, இது இமயமலையின் குகைகளிலும் காடுகளிலும் முற்றுகையிடப்பட்டபோது மன்னர் ஷர்மகுப்தா (அல்லது சேனகுப்தா) தனது மனைவி துருவஸ்வாமினியை எதிரி தலைவருக்கு கொடுத்தார் என்று கூறுகிறது. "துருவஸ்வாமினி" "துருவதேவி" இன் மாறுபாடாக விளக்கப்படலாம், ஆனால் அவரது கணவரின் பெயரும் அவரது எதிரியும் இந்த உரையில் வேறுபட்டவை.[4][5]
  • பாரசீக உரை மஜ்மல்-உத்-தவாரிக் தேவிசந்திரகுப்தம் நாடகத்தினை அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ளதாகத் தெரிகிறது. இது ராவ்வால் மற்றும் பர்காமாரிஸ் என்ற அரச சகோதரர்களின் கதையை விவரிக்கிறது: ராவால் அவர்களின் தந்தையின் மரணத்திற்குப் பிறகு ராஜாவானார், மேலும் பர்காமாரிஸை திருமணம் செய்ய விரும்பிய ஒரு இளவரசியை மணந்தார். ஒரு எதிரி முற்றுகையிடப்பட்டபோது, ராவால் தனது ராணியை சரணடைய முடிவு செய்தார். ஆனால் பர்காமாரிஸ் தன்னை ராணியாக மாறுவேடமிட்டுக் கொண்டார். அவர் பெண் வேடமணிந்து எதிரி முகாமுக்குச் சென்று எதிரி ஆட்சியாளரைக் கொன்றார். ராவாலின் வஜீர் (பிரதமர்) பின்னர் அவரை தப்பிக்க பைத்தியம் பிடித்ததாக பார்காமரிஸுக்கு எதிராக தூண்டினார். சிறிது நேரம் கழித்து, பர்காமாரிஸ் ராவ்வாலைக் கொன்றார், ராஜாவானார், ராவாலின் ராணியை மணந்தார்.[8]
  • உத்தியோகபூர்வ குப்தா வம்சாவளியில் இரண்டாம் சந்திரகுப்தர்[9] குறித்து மதுரா கல் தூண் கல்வெட்டு பிஹார் பிதாரி கல்வெட்டுகளில் ஸ்கந்தகுப்தா[10] என காணப்படுகிறது. நாடகம் ஒரு வரலாற்று அடிப்படையைக் கொண்டிருப்பதாக நம்பும் அறிஞர்கள், மேலும் அவர் அரியணையில் நுழைந்தது சதி வழி என்று வாதிடுகின்றனர்.[11]
  • சரக சம்ஹிதா குறித்த சக்ரபாணி தத்தாவின் வர்ணனை சந்திரகுப்தா தனது சகோதரனைக் கொன்றதைக் குறிக்கிறது.[12]
  • ராமகுட்டா" ("ராமகுப்தா" இன் பிரகிருத வடிவம்) புராணத்தைத் தாங்கிய சில செப்பு நாணயங்கள் மத்திய பிரதேசத்தின் எரான் மற்றும் விடிஷாவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.[13] கே.டி.பஜ்பாய் போன்ற சில அறிஞர்கள் இந்த நாணயங்கள் குப்தா ஆட்சியாளர் ராமகுப்தரைக் குறிக்கின்றன என்று கூறியுள்ளனர். எடுத்துக்காட்டாக, சமுத்திரகுப்தர் தனது மகன் ராமகுப்தாவை மத்திய இந்தியாவில் ஆளுநராக நியமித்தார் என்று பாஜ்பாய் கருதுகிறார்.[14]

வரலாற்றுத்தன்மைக்கு எதிரான கருத்துகள்[தொகு]

  • தேவிச்சந்திரகுப்தம் என்பது ஒரு நாடகம், அதில் விவரிக்கப்பட்ட நிகழ்வுகள் நிகழ்ந்ததாகக் கூறப்படும் மூன்று அல்லது நான்கு நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, வரலாற்றின் உண்மையான ஆதாரமாக கருத முடியாது.[15]
  • தேவிச்சந்திரகுப்தத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள நிகழ்வுகளை குறிப்பிடுவதற்கான பிற்கால ஆதாரங்கள் நாடகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்கலாம், இதனால், நாடகத்தின் வரலாற்றுத்தன்மையை உறுதிப்படுத்தும் சான்றுகளாக உறுதியாக கருத முடியாது.
  • கி.பி 7 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் விசாகதத்தா வாழ்ந்ததாக நாம் கருதினாலும், பாணபட்டர் ஹர்ஷா-சாரிதா, எதிரி தலைவரை சந்திரகுப்தர் கொன்றதைக் குறிக்கும் ஒரே அறியப்பட்ட ஆதாரமாக இருக்கும். இருப்பினும், பாணபட்டர் ராமகுப்தா அல்லது துருவா-தேவி பற்றி குறிப்பிடவில்லை.[15]
  • நாடகத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள நிகழ்வுகள் "மிகவும் நம்பமுடியாதவை" (வரலாற்றாசிரியர் ஆர்.சி.மஜும்தாரின் வார்த்தைகளில்). சமுத்திரகுப்தரைப் போன்ற ஒரு சக்திவாய்ந்த ராஜாவின் வாரிசு தனது மனைவியை எதிரி மன்னரிடம் ஒப்படைக்க வேண்டிய மோசமான சூழ்நிலைக்கு உட்பட்டிருக்க சாத்தியமில்லை. மேலும், குப்தா அமைச்சர்கள் இத்தகைய நேர்மையற்ற விதிமுறைகளுக்கு ஒப்புக் கொண்டனர் என்றும் நம்புவது கடினம். இறந்த தனது சகோதரனின் விதவையை மணக்கும் சந்திரகுப்தனின் செயலும் சமகால சமூகத்தின் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய நடைமுறைகளுக்கு ஏற்ப இல்லை.[16]

பொதுக்கருத்து[தொகு]

  • வரலாற்றாசிரியர் ஆர்.சி.மஜூம்தரின் கூற்றுப்படி, பேரரசர் ராமகுப்தரின் இருப்பு அவரைப் பற்றிய கல்வெட்டுகளால் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது, ஆனால் இது தேவிச்சந்திரகுப்தத்தில் விவரிக்கப்பட்ட நிகழ்வுகளின் வரலாற்றுத்தன்மையை உறுதிப்படுத்த வேண்டிய அவசியமில்லை.[17]

படைப்புரிமை[தொகு]

விசாகதத்தர் எழுதிய மற்றொரு நாடகமான முத்ரா ராக்ஷஸம் உடன் ஒப்பீடு செய்யப்பட்டு இதை படைத்தவர் விசாகதத்தர் என அடையாளப்படுத்தினர்.[18][19] இந்நாடகத்தினை நவீன அறிஞர்கள் சமஸ்கிருத நாடகத்தின் முத்ர-ரக்ஷாசாவின் ஆசிரியரான விசாகதத்தாவுடன் அடையாளம் காண்கிறார்கள் . இவரது காலம் உறுதியாகத் தெரியவில்லை, ஆனால் அவர் பொ.வ ஆறாம் நூற்றாண்டில் அல்லது அதற்குப் பிறகு வாழ்ந்தவர் எனக் கணித்துள்ளனர்.

நாடகம்[தொகு]

எஞ்சியிருக்கும் ஆவணங்களின்அடிப்படையில் இந்த நாடகம், குப்தா இராணுவ முகாமிலிருந்து ஆரம்பிக்கிறது. ராமகுப்த மன்னன் பெயரிடப்படாத இந்தோ சிதியன் பேரரசின் அரசன் ஆட்சியாளரால் தோற்கடிக்கப்பட்டான். அவனுடைய முகாம் எதிரியால் முற்றுகையிடப்பட்டுள்ளது. தனது ராணி துருவதேவி சரணடைந்தால் முற்றுகையைக் கைவிடுவதாக இந்தோ சிதியன் பேரரசின் அரசன் ராமகுப்த மன்னனிடம் அறிவிக்கிறான். ராமகுப்தர் தனது அமைச்சர்களின் அழுத்தத்திற்குப் பிறகு இந்த விதிமுறைகளுக்கு தயக்கத்துடன் ஒப்புக் கொண்டார்.

காட்சி: 1[தொகு]

இக்காட்சியில் ராமகுப்தாவின் தம்பி சந்திரகுப்தர் இந்தோ சிதியன் பேரரசின் அரசனின் நேர்மையற்ற வேண்டுகோளுக்கு மாற்று வழி கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிறார். அவர் ஒரு காட்டேரியை எதிரிக்கு காவு கொடுப்பதற்காகவே வளர்க்கப்படுவதைப் போல இது இருக்கிறது என ஆத்ரேயாவிடம் சொல்கிறார். அந்நேரம் வேலைக்காரி ராணியின் அங்கியை மாதவசேனாவிடம் கொடுக்க வருகிறார். அங்கே சந்திரகுப்தா, விலைமகள் மற்றும் ராணியின் பொதுவான நண்பர் ஆகியோர் மட்டுமே உள்ளனர். வேலைக்காரி சந்திரகுப்தரிடம் மாதவாசேனா எங்கே என்று கேட்டு, அவளைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக செல்கிறாள். இதிலிருந்து ராணியாக மாறுவேடமிட்டு எதிரி முகாமுக்குச் சென்று இந்தோ சிதியன் பேரரசின் அரசன் கொல்லும் எண்ணம் சந்திரகுப்தருக்கு கிடைக்கிறது. அவர் ஒரு பெண்ணாக மாறுவேடம் போட மேடையில் இருந்து செல்கிறார். பின்னர், சந்திரகுப்தர் எதிரி முகாமுக்குப் புறப்படவிருக்கும் நிலையில், அவர் எதிரிகளிடையே தனியாக செல்வது குறித்து ஆத்ரேயா கவலைப்படுகிறார்.[1] ஒரு சிங்கம் பல மான்களை ஓட கட்டாயப்படுத்துகிறது என்று சந்திரகுப்தர் அறிவிக்கிறார்.[20]

காட்சி: 2[தொகு]

இக்காட்சியில் ராமகுப்தர் சந்திரகுப்தனை எதிரி முகாமுக்குச் செல்வதைத் தடுக்க முயற்சிக்கிறார்.[21] அவர் தனது சகோதரரை விட ராணியை இழக்கத் தயாராக இருப்பதாகக் கூறுகிறார். ராமகுப்தர் சந்திரகுப்தரிடம், "என் வார்த்தைகளுக்குக் கட்டுப்படு, உன்னிடம் நான் மிகவும் அன்பாகயிருக்கிறேன், எனவே நான் உன்னைக் கைவிடத் துணியவில்லை. ராணியை வைக்கோல் போல கைவிட்டுவிட முடிவு செய்துள்ளேன்." இவ்வுரையாடலை தூரத்திலிருந்தே கேட்கும் ராணி, தனது கணவர் (ராமகுப்தர்) வேறொரு பெண்ணுடன் பேசுகிறார் என்று நினைத்து[22], தனது கணவர் வேறொரு பெண்ணுக்காக தன்னை கைவிடுகிறார் என்று நம்பி உரையாடலை தவறாக புரிந்துகொள்கிறார். இதனால் அவள் ராஜா மீது கோபப்படுகிறாள். இந்நிகழ்வு ராஜாவுக்கு தீமையை முன்னறிவிக்கிறது. இதன்பின்னாக கதை எஞ்சியிருக்கும் துண்டுகளில் சரியான தொடர்ச்சியில் தெளிவாக இல்லை.[21]

காட்சி: 3[தொகு]

இக்காட்சியில் சந்திரகுப்தர் இந்தோ சிதியன் பேரரசின் அரசனைக் கொன்றதாகக் கூறப்படுகிறது. சந்திரகுப்தர் அவர் துருவதேவியின் உணர்வுகளை கவனிக்கிறார். துருவதேவி ராமகுப்த மன்னனை நேசிக்கவில்லை. மேலும் அவமானம், கோபம், விரக்தி, பயம் மற்றும் அதிருப்தி ஆகியவற்றால் நிறைந்துள்ளார்[21]. (கிடைத்த ஆவணங்களில் கதை சரியாக இல்லை)

காட்சி: 4[தொகு]

இக்காட்சியில் சந்திரகுப்தரும் மாதவாசேனாவும் நெருக்கமான இருக்கின்றனர். சந்திரகுப்தர் மாதவசேனையிடம், "என் இதயம் ஏற்கனவே உன்னிடம் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது" என்று சொல்கிறார். மேலும் "அவளுடைய கைகள், கழுத்தணி மற்றும் இடுப்பு ஆகியவற்றால்" அவனைப் பிணைக்கும்படி அவளிடம் கேட்கிறான். ஒருவேளை, முந்தைய காட்சியில் (இது எஞ்சியிருக்கும் துண்டுகளின் பகுதியாக இல்லை), உண்மையில் சந்திரகுப்தருக்கு எதிரான சகோதரர் ராமகுப்தாவின் உத்தரவின் பேரில் சதித்திட்டம் தீட்டப்பட்டு சந்திரகுப்தர் ஆபத்தில் இருப்பதாக அவரை மாதவசேனா எச்சரிக்கிறார்.[21]

காட்சி: 5[தொகு]

இக்காட்சியில் சந்திரகுப்தர் ஒருவித ஆபத்தில் இருக்கிறார்.[21] தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொள்வதற்காக, அவர் நீதிமன்றத்திற்குச் (ராமகுப்தரின் விசாரணை) செல்லும் வழியில் பைத்தியக்காரத்தனமாகப் பேசுகிறார்.[23] அவர் ஒருவரிடம் தனது அன்பினை மறைக்க முயற்சிக்கிறார் (யார் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை), மேலும் தனது போட்டியாளரைப் பற்றி சற்று பயப்படுகிறார் (மீண்டும், யார் என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை). இந்த காட்சியில் இரண்டு பிரகிருத மொழி பாடல்களும் உள்ளன. முதல் பாடல் நிலவொளியை விவரிக்கிறது, சந்திரகுப்தனை இருளை அழித்த சந்திரனாக (சமஸ்கிருதத்தில் "சந்திரா") சித்தரிக்கிறது.[24]


சந்திரகுப்தரின் போட்டியாளர் யார் என்பது எஞ்சியிருக்கும் துண்டுகளிலிருந்து தெளிவாகத் தெரியவில்லை. ஆனால் நவீன அறிஞர்கள் போட்டியாளர் அவரது சகோதரர் ராமகுப்தர் என்று கருதுகின்றனர்,[24] மேலும் அவர் தனது அன்பை மறைக்க முயற்சிக்கும் நபர் துருவ-தேவி.[4] மீதமுள்ள சதி பின்வருமாறு புனரமைக்கப்படலாம்: தனது மனைவியை எதிரிக்கு ஒப்படைக்க அவர் எடுத்த முடிவின் விளைவாக ராமகுப்தரின் மரியாதை பாதிக்கப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் சந்திரகுப்தர் ஒரு மதிப்புமிக்கவராகக் கருதப்படுகிறார். ராமகுப்தர் தனது சகோதரனைப் பார்த்து பொறாமைப்பட்டு, அவரைத் துன்புறுத்த முயற்சிக்கிறார். சந்திரகுப்த தனது சகோதரரின் பகை தப்பிக்க பைத்தியம் நாடகமாடினாலும் ஆனால், இறுதியில் தப்பித்து ராமகுப்தரைக் கொலை செய்து புதிய மன்னனாகி துருவதேவியை மணக்கிறார்.[4]

துண்டுகள்[தொகு]

நாடகத்தின் அசல் உரை இப்போது தொலைந்துவிட்டது, ஆனால் அதன் சான்றுகள் பிற்கால படைப்புகளில் மேற்கோள்களாக உள்ளன.[22] நாடகத்தின் பதின்மூன்று பத்திகள் நாடகவியல் குறித்த நான்கு வெவ்வேறு படைப்புகளில் மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளது.[25] சில ஆதாரங்கள் அதிலிருந்து பத்திகளை மேற்கோள் காட்டாமல் குறிப்பிடுகின்றன.[26]

நாட்டிய தர்ப்பணா[தொகு]

ஆறு மேற்கோள்களை நாட்டியதர்ப்பணாவில் காணலாம்.[27]

  • முதல் மேற்கோளில் ராமகுப்தர் தனது தம்பி சந்திரகுப்தருடன் பேசுவதைக் கொண்டுள்ளது. இந்த உரையாடலைக் கேட்கும் ராணி துருவ-ஸ்வாமினி வேடமணிந்து எதிரி முகாமுக்குச் செல்ல சந்திரகுப்தா தயாராக இருக்கிறார், ஆனால் ராமகுப்தர் வேறொரு பெண்ணைக் காதலிக்கிறார் என்றும், அவரைக் கைவிடத் தயாராக இருப்பதாகவும் விளக்கம் அளிக்க அதை தவறாகப் புரிந்துகொள்கிறார்.[27]
  • நாடகத்தின் நான்காவது காட்சியிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட இரண்டாவது மேற்கோள், மாதவாசேன என்ற வேசியுடன் சந்திரகுப்தரின் காதல் விவகாரத்தைக் குறிப்பிடுகிறது.[27]
  • மூன்றாவது மேற்கோள் துருவதேவி, கணவர் தன்னை எதிரிக்கு ஒப்படைக்க முடிவு செய்துள்ளார் என்பதை அறிந்தவுடன் (அல்லது துருவ-சாமினி) ராணியின் அவல நிலையை விவரிக்கிறது.[27]
  • நான்காவது மேற்கோள் ஒற்றை வசனமாகும், அதில் சந்திரகுப்தா மாதவாசேனா மோசமான மொழியைப் பயன்படுத்துகிறார். ஹெராயின் மற்றும் ஒரு விலைமகள் இருக்கும்போது இதுபோன்ற மோசமான மொழி அனுமதிக்கப்படுவதாக நாத்ய-தர்பனாவின் ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர்.[27]
  • ஐந்தாவது மேற்கோள், காட்சி இரண்டிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது, முதல் மேற்கோளிலிருந்து சில உள்ளடக்கங்களை மீண்டும் கூறுகிறது. ராமகுப்தர் தனது ராணியை இந்தோ சிதியன் மன்னரிடம் ஒப்படைக்க ஒப்புக்கொண்டதாக அது விவரிக்கிறது. ராணியாக மாறுவேடமிட்டு எதிரி முகாமுக்குச் சென்று எதிரியைக் கொல்ல சந்திரகுப்தர் விரும்புகிறார். இருப்பினும், ராமகுப்தர் சந்திரகுப்தனிடம், "என் வார்த்தைகளுக்குக் கட்டுப்படு, உன்னிடம் நான் மிகவும் அன்பாகயிருக்கிறேன், எனவே நான் உன்னைக் கைவிடத் துணியவில்லை. ராணியை வைக்கோல் போல கைவிட்டுவிட முடிவு செய்துள்ளேன்." இந்த உரையாடலை துருவதேவி கேட்டு, ராமகுப்தர் வேறொரு பெண்ணை உரையாற்றுகிறார் என்று நினைக்கிறார்.[22]
  • ஆறாவது மேற்கோள், காட்சி ஆறிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது, இருளை அழித்த பின்னர் சந்திரன் (" சந்திரா ") வானத்தின் மாளிகையில் நுழைவதை விவரிக்கிறது (அதாவது சந்திரகுப்தர் தனது எதிரிகளை அழித்த பின்னர் அரண்மனைக்குள் நுழைந்தார்). பைத்தியக்காரத்தனமாக பயந்து, தனது காதல்-நோயை மறைக்க முயன்ற, எதிரிக்கு சற்று பயந்த சந்திரகுப்தா அரண்மனைக்குச் செல்ல மேடையில் இருந்து வெளியேறுகிறார்.[28]

போஜாவின் படைப்புகள்[தொகு]

  • முதல் பத்தியில், ஷிரிங்கரா-பிரகாஷாவிலிருந்து[28], ஒரு பெண் வேடமணிந்த சந்திரகுப்தர், எதிரியைக் கொல்ல அலிபுராவில் உள்ள எதிரி முகாமுக்குச் சென்றதாகக் குறிப்பிடுகிறார்.[28][29]
  • இரண்டாவது பத்தியில் உள்ள, மேலும் ஶ்ரீங்கார பிரகாஷாவிலிருந்து விதூஷகர் தனியாக இருக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை, எதிரி முகாமிற்குச் சந்திரகுப்தர் செல்வதைத் தடுக்க ராமகுப்தர் முயற்சிக்கிறார். ரமகுப்தரின் வார்த்தையை சந்திரகுப்தர் நிராகரிக்கிறார், ஒரு துணிச்சலான மனிதனைப் பொறுத்தவரை எதிரிகளின் எண்ணிக்கையில் அதிகமாக இருப்பது ஒரு பொருட்டல்ல என சந்திரகுப்தர் ராமகுப்தரிடம் கூறுகிறார்.[28][30]
  • மூன்றாவது பத்தியில், நாத்ய-தர்பனாவில் இடம்பெற்ற நான்காவது மேற்கோளைப் போலவே, சந்திரகுப்தா ஒரு பெண்ணுடன் ஊர்சுற்றுவதை விவரிக்கிறார். இருப்பினும், அந்த பெண்ணின் பெயர் மாதவ-சேனாவுக்கு பதிலாக வசந்தா-சேனா.[22]

மஜ்மல்-உத்-தவாரிக் தழுவல்[தொகு]

அபுல் ஹசன் அலியின் மஜ்மல்-உத்-தவாரிக் (பொ.வ 1026 )என்பது அரபு மொழி புத்தகத்தின் பாரசீக மொழிபெயர்ப்பாகும்.[31] இது இது அரபு மொழியில் சமஸ்கிருத படைப்பிலிருந்து மொழிபெயர்க்கப்படது. தேவிச்சந்திரகுப்தத்தின் சதித்திட்டத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு கதையை இது கொண்டுள்ளது.[32] கதையானது இரண்டு அரச சகோதரர்களான ராவால் மற்றும் பர்காமாரிஸ் பற்றியது: ராவ்வால் தந்தையின் காலத்திற்குப் பிறகு மன்னராகிறார். மேலும் பர்கர்மாரிஸில் மீது அன்பு செலுத்தும் இளவரசியை ராணியாக்குகிறார். ஒரு எதிரி மன்னர் ராவாலின் கோட்டையை முற்றுகையிட்டு இளவரசியை சரணடையும்படி அவரிடம் கோருகையில், பர்கர்மிஸும் அவரது வீரர்களும் பெண்கள் வேடமிட்டு எதிரி முகாமுக்குள் நுழைந்து எதிரி ராஜாவையும் பிரபுக்களையும் கொன்றுவிடுகிறார்கள். ராவாலின் வஜீர் சஃபர் அவரை பர்காமாரிஸுக்கு எதிராகத் தூண்டுகிறார். பர்கர்மிஸ் ராவாலைக் கொன்று, இளவரசியைத் திரும்ப அழைத்துச் சென்று மணம் முடிக்கிறார். ராஜாவாகிறான். ராவால் என்ற கதாபாத்திரம் ராமகுப்தாவை அடிப்படையாகக் கொண்டதாகவும், பர்காமாரிஸ் சந்திரகுப்தா II அல்லது விக்ரமாதித்யாவை அடிப்படையாகக் கொண்டதாகவும் தெரிகிறது.[33]

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. ↑ 1.0 1.1 A. K. Warder 1989, ப. 261.
  2. ↑ Ashvini Agrawal 1989, ப. 158.
  3. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 110.
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 R. C. Majumdar 1981, ப. 48.
  5. ↑ 5.0 5.1 Tej Ram Sharma 1989, ப. 111.
  6. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 120.
  7. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 120-122.
  8. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 116-117.
  9. ↑ R. C. Majumdar 1981, ப. 46.
  10. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 105.
  11. ↑ Romila Thapar 2013, ப. 357.
  12. ↑ Ashvini Agrawal 1989, ப. 157.
  13. ↑ D.C. Sircar 2008, ப. 226-227.
  14. ↑ D.C. Sircar 2008, ப. 227-228.
  15. ↑ 15.0 15.1 R. C. Majumdar 1981, ப. 49.
  16. ↑ R. C. Majumdar 1981, ப. 50-51.
  17. ↑ R. C. Majumdar 1981, ப. 51.
  18. ↑ Upinder Singh 2008, ப. 479.
  19. ↑ Sures Chandra Banerji 1989, ப. 107.
  20. ↑ A. K. Warder 1989, ப. 261-262.
  21. ↑ 21.0 21.1 21.2 21.3 21.4 A. K. Warder 1989, ப. 262.
  22. ↑ 22.0 22.1 22.2 22.3 Ashvini Agrawal 1989, ப. 153-154.
  23. ↑ A. K. Warder 1989, ப. 262-263.
  24. ↑ 24.0 24.1 A. K. Warder 1989, ப. 263.
  25. ↑ R. C. Majumdar 1981, ப. 47.
  26. ↑ A. K. Warder 1989, ப. 260.
  27. ↑ 27.0 27.1 27.2 27.3 27.4 Ashvini Agrawal 1989, ப. 153.
  28. ↑ 28.0 28.1 28.2 28.3 Ashvini Agrawal 1989, ப. 154.
  29. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 112.
  30. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 113.
  31. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 116.
  32. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 116-119.
  33. ↑ Tej Ram Sharma 1989, ப. 118.
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=தேவிசந்திரகுப்தம்&oldid=3089998" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது