பிரேந்திர குமார் பட்டாச்சார்யா
பிரேந்திர குமார் பட்டாச்சார்யா | |
|---|---|
| பிறப்பு | 14 அக்டோபர் 1924 அசாம், இந்தியா |
| இறப்பு | 6 ஆகத்து 1997 (அகவை 72) |
| தொழில் |
|
| மொழி | Assamese |
| தேசியம் | இந்தியன் |
| குறிப்பிடத்தக்க படைப்புகள் | மிருத்யுஞ்சய் ஐயரிங்கம் ஆயி |
| குறிப்பிடத்தக்க விருதுகள் | சாகித்திய அகாதமி விருது (1960) ஞானபீட விருது (1979) |
பிரேந்திர குமார் பட்டாச்சார்யா (ஆங்கிலம்:Birendra Kumar Bhattacharya) ( பிறப்பு:1924 அக்டோபர் 14 - இறப்பு: 1997 ஆகஸ்ட் 6 ) இவர் ஒரு இந்திய எழுத்தாளர். நவீன அசாமி இலக்கியத்தின் முன்னோடிகளில் ஒருவராகவும் இருந்தார். ஞானபீட விருதைப் பெற்ற முதல் அசாமிய எழுத்தாளர் இவர். 1979 ஆம் ஆண்டில் அவரது மிருத்யுஞ்சய் (அழியாதது) என்ற புதினத்திற்காக அவருக்கு இவ்விருது வழங்கப்பட்டது. [1] அதைத் தொடர்ந்து 2001 இல் இந்திரா கோஸ்வாமி இவ்விருதினை பெற்றுள்ளார். [2] இந்திய இலக்கியத்தின் தலைசிறந்த படைப்பாகக் கருதப்படும் அவரது அஸ்ஸாமிய நாவலான ஐயரிங்கம் என்பதற்காக 1961 ஆம் ஆண்டில் அசாமியில் சாகித்ய அகாடமி விருதைப் பெற்றுள்ளார். 2005 ஆம் ஆண்டில், கதா புத்தகங்களால் லவ் இன் தி டைம் ஆஃப் இன்சசர்சன்சி என்ற தலைப்பில் வெளியிடப்பட்ட படைப்பின் மொழிபெயர்ப்பு வெளியிடப்பட்டது. பட்டாச்சார்யா எழுதிய மற்றொரு பிரபலமான நாவல் ஆயி (தாய்) என்பதாகும்.
1983-1985 காலப்பகுதியில் அசாம் சாகித்ய இலக்கிய சபையின் தலைவராக இருந்தார். [3]
'இராம்தேனு' வின் ஆசிரியர்[தொகு]
வரலாற்று சிறப்புமிக்க அசாமிய இலக்கிய இதழான இராம்தேனுவின் ஆசிரியராக 1960 களில் இருந்து அசாமில் இளம் இலக்கிய திறமைகளை கண்டுபிடித்து, வளர்ப்பதில் மற்றும் ஊக்குவிப்பதில் மிக முக்கியமாக மற்றவர்களின் கவனத்தை ஈர்க்கும் மாதிரியான பங்கை ஆற்றியதற்காக முனைவர் பிரேந்திர குமார் பட்டாச்சார்யா முழு அசாமிய நவீன இலக்கியத் துறையின் மரியாதையைப் பெற்றார். இந்த மைல்கல்லான அஸ்ஸாமி இலக்கிய இதழின் ஆசிரியராக அவரது பங்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் அசாமில் வெளியிடப்பட்ட முழு காலமும் அஸ்ஸாமிய இலக்கியத்தின் இராம்தேனு சகாப்தம் என்று போற்றப்படுகிறது. இந்த இராம்தேனு சகாப்தம் நவீன அசாமி இலக்கியத்தின் நீண்ட பயணத்தின் பொற்காலம் என்று கருதப்படுகிறது.
புகழ்பெற்ற இராம்தேனு சகாப்தத்தின் போது முனைவர் பட்டாச்சார்யாவின் அனைத்து முக்கிய கண்டுபிடிப்புகளும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பாதியின் சிறந்த அசாமிய மற்றும் இந்திய எழுத்தறிவாளர்களாகக் கருதப்படுகின்றன, மேலும் 21 ஆம் நூற்றாண்டு அவர்களின் ஆட்சி அசாமிய தேசத்தின் சமூக மனசாட்சியைப் பற்றி பெரிதும் எழுதுகிறது.
அடுத்த அரை நூற்றாண்டில் அசாமிய இலக்கியத்தின் வெவ்வேறு களங்களில் மறுக்கமுடியாத அடையாளத்தை விட்டுச்சென்ற இராம்தேனு சகாப்தத்தின் போது 21 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் வரை அவரது மிக முக்கியமான இலக்கிய கண்டுபிடிப்புகளில் லட்சுமி நந்தன் போரா, பபேந்திர நாத் சைக்கியா, சௌரவ் குமார் சாலிகா, நவகாந்தா பருவா, பபானந்தா தேகா, நிர்மல் பிரபா போர்தோலோய், பத்மா பர்கடகி, கோமன் போர்கோகெய்ன், கிரென் பட்டாச்சார்யா, சந்திரபிரசாத் சைக்கியா, நில்மோனி புகான் எஸ்.ஆர், கிரென் கோகெய்ன், மாமோனி இரைசம் கோஸ்வாமி மற்றும் பலர் உள்ளனர்.
'இராம்தேனு' தனது வெளியீட்டை நிறுத்திய பிறகும், முனைவர் பட்டாச்சார்யா முன்னணி இந்திய இலக்கிய விமர்சகராக தீவிரமாக இருந்தார். 980 களின் நடுப்பகுதி வரை அவர் மிகவும் இளைய எழுத்தாளர்களின் இலக்கிய விமர்சனங்களையும் மதிப்புரைகளையும் எழுதினார். அசாமில் அசாதாரண இலக்கிய திறமைகளைக் கண்டுபிடிக்கும் தனது பணியைத் தொடர்ந்தார். அடுத்த சில ஆண்டுகளில் செல்வாக்குமிக்க எழுத்தாளர்களாக வெளிப்படுவதற்கான பிரகாசமான வாய்ப்பைக் கொண்ட இணையற்ற இலக்கியப் படைப்புகளைக் கண்டால் அதை உடனடியாக பாராட்டினார். வரது இறுதி இலக்கிய கண்டுபிடிப்பு அர்னாப் ஜான் தேகா என்ற பள்ளி மாணவர் ஆவார். அவரது முதல் வெளியிடப்பட்ட புத்தகம் எபான்கி ரோட் ('சூரிய ஒளியின் வரி'), 1983 ஆம் ஆண்டில் 10 ஆம் வகுப்பு மெட்ரிகுலேசன் வகுப்பு படிக்கும் தனது பள்ளி நாட்களில் வெளியிடப்பட்டது. முனைவர் டாக்டர் பட்டாச்சார்யா தனது ஸ்வான்-பாடல் விமர்சன இலக்கியக் கட்டுரையை எழுதினார். இது 1987 ஆம் ஆண்டில் காந்தார் என்ற இலக்கிய இதழில் வெளியிடப்பட்டது. [4]
இத்தகைய மகத்தான தன்மை மற்றும் பக்கச்சார்பற்ற இலக்கிய நற்சான்றிதழ்கள் மூலம், முனைவர் பட்டாச்சார்யா தனது வாழ்நாளில் இந்திய இலக்கியத்தின் களத்தில் புராண மற்றும் நாட்டுப்புற கதைகளின் ஒரு பகுதியாக ஆனார். அசாதாரண இலக்கிய திறமைகளை கண்டுபிடிப்பதற்கான அவரது பரிசு மற்றும் அத்தகைய உண்மையான எழுத்தாளர்களின் தன்னலமற்ற ஊக்குவிப்பு நடவடிக்கைகள் அவரது வாழ்நாளில் புராண மற்றும் நாட்டுப்புற கதைகளின் ஒரு பகுதியாக அமைந்தது.
படைப்புகள்[தொகு]
புதினங்கள்[தொகு]
- தன்பூர் லஷ்கர் (1986)
- ராஜ்பத்தே ரிங்கியே (1957)
- ஆயி (1958)
- இயாரிங்கம் (1960) - சாகித்ய அகாடமி விருது பெற்ற நாவல்
- சதாக்னி (1964)
- மிருத்யுஞ்சய் (1979) - ஞான்பித் விருது பெற்ற நாவல்
- பிரதிபாத்
- ரங்கா மேக்
- பிலாரி
- டெய்னி [5]
பிற படைப்புகள்[தொகு]
- கோலாங் ஆஜியு போய் (1962) - சிறுகதைகளின் தொகுப்பு
- சத்சோரி (1963) - சிறுகதைகளின் தொகுப்பு
- ஜெயந்தி இதழில் சில கவிதைகளை வெளியிட்டார்.
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ "Jnanpith Laureates Official listings". ஞானபீட விருது Website. Archived from the original on 13 October 2007.
- ↑ "காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல்". Archived from the original on 2016-01-15. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2019-12-08.
- ↑ "Presidents since 1917". அசாமிய இலக்கிய மன்றம் website. Archived from the original on 1 March 2010.
- ↑ Bhattacharya, Dr Birendra Kumar (Aug 1987). "Arnab Jan's Poetry : Discussion of an Initial Phase". Gandhaar 1 (1): 14–15.
- ↑ "Birendra Kumar bhattacharya". Biographical essay.
வெளி இணைப்புகள்[தொகு]
| பன்னாட்டு | |
|---|---|
| தேசிய | |
| கல்விசார் | |
| மற்றவை | |
