பேதுல் மாவட்டம்
பேதுல் மாவட்டம் (Betul District) இந்தியாவின் மத்தியப் பிரதேசம் மாநிலத்தில் அமைந்துள்ளது. பேதுல் நகரம் இதன் தலைநகர் ஆகும். பேதுல் நகரம் அதன் நிர்வாக தலைமையகமாக செயல்படுகிறது. இம்மாவட்டம் நர்மதாபுரம் கோட்டத்திற்கு உட்பட்டது. போபால் மற்றும் நாக்பூர் நிலையத்திற்கு இடையில் பேதுல் ரயில் நிலையம் அமைந்துள்ளது. இந்த மாவட்டம் 8 வட்டங்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது - பைன்சுதேகி அத்னர், சிச்சோலி, பேதுல், சாப்பூர், முல்தாய், கோததோங்கரி, அம்லா ஆகியவை.
மாவட்ட வரலாறு[தொகு]
கெர்லா, தியோகர், கர்ஹா-மாண்ட்லா, சாந்தா-சிர்பூர் ஆகிய நான்கு பண்டைய கோண்ட் இராச்சியங்களின் நடுவில், இது இருந்திருக்க வேண்டும் என்பதைத் தவிர மாவட்டத்தின் ஆரம்பகால வரலாறு பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை. பாரசீக வரலாற்றாசிரியரான ஃபெரிஷ்டாவின் கூற்றுப்படி, இந்த ராஜ்யங்கள் 1398 ஆம் ஆண்டில் கோண்ட்வானாவும், அதன் அருகிலுள்ள நாடுகளின் அனைத்து மலைச்செல்வங்களையும் மறைக்கும் அளவு, பெரும் செல்வத்தையும் சக்தியையும் கொண்டிருந்தன. சுமார் 1418 ஆம் ஆண்டில், மால்வாவின் சுல்தான் ஹோஷாங் ஷா கெர்லா மீது படையெடுத்து, அதை ஒரு சார்புநிலை நிலவிடமாக தரம் குறைத்தார். ஒன்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அந்த ராஜா கிளர்ச்சி செய்தார். ஆனால், டெக்கான் பஹ்மனி மன்னர்களின் உதவியுடன், அவர் தனது சுதந்திரத்தை உறுதிப்படுத்தி, சில காலம் நிர்வகித்த போதிலும், அவர் இறுதியாக அடிபணிந்து, தனது நாட்டின் எல்லைகளை இழந்தார். 1467 ஆம் ஆண்டில், கெர்லாவை பஹ்மனி சுல்தானால் கைப்பற்றினார். ஆனால் பின்னர், அது மால்வாவுக்கு மீட்டெடுக்கப்பட்டது. ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பின்னர், மால்வா இராச்சியம் டெல்லி பேரரசரின் ஆதிக்கத்துடன் இணைக்கப்பட்டது. 1703 ஆம் ஆண்டில், கோண்ட் பழங்குடியினரின் ஒரு முஸ்லீம் மதமாற்றம் நாட்டைக் கைப்பற்றியது. 1743 இல் பெராரின் மராட்டிய ஆட்சியாளரான, ராகோஜி போன்ஸ்லே, இந்த நிலப்பரப்பை தனது ஆதிக்கங்களுடன் இணைத்துக் கொண்டார்.[1]
1818 ஆம் ஆண்டில் மராட்டியர்கள், இந்த மாவட்டத்தை கிழக்கிந்திய கம்பெனி குழுவினருக்கான கட்டணமாக வழங்கினர். மேலும் 1826 ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தத்தின் மூலம், இது முறையாக ஆங்கிலேய உடைமைகளுடன் இணைக்கப்பட்டது. 1861 ஆம் ஆண்டு வரை மத்திய மாகாணங்களில் பிரதேசங்கள் இணைக்கப்பட்ட வரை இந்த மாவட்டம் சகோர் மற்றும் நெர்புடா பிரதேசங்களின் ஒரு பகுதியாக நிர்வகிக்கப்பட்டது. பெத்துல் மாவட்டம் மத்திய மாகாணங்களின், நெர்புடா (நர்மதா) பிரிவின் ஒரு பகுதியாகயும், பெரார் ஆகவும் இருந்தது. இது 1947 இல் இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இந்திய நடுப்பகுதி மாநிலமாக, பின்னர், மத்தியப் பிரதேசம் என மாறியது.[2]
மராட்டியர்களின் படைத்தளபதியான, அப்பா சாஹிப்பின் பின்வாங்கலைத் துண்டிக்க, ஆங்கிலத் துருப்புக்களின் பிரிவினர் முல்தாய், பெத்துல், ஷாப்பூரில் இடங்களில் நிறுத்தப்பட்டனர், மேலும் 1862 ஜூன் வரை, பெதுலில் ஒரு இராணுவப் படை அணியும் உருவாக்கப் பட்டது. அதற்கு முந்தைய ஆட்சியாளர்கள், பாழடைந்த நகரமான கெர்லா கோண்ட்ஸின் கீழ், அரசாங்க இருக்கையை உருவாக்கியது. எனவே, "கெர்லா சர்க்கார்" என்று அழைக்கப்படும் ஆங்கில ஆதிக்கங்களுடன் ,அந்நிலப்பகுதி இணைக்கப்படும் காலம் வரை, இந்த மாவட்டம் உயிர்ப்புடன் இருந்தது. முல்தாய் நகரத்தில், ஒரு செயற்கை தொட்டி உள்ளது, அதன் நடுவிலிருந்த தப்தி என்பது அதன் உயர்வு என்று கூறப்படுகிறது; எனவே அந்த இடத்தின் புகழ்பெற்ற புனிதத்தன்மையும், அதன் மரியாதைக்குரிய கோவில்களும் இங்கு கட்டமைக்கப் பட்டன.
1896-1897 ஆம் ஆண்டின் பஞ்சத்தால், இந்த மாவட்டம் மிகவும் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்டது. 1897 இல் இறப்பு விகிதம், 1000 க்கு 73 ஆக உயர்ந்தது. இது 1900 ஆம் ஆண்டில், மீண்டும் பாதிக்கப்பட்டது, மே மாதத்தில், பஞ்ச நிவாரணம் பெற்றவர்களின் எண்ணிக்கை, மொத்த மக்கள்தொகையில் மூன்றில் ஒரு பங்காக உயர்ந்து காணப்பட்டது. 1901 ஆம் ஆண்டில், மக்கள் தொகை 285,363 ஆக இருந்தது. பஞ்சத்தின் விளைவாக, பத்தாண்டுகளில் மொத்த மக்கள் தொகை 12% குறைந்தது.
1901 ஆம் ஆண்டில் நகரத்தின் மக்கள் தொகை, 4,739 ஆக இருந்தது. மாவட்டத்தின் நிர்வாக தலைமையகம் வடக்கே 3 மைல் தொலைவில் உள்ள, பத்னூர் நகருக்கு மாற்றப்பட்டது. 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில்,இம்மாவட்டத்தின் முக்கியப் பயிர்கள் கோதுமை, திணை, பிற உணவு தானியங்கள், எண்ணெய் விதைகள், சிறிய அளவில் கரும்பும், பருத்தியும் ஆகும்.
மக்கள் தொகை[தொகு]
2011 ஆம் ஆண்டின் மக்கட்தொகைக் கணக்கெடுப்பின்படி இம்மாவட்டத்தின் மொத்த மக்கட்தொகை 15,82,793[3] இது காபோன் நாட்டிற்கு ஈடானது,[4] அல்லது அமெரிக்க மாநில இடாஹோ என்ற பிரதேசத்திற்கு ஈடானது.[5] இது இந்தியாவின் மொத்த மாவட்டங்களில் 640 இல் 314 வது இடத்தைப் பெறுகிறது. மக்கள் அடத்தி சதுர கிலோமீட்டருக்கு 466[3] 2001–2011 தசாப்தத்தில் அதன் மக்கள் தொகை வளர்ச்சி விகிதம் 6.85% ஆக இருந்தது. பேதுல் ஒவ்வொரு 1000 ஆண்களுக்கும் 970 பெண்களின் பாலின விகிதத்தைக் கொண்டுள்ளது,[3] மற்றும் கல்வியறிவு விகிதம் 70.14% கொண்டுள்ளது[3].
மாவட்டத்தின் பரப்பளவு 10043 ஆகும் கிமீ 2 .[6] 2011 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின் தற்காலிக தரவுகளின்படி, மாவட்டத்தின் மக்கள் தொகை 1,575,247 (799,721 ஆண்கள் மற்றும் 775,526 பெண்கள்) பாலின விகிதத்துடன் 1000 ஆண்களுக்கு 970 பெண்கள். மக்கள் தொகை அடர்த்தி 157 / கிமீ 2 ஆகும் . மொத்த கல்வியறிவு விகிதம் 70.1% (ஆண் 78.4% மற்றும் பெண் 61.6%).
2011 ஆம் ஆண்டு இந்திய மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின் போது, மாவட்டத்தில் 45.88% மக்கள் இந்தி, 27.69% கோண்டி, 12.86% மராத்தி, 11.13% கோர்கு மற்றும் 1.69% பெங்காலி ஆகிய மொழிகளை தங்கள் முதல் மொழியாகப் பேசினர்.[7]
இந்த மாவட்டம் பழங்குடியின மக்களால் நிறைந்துள்ளது. 2001 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி மாவட்டத்தின் பழங்குடி மக்கள் தொகை 5,49,907 ஆகும். மாவட்டத்தில் வசிக்கும் முக்கிய பழங்குடியினர் கோண்டு மற்றும் கோர்கு . மீதமுள்ள மக்கள் மராத்தியர்கள் உட்பட மராத்தா, பவார்கள், குன்பிசுக்கள், பிராமணர்கள், சாமர்கள், மாலி, பால், பாட்டீல் மற்றும் சோனி உள்ளிட்ட சாதிகள் அடங்கும்.[8]
நிலவியல்[தொகு]
இதன் கடல் மட்டம் சராசரி உயரம் சுமார் 2000 அடி ஆகும். நாட்டின் அடிப்படையில் ஒரு உயரமான பகுதி, இயற்கையாகவே மூன்று தனித்தனி பகுதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது, அவற்றின் மேலோட்டமான அம்சங்கள், அவற்றின் மண்ணின் தன்மை மற்றும் அவற்றின் புவியியல் உருவாக்கம் ஆகியவற்றில் வேறுபடுகிறது. மாவட்டத்தின் வடக்கு பகுதி மணற்கல் ஒரு ஒழுங்கற்ற சமவெளியை உருவாக்குகிறது. இது மிகவும் அரிதான மக்கள்தொகை மற்றும் குறைந்த சாகுபடி நிலம் கொண்டது. தீவிர வடக்கில் நர்மதா பள்ளத்தாக்கின் பெரிய சமவெளியில் இருந்து மலைகளின் வரிசை எழுகிறது. மையப் பாதையில் மட்டும் வளமான மண் உள்ளது, இது மச்னா நதி மற்றும் சப்னா அணை ஆகியவற்றால் வளம் பெறுகிறது. கிட்டத்தட்ட கிராமங்களால் முழுமையாக பயிரிடப்பட்டுள்ளது. .[9]
பெத்துலின் காலநிலை மிகவும் ஆரோக்கியமானது. சமவெளிகளுக்கு மேலேயுள்ள அதன் உயரமும், விரிவான காடுகளின் சுற்றுப்புறமும் வெப்பத்தை மிதப்படுத்துகின்றன, மேலும் ஆண்டின் பெரும்பகுதி முழுவதும் வெப்பநிலையை இனிமையாக்குகின்றன. குளிர்ந்த பருவத்தில் இரவில் வெப்பமானி உறைபனிக்குக் கீழே விழுகிறது; . சராசரி ஆண்டு மழையளவு 40 அங்குலம் ஆகும்.[9]
பேதுல் மாவட்டம் காடுகள் மற்றும் பல்லுயிர் பெருக்கத்தால் நிறைந்துள்ளது. பேதுல் வனத்தின் முக்கிய மர இனங்கள் தேக்கு ஆகும் . பல மருத்துவ தாவரங்கள் பேதுலின் வனப்பகுதிகளிலும் காணப்படுகின்றன. காடுகளிலிருந்து கருங்காலி இலைகள், புளிமா, ஹர்ரா, நெல்லி போன்ற வணிக ரீதியாக முக்கியமான சிறு வனப் பொருட்களும் சேகரிக்கப்படுகின்றன. ஆசியாவின் மிகப்பெரிய மரக் கிடங்கு பேதுலில் உள்ளது.
மாவட்டத்தில் பாயும் முக்கிய ஆறுகள் கஞ்சால் நதி ( தபதி நதியின் துணை நதி ), மற்றும் மொரண்ட் நதி மற்றும் தவா நதி ( நர்மதா நதியின் துணை நதிகள்) ஆகும். தப்தி நதி பேதுல் மாவட்டத்தில் உள்ள முல்தாயிலிருந்து உருவாகிறது; முல்தாயின் சமசுகிருத பெயர் 'முல்தாபி' என்றால் 'தப்பி அல்லது தபதி நதியின் தோற்றம்' என்று பொருள்.
இதனையும் காண்க[தொகு]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑
இந்தக் கட்டுரை தற்போது பொது உரிமைப் பரப்பிலுள்ள நூலிலிருந்து உரையைக் கொண்டுள்ளது: "Betul". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் (11th) 3. (1911). Cambridge University Press.
- ↑ https://betul.nic.in/en/history/
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 "District Census 2011". Census2011.co.in. 2011. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 September 2011.
- ↑ US Directorate of Intelligence. "Country Comparison:Population". Archived from the original on 27 செப்டம்பர் 2011. பார்க்கப்பட்ட நாள் 1 October 2011.
Gabon 1,576,665
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help) - ↑ "2010 Resident Population Data". U. S. Census Bureau. Archived from the original on 19 October 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 September 2011.
Idaho 1,567,582
- ↑ "Betul District – Statistics". Collectorate, Betul, Madhya Pradesh. Archived from the original on 27 March 2012. பார்க்கப்பட்ட நாள் 20 July 2011.
- ↑ 2011 Census of India, Population By Mother Tongue
- ↑ "History". betul.nic.in.
- ↑ 9.0 9.1 இந்தக் கட்டுரை தற்போது பொது உரிமைப் பரப்பிலுள்ள நூலிலிருந்து உரையைக் கொண்டுள்ளது: "Betul". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் (11th) 3. (1911). Cambridge University Press.
