வள்ளுவநாடு
வள்ளுவநாடு | |
|---|---|
| 1124–1793 | |
 | |
| தலைநகரம் | அங்காடிபுரம், பெரிந்தல்மண்ணை வட்டம், மலப்புறம் மாவட்டம், கேரளம், இந்தியா |
| பேசப்படும் மொழிகள் | மலையாளம். |
| அரசாங்கம் | முடியாட்சி |
| வரலாறு | |
• தொடக்கம் | 1124 |
• முடிவு | 1793 |
வள்ளுவநாடு (Valluvanad) [1] என்பது தென்னிந்தியாவின் இன்றைய கேரள மாநிலத்தில் தெற்கே பாரதபுழா நதி முதல் வடக்கில் பந்தலூர் மாளா வரை மத்தியகால இந்தியாவின் சிற்றரசாக இருந்தது. மேற்கில், இது பொன்னானி துறைமுகத்தாலும், கிழக்கில் அட்டப்பாடி மலைகளாலும் அரேபிய கடலாலும் சூழப்பட்டுள்ளது. பந்தலூர் குன்றுகளுக்கும் பொன்னானியின் கடற்கரை கிராமங்களுக்கும் இடையிலான வரலாற்றுப் பகுதி என வள்ளுவநாடு பெரும்பாலும் விவரிக்கப்படுகிறது.[2]
பிரபல கவிஞர்களான குஞ்சன் நம்பியார் மற்றும் பூந்தனம் ஆகிய இருவரும் வள்ளுவநாட்டில் பிறந்தவர்கள்.
வரலாறு[தொகு]
உள்ளூர் புராணக்கதைகளின்படி, கடைசியாக பிற்பட்ட சேர ஆட்சியாளர் ஒருவர் தெற்கு மலபார் பிரதேசத்தில் தங்கள் ஆளுநர்களில் ஒருவரான வள்ளுவக்கோனிதிரிக்கு ஒரு பரந்த நிலத்தை வழங்கிவிட்டு சன்யாசத்திற்கு புறப்பட்டார். வள்ளுவக்கோனிதிரிக்கு கடைசி பிற்பட்ட சேர ஆட்சியாளரின் கேடயமும் வழங்கப்பட்டது. (மறைமுகமாக மற்றொரு ஆளுநரான கோழிக்கோட்டின் சாமூத்திரி (சாமோரின்) பெற்ற வாளிலிருந்து தற்காத்துக் கொள்ள). வேளாத்திரி ராஜாக்கள் சாமூத்திரியின் பரம்பரை எதிரிகளாக இருந்ததில் ஆச்சரியமில்லை. 12 ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை நடைபெறும் மாமங்கம் பண்டிகைகளுக்கும், கோழிக்கோட்டின் சாமூத்திரிக்கு எதிரான முடிவற்ற போர்களுக்கும் வள்ளுவநாடு பிரபலமானது. 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், வேளாத்திரி ராஜா (வள்ளுவக்கோனாதிரி) மீதமுள்ள பிரதேசமாக வேளாத்திரி அல்லது வள்ளுவநாடு ஒரு காலத்தில் தெற்கு மலபாரின் பெரும்பகுதி மீது சுழரேன் உரிமைகளைப் பயன்படுத்தியது. 1792 ஆம் ஆண்டில் நாட்டின் நிர்வாகம் வேளாத்திரி ராஜாவிடம் மீட்டெடுக்கப்பட்ட போதிலும், மாப்பிளமார்கள் (மைசூர் ஆக்கிரமிப்பாளர்களால் விரும்பப்பட்டவர்கள்) மற்றும் நாயர்கள் (பழங்கால ஆட்சியை மீட்டெடுக்க முயன்றவர்கள்) இடையே விரைவாக ஏற்பட்ட பிரச்சினையை அடக்குவதற்கு அவர் சக்தியற்றவர் என்பது விரைவில் தெரியவந்தது. ஏற்கனவே 1793 இல், ஆளுநரும் அவரது குடும்பத்தினரும் திருவிதாங்கூருக்கு தப்பி ஓடியதால் மாவட்ட நிர்வாகத்தை மீண்டும் தொடங்க வேண்டியிருந்தது.
கோழிக்கோடின் சாமோரின் இடைக்கால காலத்தில் வள்ளுவநாட்டைச் சுற்றியுள்ள பகுதியைத் தாக்கினார். அவர் வள்ளுவக்கோனாதிரியிலிருந்து மாமாங்கத்தையும் பின்னர் நெடுங்கநாடு மற்றும் பாலக்காடு ஆகியவற்றையும் நெடுங்கேத்திபாடிடமிருந்து கைப்பற்றினார்.[3][4]
வள்ளுவநாடு கி.பி 8 ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்கி வல்லுவக்கோனாதிரியால் ஆளப்பட்டது. 9 முதல் 12 ஆம் நூற்றாண்டு வரை மாகோட்டை சேரர்களின் கீழ் வல்லுவக்கோனாதிரி ஒரு ஆட்சியாளர் ஆவார். மாமங்கத்தை ஒருங்கிணைப்பதற்கான உரிமையை கடைசி சேர பெருமாள் இராம குலசேகரனால் தனக்கு வழங்கப்பட்டது என்று வல்லுவக்கோனாதிரி கூறிக்கொண்டார். இது கேரளாவின் மற்ற ஆட்சியாளர்களிடையே பொறாமையை ஏற்படுத்தியது. மாமங்கத்தின் உரிமையைக் கைப்பற்ற கோழிகோட்டின் சாமோரின் திருநவயத்தைத் தாக்கினார்.
வள்ளுவநாடு இரண்டாம் சேர இராச்சியம் அல்லது குலசேகர ராஜ்யத்தின் காலத்திற்கு முந்தைய வரலாற்றைப் பதிவு செய்துள்ளது. ஒரு கட்டத்தில், வல்லுவகோனாதிரி சேர (குலசேகர) ஆட்சியாளர்களின் கீழ் தென் மலபாரின் கணிசமான பகுதியிலும், சேரர்களுக்குப் பிறகு ஒரு சுதந்திர மாநிலமாகவும் இறையாண்மை அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்தினார். வள்ளுவநாடு பெரிந்தல்மண்ணை வட்டம், மண்ணார்காடு, பட்டாம்பி வட்டம், ஒற்றப்பாலம் வட்டம் ,பொன்னானி வட்டம், திருர் தாலுகா மற்றும் ஏறநாடு வட்டம் ஆகிய பகுதிகளையும் உள்ளடக்கியது.
பெயரின் வெவ்வேறு வேறுபாடுகள்[தொகு]
- வள்ளுவநாட் - வள்ளுவனாட்டு - [1] (வள்ளுவநாடு முறையானது)
- சொரூபம் (ஸ்வரூபம்) - அரங்கொட்டு (ஆரங்கொட்டு)
- வேளாத்ரி - வேளாத்ரா - வெள்நாதேரா (ஆட்சியாளரின் தலைப்பு)
தலைநகரம்[தொகு]
வள்ளுவநாட்டின் தலைநகரம் இன்றைய அங்காடிபுரம் நகரமாக இருந்தது. இது இப்போது திருமந்தம்குன்னு கோயிலுக்கு பிரபலமானது. வள்ளுவநாடு அரச குடும்பத்தின் குடும்ப தெய்வம் திருமந்தம்குன்னு கோவிலில் திருமந்தம்குன்னு பகவதி ஆகும்.
மேலும் காண்க[தொகு]
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ 1.0 1.1 "princelystatesofindia.com". Archived from the original on 2012-03-16. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2011-07-20.
- ↑ S. Rajendu - History of Valluvanad - from pre-historic times to A.D. 1792, Malayalam, Perintalmanna, 2012
- ↑ The Zamorins of Calicut, K.V.Krishna Ayyar, Calicut, 1938
- ↑ History of Nedunganad, S. Rajendu, Perintalmanna, 2012