தோடு
தோடு (earring) காதில் அணியப்படும் ஓர் ஆபரணமாகும். பெண்களால் அதிகமாகவும் ஆண்களால் ஓரளவும் அணியப்படுகிறது. இரு பாலினத்தாலும் அணியப்படுகின்றன, இருப்பினும் பெண்கள் மத்தியில் மிகவும் பொதுவானவை, மற்றும் வெவ்வேறு காலங்களில் வெவ்வேறு நாகரிகங்களால் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. ஆண்கள் அணியும் தோடு கடுக்கன் எனப்படுகிறது. காதுச் சோணையில் துவாரமிட்டே தோடு அணியப்படுகிறது. உலோகம், நெகிழி, கண்ணாடி போன்ற பலதரப்பட்ட பொருட்களால் தோடு செய்யப்படுகிறது. தமிழர் உட்பட்ட பல இனத்தவரால் பெண் குழந்தைகளுக்கு மிகச் சிறு வயதிலேயே காது குத்தப்பட்டுத் தோடு அணிவிக்கப்படுகிறது. இதனை ஒரு சடங்காகவும் கொண்டாடுவதுண்டு. திருமணத்தின்போது ஆணுக்குக் கடுக்கன் பூட்டும் வழக்கம் சில பிரதேசத் தமிழர் திருமணங்களில் வழக்கமாக இருந்தது. இப்போது அவ் வழக்கம் அருகிவிட்டது. தோடுகள்
"காது குத்துதல்" என்ற எளிய சொல் பொதுவாக ஒரு காதுகுத்து துளையிடுவதைக் குறிக்கிறது, அதேசமயம் வெளிப்புறக் காதுகளின் மேல் பகுதியில் குத்துதல் பெரும்பாலும் " குருத்தெலும்பு துளைத்தல்" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. குருத்தெலும்பு குத்துதல் காதுகுத்து துளையிடுவதை விட நிகழ்த்துவது மிகவும் சிக்கலானது மற்றும் குணமடைய அதிக நேரம் எடுக்கும்.[1] உலோகம், நெகிழி, கண்ணாடி, விலைமதிப்பற்ற கல், மணிகள், மரம், எலும்பு மற்றும் பிற பொருட்கள் உட்பட பலப் பொருட்களாலும் காதணி கூறுகள் தயாரிக்கப்படுகின்றன. உலோகம், நெகிழி, கண்ணாடி, விலைமதிப்பற்ற கல், மணிகள், மரம், எலும்பு மற்றும் பிற பொருட்கள் உட்பட பலப் பொருட்களாலும் காதணி கூறுகள் தயாரிக்கப்படுகின்றன.
வரலாறு[தொகு]
காது குத்துதல் என்பது உடல் மாற்றத்தின் பழமையான வடிவங்களில் ஒன்றாகும், உலகெங்கிலும் உள்ள கலாச்சாரங்களிலிருந்து கலை மற்றும் எழுதப்பட்ட குறிப்புகள் ஆரம்பகால வரலாற்றில் உள்ளன. மினோவான் நாகரிகத்தில் (கிமு 2000-1600) தங்கம், வெள்ளி மற்றும் வெண்கல வளைய காதணிகள் அதிகமாக இருந்தன, கிரேக்கத்தின் ஏஜியன் தீவான சாண்டோரினியில் உள்ள ஓவியங்களில் எடுத்துக்காட்டுகளைக் காணலாம். மினோன் நாகரீகத்தின் பிற்பகுதியில் மற்றும் ஆரம்ப மைசீனியன் காலங்களில் இன் கிரீசின் வெண்கல காலத்தில் கூம்பு பதக்கங்கள் கொண்டு நாகரீக வலய காதணிகள் இருந்தன.[2] ஆண்கள் அணிந்திருந்த காதணிகளின் ஆரம்பகால சான்றுகள் பண்டைய பெர்சியாவில் பெர்சப்போலிஸிலிருந்து வந்த தொல்பொருள் சான்றுகளில் காணப்படுகின்றன. பாரசீக சாம்ராஜ்யத்தின் வீரர்களின் செதுக்கப்பட்ட உருவங்கள், அரண்மனையின் எஞ்சியிருக்கும் சில சுவர்களில் காட்டப்பட்டுள்ளன, அவை காதணி அணிந்திருப்பதைக் காட்டுகின்றன.
ஹாவர்ட் கார்ட்டர் தனது துட்டன்காமூனின் கல்லறையைப் பற்றிய விளக்கத்தில் பார்வோனின் காதுகுழாய்கள் துளையிடப்பட்டிருந்ததாக எழுதுகிறார், ஆனால் கல்லறைகள் சிலவற்றைக் கொண்டிருந்தாலும், எந்தவிதமான காதணிகளும் போர்த்தல்களுக்குள் இல்லை. அடக்கம் செய்யப்பட்ட முகமூடியின் காதுகளும் துளையிடப்பட்டிருந்தன, ஆனால் துளைகள் தங்க வட்டுகளால் மூடப்பட்டிருந்தன. அந்த நேரத்தில், கார்டரின் காலத்தின் எகிப்தைப் போலவே, காதணிகளும் குழந்தைகளால் மட்டுமே எகிப்தில் அணிந்திருந்தன என்பதை இது குறிக்கிறது.[3]
தோடு அணிந்ததற்கான பிற ஆரம்ப சான்றுகள் விவிலிய பதிவில் தெளிவாக உள்ளன. யாத்திராகமம் 32: 1-4-ல், மோசே சினாய் மலையில் இருந்தபோது, ஆரோன் தங்களுக்கு ஒரு கடவுளை உருவாக்கும்படி இஸ்ரவேலர்கள் கோரினார்கள். அவர்களுடைய மகன்களின் மற்றும் மகள்களின் காதணிகளை (மற்றும் பிற நகைத் துண்டுகளை) தன்னிடம் கொண்டு வரும்படி அவர் அவர்களுக்குக் கட்டளையிட்டதாக எழுதப்பட்டுள்ளது ( c. 1500 BCE ). கிளாசிக்கல் காலகட்டத்தில், மத்திய கிழக்கு உட்பட, ஒரு பொது விதியாக அவை பிரத்தியேகமாக பெண் ஆபரணங்களாக கருதப்பட்டன. கிரேக்கத்திலும் பண்டைய ரோமிலும், காதணிகள் முக்கியமாக பெண்களால் அணியப்படிருந்தன. அவற்றை ஒரு ஆணால் அணிவது பெரும்பாலும் தனித்துவமானது என்று பேசப்படுகிறது. [4]
மதம்[தொகு]
இந்து தர்ம மரபின் படி, பெரும்பாலான பெண்கள் மற்றும் சில சிறுவர்கள் (குறிப்பாக "இரண்டு முறை பிறந்தவர்கள்") கர்ணவேதம் என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சடங்கின் ஒரு பகுதியாக அவர்கள் ஐந்து வயதாவதற்கு முன்பே காதுகளைத் துளைக்கிறார்கள் . குழந்தைகள் பிறந்த பல நாட்களுக்கு முன்பே குழந்தைகளுக்கு காதுகள் துளைக்கப்படலாம்.
நேபாளம், இலங்கை மற்றும் லாவோஸ் உள்ளிட்ட பிற ஆசிய நாடுகளிலும் இதேபோன்ற பழக்கவழக்கங்கள் நடைமுறையில் உள்ளன, இருப்பினும் பாரம்பரியமாக பெரும்பாலான ஆண்கள் இளம் பருவ வயதை அடையும் வரை காதுகளைத் துளைக்க காத்திருக்கிறார்கள்.
காது குத்துதல் விவிலியத்தில் பல சூழல்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அடிமைத்தனத்திலிருந்து ஏழாம் ஆண்டு விடுவிக்கப்பட வேண்டிய எபிரேய அடிமையை மிகவும் பழக்கமானவர் குறிப்பிடுகிறார், ஆனால் தொடர்ந்து தனது எஜமானருக்கு சேவை செய்ய விரும்புகிறார், சுதந்திரமாக செல்ல மறுக்கிறார்: "... அவருடைய எஜமான் அவரை கடவுளுக்கு முன்பாக அழைத்துச் செல்வார். அவன் வாசலுக்கோ வீட்டு வாசலுக்கோ கொண்டு வரப்படுவான், அவனுடைய எஜமான் தன் காதுகளைத் துளைப்பான்; பின்னர் அவர் உயிருக்கு அடிமையாக இருப்பார் "(யாத்திராகமம் 21: 6).
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ Davis, Jeanie. "Piercing? Stick to Earlobe". WebMD. WebMD. பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 January 2014.
- ↑ Cultural Encyclopedia of the Body [2 volumes]. ABC-CLIO.
- ↑ The Tomb of Tut-Ankh-Amen: Discovered by the Late Earl of Carnarvon and Howard Carter, Volume 3, pp. 74–75
- ↑ Chisholm 1911.