பயனர்:TNSE rajmohan try/மணல்தொட்டி

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
The bark of willow trees contains salicylic acid, the active metabolite of aspirin, and has been used for millennia to relieve pain and reduce fever.[1]
Medicinal plants

மருத்துவ தாவரங்கள், என்பவை மருத்துவ மூலிகைகள், அல்லது எளிமையாக மூலிகைகள் என்று வரலாற்றுக் காலங்களில் இருந்து அடையாளம் காணப்பட்டு பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது. பாதுகாப்பு பூச்சிகளுக்கு, பூஞ்சைகள் மற்றும் தாவர உண்ணிகள் பாலூட்டிகள் இவ்ற்றிற்கு எதிராக பாதுகாப்பு உட்பட பல உயிரியல் செயல்பாடுகளுக்கான இரசாயன கலவைகளை தாவரங்கள் தயாரிக்கின்றன. ஏறத்தாழ 12,000 க்கும் மேற்பட்ட செயல்படும் சேர்மங்கள் அறிவியல் அறிந்தவை. இந்த இரசாயனங்கள் மனித உடலில் வேலை செய்யும் மருந்துகள் போலவே வேலை செய்கின்றன, எனவே மூலிகை மருந்துகள் நன்மை பயக்கும் மற்றும் வழக்கமான மருந்துகளை போலவே தீங்கு விளைவிக்கும் [பக்க பக்க விளைவுகளும்]. இருப்பினும், ஒற்றை ஆலை பல பொருட்களையுடையதாக இருப்பதால், மருந்து என ஒரு ஆலை எடுத்துக்கொள்ளும் விளைவுகள் சிக்கலானதாக இருக்கும். இந்த இரசாயன் கலவைகள் மனித உடலில் மருந்துப்பொருள்கள் போலவெ செயல்படுவதால் மூலிகை மருந்துகள் மிகவும் பயனுள்ளதாகவும் சில சமயங்களில் வழக்கமான மருந்துகள் போல பக்க விளைவுகள் ஏற்படுத்தி தீங்கு விளைவிப்பதாகவும் இருக்கின்றன. இருப்பினும், ஒற்றை தாவரமானது பல பொருட்களையுடையதாக இருப்பதால், மருந்து என ஒரு தாவரத்தை நாம் எடுத்துக்கொள்ளும் போது விளைவுகள் சிக்கலானதாக இருக்கும்.

மூலிகைகள் பற்றிய முந்தைய வரலாற்று பதிவுகள் சுமேரியகள் நாகரீகத்திலிலேயே கண்டறியப்பட்டு இருக்கிறது, ஆயிரம் கணக்கான மருத்துவ தாவரங்கள் ஓபியம் உட்பட பல் களிமனண் மாத்திரைகளாகப் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளன. பழங்கால எகிப்து லிருந்து எபர்ஸ் பாபிரஸ் முதலியன உட்பட 850 க்கும் அதிகமான தாவர மருந்துகளையும், டிஸ்கோரிடிஸ் என்பது 600 க்கும் அதிகமான மருத்துவ தாவரங்களைப் பயன்படுத்தி 1000 க்கும் மேற்பட்ட மருந்தின் குணங்கள் அடிப்படையிலான சுமார் 1500 ஆண்டுகளுக்கு அடிப்படையாக அமைந்த மருத்துவ சமையல் செய்முறைகள் [டீ மெடீரியா மெடிகா]] என்பதில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. மருந்து ஆராய்ச்சியானது தாவரத்தொடர்பியில் பயன்பாட்டை இயற்கையில் மருந்தியல் ரீதியாக செயலில் உள்ள பொருட்களுக்குத் தேடலாம், மேலும் இந்த வழியில் நூற்றுக்கணக்கான பயனுள்ள கலவைகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. உதாரணமாக சில பொதுவான மருந்துகளான ஆஸ்பிரின், டிகோசின், குவினைன்,மற்றும் ஓபியம் ஆகியவ்ற்றைக் கூறலாம். தாவரங்களில் காணப்படும் இரசாயனக் கலவைகள் பல வகைகள் உள்ளன, ஆனால் பெரும்பாலானவை பின்வரும் நான்கு முக்கிய உயிர்வேதியியல் வகுப்புகள் ஆனவையே, அவையாவன அல்கலாய்டுகள், கிளைக்கோசைட்கள், பாலிபினால்கள்,மற்றும் டெர்பின்களாகும்.

தொழில்மயமான சமூகங்களில் அல்லாத பெரும்பாலான இடங்களில் நவீன மருந்துகளை விட மிகவும் மலிவாகவும் தரமாகவும் இருப்பதால் மருத்துவ தாவரங்கள் பரவலான அனேக நோய்களுக்கு சிகிச்சையளிக்க பயன்படுகின்றன. உலகளாவிய ஏற்றுமதிப் பொருட்களில் மருந்து தாவரங்களின் விலை 2012 இல் 2.2 பில்லியன் அமெரிக்க டாலராகும்.[2]

வரலாறு[தொகு]

Dioscorides's 1st century De materia medica, seen here in a c. 1334 copy in Arabic, describes some 1000 drug recipes based on over 600 plants.[3]
முதன்மைக் கட்டுரைகள்: History of herbalism மற்றும் History of pharmacy

வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலங்கள்[தொகு]

தாவரங்கள், இன்று பயன்படுத்தப்படும் சமையல் மூலிகைகள் மற்றும் மசாலாக்களாக, வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலங்களில் இருந்து மருந்துகளாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. சூடான காலநிலைக் காலங்களில் பாக்டீரியாவினால் ஏற்படும் உணவுச் சிதைவு பொன்றவற்றை சரி செய்யவே மசாலாப் பொருள்களைப் பயன்படுத்தப்பட்டன.,[4][5] குறிப்பாக அதிகம் கெட்டுப்போகும்தன்மையுடைய இறைச்சி வகைகளுக்கு இவை பயன்படுத்த்ப்பட்டு வந்தன.[6] ஆஞ்சியோஸ்பெர்ம் (பூக்கும் தாவரங்கள்) பெரும்பாலான தாவர மருந்துகளுக்கு மூல தாவரங்களாக உள்ளன.[7] பெரும்பாலான மனித குடியேற்றங்கள் மருந்துகள் போன்ற களைகளால் சூழப்பட்டுள்ளது, உதாரணமாக, தொட்டால் எரிச்சலூட்டுகிற ஒருவகை செடி, டான்டேலியன்மற்றும் களைகுஞ்சு.ஆகியற்றைக் குறிப்பிடலாம்.[8][9] மூலிகைளை மனிதர்கள் மட்டுமமே பயன்படுத்துபவர்களாக இருப்பதில்லை மாறாக சில விலங்குகளும் உயர்விலங்கால்கள், பட்டாம்பூச்சிகள் மற்றும் ஆடு மருத்துவ தாவரங்களை உட்கொண்டு தங்கள் வியாதிகளைத் தீர்த்துக்கொள்கின்றன.[10] வரலாற்றுக்கு முந்தைய கல்லறைகள் இருந்து தாவர மாதிரிகள் பழங்கால மக்களுக்கு மூலிகை மருந்தை அறிந்திருந்ததற்கான சான்றுகளாகின்றன.உதாரணமாக, வடக்கு ஈராக்கில் ஒரு 60 000 வயதான நிண்டெர்சல் அடக்கம் தளம் மற்றும் "Shanidar IV", 8 தாவர வகைகளிலிருந்து இதில் 7 மூலிகை மருந்துகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன,[11] A காளான் was found in the personal effects of Ötzi the Iceman, whose body was frozen in the Ötztal Alps for more than 5,000 years. The mushroom was probably used to treat whipworm.[12]

Ancient times[தொகு]

The Ebers Papyrus (c. 1550 BC) from Ancient Egypt describes the use of hundreds of plant medicines.[13]

In ancient Sumeria, hundreds of medicinal plants including myrrh and opium are listed on clay tablets. The ancient Egyptian Ebers Papyrus lists over 800 plant medicines such as aloe, cannabis, castor bean, garlic, juniper, and mandrake.[13] From ancient times to the present, Ayurvedic medicine as documented in the Atharva Veda, the Rig Veda and the Sushruta Samhita has used hundreds of pharmacologically active herbs and spices such as turmeric, which contains curcumin.[14][15][16] The Chinese pharmacopoeia, the Shennong Ben Cao Jing records plant medicines such as chaulmoogra for leprosy, ephedra, and hemp.[17] This was expanded in the Tang Dynasty Yaoxing Lun.[18] In the fourth century BC, Aristotle's pupil Theophrastus wrote the first systematic botany text, Historia plantarum.[19] In the first century AD, the Greek physician Pedanius Dioscorides documented over 1000 recipes for medicines using over 600 medicinal plants in De materia medica; it remained the authoritative reference on herbalism for over 1500 years, into the seventeenth century.[3]

Middle Ages[தொகு]

In the Early Middle Ages, Benedictine monasteries preserved medical knowledge in Europe, translating and copying classical texts and maintaining herb gardens.[20][21] Hildegard of Bingen wrote Causae et Curae ("Causes and Cures") on medicine.[22] In the Islamic Golden Age, scholars translated many classical Greek texts including Dioscorides into Arabic, adding their own commentaries.[23] Herbalism flourished in the Islamic world, particularly in Baghdad and in Al-Andalus. Among many works on medicinal plants, Abulcasis (936–1013) of Cordoba wrote The Book of Simples, and Ibn al-Baitar (1197–1248) recorded hundreds of medicinal herbs such as Aconitum, nux vomica, and tamarind in his Corpus of Simples.[24] Avicenna included many plants in his 1025 The Canon of Medicine.[25] Abu-Rayhan Biruni,[26] Ibn Zuhr,[27] Peter of Spain, and John of St Amand wrote further pharmacopoeias.[28]

Early Modern[தொகு]

Illustrated books of plants:[29] The Grete Herball, 1526

The Early Modern period saw the flourishing of illustrated herbals across Europe, starting with the 1526 Grete Herball. John Gerard wrote his famous The Herball or General History of Plants in 1597, based on Rembert Dodoens, and Nicholas Culpeper published his The English Physician Enlarged.[29] Many new plant medicines arrived in Europe as products of Early Modern exploration and the resulting Columbian Exchange, in which livestock, crops and technologies were transferred between the Old World and the Americas in the 15th and 16th centuries. Medicinal herbs arriving in the Americas included garlic, ginger, and turmeric; coffee, tobacco and coca travelled in the other direction.[30][31] In Mexico, the sixteenth century Badianus Manuscript described medicinal plants available in Central America.[32]

Phytochemistry[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: Phytochemistry

Many plants produce chemical compounds for defence against herbivores. These are often useful as drugs. The major classes of pharmacologically active phytochemicals are described below.[7][33][34][35]

Alkaloids[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: Alkaloids

Alkaloids are bitter-tasting chemicals, very widespread in nature, and often toxic. There are several classes with different modes of action as drugs, both recreational and pharmaceutical. Medicines of different classes include atropine, scopolamine, and hyoscyamine (all from nightshade),[36] berberine (from plants such as Berberis and Mahonia), caffeine (Coffea), cocaine (Coca), ephedrine (Ephedra), morphine (opium poppy), nicotine (tobacco), psilocin (many psilocybin mushrooms), reserpine (Rauwolfia serpentina), quinidine and quinine (Cinchona), vincamine (Vinca minor), and vincristine (Catharanthus roseus).[35][37]

Glycosides[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: Glycosides

Anthraquinone glycosides are found in the laxatives senna,[39] rhubarb[40] and Aloe.[35]

The cardiac glycosides are powerful drugs from plants including foxglove and lily of the valley. They include digoxin and digitoxin which support the beating of the heart, and act as diuretics.[41]

Polyphenols[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: Polyphenol

Polyphenols of several classes are widespread in plants. They include the colourful anthocyanins, hormone-mimicking phytoestrogens, and astringent tannins.[43][35] In Ayurveda, the astringent rind of the pomegranate is used as a medicine,[44] while polyphenol extracts from plant materials such as grape seeds are sold for their potential health benefits despite the lack of evidence.[45][46]

Plants containing phytoestrogens have been used for centuries to treat gynaecological disorders such as fertility, menstrual, and menopausal problems.[47] Among these plants are Pueraria mirifica,[48] kudzu,[49] angelica,[50] fennel, and anise.[51]

Terpenes[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: Terpenes

Terpenes and terpenoids of many kinds are found in resinous plants such as the conifers. They are strongly aromatic and serve to repel herbivores. Their scent makes them useful in essential oils, whether for perfumes such as rose and lavender, or for aromatherapy.[35][53][54]

In practice[தொகு]

Plant medicines are in wide use around the world.[56] A herbalist's shop in the souk of Marrakesh, Morocco
முதன்மைக் கட்டுரைகள்: Herbalism மற்றும் List of plants used in herbalism

Cultivation[தொகு]

Medicinal plants demand intensive management. Different species each require their own distinct conditions of cultivation. The World Health Organization recommends the use of rotation to minimise problems with pests and plant diseases. Cultivation may be traditional or may make use of conservation agriculture practices to maintain organic matter in the soil and to conserve water, for example with no-till farming systems.[57] In many medicinal and aromatic plants, plant characteristics vary widely with soil type and cropping strategy, so care is required to obtain satisfactory yields.[58]

Usage[தொகு]

Plant medicines are ubiquitous in pre-industrial societies, while some 7,000 conventional medicines such as aspirin, digitalis, opium, and quinine derive directly from traditional plant medicines, accounting for around a quarter of the modern pharmacopoeia. They are in general far cheaper, and many can be home-grown or picked for free. Further, pharmaceutical companies have made use of the herbal knowledge of indigenous peoples around the world to search for new drug candidates.[59][60] In India, where Ayurveda has been practised for centuries, herbal remedies are the responsibility of a government department, AYUSH, under the Ministry of Health & Family Welfare.[61] Traditional Chinese medicine makes use of a wide variety of plants, among other materials and techniques.[62] Complementary and alternative medicines including herbal therapy are widely used in the Western world, for example by over a third of Americans.[63]

Plant medicines including opiates, cocaine and cannabis have both medical and recreational uses. Different countries have at various times made some uses of drugs illegal, partly on the basis of the risks involved in taking psychoactive drugs.[64]

Effectiveness[தொகு]

The bark of the cinchona tree contains the alkaloid quinine, a traditional treatment for malaria.[35]

Plant medicines have often not been tested systematically, but have come into use informally over the centuries. By 2007, clinical trials had demonstrated potentially useful activity in nearly 16% of herbal medicines; there was limited in vitro or in vivo evidence for roughly half the medicines; there was only phytochemical evidence for around 20%; 0.5% were allergenic or toxic; and some 12% had effectively never been studied scientifically.[65] According to Cancer Research UK, "there is currently no strong evidence from studies in people that herbal remedies can treat, prevent or cure cancer".[66] Modern knowledge of medicinal plants is being systematised in the Medicinal Plant Transcriptomics Database, which provides a sequence reference for the transcriptome of some thirty species.[67] Hundreds of compounds have been identified using ethnobotany, investigating plants used by indigenous peoples.[68] There is renewed interest in the discovery of therapeutically useful substances from medicinal plants.[69]

Safety[தொகு]

Datura stramonium has been used to treat asthma, because it contains the alkaloid atropine, but it is also a powerful and potentially fatal hallucinogen.[70]
மேலும் தகவல்களுக்கு: List of herbs with known adverse effects

Plant medicines can cause adverse effects and even death, whether by side-effects of their active substances, by adulteration or contamination, by overdose, or by inappropriate prescription. Many such effects are known, while others remain to be explored scientifically. There is no reason to presume that because a product comes from nature it must be safe: the existence of powerful natural poisons like atropine and nicotine shows this to be untrue. Further, the high standards applied to conventional medicines do not always apply to plant medicines, and dose can vary widely depending on the growth conditions of plants: older plants may be much more toxic than young ones, for instance.[71] Pharmacologically active plant extracts can interact with conventional drugs, both because they may provide an increased dose of similar compounds, and because some phytochemicals interfere with the body's systems that metabolise drugs in the liver including the cytochrome P450 system, making the drugs last longer in the body and have a more powerful cumulative effect.[72] Plant medicines can be dangerous during pregnancy.[73] Since plants may contain many different substances, plant extracts may have complex effects on the human body.[4]

Quality[தொகு]

Herbal medicines and supplements are not always tested for purity, and there is some concern about adulteration and inclusion of allergens such as soy and wheat in some products.[74]

See also[தொகு]

References[தொகு]

  1. ↑ Lichterman, B. L. (2004). "Aspirin: The Story of a Wonder Drug". British Medical Journal 329 (7479): 1408. doi:10.1136/bmj.329.7479.1408. 
  2. ↑ "Medicinal and aromatic plants trade programme". Traffic.org. பார்க்கப்பட்ட நாள் 20 February 2017.
  3. ↑ 3.0 3.1 Collins, Minta (2000). Medieval Herbals: The Illustrative Traditions. University of Toronto Press. பக். 32. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8020-8313-5. https://books.google.com/books?id=s7c2EaxDYjUC&pg=PA32. 
  4. ↑ 4.0 4.1 Tapsell, L. C.; Hemphill, I.; Cobiac, L. (August 2006). "Health benefits of herbs and spices: the past, the present, the future". Med. J. Aust. 185 (4 Suppl): S4–24. பப்மெட்:17022438. 
  5. ↑ Billing, Jennifer; Sherman, P.W. (March 1998). "Antimicrobial functions of spices: why some like it hot". Q Rev Biol 73 (1): 3–49. doi:10.1086/420058. பப்மெட்:9586227. 
  6. ↑ Sherman, P.W.; Hash, G.A. (May 2001). "Why vegetable recipes are not very spicy". Evol Hum Behav. 22 (3): 147–163. doi:10.1016/S1090-5138(00)00068-4. பப்மெட்:11384883. 
  7. ↑ 7.0 7.1 "Angiosperms: Division Magnoliophyta: General Features". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் (volume 13, 15th edition). (1993). 
  8. ↑ Stepp, John R. (June 2004). "The role of weeds as sources of pharmaceuticals". Journal of Ethnopharmacology 92 (2–3): 163–166. doi:10.1016/j.jep.2004.03.002. பப்மெட்:15137997. 
  9. ↑ Stepp, John R.; Moerman, Daniel E. (April 2001). "The importance of weeds in ethnopharmacology". Journal of Ethnopharmacology 75 (1): 19–23. doi:10.1016/S0378-8741(00)00385-8. பப்மெட்:11282438. 
  10. ↑ Sumner, Judith (2000). The Natural History of Medicinal Plants. Timber Press. பக். 16. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-88192-483-0. 
  11. ↑ Solecki, Ralph S. (November 1975). "Shanidar IV, a Neanderthal Flower Burial in Northern Iraq". Science 190 (4217): 880–881. doi:10.1126/science.190.4217.880. 
  12. ↑ Capasso, L. (December 1998). "5300 years ago, the Ice Man used natural laxatives and antibiotics". Lancet 352 (9143): 1864. doi:10.1016/S0140-6736(05)79939-6. பப்மெட்:9851424. http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0140-6736(05)79939-6. 
  13. ↑ 13.0 13.1 Sumner, Judith (2000). The Natural History of Medicinal Plants. Timber Press. பக். 17. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-88192-483-0. 
  14. ↑ Aggarwal, B. B.; Sundaram, C.; Malani, N.; Ichikawa, H. (2007). "Curcumin: the Indian solid gold". Adv. Exp. Med. Biol.. Advances in Experimental Medicine and Biology 595: 1–75. doi:10.1007/978-0-387-46401-5_1. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-387-46400-8. பப்மெட்:17569205. 
  15. ↑ "Turmeric Herb". Tamilnadu.com. 15 December 2012.
  16. ↑ Girish Dwivedi, Shridhar Dwivedi (2007). History of Medicine: Sushruta – the Clinician – Teacher par Excellence. National Informatics Centre இம் மூலத்தில் இருந்து 10 October 2008 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20081010045900/http://medind.nic.in/iae/t07/i4/iaet07i4p243.pdf. பார்த்த நாள்: 8 October 2008. 
  17. ↑ Sumner, Judith (2000). The Natural History of Medicinal Plants. Timber Press. பக். 18. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-88192-483-0. 
  18. ↑ Wu, Jing-Nuan (2005). An Illustrated Chinese Materia Medica. Oxford University Press. பக். 6. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-514017-0. https://books.google.com/books?id=H9Q8agQrJR0C&pg=PA6. 
  19. ↑ Grene, Marjorie (2004). The philosophy of biology: an episodic history. Cambridge University Press. பக். 11. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-64380-1. https://books.google.com/books?id=TJSGJjh8Jo8C&pg=PA11. 
  20. ↑ Arsdall, Anne V. (2002). Medieval Herbal Remedies: The Old English Herbarium and Anglo-Saxon Medicine. Psychology Press. பக். 70–71. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-93849-5. https://books.google.com/books?id=ITxsaqEmVHAC&pg=PA70. 
  21. ↑ Mills, Frank A. (2000). "Botany". in Johnston, William M.. Encyclopedia of Monasticism: M-Z. Taylor & Francis. பக். 179. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-57958-090-2. https://books.google.com/books?id=GfC0TDkJJNgC&pg=PA179. 
  22. ↑ Ramos-e-Silva Marcia (1999). "Saint Hildegard Von Bingen (1098–1179) "The Light Of Her People And Of Her Time"". International Journal Of Dermatology 38 (4): 315–320. doi:10.1046/j.1365-4362.1999.00617.x. 
  23. ↑ Castleman, Michael (2001). The New Healing Herbs. Rodale. பக். 15. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-57954-304-4. ; Collins, Minta (2000). Medieval Herbals: The Illustrative Traditions. University of Toronto Press. பக். 115. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8020-8313-5. https://books.google.com/books?id=s7c2EaxDYjUC&pg=PA115. ; "Pharmaceutics and Alchemy". US National Library of Medicine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 January 2017.; Fahd, Toufic. Botany and agriculture. p. 815. , in Rashed, Roshdi; Morelon, Régis (1996). Encyclopedia of the History of Arabic Science: Astronomy-Theoretical and applied, v.2 Mathematics and the physical sciences; v.3 Technology, alchemy and life sciences. Routledge. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-02063-3. https://books.google.com/books?id=Fx7GtwAACAAJ. 
  24. ↑ Castleman, Michael (2001). The New Healing Herbs. Rodale. பக். 15. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-57954-304-4. 
  25. ↑ Jacquart, Danielle (2008). "Islamic Pharmacology in the Middle Ages: Theories and Substances". European Review 16 (2): 219–227 [223]. doi:10.1017/S1062798708000215. 
  26. ↑ Kujundzić, E.; Masić, I. (1999). "[Al-Biruni--a universal scientist]" (in Croatian). Med. Arh. 53 (2): 117–120. பப்மெட்:10386051. 
  27. ↑ Krek, M. (1979). "The Enigma of the First Arabic Book Printed from Movable Type". Journal of Near Eastern Studies 38 (3): 203–212. doi:10.1086/372742. 
  28. ↑ Brater, D. Craig & Daly, Walter J. (2000). "Clinical pharmacology in the Middle Ages: Principles that presage the 21st century". Clinical Pharmacology & Therapeutics 67 (5): 447–450 [448–449]. doi:10.1067/mcp.2000.106465. பப்மெட்:10824622. 
  29. ↑ 29.0 29.1 Charles Singer (1923). "Herbals". The Edinburgh Review 237: 95–112. 
  30. ↑ Nunn, Nathan; Qian, Nancy (2010). "The Columbian Exchange: A History of Disease, Food, and Ideas". Journal of Economic Perspectives 24 (2): 163–188. doi:10.1257/jep.24.2.163. 
  31. ↑ Heywood, Vernon H. (2012). "The role of New World biodiversity in the transformation of Mediterranean landscapes and culture". Bocconea 24: 69–93. http://147.163.105.223/bocconea/24-069.pdf. 
  32. ↑ Gimmel Millie (2008). "Reading Medicine In The Codex De La Cruz Badiano". Journal Of The History Of Ideas 69 (2): 169–192. doi:10.1353/jhi.2008.0017. 
  33. ↑ Meskin, Mark S. (2002). Phytochemicals in Nutrition and Health. CRC Press. பக். 123. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-58716-083-7. https://books.google.com/books?id=cJHsMALUDj0C&pg=PA123. 
  34. ↑ Springbob, Karen & Kutchan, Toni M. (2009). "Introduction to the different classes of natural products". in Lanzotti, Virginia. Plant-Derived Natural Products: Synthesis, Function, and Application. Springer. பக். 3. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-387-85497-7. https://books.google.com/books?id=Y8SpVXEng4QC&pg=PA3. 
  35. ↑ 35.0 35.1 35.2 35.3 35.4 35.5 35.6 Elumalai, A.; Eswariah, M. Chinna (2012). "Herbalism - A Review". International Journal of Phytotherapy 2 (2): 96–105. http://www.phytotherapyjournal.com/File_Folder/96-105.pdf. 
  36. ↑ 36.0 36.1 "Atropa Belladonna" (PDF). The European Agency for the Evaluation of Medicinal Products. 1998. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017.
  37. ↑ Gremigni, etal., P. (2003). "The interaction of phosphorus and potassium with seed alkaloid concentrations, yield and mineral content in narrow-leafed lupin (Lupinus angustifolius L.)". Plant and Soil (Heidelberg: Springer) 253 (2): 413–427. 
  38. ↑ "Nicotinic acetylcholine receptors: Introduction". IUPHAR Database. International Union of Basic and Clinical Pharmacology. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017.
  39. ↑ 39.0 39.1 Hietala, P.; Marvola, M.; Parviainen, T.; Lainonen, H. (August 1987). "Laxative potency and acute toxicity of some anthraquinone derivatives, senna extracts and fractions of senna extracts". Pharmacology & toxicology 61 (2): 153–6. doi:10.1111/j.1600-0773.1987.tb01794.x. பப்மெட்:3671329. 
  40. ↑ praful akolkar. "Pharmacognosy of Rhubarb". PharmaXChange.info.
  41. ↑ 41.0 41.1 41.2 "Active Plant Ingredients Used for Medicinal Purposes". United States Department of Agriculture. பார்க்கப்பட்ட நாள் 18 February 2017.
  42. ↑ "Digitalis purpurea. Cardiac Glycoside". Texas A&M University. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017. The man credited with the introduction of digitalis into the practice of medicine was William Withering.
  43. ↑ Da Silva, etal., Cecilia (2013). "The High Polyphenol Content of Grapevine Cultivar Tannat Berries Is Conferred Primarily by Genes That Are Not Shared with the Reference Genome". The Plant Cell (Rockville, MD: American Society of Plant Biologists) 25 (12): 4777–4788. 
  44. ↑ K. K. Jindal; R. C. Sharma (2004). Recent trends in horticulture in the Himalayas. Indus Publishing. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:81-7387-162-0. https://books.google.com/?id=LlogqveEFVgC. 
  45. ↑ Halliwell, B. (2007). "Dietary polyphenols: Good, bad, or indifferent for your health?". Cardiovascular Research 73 (2): 341–347. doi:10.1016/j.cardiores.2006.10.004. பப்மெட்:17141749. 
  46. ↑ European Food Safety Authority (2010). "Scientific Opinion on the substantiation of health claims related to various food(s)/food constituent(s) and protection of cells from premature aging, antioxidant activity, antioxidant content and antioxidant properties, and protection of DNA, proteins and lipids from oxidative damage pursuant to Article 13(1) of Regulation (EC) No 1924/20061". EFSA Journal 8 (2): 1489. doi:10.2903/j.efsa.2010.1489. http://www.efsa.europa.eu/en/scdocs/doc/1489.pdf. 
  47. ↑ Muller-Schwarze, Dietland (2006). Chemical Ecology of Vertebrates. Cambridge University Press. பக். 287. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-36377-8. 
  48. ↑ "Requirement of metabolic activation for estrogenic activity of Pueraria mirifica". Journal of Veterinary Science 3 (4): 273–277. Dec 2002. பப்மெட்:12819377 இம் மூலத்தில் இருந்து 2008-11-20 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20081120224223/http://www.vetsci.org/2002/abstract/273a.html. 
  49. ↑ "Analysis of isoflavones in foods and dietary supplements". Journal of AOAC International 89 (4): 1138–46. 2006. பப்மெட்:16915857. 
  50. ↑ Brown, D.E.; Walton, N.J. (1999). Chemicals from Plants: Perspectives on Plant Secondary Products. World Scientific Publishing. பக். 21, 141. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-981-02-2773-9. 
  51. ↑ "Fennel and anise as estrogenic agents". Journal of Ethnopharmacology 2 (4): 337–44. Dec 1980. doi:10.1016/S0378-8741(80)81015-4. பப்மெட்:6999244. 
  52. ↑ Turner, J.V.; Agatonovic-Kustrin, S.; Glass, B.D. (Aug 2007). "Molecular aspects of phytoestrogen selective binding at estrogen receptors". Journal of Pharmaceutical Sciences 96 (8): 1879–85. doi:10.1002/jps.20987. பப்மெட்:17518366. 
  53. ↑ Tchen, T. T. (1965). "Reviewed Work: The Biosynthesis of Steroids, Terpenes & Acetogenins". American Scientist (Research Triangle Park, NC: Sigma Xi, The Scientific Research Society) 53 (4): 499A-500A. 
  54. ↑ Singsaas, Eric L. (2000). "Terpenes and the Thermotolerance of Photosynthesis". New Phytologist (New York: Wiley) 146 (1): 1–2. 
  55. ↑ 55.0 55.1 "Thymol (CID=6989)". NIH. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017. THYMOL is a phenol obtained from thyme oil or other volatile oils used as a stabilizer in pharmaceutical preparations, and as an antiseptic (antibacterial or antifungal) agent. It was formerly used as a vermifuge.
  56. ↑ "Traditional Medicine. Fact Sheet No. 134". World Health Organization. May 2003. Archived from the original on 28 July 2008. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017.
  57. ↑ "WHO Guidelines on Good Agricultural and Collection Practices (GACP) for Medicinal Plants". World Health Organization. 2003. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017.
  58. ↑ Carrubba, A.; Scalenghe, R. (2012). "Scent of Mare Nostrum ― Medicinal and Aromatic Plants (MAPs) in Mediterranean soils". Journal of the Science of Food and Agriculture 92 (6): 1150–1170. doi:10.1002/jsfa.5630. 
  59. ↑ Swain, Tony, தொகுப்பாசிரியர் (1968). Plants in the Development of Modern Medicine. Harvard University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-674-67330-1. 
  60. ↑ James A. Duke (2000). "Returning to our Medicinal Roots". Mother Earth News (December–January 2000): 26–33. http://www.highbeam.com/doc/1G1-73088521.html. ; Edgar J. DaSilva; Elias Baydoun; Adnan Badran (2002). "Biotechnology and the developing world". Electronic Journal of Biotechnology 5 (1). doi:10.2225/vol5-issue1-fulltext-1. http://www.scielo.cl/scielo.php?pid=S0717-34582002000100013&script=sci_arttext&tlng=en. ; "Traditional medicine". Archived from the original on 2008-07-28. Althea Press (2014). The Practical Herbal Medicine Handbook: Your Quick Reference Guide to Healing Herbs & Remedies. Callisto Media. பக். 26. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-62315-372-4. https://books.google.com/books?id=WRZFBgAAQBAJ&pg=PT26. "The World Health Organization has estimated that approximately 80 percent of the populations of the poorest African and Asian countries use herbal medicine as a form of primary health care, mainly because effective herbal medicines can be gathered or grown virtually cost-free." ; Khor, Kok Peng; Khor, Martin (2002). Intellectual Property, Biodiversity, and Sustainable Development: Resolving the Difficult Issues. Zed Books. பக். 17. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-84277-235-5. https://books.google.com/books?id=Up9qCHTvlrEC&pg=PA17. 
  61. ↑ Chandra Prakash Kala; Sajwan (2007). "Revitalizing Indian systems of herbal medicine by the National Medicinal Plants Board through institutional networking and capacity building". Current Science 93 (6): 797–806. 
  62. ↑ "Traditional Chinese Medicine: In Depth (D428)". NIH. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017.
  63. ↑ "More Than One-Third of U.S. Adults Use Complementary and Alternative Medicine". National Center for Complementary and Integrative Health. 27 May 2004. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017.
  64. ↑ "Scoring drugs. A new study suggests alcohol is more harmful than heroin or crack". The Economist. 2 November 2010. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 February 2017. "Drug harms in the UK: a multi-criteria decision analysis", by David Nutt, Leslie King and Lawrence Phillips, on behalf of the Independent Scientific Committee on Drugs. The Lancet.
  65. ↑ Cravotto G.; Boffa L.; Genzini L.; Garella D. (February 2010). "Phytotherapeutics: an evaluation of the potential of 1000 plants". J Clin Pharm Ther 35 (1): 11–48. doi:10.1111/j.1365-2710.2009.01096.x. பப்மெட்:20175810. 
  66. ↑ "Herbal medicine". Cancer Research UK. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 January 2017.
  67. ↑ Soejarto, D. D. (1 March 2011). "Transcriptome Characterization, Sequencing, And Assembly Of Medicinal Plants Relevant To Human Health". University of Illinois at Chicago. பார்க்கப்பட்ட நாள் 26 January 2017.
  68. ↑ Fabricant, D. S.; Farnsworth, N. R. (March 2001). "The value of plants used in traditional medicine for drug discovery". Environ. Health Perspect. 109 (Suppl 1): 69–75. doi:10.1289/ehp.01109s169. பப்மெட்:11250806. 
  69. ↑ Atanasov, Atanas G. (2015). "Discovery and resupply of pharmacologically active plant-derived natural products: A review". Biotechnol. Adv. 33 (8): 1582–1614. doi:10.1016/j.biotechadv.2015.08.001. பப்மெட்:26281720. 
  70. ↑ Freye, Enno (2010). Toxicity of Datura Stramonium. Springer. பக். 217–218. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-90-481-2447-3. http://link.springer.com/chapter/10.1007%2F978-90-481-2448-0_34. 
  71. ↑ Ernst, E. (1998). "Harmless Herbs? A Review of the Recent Literature". The American Journal of Medicine 104 (2): 170–178. doi:10.1016/S0002-9343(97)00397-5. பப்மெட்:9528737. http://toxicology.usu.edu/endnote/Harmless-Herbs.pdf. ; Talalay, P. (2001). "The importance of using scientific principles in the development of medicinal agents from plants". Academic Medicine 76 (3): 238–47. doi:10.1097/00001888-200103000-00010. பப்மெட்:11242573. ; Elvin-Lewis, M. (2001). "Should we be concerned about herbal remedies". Journal of Ethnopharmacology 75 (2–3): 141–164. doi:10.1016/S0378-8741(00)00394-9. பப்மெட்:11297844. ; Vickers, A. J. (2007). "Which botanicals or other unconventional anticancer agents should we take to clinical trial?". J Soc Integr Oncol 5 (3): 125–9. doi:10.2310/7200.2007.011. பப்மெட்:17761132. ; Ernst, E. (2007). "Herbal medicines: balancing benefits and risks". Novartis Found. Symp.. Novartis Foundation Symposia 282: 154–67; discussion 167–72, 212–8. doi:10.1002/9780470319444.ch11. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-470-31944-4. பப்மெட்:17913230. ; Pinn, G. (November 2001). "Adverse effects associated with herbal medicine". Aust Fam Physician 30 (11): 1070–5. பப்மெட்:11759460. 
  72. ↑ Nekvindová, J.; Anzenbacher, P. (July 2007). "Interactions of food and dietary supplements with drug metabolising cytochrome P450 enzymes". Ceska Slov Farm 56 (4): 165–73. பப்மெட்:17969314. 
  73. ↑ Born, D.; Barron, ML (May 2005). "Herb use in pregnancy: what nurses should know". MCN Am J Matern Child Nurs. 30 (3): 201–6. doi:10.1097/00005721-200505000-00009. பப்மெட்:15867682. 
  74. ↑ O'Connor, Anahad. "Herbal Supplements Are Often Not What They Seem". த நியூயார்க் டைம்ஸ். பார்க்கப்பட்ட நாள் 12 November 2013.

Further reading[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=பயனர்:TNSE_rajmohan_try/மணல்தொட்டி&oldid=3588349" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது