குல்லை

குல்லை மலர் வெண்மையானது. கோடைக்காலத்தில் பூக்கும். ஆண்களும் பெண்களும் இதனைத் தனியாகக் கட்டியும் வேறு சில மலர்களோடு சேர்த்துக் கட்டிடியும் அணிந்துகொள்வர். இந்த மலர் பற்றிச் சங்கப்பாடல்கள் தரும் செய்திகள் இவை.

குல்லை வெண்ணிற மலர்

விறலியரின் பற்கள் பனைநுங்கு போல வெண்மையாக இருந்தனவாம். அந்தப் பற்களைப் போல குல்லைப் பூக்கள் முல்லைநிலத்தில் பூத்துக்கிடந்தனவாம்.

வையை ஆற்றில் வந்த மலர்களில் ஒன்று குல்லை.

கோடையில் பூக்கும்

வெயிலின் கொடுமையால் குல்லைப்பூ கரிந்துபோயிற்றாம். ‘கோடெரி’ என்னும்பூ நைந்துபோயிற்றாம்.

மகளிர் கூந்தலில் சூடும் பூ

முருகனின் ஆறு படைவீடுகளில் ஒன்று குன்றுதோறாடல். குன்றத்தில் முருகனுக்காகக் குரவைக்கூத்து ஆடும் மகளிர் குல்லைப்பூவை வைத்துக் கூந்தலை முடித்திருந்தனராம்.

ஆண்கள் மாலையில் சேர்த்துக் கட்டப்பட்டிருக்கும் பூ

தினைப்புனம் காக்கச் சென்ற ஒருத்தி கிளிகள் தினைக்கதிர்களைக் கிள்ளிச்செல்வதை ஓட்டவில்லையாம். அவள் தன்னைக் கவர்ந்தவனைப் பற்றி எண்ணிக்கொண்டிருந்தாளாம். அவன் குல்லை, குளவி, கூதளம், குவளை, இல்லம் என்னும் மலர்களால் தொடுத்த மாலை அணிந்திருந்தானாம்.

ஏறு தழுவும் பொதுவர் சூடிக்கொண்ட பூக்களில் ஒன்று குல்லை. (பிற: கொன்றை, காயா, வெட்சி, பிடவம், தளவம், குருந்து, கோடல், பாங்கர்)

வடுகர் கண்ணியாகக் கட்டித் தலையில் சூடிக்கொள்வர்.

சங்ககால வடுகர் குல்லைப்பூக் கண்ணியை தலையில் சூடிக்கொள்வார்களாம். அவர்களோடு போரிட்டு வென்ற ‘கட்டி’ என்னும் அரசன் நாட்டுக்கு அப்பால் தமிழ் அல்லாத மொழி பேசும் மக்கள் வாழ்ந்தனராம்.

இவற்றையும் காண்க

சங்ககால மலர்கள்