தேவாலய புனித வீரர்கள்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
(நைட் டெம்பிளர் இலிருந்து வழிமாற்றப்பட்டது)
நைட்ஸ் டெம்ப்ளர்
கிறித்துவின் மற்றும் சாலொமோன் கோவிலின் ஏழை உடன் போர்வீரர்கள்
நைட்ஸ் டெம்ப்ளர் முத்திரை
செயற் காலம்c. 1119–1314
பற்றிணைப்புதிருத்தந்தை
வகைமேற்கத்திய கிறித்தவம்
பொறுப்புகிரிஸ்துவ யாத்ரீகர்களின் பாதுகாப்பு
அளவுஉச்சக்கட்டத்தில் 15,000-20,000 உறுப்பினர்கள், அவர்களில் 10% நைட்கள்[1][2]
தலைமையகம்கோவில் மலை, யெரூசலம்
சுருக்கப்பெயர்(கள்)Order of the Temple
பாதுகாவலர்கிளார்வாக்ஸ் நகரின் பெர்நார்டு
குறிக்கோள்(கள்)Non nobis Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam ("எங்களுக்கன்று, ஆண்டவரே! எங்களுக்கன்று; மாட்சியை உம் பெயருக்கே உரித்தாக்கும்" - தி.பா 115:1)
உடைவெள்ளை கவசத்துடன் கூடிய செஞ்சிலுவை
நற்பேற்று அறிகுறி(கள்)ஒரு குதிரை மீது சவாரி செய்யும் 2 மாவீரர்கள்
சண்டைகள்சிலுவைப் போர்கள்
தளபதிகள்
முதல் கிராண்ட் மாஸ்டர்Hugues de Payens
கடைசி கிராண்ட் மாஸ்டர்ஜாக் டி மொலே

கிறித்துவின் ஏழை தோழர்-வீரர்கள் மற்றும் சுலைமான் (இலத்தீன்: Pauperes commilitones Christi Templique Solomonici), கோவிலின் வீரர்கள் தேவாலய புனித வீரர்கள் என்று பொதுவாக அறியப்படுவது நடுக்கால ஐரோப்பாவில் இரண்டு நூற்றாண்டுகளாகப் பலம் மிக்க கிறித்தவ சமயம் சார்ந்த ஓர் இராணுவத் துறவற அமைப்பாக இருந்தது. இதன் உறுப்பினர்கள் பொதுவாக புனித வீரர்கள் (Knights Templar, நைட்ஸ் டெம்பிளார்) அல்லது தேவாலய உத்தரவு (பிரெஞ்சு மொழி: Ordre du Temple அல்லது Templiers) என அறியப்படுகின்றனர்.[3].

1129 இல் கத்தோலிக்கத் திருச்சபையின் அதிகாரப்பூர்வ அனுமதியினை இந்த அமைப்பு பெற்று, கிறித்துவ சமூகத்தில் அனைவரும் விரும்பத்தக்க நிறுவனமாக அதிகபடியான உறுப்பினர்கள் மற்றும் செல்வாக்குடன் வளர வேண்டும் என்பது உத்தரவாக இருந்தது. தேவாலயப் புனித வீரர்கள் என்பவர்கள் வெள்ளை நிறக் கவசத்தில் சிவப்பு நிற சிலுவை அணிந்து, சிலுவைப் போரில் இவர்கள் மிகவும் மூர்க்கமான திறமை மிக்கப் படையணியாகப் போரிட்டனர்.[4]

சிலுவைப் போரில் நேரடியாகப் பங்கு கொள்ளாமல் இருந்தோர் திறமையான புதுமையான முறைகளில் தமது கட்டுமானத்தை விருத்தியடைய வைத்ததுடன் இன்றைய நவீன வங்கிமுறைக்கு வழியமைத்தும் கொடுத்தனர்.[5][6] இதைவிட கிறித்தவ நாடுகள் மற்றும் புனித பூமியிலும் பல கோட்டை கொத்தளங்களைக் கட்டினர்.

மேலும் பிரான்சின் நான்காம் பிலிப் மன்னன் அந்த அமைப்பு பொருட்டான ஆழமான நம்பிக்கை சூழலின் நன்மையைப் பயன்படுத்திக்கொண்டார். பிரான்சில் 1307 ஆம் ஆண்டு இந்த அமைப்பின் உறுப்பினர்கள் பலரும் கைதுசெய்யப்பட்டு தவறான பாவ மன்னிப்புகளால் சித்தரவதை செய்யப்பட்டனர். பின்னர் கழுமரத்தில் ஏற்றப்பட்டு எரிக்கப்பட்டனர்.[7] பிலிப் மன்னனிடமிருந்து வந்த வற்புறுத்தலின் காரணமாக 1312 ஆம் ஆண்டில் போப் கிளமெண்ட் V அவர்களால் அந்த அமைப்பு கலைக்கப்பட்டது. ஐரோப்பிய உள்கட்டமைப்புகளின் முக்கியமான பகுதியின் திடீர் மறைவானது ஊகங்களுக்கும் புராணக் கதைகளுக்கும் தோற்றத்தை அளித்தது. இவை நவீன காலத்தில் "புனித வீரர்கள்" என்ற பெயரை உயிர்ப்புடன் வைத்துள்ளன.

புனித வீரர்களின் இருப்பு சிலுவைப் போர்களுடன் பின்னிப் பிணைந்ததாகவே இருந்தது. புனித நிலத்தை இசுலாமியர்களிடம் இழந்த பின்னர் இவ்வமைப்பிற்கான ஆதரவு மங்கத் தொடங்கியது. புனித வீரர்களின் ரகசியமான தொடக்க நிகழ்வு பற்றிய வதந்திகள் அவநம்பிக்கையை உருவாக்கின. பிரான்சின் நான்காம் பிலிப்பு மன்னன் இந்த நிலையைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு டெம்பிளர்களை பொய்க் குற்றச்சாட்டின் கீழ் கைதுசெய்து சித்திரவதை செய்தான். இவர்கள் பின்னர் கழுமரத்தில் ஏற்றப்பட்டு எரிக்கப்பட்டனர்.[7] போர்த்துகல் நாட்டில் மட்டும் டெம்பிளர்கள் எந்த வதைப்புக்கும் உட்படுத்தப்படவில்லை. பிலிப்பின் கடுமையான நெருக்கடிக்கு பணிந்து திருத்தந்தை ஐந்தாம் கிளமெண்ட் இவ்வமைப்பை 1312 இல் அதிகாரப்பூர்வமாகக் கலைத்தார். ஆதலால் போர்த்துக்கல் நாட்டில் டெம்பிளர்கள் கிறித்துவின் போர்வீரர்கள் என்னும் பெயரில் புதிய அமைப்பில் இயங்கினர். ஐரோப்பிய உள்கட்டமைப்புகளின் முக்கியமான பகுதியின் திடீர் மறைவானது ஊகங்களுக்கும் புராணக் கதைகளுக்கும் தோற்றத்தை அளித்தது. இவை நவீன காலத்தில் "புனித வீரர்கள்" என்ற பெயரை உயிர்ப்புடன் வைத்துள்ளன.

வரலாறு[தொகு]

எழுச்சி[தொகு]

1099 இல் முதலாம் சிலுவைப் போரில் யெரூசலத்தை மீண்டும் மீட்ட பிறகு, பல கிறித்துவ பக்தர்கள் புனிதத் தலங்களைப் பார்க்கப் பயணித்தனர். உலகளவில் வேறெங்குமில்லாத வகையில் எருசலேம் நகரம் ஒப்பீட்டளவில் பாதுகாப்பான கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருந்தது. பண்டிதர்கள் நிரம்பியிருந்தனர். ஏனைய பகுதிகள் அவ்வளவு பாதுகாப்பானதாக இருக்கவில்லை. மேலும் புனித தலமாகவுள்ள ஜஃபூவின் கடற்கரையிலிருந்து தங்களது பயணத்தை தொடங்க முயற்சித்ததால் யாத்திரிகர்கள் பலர் தொடர்ச்சியாகப் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். சில நேரங்களில் இது நூற்றுக்கணக்காகவும் இருந்தது.[8]

ஜெருசலேமில் உள்ள கோவில் மலை மீது நைட்ஸ் டெம்ப்ளரின் முதல் தலைமையகம். டெம்ப்ளர்கள் அதை சாலமோனின் கோவில் என்று அழைத்தனர்.

1120 ஆம் ஆண்டில், பிரஞ்சுப் புனிதவீரர் ஊகசு டி பேயன்சு எருசலேம் மன்னர் இரண்டாம் பால்டுவின் மற்றும் எருசலேமின் முதுபெரும் தலைவர் வார்மண்டு ஆகியோரை அணுகி இந்தக் கிறித்துவப் ஆன்மீகப் பயணிகளைக் காக்கும் நோக்கில் துறவிகளுக்கான சமய அறப்பணி அமைப்பு ஒன்றை உருவாக்கும் திட்டத்தை முன்மொழிந்தார். மன்னர் பால்ட்வின் மற்றும் வார்மண்ட் இந்த கோரிக்கையை ஏற்றுக்கொண்டனர்.[9] மேலும் கைப்பற்றப்பட்ட அல் அக்சா பள்ளிவாசலில் உள்ள தேவாலய மலையில் தலைமையிடத்தை அமைத்துக்கொள்ளவும் இடத்தை மன்னர் வழங்கினார்.[10] தேவாலய மலைக் குன்றைச் சுற்றி ஒரு மாயை இருந்தது. ஏனெனில் அது சாலமோனின் கோவில் இடிபாடுகளுக்கு மேலே இருப்பதாக நம்பப்பட்டது.[4][11] எனவே சிலுவைப்போர் வீரர்கள் அல் அக்சா மசூதியை சாலமன் கோவில் என குறிப்பிடுகின்றனர். மேலும் இந்த இடத்தில் இருந்து தான் அவர்கள் கிறித்து மற்றும் சாலமன் கோவிலின் ஏழை மாவீரர்கள், அல்லது "புனிதவீரர்கள்" என்ற பெயர் பெறுகின்றனர். அவர்கள் சிறு அளவு நிதி ஆதாரங்களை கொண்டுருந்தாலும், வாழ நன்கொடைகளையே நம்பியிருந்தனர். அவர்களின் சின்னமாக ஒற்றை குதிரையில் இரண்டு வீரர்கள் பயணிப்பது இருந்தது. இது அவர்களின் வறுமையை வலியுறுத்தும் விதமாக அமைந்தது.[12]

புனித வீரர்களின் இந்த வறிய நிலை நீண்டகாலம் நீடிக்கவில்லை. அவர்கள் முன்னணி தேவாலய பிரமுகரும் ஆண்ட்ரே டே மோந்த்பார்டின் சகோதரின் மகனுமான கிளார்வாவின் புனித பெர்னார்டு என்ற வலிமையான வழக்கறிஞரை வைத்திருந்தனர். அவர்களுக்காக அவர் இணக்கமான கருத்துக்களை பேசி எழுதினார். அவரது முறையான ஆசியுடன், தேவாலய புனித தலங்களை காக்கும் போருக்கு உதவும் ஆர்வமுள்ள குடும்பங்களிலிருந்து பணம், நிலம், போன்றவற்றை பெற்று, கிறித்துவம் முழுவதும் ஆதரவு பெற்றதாக மாறியது. 1129 ஆம் ஆண்டில் டிராயஸ் சபையில் அந்த அமைப்பானது அதிகாரப்பூர்வமாக தேவாலயம் மூலமாக உறுதிப்படுத்தப்பட்டது. சம்பிரதாயமான ஆசிர்வாதங்களுடன், புனித வீரகள் கிறித்துவ உலகம் முழுமைக்கும் பிடித்தமான அறநிலையமாக மாறினர். மேலும் பணம், நிலம் மற்றும் புனித நிலத்தில் போரிட்டு உதவும் ஆர்வமுள்ள குடும்பங்களிலிருந்து உயர்பண்புடன் பிறந்த மகன்களையும் பெற்றனர். 1139 ஆம் ஆண்டில், திருத்தந்தை இரண்டாம் இன்னோசெண்ட்டின் போப்பாண்டவரின் கட்டளையான ஆம்னே சிறந்த செய்திக்குறிப்பு அமைப்பை உள்ளூர் சட்டங்களுக்கு அடிபணிவதிலிருந்து விலக்கு அளிக்கப்பட்ட போது மற்றொரு முக்கியமான நன்மை பெறப்பட்டது. இந்தச் சட்டத்தின் பொருளானது புனித வீரர்கள் எந்தவிதக் கட்டுப்பாடுமின்றி அனைத்து எல்லைகளையும் கடக்க முடியும், அப்போது அவர்கள் எந்தவித வரியையும் செலுத்தத் தேவை இல்லை; மேலும் அவர்கள் திருத்தந்தையைத் தவிர வேறு எந்த அதிகாரத்திற்கும் கீழ்படிவதிலிருந்து விலக்கு அளிக்கப்பட்டனர் என்பதேயாகும்.[13]

தெளிவான இலக்கு மற்றும் போதுமான வளங்கள் ஆகியவற்றுடன் அந்த அமைப்பானது விரைவாக வளர்ந்தது. எதிரிப் படைவரிசையை தூளாக்கும் முயற்சியில் எதிரிகள் மீது தாக்குதலைத் தொடங்கும், அவர்களின் போர்க்குதிரைகளில் வலிமையான ஆயுதங்களைத் தாங்கிய வீரத்திருத்தகைகளைக் கொண்டிருப்பதைப் போன்று புனித வீரர்கள் சிலுவைப்போர்களின் முக்கிய போர்களில் பெரும்பாலும் மேம்பட்ட படையைக் கொண்டிருந்தனர். 1177 ஆம் ஆண்டில் மாண்ட்கிசார்டு போர் நடைபெற்ற போது பெற்ற வெற்றியானது அவர்களின் மிகவும் பிரபல வெற்றிகளில் ஒன்றாகும். அப்போரில் சில 500 தேவாலயப் புனித வீரர்கள் 26,000 வீரர்களுக்கும் மேற்பட்ட வீரர்களைக் கொண்ட சலாகுத்தீன் படையைத் தோற்கடிக்க உதவினர்.[14]

இருப்பினும் இந்த அமைப்பின் முதன்மை நோக்கம் இராணுவமாக இருந்தது, அதன் சில உறுப்பினர்கள் போரிட்டனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. மற்ற உறுப்பினர்கள் வீரத்திருத்தகைகளுக்கு உதவவும் நிதிக் கட்டமைப்பை நிர்வகிக்கவுமான பொறுப்புகளில் ஈடுபட்டனர். புனித வீரர்கள் அமைப்பானது அதன் உறுப்பினர்கள் தனிப்பட்ட முறையில் ஏழைகளாகச் சத்தியம் செய்திருந்தாலும், அது நேரடி நன்கொடைகளுக்கு அப்பால் செல்வந்தர்களின் கட்டுப்பாட்டுக்கு அளிக்கப்பட்டது. சிலுவைப்போர்களில் பங்குபெறுவதில் ஆர்வம் கொண்டிருந்த ஒரு சீமான் தனது அனைத்து சொத்துக்களையும் தான் சென்ற பொழுது புனிதவீரர்கள் நிர்வாகத்திடம் ஒப்படைத்திருந்தார். கிறித்துவ உலகம் மற்றும் உலகமெங்கும் இந்த வழியில் செல்வம் சேர்க்கப்பட்டது. 1150 ஆம் ஆண்டில் அந்த அமைப்பானது புனித நிலப் பயணத்திற்குச் செல்கின்ற யாத்திரீகர்களுக்கு பற்றுக் கடிதங்களை உருவாக்குவதைத் தொடங்கியது: யாத்திரீகர்கள் தங்களது உடைமைகளை தாங்கள் பயணத்தைத் தொடங்கும் முன்னர் உள்ளூர் புனித வீரர்கள் தலைமையிடத்தில் பாதுகாப்பாக ஒப்படைத்து, அவர்கள் ஒப்படைத்த உடைமைகளின் மதிப்பைக் குறிக்கின்ற ஆவணத்தைப் பெற்றனர். பின்னர் தாங்கள் புனித நிலப் பயணம் முடித்துத் திரும்பி வந்துசேர்ந்த பின்னர் தங்களது நிதி மற்றும் உடைமைகளைப் திரும்பிப் பெற அந்த ஆவணத்தைப் பயன்படுத்தினர். இந்த புதுமையான ஏற்பாடானது முந்தைய வங்கி வடிவமாக இருந்தது. மேலும் இது காசோலைகள் பயன்பாட்டை ஆதரிக்கின்ற முதல் முறையான அமைப்பாக இருந்திருக்கலாம்; இது திருடர்களுக்கான குறைவான இலக்காக உருவானதால் யாத்ரீகர்களின் பாதுகாப்பை மேம்படுத்தியது. மேலும் புனித வீரர்கள் கருவூலத்திற்கும் பங்களித்தது.[4][15]

நன்கொடைகள் மற்றும் வியாபார நடவடிக்கை ஆகியவறின் இந்த கலப்பு அடிப்படையில், புனித வீரர்கள் நிதிநிலை வலையமைப்புகளை மொத்த கிறித்துவ உலகுக்கிடையே தொடங்கினர். அவர்கள் ஐரோப்பா மற்றும் மத்திய கிழக்கில் மிகுந்த பரவலான நிலைப்பரப்பைக் கைப்பற்றினர்; அவர்கள் பண்ணைகள் மற்றும் திராட்சைத் தோட்டங்களை வாங்கி நிர்வகித்தனர்; அவர்கள் தேவாலயங்கள் மற்றும் கோட்டைகளைக் கட்டினர்; அவர்கள் உற்பத்தி, இறக்குமதி மற்றும் ஏற்றுமதி ஆகியவற்றில் ஈடுபட்டனர்; அவர்கள் தங்களுக்குச் சொந்தமான கப்பற்படைக் கப்பல்களை வைத்திருந்தனர்; மேலும் ஒரு கட்டத்தில் அவர்கள் சைப்ரஸ் தீவு முழுமையையும் சொந்தமாகக் கொண்டிருந்தனர். தேவாலய புனித வீரர்களின் அமைப்பானது உலகின் முதல் பன்னாட்டு பெருநிறுவனம் என்ற தகுதியை விவாதத்திற்குரிய வகையில் பெற்றது.[14][16][17]

1187 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற கார்ன்ஸ் ஆஃப் காட்டின் போர், அறப்போரில் திருப்பு முனையாக அமைந்த நிகழ்வு.

சரிவு[தொகு]

12 ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில், சிலுவைப்போர்களில் போக்கானது திசைதிரும்பத் தொடங்கியது. சலாதீன் போன்ற தலைவர்களின் கீழ் இசுலாமிய உலகம் மிகவும் ஒன்றுபட்டது. புனித நிலம் தொடர்பாக கிறித்துவப் பிரிவினரிடையே கருத்து மோதல் அதிகரித்தது. தேவாலய புனித வீரர்கள் அவ்வப்பொழுது தேவாலய சமய அறநிலையத்தார் மற்றும் டியூடனிக் வீரத்திருத்தகைகள் என்ற மற்ற இரண்டு கிறித்துவ இராணுவ அமைப்புகளுடன் சண்டையிட்டனர். பல பத்தாண்டுகளுக்கும் மேலான இரு பிரிவினருக்கிடையேயான கொடிய பகையானது கிறித்துவ நிலைகளை அரசியல் மற்றும் ராணுவ ரீதியாக பலவீனப்படுத்தியது. பின்னர் புனித வீரர்கள் மிகமுக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஹார்ன்ஸ் ஆஃப் ஹாட்டின் போர் உள்ளிட்ட பல தோல்வியடைந்த ராணுவ நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டனர். 1187 ஆம் ஆண்டு சலாதீன் படைகளால் ஜெருசலேம் பிடிக்கப்பட்டது. 1229 ஆம் ஆண்டில் சிலுவைப் போர் வீரர்கள் அந்நகரத்தை புனித வீரர்களின் உதவியின்றி மீட்டனர், ஆனால் கொஞ்ச காலமே அதனை தங்கள் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தனர். 1244 ஆம் ஆண்டில் க்வாரேஸ்மி துருக்கியப் படை ஜெருசலேமை மீண்டும் பிடித்தது. மேலும் 1917 ஆம் ஆண்டு வரையில் அந்நகரானது மேற்கத்தியர்களின் கட்டுப்பாட்டிற்குச் செல்லவில்லை. பிரித்தானியப் படை அதனை ஓட்டமன் துருக்கியப் படையிடமிருந்து பிடித்தது.[18]

புனித வீரர்கள் தங்களது தலைமையிடங்களை துறைமுகப் பட்டினமான ஏக்கர் (Acre) போன்ற வடக்கத்திய நகரங்களுக்கு மாற்ற நிர்பந்திக்கப்பட்டனர். இந்நகரை அவர்கள் அடுத்த நூற்றாண்டிற்கு வைத்திருந்தனர். ஆனால், அவர்கள் தங்களது முக்கிய அரண்களான டோர்டோசா (Tortosa) (இப்போது சிரியா (Syria)) மற்றும் அடில்ட் (Atlit) ஆகிய நகரங்களை இழந்ததைத் தொடர்ந்து ஏக்கரையும் இழந்தனர். அவர்களின் தலைமையிடம் சைப்ரஸ் தீவில் உள்ள லிமசோல் (Limassol) நகருக்கு மாற்றப்பட்டது[19]. மேலும் அவர்கள் டோர்டோசாவிலிருந்து கடலுக்கு அப்பால் உள்ள சிறிய அர்வாத் தீவு எனுமிடத்தில் தங்களது காவல் அரணை நிலைநிறுத்தவும் முயற்சித்தனர். 1300 ஆம் ஆண்டில் அர்வாத்தில் புதிய தாக்குதல் படையின் வாயிலாக மங்கோலியர்களின் உதவியுடன் இராணுவ நடவடிக்கைகளை ஒருங்கிணைக்கும் முயற்சிகளில்[20] ஈடுபட்ட முயற்சியும் காணப்பட்டது. இருப்பினும் 1302 அல்லது 1303 ஆம் ஆண்டில் புனித வீரர்கள் அர்வாத் முற்றுகையில் எகிப்த்திய மம்லுக்குகளிடம் தீவை இழந்தனர். அந்தத் தீவு போனதுடன் சிலுவைப்போர் வீரர்கள் புனித நிலத்தில் தங்களது கடைசி ஆதாரத்தையும் இழந்தனர்.[14][21]

அமைப்பின் இராணுவ இலக்கு இப்போது முக்கியத்துவம் குறைந்ததுடன், அமைப்புக்கான ஆதரவும் குறையத் தொடங்கியது. இருநூறு ஆண்டுகளாக நிலைத்திருந்தாலும் அவர்களின் சூழல் சிக்கலானது. புனித வீரர்கள் கிறுத்துவ உலகம் முழுவதும் தினசரி வாழ்வுக்கு வந்தனர்.[22] அமைப்பின் நூற்றுக்கணக்கான புனித வீரர் இல்லங்கள் ஐரோப்பா மற்றும் கிழக்கு அருகாமை முழுவதும் அடையாளமிடப்பட்டன. அவர்களுக்கு உள்ளூர் அளவில் பரவலான இருப்பு வழங்கப்பட்டது.[2] இன்னமும் புனித வீரர்கள் பல்வேறு வியாபாரங்களை நிர்வகித்தனர். மேலும் பல ஐரோப்பியர்கள் புனித வீரர்கள் பண்ணை அல்லது திராட்சைத் தோட்டத்தில் பணிபுரிதல் அல்லது தமது தனிப்பட்ட சொத்துக்களைச் சேமித்து வைப்பதற்கு அமைப்பை ஒரு வங்கியாகப் பயன்படுத்துதல் போன்று புனித வீரர் வலையமைப்புடன் தினந்தோறும் தொடர்பில் இருந்தனர். உள்ளூர் அரசாங்கமானது இன்னமும் அந்த அமைப்பிற்கு ஒரு பொருட்டே இல்லை, "நாடு விட்டு நாடு" என்று எங்கும் அதை கடைபிடித்தனர்—அதன் தற்போதைய இராணுவம் நீண்ட காலமாக நன்கு வரையறுக்கப்பட்ட இலக்கைக் கொண்டிராமல் இருப்பதால், அனைத்து எல்லைகளையும் எளிதில் கட்டுப்பாடின்றி கடக்க முடிந்தது. இந்த சூழ்நிலை பல ஐரோப்பிய உயர்குடிகளுடன் பதட்டத்தை அதிகரித்தது. குறிப்பாக டியூடோனிக் வீரத்திருத்தகைகள் புரூசியா[15] வில் (Prussia) நடத்தியதைப் போன்றும் சமய அறநிலைய வீரத்திருத்தகைகள் (Knights Hospitaller) ரோடஸ்சில் (Rhodes) செய்திருந்ததைப் போன்றும் புனித வீரர்கள் தங்கள் சொந்த துறவியர்களுக்குரிய நாட்டை கண்டறிவதில் இருந்த ஆர்வத்தை தெரிவித்தனர்.[23]

கைதுகளும் அவைக் கலைப்பும்[தொகு]

1305 ஆம் ஆண்டில், பிரான்சு நாட்டைச் சேர்ந்த புதிய போப் கிளமெண்ட் V (Pope Clement V) புனித வீரர்கள் தலைவர் ஜேக்கஸ் டே மொலாய் (Jacques de Molay) மற்றும் சமய அறநிலைய உறுப்பினர்கள் தலைவர் ஃபல்க் டே வில்லாரெட் (Fulk de Villaret) ஆகிய இருவருக்கும் இரண்டு அமைப்புகளையும் இணைக்கும் சாத்தியங்களைப் பற்றி விவாதிப்பதற்கான கடிதங்களை அனுப்பினார். இருவரும் இந்த எண்ணத்தை செயல்படுத்த விரும்பவில்லை. ஆனால் போப் கிளமெண்ட் பிடிவாதமாக இருந்து 1306 ஆம் ஆண்டில் இரண்டு தலைவர்களையும் இதைப் பற்றி விவாதிக்க பிரான்சிற்கு அழைத்தார். 1307 ஆம் ஆண்டில் முதலாவதாக டே மொலாய் வந்து சேர்ந்தார், ஆனால் டே வில்லியர் பல மாதங்கள் தாமத்திற்குப் பின்னரே வந்து சேர்ந்தார். காத்திருந்த போது, ஒரு நீக்கப்பட்ட புனித வீரரால் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கொண்டுவரப்பட்ட குற்றச்சாட்டுக்கள் பற்றி டே மொலாய் மற்றும் கிளமெண்ட் ஆகியோர் விவாவதித்தனர். பொதுவாக அது தவறானதாக பொதுவாக ஒத்துக்கொள்ளப்பட்டாலும், கிளமெண்ட் விசாரணையில் உதவுவதற்கான எழுத்து மூலமான கோரிக்கையை பிரான்சின் பிலிப் IV மன்னருக்கு அனுப்பினார். பிலிப் மன்னன் ஏற்கனவே ஆங்கிலேயர்களுடனான போர் நடைபெற்றதிலிருந்து புனித வீரர்களுடன் ஆழமான கோபம் கொண்டிருந்தான். எனவே தனது சொந்தக் காரணங்களுக்காக வதந்திகளைப் பற்றிக்கொள்ள முடிவெடுத்தான். தனது சொந்த கோபங்களைத் தீர்த்துக்கொள்ளும் விதமாக அமைப்புக்கு எதிராக நடவடிக்கை எடுக்க தேவாலயத்திற்கு அழுத்தம் கொடுக்கத் தொடங்கினான்.[24]

1307 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் 13 ஆம் நாள் வெள்ளிக்கிழமை அன்று (இந்தத் தேதியானது சிலநேரங்களில் வெள்ளிக்கிழமை 13 ஆம் தேதி மூடநம்பிக்கையின் தோற்றமாக இணைத்துப் பேசப்பட்டது)[25][26] டே மொலாய் மற்றும் நிறைய பிரெஞ்சு புனித வீரர்கள் தொடர்ந்து கைதுசெய்யப்படப் போவதாக பிலிப் உத்தரவிட்டார். கைது ஆணையானது பின்வரும் வாக்கியத்துடன் தொடங்கியது: "Dieu n'est pas content, nous avons des ennemis de la foi dans le Royaume" (இதன் பொருள், "கடவுள் மகிழ்ச்சியடையவில்லை. நாம் இந்தப் பேரரசில் வாய்மைக்கு எதிரானவர்களைக் கொண்டிருக்கிறோம்").[27] புனித வீரர்கள் மீது (சமய மறுதலிப்பு (Apostasy), உருவ வழிபாடு, கீழ்மையான சடங்குகள் மற்றும் ஓரினச்சேர்க்கை, நிதிசார் ஊழல் மற்றும் மோசடி மற்றும் இரகசியம் உள்ளிட்ட) நிறைய குற்றங்கள் சுமத்தப்பட்டன.[28] பல குற்றவாளிகள் இந்தக் குற்றங்களை சித்ரவதையின் கீழ் ஒப்புக்கொள்ள வைக்கப்பட்டு, மேலும் இந்தக் குற்றங்கள் நிர்பந்தத்தின் அடிப்படையில் பெறப்பட்டன. இது பாரிசில் ஒரு அவமானத்தை ஏற்படுத்தியது. அனைத்து விசாரணைகளும் முப்பது மீட்டர் நீளமுள்ள காகிதத்தோலில் பதிவுசெய்யப்பட்டு பாரிசில் உள்ள "தேசிய காப்பகத்தில்" வைக்கப்பட்டது. கைதிகளை சிலுவையில் அறைந்து குற்றத்தை ஒப்புக்கொள்ள வற்புறுத்தப்பட்டனர் : "Moi Raymond de La Fère, 21 ans, reconnais que (J'ai) craché trois fois sur la Croix, mais de bouche et pas de coeur" (இதன் பொருள் : "நான், ரேமண்ட் டே லா பெரே (Raymond de La Fère), எனக்கு 21 வயது ஆகின்றது, நான் சிலுவையின் மீது மூன்று முறை துப்பினேன், ஆனால் இதயப்பூர்வமாக இதை நான் செய்யவில்லை என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறேன்". புனித வீரர்கள் உருவ வழிபாட்டிற்காக குற்றம் சாட்டப்பட்டனர். காகிதத்தோலானது ஒரு சிவப்பான, இலினன் அல்லது பருத்தித் துணியில் அமர்ந்துள்ள ஒரு மனிதனின் ஒற்றை நிற உருவத்தைக் குறிக்கின்றது, இது விசாரணை நடத்துபவரால் உருவமாக தகுதி பெற்றது. இது டூரின் காப்புறை இருப்பதைப் பரிந்துரைக்கின்றது. 1307 ஆம் ஆண்டில் சில மக்கள் அதன் இருப்பிடத்தை அறிந்திருந்தனர். 1204 ஆம் ஆண்டில் நடைபெற்ற நான்காம் சிலுவைப்போர் காரணத்தால் கான்ஸ்டான்டினோபிள் கொள்ளையடிக்கப்பட்ட பின்னர், பேரரசரின் உடைமையான காப்புறை சுமார் ஒரு நூற்றாண்டுகள் காணாமல் போனது. இது 1353 ஆம் ஆண்டு முதல் 1357 ஆம் ஆண்டு வரையில் பிரான்சின் சாம்பக்னே மாகாணத்தின் லிரேய் (Lirey) என்ற சிறிய நகரில் ஜியோஃப்ராய் டே சார்னேயின் சொந்தமாக மீண்டும் தோன்றியது. பின்னர் இது சாம்பரேவில் (Chambéry) சேவாயின் உயர்குடிமகன் [27][29] சொந்தமானது.

பிலிப்பின் மிகுந்த கொடுமைகளுக்குப் பின்னர், போப் கிளமெண்ட் அவர்கள் 1307 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் 22 அன்று பாஸ்ட்ரோலிஸ் பரயீமினென்டியே (Pastoralis Praeeminentiae) என்ற போப்பாண்டவரின் கட்டளையை (papal bull) பிறப்பித்தார். இந்தக் கட்டளையானது ஐரோப்பாவிலுள்ள அனைத்து கிறித்துவ மன்னர்களும் அனைத்து புனித வீரர்களையும் கைது செய்து அவர்களின் சொத்துக்களைக் கையகப்படுத்த வேண்டும் என்று அறிவுறுத்தியது.[30]

புனித வீரர்கள் கட்டைகள் மூலம் எரிக்கப்படுகின்றனர்.

புனித வீரர்கள் குற்றவாளிகளா இல்லை குற்றமற்றவர்களா என்பதைக் கண்டறிய போப்பாண்டவர் விசாரணைக்கு போப் கிளமெண்ட் உத்தரவிட்டார். விசாரணையாளர்களின் சித்தரவதையிலிருந்து வெளியே வந்த புனித வீரர்கள் தங்கள் மீதான குற்றங்களை மறுத்தனர். வழக்கு விசாரணையில் தங்களை காப்பாற்றிக்கொள்ள போதுமான சட்ட அனுபவத்தைப் பலர் கொண்டிருந்தனர். ஆனால் பிலிப் மன்னன் முன்னதாக பாரிசில் கழுமரத்தில் ஏற்றி டஜன் கணக்கான புனித வீரர்கள் நிர்பந்தமாக குற்றங்களை ஒப்புக்கொள்ளச் செய்து எரித்ததைப் பயன்படுத்தி 1310 ஆம் ஆண்டில் இந்த முயற்சியைத் தடுத்தார்.[31][32]

போர்ச்சுகல் நாட்டின் காசுடில் டோமர் நகரில் உள்ள கிறித்து பெண்துறவியர் மடம்.1160 ஆம் ஆண்டு தேவாலய புனித வீரர்களுக்காக கட்டப்பட்ட கோட்டை, கிறித்துவின் உத்தரவு என்று பெயர் மாற்றப்பட்டது முதல் தலைமையகமாக உள்ளது.1983 ஆம் ஆண்டில் இது UNESCO வின் உலக மரபுவழிச் சொத்து என்று பெயரிடப்பட்டது.[33]

போப் ஆண்டவர் தனது ஆசிர்வாதங்களை வழங்கிய வரையில் பிலிப் தனது இராணுவ நடவடிக்கைகளை தொடர்ந்தான். இறுதியாக போப் கிளமெண்ட் அமைப்பைக் கலைக்க உத்தரவிட்டார். இது குற்ற ஒப்புக்கொள்ளலின் காரணமாக உருவாக்கப்பட்ட பொதுமக்களின் பழித்துரையைக் குறிக்கின்றது. 1312 ஆம் ஆண்டில் வியன்னே சபையில் அவர் போப்பாண்டவர் கட்டளைகளின் வரிசையை வழங்கினார். இவற்றில் அமைப்பை அதிகாரப்பூர்வமாக கலைக்கின்ற எக்செல்சோவில் வாக்ஸ் (Vox in excelso) கட்டளை மற்றும் பெரும்பாலான புனித வீரர்களின் சொத்தை சமய அறப்பணி உறுப்பினர்களுக்கு மாற்றுகின்ற அட் ப்ரோவிடம் (Ad providam) கட்டளை ஆகியவை அடங்கும்.[34]

அந்த அமைப்பின் தலைவர்களுக்காக சித்தரவதையினால் குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்ட மூத்த தலைவர் ஜேக்கஸ் டே மொலாய் தனது வாக்குமூலத்தைத் திரும்பப் பெற்றார். அவரது கூட்டாளியும் நார்மண்டியின் குருவுமான ஜியோஃப்ரே டே சர்னே, டே மொலாயின் உதாரணத்தைப் பின்பற்றி தனது குற்றமற்ற நிலையில் உறுதியாய் நின்றார். இருவரும் தீய வழியில் சென்று சமய கருத்தை எதிர்த்ததாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்டு இருந்தனர். மேலும் அவர்களுக்கு 1314 ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் 18 அன்று பாரிசில் கழுமரத்தில் ஏற்றி உயிருடன் எரிக்கும்படி தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. டே மொலாய் எஞ்சியவர்களின் முடிவுக்கான அறைக்கூவலை விடுக்கும் விதமாக, தன்னை நாட்ரே டேம் கேத்தட்ரல் (Notre Dame Cathedral) நோக்கி தனது முகம் இருக்கும்படியாகவும் இறைவழிபாட்டில் தனது கைகளை இணைத்து வைத்தும் இருக்குமாறு கட்டக் கேட்டுக்கொண்டார்.[35] புராணத்தின் படி, அவர் நெருப்பிலிருந்து வெளியே அழைக்கப்பட்டதாகவும் கடவுள் முன்னிலையில் போப் கிளமெண்ட்டும் பிலிப் மன்னரும் விரைவில் அவரைச் சந்திப்பதாகவும் கூறப்பட்டுள்ளது. அவர் சரியாகக் கூறியவை காகிதத்தோலில் பின்வருமாறு பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளது: "Dieu sait qui a tort et a pëché. Il va bientot arriver malheur à ceux qui nous ont condamnés à mort" (இதன் பொருள் : "யார் தவறானவர் என்றும் தீமை இழைத்தது என்பதையும் கடவுள் அறிவார். விரைவில் எங்களை மரணத்திற்கான தண்டனையளித்தவர்களுக்கு ஒரு கேடு விளையும்").[27] ஒரே மாதத்தில் போப் கிளமெண்ட் இறந்துவிட்டார். மேலும் அந்த ஆண்டு முடிவடையும் முன்னர் ஒரு வேட்டையாடுதலில் ஏற்பட்ட விபத்தில் பிலிப் மன்னன் இறந்தார்.[36]

அமைப்பின் தலைவர்களை இழந்ததுடன், ஐரோப்பாவைச் சுற்றிலும் மீதமுள்ள புனித வீரர்கள் கைது செய்யப்பட்டு போப்பாண்டவர் விசாரணைக்கு (நடைமுறையில் தீர்ப்பளிக்கப்படாத) உட்படுத்த முயற்சிக்கப்பட்டனர். அவர்கள் தேவாலய சமய அறப்பணி அமைப்பு போன்ற பிற இராணுவ அமைப்புகளில் சேர்க்கப்பட்டனர் அல்லது ஓய்வூதியம் வழங்கப்பட்டு மீதமுள்ள வாழ்க்கையை அமைதியாகக் கழிக்க அனுமதிக்கப்பட்டனர். பலர் மதத்தை விட்டு விலக்கி வைக்கப்பட்ட ஸ்காட்லாந்து அல்லது சுவிட்சர்லாந்து போன்ற போப் ஆண்டவரின் அதிகாரத்திற்கு வெளியேயுள்ள நாடுகளுக்குத் தப்பிச் சென்றிருக்கலாம். போர்ச்சுக்கலில் புனித வீரர்கள் அமைப்புகள் தங்கள் பெயரை எளிதாக தேவாலய புனித வீரர்கள் என்பதிலிருந்து கிறித்துவ வீரத்திருத்தகைகள் என்று மாற்றின - கிறித்துவ அமைப்பு (போர்ச்சுக்கல்) என்ற கட்டுரையைக் காணவும்.[37]

சினோன் காகிதத்தோல்[தொகு]

2001 ஆம் ஆண்டில், "சினோன் காகிததோல்" (Chinon Parchment) என்றழைக்கப்படும் ஒரு ஆவணம் வாட்டிகன் ரகசிய ஆவணக்காப்பகத்தில் (Vatican Secret Archives) கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இது 1628 ஆம் ஆண்டில் தவறான இடத்தில் தாக்கல் செய்யப்பட்ட பின்னர் வெளிப்படையானது. இது புனித வீரர்களின் வழக்கிற்கான ஒரு சான்றாகும். இது 1312 ஆம் ஆண்டில் அமைப்பு அதிகாரப்பூர்வமாகக் கலைக்கப்படும் முன்னதாக 1308 ஆம் ஆண்டில் கிளமெண்ட் அனைத்து புனித வீரர்களையும் அவர்களைது அனைத்து சமய கோட்டுபாட்டுக்கு எதிரான வழக்கில் இருந்து விடுவித்ததைக் காட்டுகின்றது.[38]

இது, இடைக்கால தேவாலய புனித வீரர்களின் துன்புறுத்தல் நியாமற்றது; அங்கு அமைப்பு அல்லது அதன் விதியுடன் இயற்கையாய் எதுவும் தவறாக நடக்கவில்லை; மேலும் போப் கிளமெண்ட் பொதுமக்களின் அவமானத்தின் முக்கியத்துவம் மற்றும் மன்னன் பிலிப் IV உடைய அதிகாரத் தாக்கம் ஆகியவற்றால் நிர்பந்தத்தில் அவரது நடவடிக்கைகள் இருந்தன, என்ற தற்போதைய ரோமன் கத்தோலிக்க தேவாலய நிலையாக உள்ளது.[39][40]

நிறுவனம்[தொகு]

பிரான்சு நாட்டில் நாடின் மெட்சு நகரின் 12 வது சி இல் இருந்த புனித வீரர் சாப்பல்.மெட்சுவில் ஒரு பகுதியாக இருந்த புனித வீரர்களின் படைத் தலைமையகம், கோலி ரோமன் பேரரசில் அங்கம் வகித்த புனித வீரரின் பழமையான கழகம்.

புனித வீரர்கள் ஐரோப்பாவின் முதல் வலிமையான சர்வதேச அமைப்பாகக் கருத்தப்பட்ட பெர்னாட்ஸின் சிஸ்டரியன் (Cistercian) அமைப்பைப் போன்றதொரு சமயத் துறவிகளுக்கான அமைப்பை உருவாக்கியிருந்தனர்.[41] அமைப்பின் கட்டமைப்பானது ஒரு வலிமையான அதிகார சங்கிலியைக் கொண்டிருந்தது. முக்கிய புனித வீரர் இருப்பைக் கொண்ட ஒவ்வொரு நாடும் (பிரான்சு, இங்கிலாந்து, அரகோன், போர்ச்சுக்கல், போய்டோவ், அபுலியா, ஜெருசலேம், திரிபோலி, அனிடோச், அன்ஜோவ், ஹங்கேரி மற்றும் குரோடியா)[42] அந்தப் பகுதியியில் உள்ள புனித வீரர்களுக்கான அமைப்பின் தலைவர் ஒருவரைக் கொண்டிருந்தது. அவை அனைத்தும் வாழ்வு முழுமைக்கும் நியமிக்கப்பட்ட முதன்மைத் தலைவர் பொறுத்தே அமைந்தன. அவர் கிழக்கில் அமைப்பின் இராணுவ வலிமையையும் மேற்கில் அவற்றின் நிதிநிலை வைப்புகள் ஆகியவற்றையும் அவரே கண்காணிக்கின்றார். துல்லியமான எண்ணிக்கை கிடைக்கவில்லை என்றாலும், இது தோராயமாக அமைப்பின் வளர்ச்சி 15,000 மற்றும் 20,000 புனித வீரர்கள் இருந்தனர் என்று மதிப்பிடப்பட்டது. இவர்கள் சுமார் இயல்பான வீரத்திருத்தகைகளில் பத்தினுள் ஒன்றாவர்.[1][2]

பெர்னார்டு டே கிளார்வாக்ஸ் மற்றும் புனித வீரர்கள் அமைப்புக்கு நடத்தைக்கான குறிப்பிட்ட குறியீட்டைக் கொண்டுவந்த ஹூகஸ் டே பயன்ஸ் இருவரும் லத்தீன் நடத்தை விதி க்கான நவீன வரலாற்று நாயகர்களாக அறியப்பட்டனர். வீரத்திருத்தகைகள் அணிய வேண்டிய துணி வகைகள் மற்றும் அவர்கள் எவ்வளவு குதிரைகளை வைத்திருக்க முடியும் என்பது போன்ற பின்பற்றத்தக்க நடத்தை விதியை அதன் 72 பிரிவுகள் விவரிக்கின்றன. வீரத்திருத்தகைகள் தங்களின் உணவை அமைதியாக அருந்தினர், ஒவ்வொரு வாரத்திற்கும் மூன்று முறைக்கு மேல் இறைச்சி உண்ணக்கூடாது. மேலும் தங்கள் சொந்தக் குடும்பமாக இருந்தாலும் கூட பெண்களுடன் எந்தவித உடல் ரீதியான தொடர்பைக் கொண்டிருக்கவில்லை. "4 குதிரைகள், ஒரு சமய மதகுரு மற்றும் மூன்று குதிரைகளுடன் ஒரு கணக்காளர், இரண்டு குதிரைகளுடன் ஒரு படைத்தலைவன் மற்றும் அவரது கேடயம் மற்றும் ஈட்டி ஆகியவற்றைக் கொண்டு செல்லும் ஒரு குதிரையுடன் ஒரு நேர்மையான சேவகன்" ஆகியவை அமைப்பின் ஒரு குருவிற்கு ஒதுக்கப்பட்டன.[43] அமைப்பின் வளர்ச்சியடைந்ததால் மேலும் வழிகாட்டி நெறிமுறைகள் சேர்க்கப்பட்டன. மேலும் முதலில் உருவாக்கப்பட்ட 72 சட்டவிதிகளின் பட்டியல் அதன் இறுதி வடிவத்தில் பல நூறுகளாக விரிவாக்கப்பட்டன.[44][45]

தேவலாய புனித வீரர்கள் அதிகம் பயன்படுத்திய கொடி.

புனித வீரர்களின் தரவரிசையின் பிரிவுகள் மூன்று பகுதிகளாக இருந்தன: உயர்குடி வீரத்திருத்தகைகள், தாழ்ந்த குடியில் பிறந்த ராணுவ அதிகாரிகள் மற்றும் திருச்சபை குருமார்கள். வீரத்திருத்தகைகள் வீரத்திருத்தகைக்குரிய வம்சமாக இருக்க வேண்டும். மேலும் அவர்கள் வெள்ளை மேலங்கியை அணிய வேண்டும். அவர்கள் மூன்று அல்லது நான்கு குதிரைகள் மற்றும் ஒன்று அல்லது இரண்டு சேவகர்கள் உடன் வலிமையான குதிரைப்படை (cavalry) என போர் ஏற்பாட்டுடன் இருந்தனர். சேவகர்கள் அமைப்பின் உறுப்பினர்களாக இல்லை. ஆனால் குறிப்பிட்ட காலத்திற்குப் பணிபுரிய அழைக்கப்பட்ட வெளியாட்களாக இருந்தனர். அமைப்பில் வீரத்திருத்தகைகளுக்கு அடுத்த இடத்தைப் பெற்றனர். இவர்கள் படைத்தலைவர்களாக இருந்த தாழ்ந்த சமுதாய அடுக்குகளில் இருந்து பெறப்பட்டனர்.[46] அவர்கள் ஒரு குதிரையுடன் சிறிய எளிய குதிரைப்படையுடனோ போர் ஆயத்தத்துடனோ அல்லது அமைப்பின் சொத்துக்களை நிர்வகித்தல் அல்லது ஊழிய வேலை சார்ந்த பணிகள் மற்றும் வர்த்தகங்கள் போன்ற வழிகளிலோ பணியாற்றினர். மூன்றாம் புனித வீரர் பிரிவான மதகுருக்கள் புனித வீரர்களின் ஆன்மாக்களுக்குத் தேவையானவற்றைப் பார்த்த திருச்சபை பாதிரியார்களாக இருந்தனர்.[47]

பிரான்சு செயிண்ட மார்டின் டெச் வளாகத்திலுள்ள தேவாலய கட்டிடம்.

வீரத்திருத்தகைகள் சிவப்புச் சிலுவை மற்றும் ஒரு வெள்ளைக் கவசத்துடன் வெள்ளை நிற மேலங்கியை அணிந்தனர்; படைத்தலைவர்கள் முன்னும் பின்னும் சிவப்புச் சிலுவை மற்றும் கருப்பு அல்லது பழுப்பு நிறக் கவசத்துடன் கருப்பு உட்சட்டையை அணிந்தனர்.[48][49] 1129 ஆம் ஆண்டில் டிரோயஸ் சபையில் புனித வீரர்களுக்கு வெள்ளைக் கவசம் ஒதுக்கப்பட்டது. 1147 ஆம் ஆண்டில் போப் ஈகெனியஸ் III, பிரான்சின் லூயிஸ் VII மன்னர் மற்றும் பிற பல குறிப்பிடத்தக்கவர்கள் கலந்துகொண்ட பாரிசு அருகில் புனித வீரர்களின் தலைமையிடத்தில் நடந்த பிரெஞ்சு புனிதவீரர்களின் சந்திப்பின் போது 1147 ஆம் ஆண்டில் இரண்டாம் சிலுவைப்போர் தொடக்கத்தில் அவர்களின் உடுப்பில் சிலுவை சேர்க்கப்பட்டதற்கான சாத்தியம் காணப்பட்டது.[50][51][52] அவர்களின் நெறிமுறை யின் படி, வீரத்திருத்தகைகள் வெள்ளைக் கவசத்தை எல்லா நேரங்களிலும் அணிய வேண்டும். சாப்பிடும்போதோ அல்லது குடிக்கும்போது கூட அவர்கள் அதை தேவையின்றி அணிந்துகொண்டிருந்தனர்.[53]

அமைப்பில் வரவேற்பு (receptio ) என்று அறிப்பட்ட தொடக்கம்[54] என்பது மிகுந்த ஆழமான கட்டுப்பாடு மற்றும் மனப்பூர்வமான சமயச்சடங்கில் ஈடுபடுதலாக இருந்தது. வெளியாட்கள் சமயச் சடங்குகளில் கலந்துகொள்வது அனுமதிக்கப்படவில்லை. அது பிந்தைய வழக்குகளின் போது இடைக்கால விசாரணையாளர்களின் சந்தேகங்களை அதிகரித்தது.

புதிய உறுப்பினர்கள் அவர்களின் அனைத்து நலன் மற்றும் நன்மைகளை அமைப்பிற்கு அளிக்க மனப்பூர்வமாக சம்மதிக்க கையெழுத்திட்டனர். மேலும் ஏழ்மை, தூய்மை, சமயப்பற்று மற்றும் கீழ்ப்படிதல் ஆகியவற்றின் மீது சத்தியப் பிரமாணம் எடுத்தனர்.[55] பெரும்பாலான சகோதரர்கள் வாழ்வு முழுமைக்கும் சேர்ந்தனர் என்றாலும், பலர் குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு மட்டுமெ சேர்ந்துகொள்ள அனுமதிக்கப்பட்டனர். சில நேரங்களில் திருமணமான ஆணையும் அவரது மனைவியின் அனுமதியுடன் சேர்ந்துகொள்ள அனுமதித்தனர்.[49] ஆனால் அவர் வெள்ளைக் கவசத்தை அணிய அனுமதிக்கப்படவில்லை.[56]

புனித வீரர்கள் தங்களது உடுப்பில் அணிந்துள்ள செஞ்சிலுவையானது உயிர்த் தியாக சின்னமாக இருந்தது. சண்டையில் இறத்தல் என்பது சொர்க்கத்தில் உறுதியான இடத்தை அளிப்பதான சிறப்பான மரியாதையாகவும் கருதப்பட்டது.[57] புனிதவீரர்கள் கொடி இறங்காத வரையில் போர்வீரர்கள் ஒருபோதும் சரணடையக்கூடாது என்ற முக்கியமான விதியும் இருந்தது. அதன் பின்னர் அவர்கள் சமய அறநிலைய உறுப்பினர்கள் போன்ற பிற கிறித்துவ அமைப்புகளுடன் மீண்டும் குழு சேரவும் முதலில் முயற்சித்தனர். அனைத்துக் கொடிகளும் வீழ்ந்த பின்னரே அவர்கள் போர்க்களத்திலிருந்து வெளியேற அனுமதிக்கப்பட்டனர்.[58] வீரத்திற்கான நற்பெயர், சிறப்பான பயிற்சி மற்றும் வலிமையான போர் எழுச்சிப்படை ஆகியவற்றுடன் இந்த உறுதியான கொள்கை புனித வீரர்களை இடைக்காலத்தில் மிகவும் அச்சங்கொள்ளகூடிய போர்ப் படைகளில் ஒன்றாக மாற்றியது.[59]

முதன்மைக் குருக்கள்[தொகு]

ஹுக்கீஸ் டி பாயேன்ஸ் என்ற நிறுவனருடன் 1118-1119 ஆம் ஆண்டுகளில் தொடங்கிய இது முதன்மைக் குருக்களின் முக்கிய அலுவலகமாக இருந்தது. முதன்மை குருக்கள் என்ற பொறுப்பு வாழ்க்கைக்காக இருந்தது, இது கட்டளையின் வீரமிக்க நிலையை கருத்தில் கொண்டாலும் குறைந்த அளவு காலத்தையே கருதியது. அலுவலகத்தில் இரண்டு முதன்மை குருக்கள் மரணமடைந்தனர், மேலும் இராணுவ போராட்டங்களின் போது பலர் மரணமடைந்தனர். எடுத்துக்காட்டாக, 1153 ஆம் ஆண்டில் ஆஸ்கலான் முற்றுகையின் போது, 40 புனித வீரர்களுக்கு தலைமை வகித்த முதன்மை குரு பெர்னார்ட் டி டெர்மிலேவின் குழு நகரத்தில் அத்துமீறி நுழைந்தது. சிலுவைப்போர் படையினர் மற்றவர்கள் பின் தொடராத காரணத்தினால், முதன்மை குருவையும் சேர்ந்து புனித வீரர்கள் சுற்றி வளைக்கப்பட்டு அவர்களின் தலைகள் வெட்டப்பட்டது.[60] முதன்மை குரு ஜெரார்டு டி ரைட்ஃபோர் என்பவரின் தலையை 1189 ஆம் ஆண்டின் ஆக்ரே முற்றுகையின் போது சலாவுதீன் என்பவர் வெட்டினார்.

கிழக்கு ஐரோப்பா மற்றும் புனித இடங்களில் மேற்கொள்ளப்பட்ட இராணுவ செயறபாடுகள் மற்றும் மேற்கு ஐரோப்பாவில் இருந்த புனித வீரர்களின் பொருளாதார மற்றும் வணிக தொடர்புகள் ஆகியவற்றை முதன்மை குரு பார்வையிட்டனர். போர்களத்தில் படைத் தலைவர்களாகவும் சில முதன்மை குருக்கள் பணிபுரிந்துள்ளனர், எனினும் இது எப்போதும் விவேகமுள்ள செயலாக இருந்ததில்லை; டீ ரைட்ஃபோர்ட் பகுதியில் இருந்த பலர் செய்த பெருந்தவறு காரணமாக ஹாட்டின் போரில் அழிவு ஏற்பட்டு தோல்வியடைந்தனர். கடைசி முதன்மை குருவான ஜாக்கஸ் டீ மோலே என்பவரும் நான்காம் பிலிப் என்ற அரசனால் 1314 ஆம் ஆண்டில் பாரீஸ் நகரில் கட்டைகள் வைத்து எரிக்கப்பட்டார்.[32]

மரபுரிமைப் பேறு[தொகு]

லண்டனில் உள்ள தேவாலய கோவில்லண்டனில் புதிய கோவிலின் சிறு கோவிலாக இருந்து தேவாலய துவக்க விழாக்கள் நடைபெறும் இடம்.தற்போது நடு மற்றும் உட்புற கோவில்களின் கோவிற்பற்று தேவாலயம், இரண்டின் உட்புறம்.மிகவும் பிரபலமான சுற்றுலா மையம்.

தங்களிடம் உள்ள இராணுவப் பலம் மற்றும் அதிகமான பொருளாதார வளங்களைக் கொண்டு ஐரோப்பா மற்றும் தெய்வீகப் பகுதிகள் முழுவதும் புதிய கட்டிடங்கள் பலவற்றை கட்டுவதற்கான திட்டங்களுக்கு தேவாலய புனித வீரர்கள் அமைப்பு நிதியளித்தது. இவ்வாறு மேற்கொள்ளப்பட்ட கட்டுமானங்களில் பல இன்றும் உள்ளது. பல நூற்றாண்டுகள் பழமைவாய்ந்த தேவலாயங்களுடன் தொடர்புடைய காரணத்தினால் இந்த இடங்கள் "தேவாலயம்" என்ற பெயரிலே பேணப்படுகிறது.[61] எடுத்துக்காட்டாக, இலண்டனில் இருந்த புனிதத் தலங்கள் சில பின்னாளில் வழக்கறிஞர்களுக்கு விற்பனை செய்யப்பட்டு டெம்பிள் பார் கேட்வே மற்றும் டெம்பிள் ட்யூப் ஸ்டேசன் என்ற பெயருடன் உள்ளன. நான்கு வகையான நீதிமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்டுள்ள நீதித்துறையில் உட்புற தேவாலயம் மற்றும் நடுப்புற தேவாலயம் என்ற இரண்டு மன்றங்களைச் சேர்ந்த உறுப்பினர்களை வழக்குரைஞராக பணிபுரிய வைக்கிறது.

இரண்டு போர்வீரர்கள் ஒற்றைக் குதிரையுடன் இருப்பது போன்ற வடிவத்தை உள்ளடக்கியதாக தனித்தன்மை வாய்ந்த கட்டடக்கலை மூலங்களை புனிதத் கட்டிடங்கள் கொண்டிருந்தன, இவைகள் புனித வீரர்களின் ஏழ்மை நிலையையும் எருசலத்தில் உள்ளது போன்று புனித தேவனாரின் தேவாலயத்தை பிரதிபலிக்கும் விதத்திலும் கட்டிடங்கள் முழுவதும் வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

தற்காலத்திய தேவாலய நிறுவனங்கள்[தொகு]

தேவாலயங்களின் உடைமைகள் மருத்துவமனையைச் சார்ந்த நிறுவனங்களுக்கு மாற்றப்பட்டு, அதன் மூலம் உறுப்பினர்கள் பலரை தங்கள் வசம் மாற்றிக் கொண்டதாகவும் பாப்பால் டெக்ரீ கூறுகிறார். இதன் விளைவாக தேவாலயங்களை கலைத்து இரண்டு கட்டளைகளையும் ஒன்றாக இணைக்கப்பட்டது.[62]

வரலாற்று இடைக்காலம் வரை சக்தி வாய்ந்தவர்களாக இருந்த தேவாலய வீரர்களை, குறிப்பாக இடர்படுத்துதல் மற்றும் திடீரெனக் கலைத்தல் ஆகிய காரணங்கள் மூலம் பல்வேறு குழுக்கள் தேவலாயங்களுடன் நேரடியாக தொடர்பு கொண்டு தங்களின் மறைமுகச் செயல்கள் காரணமாக அவர்களை கலைத்து தங்களது சுய ரூபத்தை மற்றும் மர்மத்தை வெளிப்படுத்தின. [63] பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு வரை ஃப்ரீமாசன்ஸ் சில தேவலாய குறியீடுகள் மற்றும் சடங்குகளுடன் தொடர்பு கொண்டிருந்தனர், இவர்களில் பெரும்பாலானோர் ஒன்றுபட்ட சமயம்[4], இராணுவம் மற்றும் தேவாலயத்தின் மசோனிக் கட்டளை ஆகியவையாலும் மேலும் ஜெருசலேமின் புனித ஜான், பாஸ்தீனம், ரோட்ஸ் மற்றும் மால்டா பகுதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள் அல்லது தேவாலய புனித வீரர்கள் என்று எளிமையாக அழைக்கப்பட்டனர். இந்த நிறுவனங்கள் தனியாகவோ அல்லது யார்க் சடங்கு முறையின் படியோ உலகம் முழுவது இருந்தது. ஜெருசலேம் தேவாலயத்தின் இறையாண்மை இராணுவ கட்டளை 1804 ஆம் ஆண்டு நிறுவப்பட்டு, அமெரிக்க ஒன்றியத்தின் NGO அமைப்பு மூலம் அறநல நிறுவனம் என்ற நிலையை அடைந்தது.[64]

14 ஆம் நூற்றாண்டில் கலைக்கப்பட்ட தேவாலய புனித வீரர்களுடன் தொடர்பு இருந்ததற்கான எந்தவித வரலாற்று இணைப்பும் இல்லை, மேலும் இது போன்ற நிறுவனங்கள் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் வெளிப்படையாக தோன்றியதற்கான இணைப்பும் இல்லை. எனினும், பொதுவான குழப்பமும் 400 ஆண்டுகள் இடைவெளியையும் பலர் புறக்கணித்தனர். சுய-வடிவ கட்டளைகள் பல வகைகளில் உள்ளன.

புராணங்களும் திருப்பண்டங்களும்[தொகு]

பண்டைய காலத்தில் இருந்து வழக்கத்திலிருந்த இரகசியம் மற்றும் மர்மம் போன்ற புராணக் கதைகளுடன் தேவாலய புனித வீரர்களுக்கும் தொடர்பு இருந்தது. போர் வீரர்கள் வாழ்ந்த காலத்தில் அவர்களாக இந்த வதந்திகளைப் பரப்பினர். பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் விடுதலை எழுத்தாளர்கள் தங்களது ஊகங்களையும் சேர்த்து எழுதினர், மேலும் இவன்கோ , ஃபோகுலட் பெண்டுலம் , மற்றும் த டா வென்சி கோட் [4] போன்ற நாவல்களில் கட்டுக்கதைகளாகவும் சேர்க்கப்பட்டது. நேஷனல் த்ரசர் மற்றும் இண்டியான ஜோன்ஸ் அண்ட் த லாஸ்ட் க்ரூசாட் போன்ற திரைப்படங்களிலும் ப்ரோக்கன் ஸ்வார்ட் மற்றும் அசாசின்ஸ் க்ரீட் போன்ற வீடியோ விளையாட்டுகளிலும் சேர்க்கப்பட்டிருந்தது.[65]

பாறையில் உருவாக்கப்பட்டுள்ள கிறித்துவத் தேவாலயம் மலைக் கோவிலின் கட்டமைப்புகளில் ஒன்று.

ஜெருசலேமில் உள்ள டெம்பிள் மவுண்ட் ஆரம்ப காலத்தில் வேலை செய்தவர்களுடனும் புனித வீரர்கள் பற்றிய புராணங்கள் தொடர்புள்ளன மேலும் ஹோலி க்ரெயில் அல்லது த ஆர்க் ஆப் த கோவனெண்ட் போன்ற ஊகங்கள் சம்பந்தப்பட்டு வீரர்கள் இங்கு கண்டறிந்த திருப்பண்டம் போன்றவற்றுடனும் தொடர்பு கொண்டிருந்தனர்.[4][15][59] இவ்வாறாக தேவாலயங்களில் இருந்தவர்கள் சில திருப்பண்டங்களை கொண்டிருந்தனர். பெரும்பாலான தேவாலயங்களில் தற்போதும் வழக்கத்திலுள்ள புனித திருப்பண்டங்களான துறவியின் எலும்புகள், புனித மனிதர் ஒரு முறை பயன்படுத்திய சிறிய துணி, அல்லது தியாகிகளின் மண்டை ஓடு போன்றவற்றை புனித வீரர்களும் செய்தனர். தீங்கு விளைவிக்கும் வகையில் நடைபெற்ற ஹார்ன்ஸ் ஆப் ஹாட்டின் போரில் ஆக்ரே பகுதியைச் சேர்ந்த ஆயர் கொண்டு வந்த உண்மையான சிலுவையின் ஒரு பகுதியை வைத்திருப்பது என்ற முறையில் இவைகள் ஆவணப்படுத்தப்படுகின்றன.[66] போரில் வெற்றி வாய்ப்பை இழந்த பிறகு இந்த திருப்பண்டங்களை சலாவுதீன் கைப்பற்றி, 1191 ஆம் ஆண்டில் ஆக்ரே நகரத்தில் இசுலாமியர்கள் சரணடைந்த பிறகு சிலுவைப் போர் வீரர்களிடம் மீண்டும் ஒப்படைக்கப்பட்டது.[67] சால்சேடன் புனித எப்கிமியா தேவாலயத்தின் தலைமைப் பொறுப்பில் இருந்ததற்காக புனித வீரர்கள் அறியப்பட்டனர்.[68] ஒரு சில நேரங்களில் பூனை, தாடியுள்ள தலை அல்லது பாப்ஹோமெட் என்ற உருவம் போன்றவற்றை தெய்வசிலையாக இவர்கள் வணங்கியதாகவும் புனித வீரர்களின் வினவல் காரணமாக திருப்பண்டங்கள் பற்றி விவாதம் ஏற்பட்டதாகவும் பல்வேறு ஆவணங்கள் கூறுகின்றன. இவ்வாறு தெய்வச்சிலையை கடவுளாக வழிபடுவதை குற்றச் சாட்டியதால் தேவாலய வீரர்கள் சிலர் பில்லி சூனியம் வைப்பது போன்ற தற்காலத்திய நம்பிக்கைகளில் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்தனர்.[69] பாப்ஹோமெட் என்று ஆவணங்களில் உள்ள பெயர் மொகமெட் (முகம்மது) என்ற பெயரின் பிரான்சு மொழி எழுத்துப்பிழை என்று தற்காலத்திய அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர்.[4][70]

உரோமக் கிறித்தவ அலுவலகங்களில் உள்ள புனித நூலும் பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டில் தேவாலயங்களுடன் இணைந்தது. முதல் காதல் உரோமக் கிறித்துவ நூலான லீ கோண்டே டூ க்ரால் என்பது செரிடைன் டீ ட்ரோயஸ் என்பவரால் 1180 ஆம் ஆண்டு எழுதப்பட்டது. இருபது ஆண்டுகளுக்கு பிறகு கதையின் வால்ஃபார்ம் வோன் எச்சென்பாக் பதிப்பான பர்சிவல் என்ற நூலில் க்ரெயில் பேரரசு முழுவதையும் புனித வீரர்கள் "டெம்லீசன்" என்ற பெயரில் பாதுகாத்ததாக கூறப்படுகிறது.[71] க்ரெயில் தேடுதலின் மற்றொரு நாயகரான சர் கலாகாட் என்பவர் (பதின்மூன்றாம் நூற்றாண்டில் புனித பெர்னாட்ஸ் இசுலாமிய வழிபாட்டைச் சார்ந்த இலக்கிய துறவி) புனித ஜார்ஜ் சிலுவையுடன் பாதுகாப்பு கவசத்தையும் கையில் வைத்துக் கொண்டு தேவாலய வீரர்கள் முத்திரையுடன் இருந்தார்; இந்த பதிப்பு தெய்வீகமான க்ரெயில் கிறித்துவ திருப்பண்டங்களாக மாற்றியது. தேவாலய வீரர்கள் கொண்டிருந்த க்ரெயில் திருப்பண்டங்கள்[14] பற்றிய எந்தவிதமான குறிப்புகளும் தேவாலய வீரர்கள் பற்றிய விரிவான ஆவணங்களில் இல்லை. உண்மையில் க்ரெய்லின் கதை என்பது வரலாற்று இடைக்காலத்தில் தோன்றிய ஒரு புனைக்கதை என்று பல அறிஞர்கள் ஒப்புக் கொள்கின்றனர்.[4][15]

தேவாலய வீரர்களுடன் தொடர்பு கொண்டுள்ள ஒரு புராணப் பொருள் டுரின் காப்புறை ஆகும். ஜியோஃப்ரே டி சார்னே குடும்பத்தின் பேரக் குழந்தையுடன் முதன் முதலில் வெளிப்படையாக தோன்ற ஆரம்பித்தது. ஜியோஃப்ரே டி சார்னே என்பவர் ஒரு தேவாலய வீரராவார், இவர் 1314 ஆம் ஆண்டில் ஜாக்கஸ் டி மோலே என்பவருடன் சேர்ந்து கட்டையுடன் எரிந்து விட்டார். காப்புறையின் தோற்றம் இன்றும் விவாதமாக உள்ளது, ஆனால் காப்புறை என்பது தேவாலய வீரர்கள் வாழ்ந்திருந்த இறுதி அரை-நூற்றாண்டுகளும் சேர்ந்த 1260 ஆம் ஆண்டு முதல் 1390 ஆம் ஆண்டு வரையிலான கால இடைவெளிகளில் உருவாக்கப்பட்டது என்று 1988 ஆம் ஆண்டில் மேற்கொள்ளப்பட்ட கார்பன் மூலம் கால அளவை முறை ஆய்வு கூறுகிறது.[72] கார்பன் மூலம் கால அளவை முறையின் ஏற்புடைமை பற்றிய கேள்வியும் இங்கு எழுகிறது, இதனால் காப்புறை வயது என்பது விவாதம் செய்வதற்கான பொருள் என்ற நிலையில் உள்ளது.[73][74]

குறிப்புகள்[தொகு]

  1. ↑ 1.0 1.1 Burman, p. 45.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 Barber, in "Supplying the Crusader States" says, "By Molay's time the Grand Master was presiding over at least 970 houses, including commanderies and castles in the east and west, serviced by a membership which is unlikely to have been less than 7,000, excluding employees and dependents, who must have been seven or eight times that number."
  3. ↑ Malcolm Barber, The New Knighthood: A History of the Order of the Temple . கேம்பிறிட்ஜ் பல்கலைக்கழகப் பதிப்பகம், 1994. ISBN 0-521-42041-5
  4. ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 4.4 4.5 4.6 4.7 The History Channel, Decoding the Past: The Templar Code, 7 November 2005, video documentary written by Marcy Marzuni.
  5. ↑ [7] ^ martin, p. 47.
  6. ↑ Nicholson, p. 4.
  7. ↑ 7.0 7.1 Malcolm Barber, The Trial of the Templars . Cambridge University Press, 1978. ISBN 0-521-45727-0.
  8. ↑ Burman, pp. 13, 19.
  9. ↑ Read, The Templars . p. 91.
  10. ↑ Selwood, Dominic. "Birth of the Order". Archived from the original on 2013-12-17. பார்க்கப்பட்ட நாள் 16 திசம்பர் 2013.
  11. ↑ Barber, The New Knighthood, p. 7.
  12. ↑ Read, The Templars. p. 91.
  13. ↑ Burman, p. 40.
  14. ↑ 14.0 14.1 14.2 14.3 The History Channel, Lost Worlds: Knights Templar , July 10, 2006, video documentary written and directed by Stuart Elliott.
  15. ↑ 15.0 15.1 15.2 15.3 Sean Martin, The Knights Templar: The History & Myths of the Legendary Military Order , 2005. ISBN 1-56025-645-1.
  16. ↑ Ralls, Karen (2007). Knights Templar Encyclopedia. Career Press. பக். 28. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781564149268. 
  17. ↑ Benson, Michael (2005). Inside Secret Societies. Kensington Publishing Corp.. பக். 90. 
  18. ↑ [7] ^ martin, ப. 99.
  19. ↑ [7] ^ martin, ப. 113.
  20. ↑ Demurger, p.139 "During four years, Jacques de Molay and his order were totally committed, with other Christian forces of Cyprus and Armenia, to an enterprise of reconquest of the Holy Land, in liaison with the offensives of Ghazan, the Mongol Khan of Persia.
  21. ↑ Nicholson, p. 201. "The Templars retained a base on Arwad island (also known as Ruad island, formerly Arados) off Tortosa (Tartus) until October 1302 or 1303, when the island was recaptured by the Mamluks."
  22. ↑ Nicholson, p. 5.
  23. ↑ Nicholson, p. 237.
  24. ↑ Barber, Trial of the Templars , 2nd ed. "Recent Historiography on the Dissolution of the Temple." In the second edition of his book, Barber summarizes the views of many different historians, with an overview of the modern debate on Philip's precise motives.
  25. ↑ "Friday the 13th". snopes.com. பார்க்கப்பட்ட நாள் March 26, 2007.
  26. ↑ David Emery. "Why Friday the 13th is unlucky". urbanlegends.about.com. Archived from the original on டிசம்பர் 18, 2003. பார்க்கப்பட்ட நாள் March 26, 2007. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  27. ↑ 27.0 27.1 27.2 "Les derniers jours des Templiers". Science et Avenir: 52–61. July 2010. 
  28. ↑ Barber, Trial of the Templars , p. 178.
  29. ↑ Barbare Frale, " I Templari e la sindone di Cristo", Il Mulino, Bologna, 2009
  30. ↑ [7] ^ martin, p. 118.
  31. ↑ [7] ^ martin, p. 122.
  32. ↑ 32.0 32.1 Barber, Trial , 1978, p. 3.
  33. ↑ [48]
  34. ↑ Martin, pp. 123–124.
  35. ↑ [7] ^ martin, p. 125.
  36. ↑ [7] ^ martin, p. 140.
  37. ↑ Martin, pp. 140–142.
  38. ↑ "Long-lost text lifts cloud from Knights Templar". msn.com. October 12, 2007. http://www.msnbc.msn.com/id/21267691/?GT1=10450. பார்த்த நாள்: October 12, 2007. 
  39. ↑ "Knights Templar secrets revealed". CNN. October 12, 2007 இம் மூலத்தில் இருந்து அக்டோபர் 13, 2007 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20071013025546/http://edition.cnn.com/2007/WORLD/europe/10/12/knights.pardon.ap/index.html. பார்த்த நாள்: October 12, 2007. 
  40. ↑ Frale, Barbara (2004). "The Chinon chart—Papal absolution to the last Templar, Master Jacques de Molay". Journal of Medieval History 30 (2): 109–134. doi:10.1016/j.jmedhist.2004.03.004. http://www.sciencedirect.com/science?_ob=ArticleURL&_udi=B6VC1-4CC314K-3&_user=1589142&_handle=V-WA-A-W-Z-MsSAYWW-UUA-U-AAVADBEZEV-AABEBWUVEV-ZBZVECBYZ-Z-U&_fmt=summary&_coverdate=06%2F30%2F2004&_rdoc=2&_orig=browse&_srch=%23toc%235941%232004%23999699997%23504102!&_cdi=5941&view=c&_acct=C000053912&_version=1&_urlVersion=0&_userid=1589142&md5=cc8dc869d6bc4326929c25a42c118a60. பார்த்த நாள்: ஏப்ரல் 1, 2007. 
  41. ↑ Burman, p. 28.
  42. ↑ Barber, Trial , 1978, p. 10.
  43. ↑ Burman, p. 43.
  44. ↑ Burman, pp. 30–33.
  45. ↑ [7] ^ martin, p. 32.
  46. ↑ Barber, New Knighthood , p. 190.
  47. ↑ வார்ப்புரு:1913CE
  48. ↑ Barber, New Knighthood , p. 191.
  49. ↑ 49.0 49.1 Burman, p. 44.
  50. ↑ Barber, The New Knighthood , page 66: "According to William of Tyre it was under Eugenius III that the Templars received the right to wear the characteristic red cross upon their tunics, symbolising their willingness to suffer martyrdom in the defence of the Holy Land." (WT, 12.7, p. 554. James of Vitry, 'Historia Hierosolimatana', ed. J. ars, Gesta Dei per Francos, vol I(ii), Hanover, 1611, p. 1083, interprets this as a sign of martyrdom.)
  51. ↑ Martin, The Knights Templar , page 43: "The Pope conferred on the Templars the right to wear a red cross on their white mantles, which symbolised their willingness to suffer martyrdom in defending the Holy Land against the infidel."
  52. ↑ Read, The Templars , page 121: "Pope Eugenius gave them the right to wear a scarlet cross over their hearts, so that the sign would serve triumphantly as a shield and they would never turn away in the face of the infidels': the red blood of the martyr was superimposed on the white of the chaste." (Melville, La Vie des Templiers , p. 92.)
  53. ↑ Burman, p. 46.
  54. ↑ [7] ^ martin, p. 52.
  55. ↑ Newman, Sharan (2007). The Real History Behind the Templars. Berkeley Publishing. பக். 304–12. 
  56. ↑ Barber, Trial , 1978, p. 4.
  57. ↑ Nicholson, p. 141.
  58. ↑ Barber, New Knighthood , p. 193.
  59. ↑ 59.0 59.1 Picknett, Lynn and Prince, Clive (1997). The Templar Revelation. New York, N.Y.: Simon & Schuster. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-684-84891-0. 
  60. ↑ Read, p. 137.
  61. ↑ [7] ^ martin, p. 58.
  62. ↑ "The Knights Templars, Catholic Encyclopedia 1913". பார்க்கப்பட்ட நாள் அக். 13, 2007. {{cite web}}: Check date values in: |accessdate= (help)
  63. ↑ Finlo Rohrer (October 19, 2007). "What are the Knights Templar up to now?". BBC News Magazine. http://news.bbc.co.uk/1/hi/magazine/7050713.stm. பார்த்த நாள்: 2008-04-13. 
  64. ↑ "List of non-governmental organizations in consultative status with the Economic and Social Council as at 31 August 2006" (PDF). ஐக்கிய நாடுகள் பொருளாதார மற்றும் சமூக சபை. 31 August 2006. பார்க்கப்பட்ட நாள் April 1, 2007.
  65. ↑ El-Nasr, Magy Seif. "Assassin's Creed: A Multi-Cultural Read". pp. 6–7. Archived from the original (PDF) on 2009-11-06. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2009-10-01. we interviewed Jade Raymond ... Jade says ... Templar Treasure was ripe for exploring. What did the Templars find {{cite web}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (help)
  66. ↑ Read, p. 91.
  67. ↑ Read, p. 171.
  68. ↑ [7] ^ martin, p. 139.
  69. ↑ Sanello, Frank (2003). The Knights Templars: God's Warriors, the Devil's Bankers. Taylor Trade Publishing. பக். 207–208. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-87833-302-9. https://archive.org/details/knightstemplarsg00sane. 
  70. ↑ Barber, Trial of the Templars , 1978, p. 62.
  71. ↑ [7] ^ martin, p. 133.
  72. ↑ Barrett, Jim (Spring 1996). "Science and the Shroud: Microbiology meets archeology in a renewed quest for answers". The Mission. http://www.uthscsa.edu/mission/spring96/shroud.htm. பார்த்த நாள்: February 13, 2009. 
  73. ↑ "Dating The Shroud". Advanced Christianity இம் மூலத்தில் இருந்து 2009-07-25 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20090725100350/http://www.advancedchristianity.com/DatingTheShroud/DatingTheShroud.htm. பார்த்த நாள்: 2009-08-20. 
  74. ↑ Relic, Harry Gove (1996) Icon or Hoax? Carbon Dating the Turin Shroud ISBN 0750303980.

உசாத்துணை

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=தேவாலய_புனித_வீரர்கள்&oldid=3732662" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது