மரூஉ

மரூஉ என்பது தொன்று தொட்டு இலக்கணப்படி வழங்கி வரும் ஒரு சொல் காலமாற்றத்தினால் எழுத்துக்களோ, ஒலியோ சிதைவுற்று வருவது.

மரூஉ என்றால் உயிர் அளபெடை.

எடுத்துக்காட்டுகள்

யார் - ஆர்

சர்க்கரை - சக்கரை

உபாத்தியாயர் - வாத்தியார், வாத்தி

போழ்து - பொழுது, போது

இருக்கின்றது,இருக்கிறது - இருக்குது, இருக்கு, ஈக்கு, கீது

பருத்தித்துறை - பருத்துறை

துருவுபலகை - திருவலை

கறிவேப்பிலை - கருவேப்பிலை

மரூஉ என்பது தமிழ்ச் சொற்களில், குறிப்பாக பெயர்ச் சொற்களில், பெரிதும் மாற்றம் அடைந்து, மருவி, வழங்கும் சொல். பெயர்ச் சொற்களில் மரூஉ எடுத்துக்காட்டுக்கள்:

கோயம்புத்தூர் என்பது கோவை ஆவது
தஞ்சாவூர் என்பது தஞ்சை ஆவது
புதுச்சேரி என்பது புதுவை ஆவது
சோழன் நாடு என்பது சோணாடு (சோணாடு சோறுடைத்து என்னும் வழக்கைக் காண்க)
உறையூர் என்பது உறந்தை ஆவது.

வினைச்சொற்களிலும் மரூஉ உண்டு. எடுத்துக்காட்டாக:

வருகிறது என்பது வருகுது (நாமக்கல் கவிஞர் இரமலிங்கம் பிள்ளை அவர்களின் “கத்தியின்றி இரத்தமின்றி யுத்தமொன்று வருகுது”)

போலி மரூஉ: இவை அடிச்சொல்லில் அதிகம் வேறு படாமல், பெரும்பாலும் ஓரிரு எழுத்துக்களில் மாறு பட்டு வரும் இடங்கள். எடுத்துக்காட்டாக:

சாம்பல் என்பது சாம்பர்